Έντερο (11)
Ορισμένες τροφές και διατροφικές συνήθειες μπορούν να συμβάλλουν στη διαρροή εντέρου, οδηγώντας σε πλήθος ασθενειών. Στο νέο του βιβλίο, ο οργανισμός Alliance for Natural Health International προτείνει τρόπους για τη θεραπεία του εντέρου και του ανοσοποιητικού συστήματος. Ο γαστρεντερικός μας σωλήνας είναι βασικά ένας σωλήνας που ξεκινά από το στόμα και καταλήγει στην έξοδο του εντέρου, στο ορθό. Περιλαμβάνει τον οισοφάγο, το στομάχι, το λεπτό και παχύ έντερο, το ορθό και τα πεπτικά όργανα, το ήπαρ, τη χοληδόχο κύστη και το πάγκρεας. Ένα υγιές ενήλικο έντερο φιλοξενεί μια πολύπλοκη κοινότητα περίπου 100 τρισεκατομμυρίων μικροβιακών κυττάρων, που αναφέρεται ως μικροβίωμα του εντέρου. Αυτός είναι περίπου 10 φορές ο αριθμός των ανθρώπινων κυττάρων που έχουμε στο σώμα μας. Σε αντάλλαγμα για ένα ασφαλές και άνετο σπίτι, αυτά τα μικρόβια του εντέρου μάς βοηθούν να αφομοιώσουμε τις τροφές και να φτιάξουμε θρεπτικά συστατικά (συμπεριλαμβανομένων των φυλλικού οξέος, της βιταμίνης Β12 και των λιπαρών οξέων μικρής αλυσίδας) και άλλων συμπαράγοντων που είναι απαραίτητοι για μια ευτυχισμένη, υγιή ζωή.
Η διατροφική επιστήμη μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι η τροφή είναι ουσιαστικά μια μορφή πληροφοριών για το σώμα. Ένα πλήρες, υγιεινό γεύμα με άφθονη ποσότητα φυτικών τροφών μπορεί να περιέχει πολλές χιλιάδες διακριτές φυσικές ενώσεις που κάνουν πολύ περισσότερα από την απλή παροχή ενέργειας για να τροφοδοτήσουν το σώμα.
Αυτοί οι μικροοργανισμοί του εντέρου χρησιμοποιούν φυτικές ενώσεις που έχουμε καταναλώσει για να ρυθμίσουν ένα ευρύ φάσμα σημαντικών λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένων της όρεξης, του ανοσοποιητικού συστήματος, της λειτουργίας του εγκεφάλου και του τρόπου αποθήκευσης και χρήσης ενέργειας.
Πολλές από αυτές τις βιοδραστικές ενώσεις στις τροφές μας λειτουργούν ως σήματα που βοηθούν στη ρύθμιση μεταβολικών οδών. Η ποιότητα της διατροφής μας επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο τα γονίδιά μας εκφράζονται μέσω επιγενετικών διεργασιών, όπως η μεθυλίωση του DNA και η τροποποίηση ιστόνης που ενεργοποιούν ή απενεργοποιούν συγκεκριμένα γονίδια, ή λειτουργούν ως προειδοποιητικά σήματα.1
Όλες αυτές οι λειτουργίες ελέγχονται και προστατεύονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του εντέρου που βρίσκεται στα τοιχώματα του σωλήνα (του βλεννογόνου). Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν δεν λαμβάνεται η σωστή τροφή ή δεν υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες, όταν το έντερο εμφανίζει φλεγμονή για μεγάλα χρονικά διαστήματα, όταν ο βλεννογόνος χάνει την ικανότητά του να διακρίνει φίλους από εχθρούς, ή δικά του από ξένα, όταν το έντερο αρχίζει να «διαρρέει» το περιεχόμενό του στο σώμα.
Το κέντρο ανοσολογικού ελέγχου
Ο βλεννογόνος του εντέρου αποτελείται από τρία κύρια μέρη. Το εξωτερικό στρώμα αποτελείται από το μη ανθρώπινο στρώμα του μικροβιώματος. Στη συνέχεια είναι το εξαιρετικά εξειδικευμένο, «έξυπνο» βλεννώδες στρώμα (ή στρώματα στην περίπτωση του παχέος εντέρου) που διαχωρίζει το περιεχόμενο του εντέρου από το εσωτερικό στρώμα των κυττάρων του εντέρου, το εντερικό επιθήλιο. Το επιθήλιο του εντέρου είναι μια από τις πιο βιολογικά ενεργές περιοχές του σώματος.
Αυτά τα κύτταρα αντικαθίστανται πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος. Κάθε επιθηλιακό κύτταρο μπορεί να αντικαθίσταται κάθε δύο έως πέντε ημέρες (σε αντίθεση με ένα μυϊκό κύτταρο που αντικαθίσταται κάθε περίπου 15 έτη).2 Αυτή η περιοχή του επιθηλίου είναι γεμάτη με διαφορετικούς τύπους ανοσοκυττάρων που αποτελούν έναν πραγματικό στρατό για να χειριστούν οργανισμούς που θεωρούνται επιβλαβείς για εμάς και τα μικρόβια που συμβιώνουν μαζί μας. Παραδείγματα τέτοιων κυττάρων είναι τα δενδριτικά κύτταρα, τα μακροφάγα, τα λεμφοκύτταρα και τα Τ ρυθμιστικά κύτταρα.
Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι σε ισορροπία με το μικροβίωμα του εντέρου, τότε ο οργανισμός διαθέτει ένα εξελιγμένο σύστημα άμυνας. Εκτιμάται ότι πάνω από το 70 τοις εκατό του συνόλου της ανοσοποιητικής μας δραστηριότητας βρίσκεται στο έντερό μας.
Όταν το σύστημα είναι υπερβολικά επιβαρυμένο, ή όταν η λειτουργία του βλεννογόνου του εντέρου αρχίζει να καταρρέει ή αρχίζει να υπάρχει διαρροή εντέρου, το σύστημα που θεωρούμε δεδομένο σε καθημερινή βάση καταρρέει.
Όταν το έντερο εμφανίζει διαρροή
Ορισμένες τροφές συχνά καταστρέφουν τα τοιχώματα του εντέρου ή τα κάνουν διαπερατά, ή ακόμη προκαλούν δυσανεξία ή ευαισθησία, συμβάλλοντας στο σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου. Για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτή η πρόκληση διαρροής του εντέρου γίνεται σταδιακά για πολλά χρόνια. Τα αρχικά συμπτώματα είναι ήπια δυσπεψία, φούσκωμα και αέριο που συμβαίνουν τακτικά μέχρι να προκύψει κάτι πιο οξύ, συχνά χρόνια αργότερα.
Μερικά συμπτώματα που μπορεί να σας δώσει το σώμα σας ως κόκκινη σημαία περιλαμβάνουν πεπτική διαταραχή, χρόνια κόπωση, έλκη, αρθρίτιδα ή πόνο στις αρθρώσεις, πονοκεφάλους, κακή ανοσολογική λειτουργία, μεταβολές της διάθεσης, κατάθλιψη ή άγχος, απώλεια μνήμης, σύγχυση, ανισορροπία ορμονών και ανεξήγητες διακυμάνσεις βάρους. Αυτή η λίστα μπορεί να σας δώσει μια ιδέα για το πόσο σημαντική είναι η λειτουργία του εντέρου και πιο συγκεκριμένα γιατί πρέπει να είμαστε καλοί οικοδεσπότες των μικροβιακών μας συνεργατών.
Αλλά τα καλά νέα είναι ότι μπορείτε να βοηθήσετε στην αποκατάσταση του εντέρου σας - ειδικά αλλάζοντας τι, πώς και πότε τρώτε, κάτι που είναι σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχό σας.
Σύνδεση εντέρου-εγκεφάλου
Η βασική ανατομία μας λέει ότι το έντερο και ο εγκέφαλος συνδέονται μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου (vagus). Είναι ένα κύριο τμήμα του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, το κομμάτι που δεν βρίσκεται υπό τον συνειδητό μας έλεγχο (αυτόνομο νευρικό σύστημα).
Εκτός από το ότι είναι το μεγαλύτερο νεύρο στο αυτόνομο νευρικό σύστημα, το πνευμονογαστρικό νεύρο βοηθά στη ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού, της αρτηριακής πίεσης, της εφίδρωσης, της πέψης και ακόμη και της ομιλίας σε κάποιο βαθμό, επειδή ελέγχει τους μυς του φωνητικού κουτιού.
Περνά από το στέλεχος του εγκεφάλου μέχρι το στομάχι και τα έντερα και παρέχει νευρική λειτουργία στην καρδιά, τα κύρια αιμοφόρα αγγεία, τους πνεύμονες, τους αεραγωγούς και τον οισοφάγο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό στη ζωή μας και η ξαφνική υπερδιέγερσή του μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση, επιβραδύνοντας την καρδιά και προκαλώντας απώλεια συνείδησης.
Είναι επίσης ένας αμφίδρομος δρόμος που μεταφέρει πληροφορίες πίσω από αυτά τα όργανα στον εγκέφαλο. Αυτός ο άξονας εγκεφάλου-εντέρου δεν περιλαμβάνει μόνο το νευρικό σύστημα, αλλά και το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό σύστημα - και το εντερικό μικροβίωμα.
Είναι ενδιαφέρον ότι η κοπή του πνευμονογαστρικού νεύρου δεν επηρεάζει τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος, γεγονός που υποδηλώνει ότι το έντερο έχει το δικό του «μυαλό». Ο εγκέφαλος μπορεί να έχει 100 δισεκατομμύρια νευρώνες, αλλά το έντερο έχει 100 εκατομμύρια, υποδηλώνοντας περαιτέρω ότι είναι πραγματικά ο δεύτερος εγκέφαλος του οργανισμού.
Δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι τα μικρόβια μας, που βρίσκονται εντός του δεύτερου εγκεφάλου μας, είναι υπεύθυνα για την πέψη των τροφών, τη δημιουργία ορμονών και βιταμινών, την απόκριση σε φάρμακα και λοιμώξεις, την αποτοξίνωση, τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα και των επιπέδων χοληστερόλης και τον καθορισμό κίνδυνου ανάπτυξης ορισμένων χρόνιων και αυτοάνοσων ασθενειών.
Τα μικρόβια του εντέρου μας εμπλέκονται σχεδόν σε κάθε διαδικασία στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της άμυνας. Η υγεία μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ποικιλομορφία και τη ζωτικότητα του μικροβιώματός μας. Αυτό που συμβαίνει στο έντερό μας επηρεάζει το πώς νιώθουμε, πώς σκεφτόμαστε, πώς συμπεριφερόμαστε, πώς υπερασπίζουμε τον εαυτό μας και πώς λειτουργούμε.
Καταναλώστε τροφές διαφορετικού χρώματος
Καταναλώστε τρόφιμα που αντιπροσωπεύουν και τις έξι χρωματικές κατηγορίες του «φυτοθρεπτικού φάσματος», κάθε μέρα!
Κίτρινες τροφές: Μπανάνες,, κίτρινα μήλα, κίτρινες πιπεριές, καλαμπόκι, μπιζέλια, τζίντζερ, λεμόνι, κεχρί, ανανάς κ.α.
Οφέλη: πρόληψη καρκίνου, υγιής φλεγμονώδης απόκριση, προστασία των κυττάρων, γνωστική λειτουργία, υγεία του δέρματος, υγεία ματιών, καρδιαγγειακή υγεία.
Κόκκινες τροφές: Κόκκινα μήλα, κόκκινα φασόλια, παντζάρια, κόκκινες πιπεριές, πορτοκάλια σανγκουίνι, κράνμπερι, κεράσια, ροζ γκρέιπφρουτ, κόκκινα σταφύλια, μούσμουλα, ρόδι, πατάτες με κόκκινη φλούδα, ραντίτσιο, ραδίκια, ράσμπερις, κόκκινο λάχανο, πιπεριές φλωρίνης, φράουλες, καρπούζι, ντομάτα, κόκκινα κρεμμύδια κ.α.
Οφέλη: πρόληψη καρκίνου, υγιής φλεγμονώδης απόκριση, προστασία των κυττάρων, υγεία του γαστρεντερικού, υγεία της καρδιάς, ορμονική ισορροπία, υγεία του ήπατος
Πράσινες τροφές: Αγκινάρες, πράσινα μήλα, σπαράγγια, αβοκάντο, μπαμπού, φασόλια φρέσκα, σέλινο, λάχανο, αγγούρι, λαχανάκια Βρυξελών, μπρόκολο, πράσινο τσάι, πράσινα άγρια χόρτα, σπανάκι, αρακάς, μπάμιες, χόρτα κ.α.
Οφέλη: υγιής φλεγμονώδης απόκριση, υγεία του εγκεφάλου, προστασία των κυττάρων, υγεία του δέρματος, ορμονική ισορροπία, υγεία της καρδιάς, υγεία του ήπατος.
Πορτοκαλί τροφές: Βερίκοκα, πορτοκαλί πιπεριές, καρότα, γκρειπφρουτ, μάνγκο, νεκταρίνια, πορτοκάλια, παπάγια, κολοκύθα, γλυκοπατάτες, μανταρίνια, κουρκουμάς κ.α.
Οφέλη: πρόληψη καρκίνου, υγιές ανοσοποιητικό, προστασία των κυττάρων, μείωση θνησιμότητας κάθε αιτιολογίας, υγεία του αναπαραγωγικού συστήματος, υγεία του δέρματος, πηγή προβιταμίνης Α.
Μπλε/μωβ/μαύρες τροφές: Μύρτιλα, μαύρα μούρα, μελιτζάνες, σύκα, σταφύλια, κέιλ, ελιές, μούσμουλα, σταφίδες, μωβ λάχανο, μαύρο ρύζι κ.α.
Οφέλη: πρόληψη καρκίνου, υγιής φλεγμονώδης απόκριση, προστασία κυττάρων, νοητική υγεία, καρδιακή υγεία, υγεία ήπατος.
Λευκές τροφές/τροφές καστανού χρώματος: Φασόλια, κουνουπίδι, κανέλα, καρύδα, κακάο, καφές, σοκολάτα, λιναρόσπορος, σκόρδο, τζίντζερ, όσπρια, μανιτάρια, ξηροί καρποί, κρεμμύδια, τσάι, κινόα, ρύζι, βρώμη κ.α.
Οφέλη: πρόληψη καρκίνου, αντιμικροβιακή προστασία, προστασία κυττάρων, υγεία γαστρεντερικού, καρδιακή υγεία, ορμονική ισορροπία, υγεία ήπατος.
Οι μεγαλύτεροι εχθροί του εντέρου
Ένα υγιές, έντερο μπορεί να διαχειριστεί έναν ορισμένο αριθμό τροφών που περιέχουν τα λεγόμενα «αντι-θρεπτικά συστατικά» Ανάλογα με το πολιτισμικό σας υπόβαθρο, την εθνικότητα και τις τροφές που έχετε συνηθίσει, ενδέχεται να μην έχετε καθόλου δυσμενείς επιπτώσεις. Εάν όμως έχετε ευαίσθητο έντερο, αυτοάνοση ασθένεια στο οικογενειακό σας ιστορικό ή άλλα προβλήματα υγείας ή κόπωσης, προσπαθήστε να αποφύγετε την υπερφόρτωση του σώματός σας με τα ακόλουθα αντι-θρεπτικά συστατικά.
Σαπωνίνες
Τα λαχανικά και τα δημητριακά που προκαλούν αφρό στο νερό καθώς τα μαγειρεύετε (κρεμμύδια, ρύζι, πατάτες, φασόλια σόγιας, όσπρια) περιέχουν σαπωνίνες, οι οποίες μπορούν να αφαιρέσουν ολόκληρα τμήματα του επιθηλιακού σας στρώματος.3
Το ξέβγαλμα του ρυζιού και το μούσκεμα των οσπρίων όλη τη νύχτα πριν μαγειρευτούν αφαιρεί τις περισσότερες σαπωνίνες - το μαγείρεμα των οσπρίων για πάνω από έξι ώρες μπορεί επίσης να καταστρέψει τις λεκτίνες. Ο λόγος για τον οποίο παραδοσιακά σωτάρουμε τα κρεμμύδια μέχρι να γίνουν διαφανή (πριν προσθέσουμε τα άλλα συστατικά) είναι για να διασφαλίσουμε ότι καταστρέφονται οι σαπωνίνες.
Γλουτένη
Οι πυκνές ενώσεις στην επένδυση του βλεννογόνου του εντέρου έχουν ανοίγματα που λειτουργούν ως ρυθμιστές μεταξύ του εσωτερικού περιβάλλοντος στο έντερο και του σώματος. Τα ζωτικής σημασίας θρεπτικά συστατικά των τροφών διαπερνούν το εντερικό τοίχωμα, οι τοξίνες παραμένουν έξω, όμως τα εντερικά τοιχώματα ανοίγουν όταν το αμυντικό σύστημα του εντέρου συναντά ένα παθογόνο που είναι πολύ δυνατό για να το αντιμετωπίσει μόνο του. Καθιστώντας το έντερο διαπερατό (διαρροή), ενεργοποιείται το πλήρες ανοσοποιητικό όπλο του σώματος. Ένα πρωτεϊνικό μόριο που ονομάζεται ζονουλίνη αποτελεί τον φύλακα, που ανοίγει και κλείνει τις εισόδους αυτές στα εντερικά τοιχώματα, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Όλα αυτά λειτουργούσαν καλά μέχρι να βρεθούμε αντιμέτωποι με τη γλουτένη και με δίαιτες που δημιουργούν φλεγμονή στο έντερο. Η γλουτένη δεν είναι στην πραγματικότητα μια μόνο ουσία. Είναι ένα μείγμα εκατοντάδων διακριτών πρωτεϊνών που είναι κοινές στους σπόρους δημητριακών όπως το σιτάρι, το κριθάρι και η σίκαλη.4 Μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες πρωτεϊνών: τη γλιαδίνη που βοηθά το ψωμί να φουσκώσει όταν ψήνεται και τη γλουτένη που δίνει στο ψωμί την πολύ αγαπημένη ελαστικότητά του.
Με λίγα λόγια, η γλουτένη μιμείται τη δράση της ζονουλίνης και ανοίγει τις «πόρτες» του βλεννογόνου του εντέρου, δημιουργώντας έτσι διαρρέον έντερο. Εκτός από το περιεχόμενο του εντέρου που ρέει στο σώμα, το ίδιο κάνουν και τα εντερικά μας μικρόβια - είτε είναι καλά είτε κακά – τα οποία αποικούν τα όργανα μας ή χειρότερα, τον εγκέφαλό μας.5
Αυτές οι ενέργειες έχουν συνέπειες που αναγκάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα να αντιδράσει, προκαλώντας φλεγμονή, η οποία υποβόσκει σε όλες τις μεγάλες χρόνιες ασθένειες, από τις περισσότερες μορφές καρκίνου έως τις καρδιακές παθήσεις, από την αρθρίτιδα έως τον διαβήτη τύπου 2 ή την παχυσαρκία.
Ακόμα χειρότερα, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να μπερδευτεί και να αρχίσει να επιτίθεται σε μερικές από τις δικές μας κυτταρικές πρωτεΐνες πιστεύοντας ότι είναι εχθροί. Αν αυτό συνεχιστεί για παρατεταμένο χρονικό διάστημα δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε να προκληθούν αυτοάνοσες ασθένειες, οι οποίες αυξάνονται με γοργό ρυθμό, με την ιατρική βιβλιογραφία να έχει ήδη καταγράψει πάνω από 100 διαφορετικές μορφές.6
Γάλα
Το γάλα περιέχει ένα φυσικά ισχυρό οπιούχο από την οικογένεια μορφίνης. Οι κασομορφίνες είναι πεπτίδια (κομμάτια πρωτεΐνης) που απελευθερώνονται από την πέψη της πρωτεΐνης καζεΐνης που βρίσκεται στο γάλα. Είναι οπιοειδή και μπορούν να έχουν εθιστικό αποτέλεσμα, μιμούμενοι τις επιδράσεις ναρκωτικών όπως η ηρωίνη και η μορφίνη.
Μόλις τα πεπτίδια που δεν έχουν χωνευτεί απορροφηθούν στο σώμα, συνδέονται με τους υποδοχείς οπιούχων στον εγκέφαλο και έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη συμπεριφορά και τις φυσιολογικές αντιδράσεις.7
Το μητρικό γάλα είναι σίγουρα μια εξαιρετική τροφή για μωρά, και ακόμη και αυτά τα οπιοειδή συστατικά εξυπηρετούν ένα σκοπό. Οι κασομορφίνες όχι μόνο επιβραδύνουν τις εντερικές κινήσεις και έχουν αντιδιαρροϊκή δράση, αλλά επίσης ηρεμούν το μωρό και βοηθούν τη διαδικασία δημιουργίας δεσμού με τη μητέρα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα μωρά κοιμούνται τόσο ήσυχα και ήρεμα μετά το θηλασμό.
Το έντερο ενός βρέφους παράγει επίσης λακτάση, το ένζυμο που απαιτείται για τη διάσπαση της λακτόζης (σάκχαρο γάλακτος). Αλλά η παραγωγή λακτάσης μειώνεται απότομα μετά τον απογαλακτισμό, καθιστώντας τη δυσανεξία στη λακτόζη την πιο κοινή και καλά μελετημένη τροφική δυσανεξία στον κόσμο. Η δυσανεξία αυτή είναι επίσης σχεδόν ανίατη χωρίς τη βοήθεια εξωτερικών ενζύμων λακτάσης.
Παρά το εύρος των θρεπτικών παραγόντων στο γάλα των θηλαστικών, εξακολουθεί να υπάρχει ένας πολύ σημαντικός αριθμός ανθρώπων για τους οποίους το γάλα αντιπροσωπεύει σημαντικό κίνδυνο για την υγεία και όχι μια υπερ-τροφή. Ενώ το φρέσκο γάλα - κατά προτίμηση το φρέσκο γάλα Α2 - είναι αναμφισβήτητα η πιο υγιεινή και καλύτερα ανεκτή επιλογή αγελαδινού γάλακτος, εξακολουθεί να μην εξαλείφει θέματα δυσανεξίας στη λακτόζη, δυσανεξία στις πρωτεΐνες γάλακτος ή τη σύνδεση με αυτοάνοσες παθήσεις.8
Η δευτερογενής δυσανεξία στη λακτόζη, που προκαλείται από μειωμένη πέψη λόγω του μη ισορροπημένου μικροβιώματος του εντέρου που επηρεάζει την ικανότητα παραγωγής λακτάσης, μπορεί επίσης να συμβεί ανά πάσα στιγμή στη ζωή. Η κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος, παράλληλα με γλουτένη, οδηγεί επίσης σε ένα από τα υψηλότερα επίπεδα δυσανεξίας λόγω της ομοιότητας στη δομή μεταξύ ορισμένων από τις πρωτεΐνες που παράγονται από το ανθρώπινο σώμα.
Εκτός εάν έχετε ένα υγιές έντερο, στο οποίο δεν υπάρχει διαρροή, το οποίο είναι εξαιρετικά σπάνιο δεδομένης της υπερβολικής εξάρτησης από γλουτένη και τρόφιμα με βάση το σιτάρι, μερικά από τα κλάσματα πρωτεΐνης γάλακτος θα διαρρεύσουν στους γύρω ιστούς.
Μόλις βρεθούν έξω από το έντερο, μπορεί να προκαλέσουν μια ανοσολογική αντίδραση καθώς το σώμα αντιδρά στις ξένες πρωτεΐνες και αρχίζει να τις καταστρέφει. Είναι μια απόλυτα φυσική διαδικασία για τα ανοσοκύτταρα να δημιουργήσουν μια «μνήμη», η οποία θα διασφαλίσει μια ταχύτερη αντίδραση την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί το ίδιο έναυσμα.
Ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, κοιλιοκάκη, σκλήρυνση κατά πλάκας και λανθάνων αυτοάνοσο διαβήτη σε ενήλικες έχει βρεθεί σε ερευνητικές μελέτες ότι έχουν σημαντικά αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων σε διαφορετικά κλάσματα γάλακτος.9
Λεκτίνες
Προκειμένου να επιβιώσουν, τα φυτά έχουν αναπτύξει ένα οπλοστάσιο χημικών παραγόντων ως μέρος της στρατηγικής επιβίωσής τους. Οι φυτικές λεκτίνες είναι ένας από τους κύριους παράγοντες σε αυτό το οπλοστάσιο, αν και πιστεύεται ότι έχουν και άλλες λειτουργίες, όπως η κυτταρική επικοινωνία και η αναγνώριση.
Μόλις πριν από περίπου 12.000 χρόνια τα σιτηρά και τα όσπρια έγιναν κοινά είδη. Πριν από εκείνη την εποχή, δεν είχαμε τρόπο να τρώμε αυτά τα φυτά σε ποσότητες, καθώς δεν μπορούσαμε να τα καλλιεργήσουμε ή να τα επεξεργαστούμε σε βρώσιμη τροφή.
Ως αποτέλεσμα, το γονιδίωμά μας και το μικροβίωμα του εντέρου μας μπορούν να δοκιμαστούν από αυτές τις «νέες» λεκτίνες - ειδικά όταν επιτίθενται στο σύστημά μας σε μεγάλες ποσότητες.
Οι φυτικές λεκτίνες αντιπροσωπεύουν μια πολύ διαφορετική οικογένεια μορίων πρωτεΐνης. Ένας από τους ξεχωριστούς ρόλους τους είναι η προστασία από τα μικρόβια και τα έντομα-εισβολείς. Αναφέρονται ως «κολλώδεις» πρωτεΐνες επειδή συνδέονται με συγκεκριμένα μόρια σακχάρου στις κυτταρικές μεμβράνες, ειδικά με αυτά που ονομάζονται γλυκοπρωτεΐνες και γλυκολιπίδια.10
Οι περισσότερες φυτικές λεκτίνες δημιουργούν συσσωμάτωση κυττάρων και όταν προσκολληθούν σε μόρια σακχάρου, μπορούν να γίνουν μυστικοί εισβολείς. Μπορούν να μπουν σε ένα μικρόβιο ή ένα σύστημα εντόμων και να το διαλύσουν πραγματικά. Πάρτε για παράδειγμα, τα σιαλικά οξέα. Αυτά είναι μόρια σακχάρου που εμπλέκονται στην επικοινωνία μεταξύ κυττάρων. Όταν οι λεκτίνες συνδέονται με σιαλικό οξύ, είναι σε θέση να παραβιάσουν και να διακόψουν την επικοινωνία μεταξύ των νευρώνων.
Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να παραλύσουν ένα έντομο και, στη συνέχεια, να απελευθερώσουν φερομόνες που καλούν τον αρπακτικό του εντόμου να τα φάει καθώς βρίσκονται εκεί παράλυτα.11
Οι λεκτίνες παράγονται από όλες τις τάξεις των ζωντανών οργανισμών, και από διαφορετικούς τύπους κυττάρων. Είναι δομικά πολύ διαφορετικές και μπορούν να έχουν πολύ συγκεκριμένες λειτουργίες όπως ένζυμα ή αντισώματα. Ορισμένες τροφές είναι φυσικά υψηλότερες σε λεκτίνες από άλλες, ενώ συγκεκριμένες λεκτίνες είναι πιο τοξικές από άλλες.
Για παράδειγμα, λάθος μαγειρεμένα φασόλια μπορεί να σας σκοτώσουν, όπως μπορούν να σκοτώσουν και μερικά μόρια ρικίνης - η λεκτίνη από το φυτό φασολιών. Ευτυχώς, αυτή τη φορά έχει σημασία το μέγεθος.
Η δόση που παραλύει ένα έντομο μπορεί να μην είναι αρκετή για να μας βλάψει, εάν έχουμε ισχυρό οργανισμό. Ή μπορεί να χρειαστούν πολλά χρόνια τακτικής έκθεσης σε χαμηλά επίπεδα προτού νιώσουμε τη δράση τους.
Η ευαισθησία μας στις λεκτίνες ποικίλλει. Τα φιστίκια έχουν λεκτίνες που είναι πολύ προβληματικές για πολλούς. Και αν αισθανθήκατε ποτέ φούσκωμα, αέρια ή ενοχλήσεις στο έντερο αφού απολαύσατε πάρα πολλά φασόλια Ενταμάμε, μπορεί να οφείλεται σε ευαισθησία στις συγκεκριμένες λεκτίνες.
Ένα από τα πρώτα μαθήματα που μαθαίνουμε για το μαγείρεμα των αποξηραμένων οσπρίων, ειδικά των κόκκινων φασολιών που περιέχουν τη λεκτίνη φυτοαιμοσυγκολλητίνη, είναι ότι πρέπει να εμποτιστούν και να βράσουν πριν να είναι ασφαλή για κατανάλωση. Το ίδιο ισχύει και με τη σόγια στο Ενταμάμε. Δεν έχουν ψηθεί αρκετά για να μειώσουν τα επίπεδα λεκτίνης. Τα τυπικά συμπτώματα ευαισθησίας στη λεκτίνη περιλαμβάνουν φούσκωμα, διάρροια, ναυτία και αέρια, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε διαρροή του φραγμού του εντέρου με την πάροδο του χρόνου όταν υπάρχει συνεχής έκθεση.
Ο Steven Gundry, κλινικός γιατρός και ερευνητής που έχει ασχοληθεί με τις λεκτίνες και συγγραφέας του «The Plant Paradox: The Hidden Dangers in "Healthy" Foods that Cause Disease and Weight Gain» (Harper Wave, 2017), υποστηρίζει ότι έχουμε εκτεθεί σε λεκτίνες από την Αμερική, όπως αυτές στις ντομάτες, για μόλις 500 χρόνια. Αυτό, υποστηρίζει, μαζί με την έκθεση σε πάρα πολλούς σπόρους και όσπρια, είναι ένας από τους παράγοντες της επιδημίας αυτοάνοσων ασθενειών.
Τώρα πιστεύεται ότι η ευαισθησία στην συγκολλητίνη του φύτρου του σιταριού, τη λεκτίνη στο σιτάρι, είναι ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στην αύξηση της ευαισθησίας στη γλουτένη χωρίς να πάσχει κάποιος από κοιλιοκάκη. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες στο σιτάρι από τις οποίες υποφέρουν πολλοί, ενδέχεται να μην οφείλονται αποκλειστικά στη δράση της γλουτένης.12
Τα καλά νέα είναι ότι, όταν αντιμετωπίζεται αρκετά νωρίς, η κατάσταση είναι εντελώς αναστρέψιμη. Ο Δρ Gundry πέτυχε τόσο αποτελεσματικά να αλλάξει την υγεία των ασθενών του με μια δίαιτα χωρίς λεκτίνες - πολλοί από αυτούς είναι χορτοφάγοι και βίγκαν - που δεν είναι πλέον χειρουργός, καθώς προτιμά να χρησιμοποιεί την διατροφή και την αλλάγή του τρόπου ζωής ως τρόπο θεραπείας.
Φυτικό οξύ
Το φυτικό οξύ (ή phytates), οι συγκεντρώσεις του οποιου είναι υψηλότερες στους σπόρους των φυτών, το πίτουρο, τα δημητριακά, τους ξηρούς καρπούς, τα φασόλια και άλλα όσπρια, έχει κακή φήμη και συχνά κατηγορείται άδικα, καθώς, όπως όλα στη φύση, είναι εκεί για κάποιο λόγο.
Το φυτικό οξύ, επίσης γνωστό ως εξαφωσφορική ινοσιτόλη ή IP6, παρέχει στον οργανισμό μια σημαντική πηγή φωσφόρου καθώς και τη φυσική αλκοόλη σακχάρου, ινοσιτόλη, που βοηθά στην υποστήριξη της λειτουργίας των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο, καθώς και τη σύνδεση ορισμένων στεροειδών ορμονών στις θέσεις των υποδοχέων τους.
Η κακή φήμη του προέρχεται από το γεγονός ότι έχει την ισχυρή ικανότητα να δεσμεύεται σε μέταλλα (ιδιαίτερα με ψευδάργυρο, σίδηρο και ασβέστιο) και να μειώνει την απορρόφησή τους στο έντερο. Έτσι απέκτησε την ετικέτα «αντιθρεπτικό» συστατικό.3
Όποιος καταναλώνει τακτικά μεγάλες ποσότητες τροφών πλούσιων σε φυτικό οξύ θα πρέπει να γνωρίζει τις πιθανές επιπτώσεις του, ειδικά στην απορρόφηση του ψευδαργύρου (που σχετίζεται με τις γυναίκες και τους άνδρες) και του σιδήρου (ειδικά για τις γυναίκες, που χρειάζονται σίδηρο σε μεγαλύτερη ποσότητες ειδικά πριν από την εμμηνόπαυση).
Σε έρευνες σχετικά με τη διατροφή τόσο στις βιομηχανικές όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα επίπεδα ψευδαργύρου στην κυκλοφορία στο αίμα συχνά είναι πολύ χαμηλά.13
Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα δεδομένου του ζωτικού ρόλου του ψευδαργύρου στην εξισορρόπηση της προσαρμοστικής πλευράς του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η περίσσεια ψευδαργύρου έχει παρόμοια μειονεκτήματα με την ανεπάρκεια ψευδαργύρου όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Ως εκ τούτου, η προσπάθεια να επιτευχθούν τα κατάλληλα επίπεδα ψευδάργυρου στο σώμα είναι τέχνη αλλά και επιστήμη. Ο περισσότερος ψευδάργυρος που καταναλώνεται τώρα στη Δύση δεν προέρχεται από τρόφιμα παραδοσιακά πλούσια σε ψευδάργυρο, όπως το κρέας από βοοειδή που τρέφονται με γρασίδι ή τα άγρια ψάρια, αλλά μάλλον από εμπλουτισμένα δημητριακά πρωινού ή από συμπληρώματα που λαμβάνονται μαζί με δημητριακά στο πρωινό, πλούσια σε φυτικό οξύ ή με ψωμί. Αυτό επηρεάζει την απορρόφηση ψευδαργύρου και σιδήρου.
Το μαγείρεμα τροφών πλούσιων σε φυτικό οξύ, όπως όσπριων, φύτρων σπόρων και τροφών που έχουν υποστεί ζύμωση (π.χ. μαγιά) μειώνει σημαντικά τις συγκεντρώσεις φυτικού οξέος. Η κατανάλωση συμπληρωμάτων που περιέχουν ψευδάργυρο μακριά από τροφές πλούσιες σε φυτικό οξύ είναι ένας άλλος σημαντικός τρόπος για να διασφαλιστεί η βέλτιστη ποσότητα ψευδαργύρου στην κυκλοφορία του αίματος.
Οξαλικά
Τα οξαλικά βρίσκονται άφθονα σε πολλές φυτικές τροφές, ειδικά στο σπανάκι, το ραβέντι, στους ξηρούς καρπούς (και τα βούτυρα των ξηρών καρπών) και στις τηγανητές πατάτες και τα πατατάκια. Ως εκ τούτου, οι χορτοφάγοι και οι βίγκαν συχνά είναι πιο επιρρεπείς σε υψηλά οξαλικά, γεγονός που συμβάλλει σε υψηλόυτερο κίνδυνο σχηματισμού του πιο συνηθισμένου τύπου πέτρας στα νεφρά (πέτρες οξαλικού ασβεστίου, σε αντίθεση με τις πέτρες ουρικού οξέος, οι οποίες συνήθως σχετίζονται με ουρική αρθρίτιδα).14
Μπορείτε να ελέγξετε εύκολα τα οξαλικά με μια εξέταση αίματος. Εάν έχετε την τάση να σχηματίζετε πέτρες οξαλικού ασβεστίου, θα επωφεληθείτε από την κατανάλωση λιγότερων τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικά και περισσότερων τροφίμων πλούσιων σε ασβέστιο (όπως φυλλώδη πράσινα, όσπρια και αμάραντος).
Παρά το γεγονός ότι οι πέτρες δημιουργούνται από κρυστάλλους οξαλικού ασβεστίου, το ασβέστιο στη διατροφή δεσμεύει στην πραγματικότητα τα οξαλικά στο έντερο και μειώνει την ποσότητα που ωθείται μέσω των νεφρών στα ούρα. Βεβαιωθείτε ότι έχετε επίσης επαρκή πρόσληψη μαγνησίου, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι αναστέλλει την κρυστάλλωση οξαλικού ασβεστίου.
Ισταμίνη
Η δυσανεξία στην ισταμίνη είναι μια κατάσταση στην οποία, για κάποιο λόγο, το σώμα παράγει πάρα πολλή ισταμίνη. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι το ένζυμο που διασπά φυσικά την ισταμίνη που παράγεται στο σώμα, η διαμινοξειδάση (DAO), δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Αυτό μπορεί να προκληθεί από πολλούς παράγοντες, όπως διαρροή εντέρου, βακτηριακή υπερανάπτυξη του λεπτού εντέρου, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου ή συγκεκριμένες αλληλεπιδράσεις τροφίμων ή φαρμάκων.
Οι δίαιτες χαμηλής ισταμίνης, όπως και οι δίαιτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε οξαλικά, προτείνονται μόνο με όσους έχουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, στην περίπτωση αυτή, δυσανεξία στην ισταμίνη. Ένα από τα προβλήματα, ωστόσο, είναι ότι η δυσανεξία στην ισταμίνη είναι συχνά αδιάγνωστη και μπορεί να υποκρύπτει κοινές ανεπιθύμητες αντιδράσεις σε τρόφιμα που περιέχουν γλουτένη.15
Εάν αυτό σας μοιάζει γνώριμο, θα πρέπει να ζητήσετε βοήθεια από έναν επαγγελματία διατροφολόγο, αλλά και να μείνετε μακριά από τρόφιμα υψηλής ισταμίνης όπως το αλκοόλ, τα παλαιωμένα τυριά, όλα τα ποτά που έχουν υποστεί ζύμωση, το αβοκάντο, η μελιτζάνα, το σπανάκι, τα κονσερβοποιημένα και επεξεργασμένα τρόφιμα και τα αποξηραμένα φρούτα.
10 συμβουλές για ένα υγιές έντερο
- Η αναλογία πρόσληψης μακροθρεπτικών συστατικών πρέπει να είναι περίπου 20 τοις εκατό πρωτεΐνη (4 kcal/g), 25 τοις εκατό υδατάνθρακες (4 kcal/g) και 55 τοις εκατό λίπη (9 kcal/g).
- Ελαχιστοποιήστε την κατανάλωση πολύ επεξεργασμένων τροφών και αποφύγετε όλους τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες.
- Καταναλώστε πολλές φρέσκες, ωμές ή ελαφρά μαγειρεμένες φυτικές τροφές (λαχανικά και φρούτα σε αναλογία περίπου 4:1) που περιλαμβάνουν και τις έξι ομάδες χρωμάτων κάθε μέρα.
- Αποφύγετε τις μεθόδους μαγειρέματος υψηλής θερμοκρασίας (τηγάνισμα, ψητά στη σχάρα, μπάρμπεκιου) εκτός εάν είναι σύντομες. Ελαχιστοποιήστε τη θερμική βλάβη σε πρωτεΐνες, λίπη, άμυλα και άλλους υδατάνθρακες χρησιμοποιώντας αργές μεθόδους μαγειρέματος.
- Τα υγιή λίπη για το μαγείρεμα περιλαμβάνουν το παρθένο λάδι καρύδας, το μη φιλτραρισμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, το παρθένο έλαιο αβοκάντο και το βούτυρο ή το γκι (τα δύο τελευταία μόνο αν δεν υπάρχει δυσανεξία στη λακτόζη). Άλλα υγιή λίπη για προσθήκη σε τροφές περιλαμβάνουν τα έλαια λιναρόσπορου, κάνναβης και μακαντέμια.
- Καταναλώστε άφθονα φρέσκα βότανα και μπαχαρικά, μαζί με τσάι από βότανα (φτιαγμένα με πραγματικά βότανα / μπαχαρικά αντί για αρωματικές ύλες).
- Αποφύγετε τα σνακ και προσπαθήστε να μεσολαβούν πέντε ή περισσότερες ώρες μεταξύ των γευμάτων.
- Καταναλώστε τουλάχιστον 1,5 λίτρα φιλτραρισμένο νερό καθημερινά μεταξύ των γευμάτων (περισσότερο, εάν ασκείστε εντατικά).
- Αποφύγετε όλα τα τρόφιμα που προκαλούν ευαισθησία, δυσανεξία ή αλλεργία.
- Ζητήστε συμβουλές από εξειδικευμένο και έμπειρο ειδικό επαγγελματία υγείας σχετικά με τις καταλληλότερες πηγές θρεπτικών συστατικών, τα αφεψήματα από βότανα και/ή τα συμπληρώματα διατροφής (συμπυκνωμένες πηγές θρεπτικών ουσιών).
Απαλλαγείτε από τις λεκτίνες
Για όσους από εσάς ή πιστεύετε ότι μπορεί να είστε ευαίσθητοι στις λεκτίνες, οι μεγαλύτεροι ένοχοι περιλαμβάνουν: δημητριακά, όσπρια, σπόρους, ξηρούς καρπούς (συμπεριλαμβανομένων των ανακαρδιοειδών (κάσιους) και μερικά από τα αγαπημένα μέλη της οικογένειας των σολανωδών/στρυχνωδών: ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, πατάτες, ακόμη και τα goji berries.
Για να απαλλαγείτε από τις λεκτίνες αυξήστε το χρόνο μαγειρέματος ή χρησιμοποιήστε χύτρα πίεσης, η οποία σκοτώνει τις λεκτίνες αλλά διατηρεί τα περισσότερα θρεπτικά συστατικά.
Με τα όσπρια, προτιμήστε το αργό μαγείρεμα για πολλή ώρα, που μειώνει σημαντικά την περιεκτικότητα σε λεκτίνες. Χρειάζεται αρκετός χρόνος (έως περίπου 6 ώρες) με ήπιο βράσιμο για να καταστρέψει αυτές τις χημικές ουσίες.
Επιλέξτε αντ’ αυτών λαχανικά χαμηλά σε λεκτίνες, που συμπεριλαμβάνουν αβοκάντο, φυλλώδη χόρτα, ολόκληρη την οικογένεια σταυρανθών (μπρόκολο, λαχανάκια Βρυξελλών, λάχανο, κέιλ κ.λπ.), καρότα, μαγειρεμένες γλυκοπατάτες, σπαράγγια και όλα τα μούρα.
Βεβαιωθείτε ότι τα προϊόντα σόγιας που τρώτε έχουν υποστεί σωστή ζύμωση και ψάξτε εταιρείες για βίγκαν με προϊόντα χωρίς λεκτίνες.
Μια άλλη στρατηγική είναι να συνδυάσετε τρόφιμα που περιέχουν λεκτίνες με τρόφιμα που εξαλείφουν τις λεκτίνες. Στην Ινδία, για παράδειγμα, είναι συνηθισμένο να τρώνε πολλές μπάμιες παράλληλα με φακές. Το βλεννογόνο μέρος της μπάμιας είναι ιδιαίτερα καλό στη δέσμευση λεκτινών, όπως και τα φύκια.
Βοηθά επίσης να ξεφλουδίζετε και να βγάζετε τους σπόρους/κουκούτσια από λαχανικά και φρούτα. Πολλές λεκτίνες βρίσκονται στη φλούδα και τους σπόρους.
Εάν είστε λάτρης του ψωμιού και μπορείτε να ανεχτείτε τη γλουτένη, επιλέξτε μια μαγιά παραδοσιακής ζύμωσης (προζύμι) και αφήστε αυτά τα έξυπνα μικρόβια να μειώσουν τα επίπεδα της γλουτένης και των λεκτινών. Σημειώστε: το προζύμι σε πολλά προϊόντα του σούπερ μάρκετ δεν είναι αυθεντικό.
Απόσπασμα από το Reset Eating των Rob Verkerk PhD και Meleni Aldridge (Alliance for Natural Health International, 2020).
Συγγραφείς άρθρου: Rob Verkerk PhD και Meleni Aldridge
Αναφορές
1. Inflamm Res, 2021; 70: 29–49
2. Cell, 2005; 122: 133-43
3. Int J Nutr Food Sci, 2014; 3: 284–9
4. Nutrients, 2013; 5: 771–87
5. Nutrients, 2015; 7: 1565–76
6. Clin Rev Allergy Immunol, 2012; 42: 71–8
7. J Food Biochem, 2019; 43: e12629
8. Hum Biol, 1997; 69: 605–28
9. Horm Metab Res, 2002; 34: 455–9, J Immunol, 2004; 172: 661–8
10. Int J Mol Sci, 2017; 18: 1242
11. FASEB J, 2015; 29: 3040–53
12. Tox Appl Pharmacol, 2009; 237: 146–53
13. Nutr Rev, 2018; 76: 793–804
14. Arch Ital Urol Androl, 2015; 87: 105–20
15. Inflamm Res, 2018; 67: 279–84.
Υποφέρετε από ομίχλη εγκεφάλου, σύγχυση, κακή μνήμη και ευερεθιστότητα; Τι θα λέγατε για πιο σοβαρές παθήσεις όπως καρκίνος, διαβήτης, οστεοπόρωση ή αλτσχάιμερ; Όλες αυτές οι παθήσεις αλλά και άλλες συνδέονται με το σύνδρομο διαπερατού εντέρου. Οι γιατροί αλλά και οι επαγγελματίες συμφωνούν ότι «Το θεμέλιο της υγείας βρίσκεται πάντα μέσα στο έντερο και η θεραπεία της νόσου περιλαμβάνει την φροντίδα ενός καταπονημένου εντέρου».
Ενδείξεις
Το σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου (leaky gut syndrome) αποτελεί μια κοινή διαταραχή και αναπτύσσεται όταν οι βλάβες σχηματίζονται στην εντερική επένδυση. Αυτές οι βλάβες έχουν ασυνήθιστα μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των κυτταρικών τοιχωμάτων, επιτρέποντας στο τοξικό υλικό να διαρρεύσει στην κυκλοφορία του αίματος. Ο αυτισμός, η ρευματοειδή αρθρίτιδα, η περιοδοντική νόσος, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, η νόσος του Crohn και η κολίτιδα οφείλονται στην φλεγμονή που προκλήθηκε από το διαπερατό έντερο. Η κακή απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών, η κάντιντα, οι παρασιτικές λοιμώξεις μαζί με την τροφική ευαισθησία και τροφική αλλεργία συνδέονται με αυτό το σύνδρομο. Οι φλεγμονώδεις παθήσεις του δέρματος όπως έκζεμα, ψωρίαση και ακμή υποδηλώνουν διαπερατό έντερο επίσης.
Πρωτόκολλο για την επούλωση του εντέρου
Ένα έντερο που έχει υποστεί ζημιά, ανταποκρίνεται καλά σε εκλεκτά βότανα και συμπληρώματα, σε καθαρή διατροφή και υγιεινές επιλογές στον τρόπο ζωής.
Παρακάτω είναι μερικές συστάσεις.
Διατροφή
Μία καθαρή διατροφή, χωρίς προσμίξεις, είναι ζωτικής σημασίας για την επιδιόρθωση του εντέρου. Ένα τυπικό πρωτόκολλο για την θεραπεία της candida περιλαμβάνει την εξάλειψη της ζάχαρης (σε οποιαδήποτε μορφή), της γλουτένης, των επεξεργασμένων τροφίμων, των γαλακτοκομικών προϊόντων, των ραφιναρισμένων δημητριακών, του αλκοόλ, της καφεΐνης και την κατανάλωση φαγητού πλούσιο σε φυτικές ίνες και θρεπτικά συστατικά.
Καταναλώστε μόνο οργανικές τροφές και αποφύγετε τα φυτοφάρμακα και τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Τα βασικά λιπαρά οξέα που βρίσκονται στο ψάρι, στο λινάρι, στο σπόρο chia ή στο φυτό Βοραγινό (Borage ή μποράντζα) είναι επίσης σημαντικά για την επούλωση του εντέρου και την μείωση της φλεγμονής. Σημαντικό είναι επίσης να πίνετε άφθονο καθαρό νερό, ώστε να αποφεύγετε τις προσμίξεις που καταστρέφουν το έντερο.
Πεπτικά ένζυμα
Τα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου, έχουν λίγα στομαχικά οξέα. Αυτό δημιουργεί κακή πέψη, προκαλώντας τοξίνες που διαχέονται στο σώμα. Τα πεπτικά ένζυμα είναι χρήσιμα μαζί με νερό και λεμόνι ή ακατέργαστο μηλόξυδο.
Φυτικές ίνες
Οι φυτικές ίνες προστατεύουν το έντερο καθώς απομακρύνει γρήγορα από τον οργανισμό τους μύκητες, τα επιβλαβή βακτήρια και άλλους παθογόνους οργανισμούς. Καλές επιλογές αποτελούν το οργανικό psyllium σε σκόνη, το αλεσμένο λινάρι και οι σπόροι chia.
Βότανα
Μερικά βότανα είναι γνωστό ότι ηρεμούν την φλεγμονή και την επακόλουθη ζημιά που εμφανίζεται στο έντερο. Η ρίζα της Αλθαίας (Marshmαllow) και η φτελιά (slippery elm) είναι εξαιρετικές επιλογές. Και τα δύο βότανα καταπραΰνουν και επικαλύπτουν την εντερική οδό, ελαχιστοποιώντας την απορρόφηση των τοξινών. Επίσης βοηθούν να επουλώσουν την ζημιά, μειώνοντας περαιτέρω την υπερβολική διαπερατότητα. Το Kudzu, η ρίζα της γλυκόριζας, το goldenseal, το sheep sorrel, οι σπόροι του μάραθου και η ρίζα ginger είναι ωφέλιμα επίσης. Για να εξαλείψετε τα παράσιτα που συχνά συνοδεύουν ένα πεπτικό σύστημα που βρίσκεται σε καταστολή, δοκιμάστε echinacea, σκόρδο, κολλοειδή άργυρο, γαρύφαλλο, αρτεμισία, black walnut, καπρυλικό οξύ ή εκχύλισμα σπόρων γκρέιπφρουτ.
Συμπληρώματα
Επειδή το σύνδρομο διαπερατού εντέρου συμβάλλει στην κακή απορρόφηση πολλών θρεπτικών συστατικών, είναι σημαντικό να συμπληρώσετε την διατροφή σας. Οι βιταμίνες Α, Β, C και Ε είναι απαραίτητες καθώς επίσης και το ασβέστιο, το σίδηρο, το μαγνήσιο, ο ψευδάργυρος, το σελήνιο και το συνένζυμο Q10. Το πρωτόγαλα βοηθάει στην επούλωση της εντερικής επένδυσης και μειώνει την φλεγμονή. Για να αποκατασταθεί η λειτουργία του εντερικού τοιχώματος, η L-glutamine είναι εξαιρετική. Μην ξεχνάτε να παίρνετε υψηλής ποιότητας προβιοτικά, σε καθημερινή βάση.
Τρόπος ζωής
Είναι σημαντικό να διατηρείτε ένα ισορροπημένο τρόπο ζωής, ώστε να ενισχύσετε την υγεία του πεπτικού συστήματος. Με την ελαχιστοποίηση του άγχους, την ήπια άσκηση, τον επαρκή ύπνο και τρώγοντας πιο αργά κατά την διάρκεια του γεύματος, ενισχύεται η επούλωση του εντέρου.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, η νόσος ουσιαστικά επηρεάζεται από την υγεία του εντέρου. Επομένως τα παρακάτω λόγια του Dr. Campbell-McBride, συγγραφέα του «Gut and Psychology Syndrome», ανταποκρίνονται στην αλήθεια:
«Η καλή λειτουργία του εντέρου και η υγιή εντερική χλωρίδα αποτελούν τις «ρίζες» της υγείας μας. Όπως ένα δέντρο, που έχει άρρωστες τις ρίζες του, δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει, έτσι και ο οργανισμός δεν πρόκειται να είναι υγιής, χωρίς την καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος».
Μεταφρασμένο από το www.dromostherapeia.gr
Πηγή: www.naturalnews.com
Γράφει: Dr. David Jockers
Το παράσιτο είναι ζωντανό όν που ζει σε βάρος άλλου ζωντανού οργανισμού, που χαρακτηρίζεται ξενιστής. Τα παράσιτα παίρνουν και χρησιμοποιούν τα θρεπτικά συστατικά από τον ξενιστή και με αυτό τον τρόπο τον βλάπτουν. Τα παράσιτα παίρνουν πολλές διαφορετικές μορφές και μπορούν να ευδοκιμούν σε όλο το σώμα. Κυρίως όμως ζουν στο ανθρώπινο έντερο. Δράστε και καθαρίστε τον οργανισμό σας από τα παράσιτα με φυσικούς τρόπους.
Εκτιμάται ότι περίπου το 50% των Αμερικανών έχουν πληθώρα παρασιτικών οργανισμών στο έντερο τους. Τα παράσιτα εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα μέσω του αέρα που αναπνέουμε, του φαγητού που τρώμε και του νερού που πίνουμε.
Στις χώρες του τρίτου κόσμου, ο πιο συνηθισμένος τρόπος αντιμετώπισης των παράσιτων είναι μέσω του μολυσμένου νερού. Όποιος ταξιδεύει σε μία ξένη χώρα πρέπει να είναι προσεκτικός για να λάβει καθαρό νερό. Το κακό αποχετευτικό σύστημα και οι κακές συνθήκες υγιεινής είναι οι πιο κοινοί τρόποι για να έρθουν οι άνθρωποι σε επαφή με τα παράσιτα. Στην Αμερική τα παράσιτα εξαπλώνονται μέσω του χοιρινού κρέατος, των οστρακοειδών, της μολυσμένης τροφής και του μολυσμένου νερού.
Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικοί τύποι παρασίτων που είναι κοινά στους ανθρώπους.
Τα πρωτόζωα αποτελούνται από ένα μόνο κύτταρο και πολλαπλασιάζονται στο εσωτερικό του ανθρώπινου εντέρου. Τα πιο κοινά πρωτόζωα που έχουν ανακαλυφθεί είναι το Giardia, το neospora, οι αμοιβάδες, η τοξοπλάσμωση, το κρυπτοσπορίδιο και η σαρκοκύστη.
Μια άλλη μορφή παράσιτου είναι το σκουλήκι Helminth και περιλαμβάνει τα tapeworms, pinworms, hookworms, threadworm, roundworms κ.α
Πολλά άτομα κάνοντας ένα καθαρισμό από παράσιτα θα δουν σκουλήκια στα κόπρανα τους, καθώς αποβάλλονται από το σώμα.
Το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού κυνηγάει τα παράσιτα μόλις τα εντοπίσει. Πολύ συχνά τα παράσιτα είναι εξαιρετικά δυνατά και πολλαπλασιάζονται τόσο γρήγορα που το ανοσοποιητικό σύστημα δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει. Μερικά από τα συμπτώματα που συνδέονται με τα παράσιτα του εντέρου είναι διάρροια, αέρια, φούσκωμα, γριππώδη συμπτώματα, ναυτία, εξανθήματα, πόνο στις αρθρώσεις, χρόνια κόπωση και χρόνια ιγμορίτιδα.
Καταστρέψτε τα παράσιτα στο σώμα σας
Τα παράσιτα αγαπούν την ζάχαρη και ότι μετατρέπεται σε αυτή. Έτσι ο καλύτερος να λιμοκτονήσουν τα παράσιτα είναι να εφαρμόσετε μία υγιεινή νηστεία και στρατηγικές καθαρισμού, ενώ συγχρόνως εξαλείφετε από την διατροφή σας όσο το δυνατόν περισσότερο ζάχαρη και δημητριακά.
Πολλά βότανα και τρόφιμα εμφανίζουν ισχυρή αντιπαρασιτική δράση. Το extra παρθένο λάδι καρύδας είναι γεμάτο με τριγλυκερίδια μέσης αλυσίδας που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα στη μάχη κατά των παθογόνων παραγόντων. Το ωμό σκόρδο και ωμά κρεμμύδια παρέχουν θείο, που περιέχει αμινοξέα και τα οποία είναι αντιπαρασιτικά. Τρώτε καθημερινά έξι κουταλιές της σούπας ακατέργαστο extra παρθένο ελαιόλαδο καρύδας, μια ολόκληρη σκελίδα σκόρδου και ένα μεγάλο κόκκινο κρεμμύδι, για να βοηθήσετε τον οργανισμός σας να γίνει απρόσβλητο από τα παράσιτα.
Η αποξηραμένη ρίγανη και ιδιαίτερα το αιθέριο έλαιο της είναι εξαιρετικά πτητικά και αντιπαρασιτικά. Χρησιμοποιείστε δύο με τρεις σταγόνες έλαιο ρίγανης σε νερό με φρεσκοστιμμένο λεμόνι και πιείτε το τρεις φορές την ημέρα. Τα γαρύφαλλο λειτουργεί εξίσου καλά και θα μπορούσατε να υποκαταστήσετε το έλαιο ρίγανης με έλαιο γαρύφαλλου. Το τζίντζερ, η αρτεμισία και το black walnut χρησιμοποιούνται συχνά σε αντιπαρασιτικές στρατηγικές.
Η νηστεία με τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση όπως το τυρόγαλο (με ζύμωση) που προέρχεται από αγελάδες φυτικής εκτροφής, το ginger (με ζύμωση), η kombucha, το κεφίρ καρύδας, το μηλόξυδο κ.α είναι ισχυρά εργαλεία στην προσπάθεια σας να καταστρέψετε τα παράσιτα. Πολλοί ολιστικοί σύμβουλοι υγείας συνιστούν μια διατροφή 3 με 21 ημερών σε χαμηλές θερμίδες, με υγρά πλούσια σε ποτά που έχουν υποστεί ζύμωση, νερό και φρεσκοστυμμένο λεμόνι. Τα προβιοτικά συμπληρώματα συνιστώνται ιδιαίτερα, καθώς βοηθούν στην καταστροφή των παρασίτων και βοηθούν το έντερο να ξαναγίνει απρόσβλητο στα παράσιτα.
Όταν καθαρίσετε τον οργανισμό σας από τα παράσιτα είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταναλώνετε ακατέργαστα γαλακτοκομικά (από ζώα φυτικής εκτροφής) που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως amasai, τυρί, kimchi, λάχανο τουρσί. Επίσης πρέπει να υπάρχουν άφθονα στην διατροφή σας λαχανικά που έχουν υποστεί ζύμωση. Αυτές οι τροφές είναι πλούσιες πηγές της L-γλουταμίνης, ένα αμινοξύ που βοηθάει στην ανοικοδόμηση του εντέρου. Τα τρόφιμα αυτά που έχουν υποστεί ζύμωση, περιέχουν πολύ ισχυρά στελέχη καλών βακτηρίων, οργανικά οξέα και ένζυμα, που δρουν για να κρατήσουν τα παράσιτα έξω από τον οργανισμό.
Λίγα λόγια για David Jockers
Ο Δρ. David Jockers κατέχει και λειτουργεί το κέντρο υγείας Exodus στο Kennesaw της Τζόρτζια. Ειδικεύεται στην απώλεια βάρους, στην χειροπρακτική, στην προσαρμοσμένη διατροφή και άσκηση. Είναι " Maximized Living doctor".
Μεταφρασμένο από το www.dromostherapeia.gr
Πηγή: www.naturalnews.com
Γράφει: Πανταζής Στέλιος, Ολιστικός Ιατρός
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι οι εξετάσεις είναι κάτι ενοχλητικό, τρομακτικό και ακριβό. Υπάρχουν όμως και εξετάσεις που είναι εύκολες, οικονομικές και βολικές και μερικές φορές είναι ακόμα και νόστιμες!
Θα περιγράψω δύο από αυτές, που στην ουσία είναι μία. Οι πιο γνωστές και εξαιρετικά σημαντικές εξετάσεις του γαστρεντερικού συστήματος είναι απεικονιστικές, δηλαδή χρησιμοποιώντας εποπτικά μέσα έχουμε τη δυνατότητα νου δούμε τον γαστρεντερικό σωλήνα «από μέσα». Αυτό μας βοηθάει στη διάγνωση βλαβών που σχετίζονται με διαταραχές της ανατομίας του εντερικού σωλήνα, όπως ο καρκίνος και οι πολύποδες. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η εικόνα του εντερικού σωλήνα είναι χωρίς βλάβες, αλλά ο ασθενής αναφέρει ενοχλήματα, όπως πόνο, δυσκοιλιότητα, διάρροια, φουσκώματα κ.τ.λ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τις περισσότερες φορές η εικόνα του γαστρεντερικού σωλήνα είναι φυσιολογική στις απεικονιστικές εξετάσεις (κολονοσκόπηση και γαστροσκόπηση).
Τότε, αυτό που μπορεί να βοηθήσει είναι μία εξέταση της λειτουργίας του γαστρεντερικού συστήματος. Και μπορεί να γίνει απλά και οικονομικά, με ένα... παντζάρι! Η εξέταση είναι διπλή, δηλαδή έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι η ικανότητα πέψης του ανώτερου γαστρεντερικού σωλήνα (στομάχι και λεπτό έντερο). Τρώγοντας ένα μεγάλο παντζάρι μαζί με το τυπικό γεύμα, αν το ανώτερο γαστρεντερικό δουλέψει σωστά τότε δεν πρέπει να περάσουν οι χρωστικές ουσίες του στο αίμα και στη συνέχεια στα ούρα. Άρα, τα ούρα δεν πρέπει να αλλάξουν χρώμα. Αν αλλάξουν, σημαίνει ότι οι χρωστικές δεν αποδομήθηκαν ικανοποιητικά στο ανώτερο γαστρεντερικό. Σε αυτήν την περίπτωση θέλει θεραπεία και ενίσχυση το ανώτερο γαστρεντερικό.
Το δεύτερο σκέλος αξιολογεί την ταχύτητα διέλευσης της τροφής από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Για να αξιολογήσουμε καλύτερα αυτό το σκέλος, πιθανόν να χρειαστεί μεγαλύτερη ποσότητα εξεταστικού μέσου, δηλαδή περισσότερα παντζάρια. Μετράμε τις ημέρες από τη βρώση των παντζαριών έως την αποβολή τους με την φυσική οδό, κοινώς με τα κόπρανα. Τα παντζάρια, λοιπόν, πρέπει να φανούν στα κόπρανα την 2η ή το πολύ μέχρι την 3η ημέρα μετά την κατανάλωσή τους. Εμφάνισή τους αργότερα δείχνει λειτουργική διαταραχή της ταχύτητας διέλευσης της τροφής από τον εντερικό σωλήνα και απαιτεί πιο σωστή και ισορροπημένη διατροφή και θεραπεία και ενίσχυση του εντέρου.
Αυτές οι απολαυστικές, απλές και νόστιμες εξετάσεις μπορεί να μας βοηθήσουν να αξιολογήσουμε τη λειτουργία του γαστρεντερικού σωλήνα χωρίς κανένα κίνδυνο και μπορεί να τις κάνουν όλοι.
Πανταζής Στέλιος
Ολιστικός Ιατρός
www.holistic-greece.com
Γράφει: Γεωργιάδης Γεώργιος, Ειδικός Ιατρός Ολιστικής Ιατρικής
Η καλή υγεία εξαρτάται σε μεγάλο μέρος από το πόσες τοξίνες συσσωρεύονται στον οργανισμό μας και ειδικά στην λέμφο, στο αίμα και στο νευρικό σύστημα.
Γράφει ο γιατρός Τilden στο βιβλίο του: «Τοξιναιμία, η πρωταρχική αιτία της αρρώστιας»: "Μια νευρική ή σωματική κόπωση , που μειώνει την νευρική ενέργεια σε σημείο που ξεπερνιέται η ικανότητα του οργανισμού να εξαλείψει με φυσικό τρόπο τις τοξίνες (οργανικά απόβλητα) που συσσωρεύτηκαν, προκαλεί την κατακράτηση στο αίμα των αποβλήτων που αυξάνουν την τοξιναιμία (την ποσότητα των τοξινών) πάνω από το σημείο αντίστασης και προκαλώντας μια κρίση".
Από αυτή την άποψη, κάθε αρρώστια θεωρείται σαν μια διαδικασία της φύσης για να καθαρίσει το σώμα από τις τοξίνες που έχουν υπερβεί το όριο αντοχής. Κάθε προσπάθεια που εμποδίζει αυτή την προσπάθεια θα έχει σαν αποτέλεσμα να κάνει να αποτύχει η φύση στην προσπάθεια της αυτό-θεραπείας.
Δυστυχώς η σχετική θεωρεία όσο αναφορά την τοξιναιμία, δεν ελλείφθει στα σοβαρά από την επίσημη ιατρική.
Ευτυχώς την τελευταία δεκαετία υπήρξαν ανακαλύψεις που ξανά -προσδιόρισαν με διαφορετικούς όρους, αλλάζει μόνο το όνομα των τοξινών που σήμερα ονομάζονται «ελεύθερες ρίζες».
Η βλεννογόνος του εντέρου
Εάν παρατηρήσουμε το ανθρώπινο σώμα θα δούμε πως φιλοξενεί ένα πολύ περίπλοκο υδραυλικό σύστημα, με ένα μεγάλο αριθμό από σωλήνες και σωληνάκια μέσα στα οποία κυκλοφορούν τα υγρά του σώματος: καταρχήν το αίμα και η λέμφος. Υπάρχουν κάποιες τροφές που κατά την διάρκεια της πέψης, γίνονται ένα είδος κόλλας, που ονομάζεται βλέννα, ικανή να προσκολλήσει στα τοιχώματα του εντέρου και σε άλλες οργανικές δομές, και να τα επικαλύψει με ένα στρώμα πιο πυκνό.
Αυτό το φαινόμενο μπορεί να υπάρξει ακόμα και όταν η αφόδευση είναι κανονική γιατί εξαρτάται από τον τύπο της τροφής που τρώμε. Μερικές τροφές, πράγματι, δημιουργούν πολύ βλέννα (όπως τα δημητριακά, το κρέας, το μοσχαράκι γάλακτος, το κοτόπουλο, οστρακοειδή, ο κρόκος του αυγού, οι φακές, τα φιστίκια) και άλλες που την διαλύουν (γενικώς τα εσπεριδοειδή, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, σταφύλια, αγγούρια).
Όποιου του αρέσει να κάνει πειράματα στην κουζίνα, μπορεί να διαπιστώσει πόσο τα προϊόντα από λευκό – ραφιναρισμένο αλεύρι είναι «κολλώδη», σιγοβράζοντας λίγο αλεύρι με νερό, το αποτέλεσμα θα είναι να πετύχει μια πολύ καλή κόλλα που μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται στην βιβλιοδεσία παλιών βιβλίων.
Το γεγονός πως τα εσπεριδοειδή τείνουν να διαλύσουν την βλέννα εξηγεί το γεγονός πως μερικά άτομα μετά αφού έφαγαν φράουλες με λεμόνι παρατήρησαν σπυριά στο σώμα. Η βλέννα που διαλύετε τοξίνωσε το αίμα, τα νεφρά δεν μπόρεσαν να το καθαρίσουν και ο οργανισμός «απέβαλλε» τις περίσσειες τοξίνες στο δέρμα.
Πρέπει να θυμόμαστε πως το δέρμα, μαζί με τα νεφρά και τους πνεύμονες, έχει την ιδιότητα να εξάλειψη τα οργανικά απόβλητα.
Η βλέννα του εντέρου, στην ουσία, είναι το αποτέλεσμα χρόνων συσσώρευσης κολλοειδών οργανικών ουσιών στα εντερικά τοιχώματα. Ας σκεφτούμε πως, από την αυτοψία, βρέθηκαν σε κάποια άτομα η παρουσία βλέννας μέχρι και 7-8 κιλά, της οποίας το πιο παλιό τοίχωμα της χρονολογείται και σε 10 χρόνια πριν.
Από την στιγμή την οποία πρόκειται για οργανικές ουσίες σε σταθερή θερμοκρασία των 37 βαθμών, είναι εύκολο να φανταστούμε το πόσο η βλέννα είναι σε αποσύνθεση και πως οι θρεπτικές ουσίες που μεταφέρονται από τις τροφές είναι δηλητηριασμένες από την στιγμή την οποία είναι υποχρεωμένες να διασχίσουν τα τοιχώματα του εντέρου πριν διευθετηθούν σε όλο τον οργανισμό.
Σε αυτές πρέπει να προστεθούν οι τοξικές ουσίες που παράγονται από την αλλοιωμένη χλωρίδα του εντέρου (αμμωνία, φαινόλη, ινδόλη πτωμαΐνη....) που, δηλητηριάζοντας όλο τον οργανισμό και αλλοιώνοντας το ph των κυττάρων (επίπεδο οξύτητας), δημιουργούν το ανάλογο περιβάλλον για πολλές παθολογίες και εξασθενίζοντας το αμυντικό σύστημα.
Το κοινό κρυολόγημα είναι ένα κλασσικό παράδειγμα συσσώρευσης βλέννας στις αναπνευστικές οδούς στις οποίες τα βακτηρίδια μπορούν να ζήσουν και να πολλαπλασιαστούν. Υπογραμμίζουμε πως κάθε ζων οργανισμός έχει ανάγκη από συγκεκριμένο περιβάλλον για να μπορέσει να επιβιώσει, και η βλέννα είναι ότι καλύτερο μπορούμε να προσφέρουμε για να φιλοξενήσουμε μικροοργανισμούς που είναι φορείς γρίπης, κρυολογημάτων και βλεννολιτικών παρομοίων καταστάσεων.
Συμβουλές για την εξάλειψη της εντερικής βλέννας
Παρακάτω σας δίνουμε κάποιες συμβουλές που μπορούν να σας βοηθήσουν να εξαλείψετε όσο το δυνατόν γίνεται την τυχούσα συσσωρευμένη βλέννα κατά την διάρκεια των χρόνων και να ξανά-αποκτήσετε μια καλύτερη υγεία:
- Να ξεκινάτε την ημέρα σας με ένα ποτήρι χλιαρό νερό μέσα στο οποίο έχετε προσθέσει το χυμό μισού λεμονιού (μπορείτε να γλυκάνετε με λίγη φρουκτόζη ή μαύρη ζάχαρη). Αυτό το ρόφημα, πίνοντάς το κάθε πρωί, νηστικοί, είναι ένα τέλειο σύστημα για να απελευθερωθείτε από την εντερική βλέννα και να έχετε μια καλύτερη απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, βιταμινών, ιχνοστοιχείων, μετάλλων και άλλων. Θα ήταν μια καλή συνήθεια να διατηρείτε καθ' όλη την διάρκεια της ζωής σας.
- Να αποφεύγεται τροφές που δημιουργούν βλέννα (λευκό ραφιναρισμένο αλεύρι και παράγωγα, ρύζι άσπρο επεξεργασμένο, αυγά, τυριά, κρέας, ψάρι , αλλαντικά και τροφές σε συσκευασία).
- Να χρησιμοποιείται τροφές που διαλύουν την βλέννα: εσπεριδοειδή, φρέσκα ή ξηρά σύκα, σταφύλια , λαχανικά και φρούτα φρέσκα γενικώς.
- Να χρησιμοποιείται φρούτα και λαχανικά ωμά ως επί το πλείστον εποχιακά.
- Δύο κουταλάκια του γλυκού του ροφήματος Τρέμπεν (το βρίσκεται στα οικολογικά μαγαζιά), σε ένα ποτηράκι του κρασιού με χλιαρό νερό μετά από κάθε γεύμα (το μεσημεριανό), το οποίον βοηθάει όχι μόνο στην χώνεψη αλλά και στην διάλυση της βλέννας.
Προσοχή:
Μπορεί να συμβεί κατά την διάρκεια αυτού του καθαρισμού του εντέρου, η βλέννα που διαλύεται να προκαλέσει τοξίνωση του αίματος και ως εκ τούτου να προκαλέσει πονοκέφαλο. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο μπορείτε να κάνετε μια πλύση εντέρου (κλύσμα) με 1,5 λίτρο νερό χλιαρό μέσα στο οποίον έχετε διαλύσει μια κουταλιά της σούπας μαγειρικό αλάτι (λεπτό).
Η Δίαιτα χωρίς βλέννα
Λίγοι γνωρίζουν πως οι τροφές που αποτελούνται από λευκό αλεύρι και τα γαλακτοκομικά γενικά δημιουργούν ένα είδος κόλλας, που σιγά – σιγά , καλύπτει τα τοιχώματα του εντέρου δημιουργώντας ένα στρώμα που εμποδίζει την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών και συστατικών και δηλητηριάζει εκείνα που καταφέρνουν να περάσουν τα τοιχώματα. (Καθηγητής Arnold Ehret's).
Σήμερα δίδονται πολλά ονόματα στις διάφορες δυσλειτουργίες που παρουσιάζονται στο ανθρώπινο σώμα.
Σκεφτείτε πως η κλασσική επίσημη ιατρική αριθμεί πάνω από 4000 αρρώστιες ενώ ο Ιπποκράτης, ο πρώτος κλασσικός επίσημος ιατρός αριθμούσε περίπου 300.
Κατά την φυσική ιατρική οι αρρώστιες μπορούν να χωριστούν σε δυο μεγάλες κατηγορίες:
- εκείνες νευρικής φύσεως – οι λεγόμενες ψυχοσωματικές.
- εκείνες που οφείλονται στην τοξίνωση του οργανισμού.
Κατά τον καθηγητή Arnold Ehret's, το ανθρώπινο σώμα παρομοιάζεται σαν ένα πολύπλοκο υδραυλικό σύστημα, με μια μεγάλη ποσότητα αγωγών και υγρών στην κυκλοφορία.
Υπολογίζεται πως ο οργανισμός μας αποτελείται από 80% νερό, αυτό σημαίνει πως ένας άνθρωπος 60 κιλών βάρος περιέχει 48 λίτρα νερού που αποτελεί τα διάφορα οργανικά υγρά και επίσης λαμβάνει μέρος στην σύσταση και την δομή των ιστών και των οστών του σώματός του. Φαίνεται λοιπόν σαφές πως ο φραγμός ενός και μόνου αγωγού θα δημιουργήσει ανωμαλίες σε όλη την δομή, όπως ο φραγμός ενός μικρού σωλήνα στον κινητήρα του αυτοκινήτου μπορεί να διαταράξει την λειτουργία του.
Το έμφραγμα, η εμβολή, η δυσκοιλιότητα, το κρυολόγημα, η αρτηριοσκλήρυνση, η ποδάγρα, ο φλεβίτης, τα σπυριά, η υπέρταση και άλλα δεν είναι παρά μόνο από τα λιγοστά παραδείγματα του πως μια κακή κυκλοφορία των υγρών μπορεί να δημιουργήσει πολύ σοβαρές διαταραχές και βλάβες. Οι αιτίες μπορούν να οφείλονται στην στένωση ή και το φράξιμο των αγωγών, τόσο μέσα όσο και έξω από τα διάφορα όργανα.
Οι πέτρες στην χολή είναι ένα κλασσικό παράδειγμα ενός αγωγού που έχει φράξει, ενώ οι πέτρες στα νεφρά αποδεικνύουν πως τα ξένα σώματα μπορούν να συσσωρευτούν και στο εσωτερικό ενός οργάνου.
Για να κατανοήσουμε τους λόγους που μπορούν να επιφέρουν στο φράξιμο κάποιου αγωγού ή σωλήνα του οργανισμού μας θα πρέπει να αναλύσουμε τις τροφές και πως αυτές πέπτονται και αφομοιώνονται.
Το φαινόμενο της πέψης συνίσταται στο να έρχονται οι τροφές σε επαφή με ουσίες που είναι σε βαθμό να τις διασπάσουν σε μικρότερα μέρη. Το αρχικό σημείο αυτού του φαινομένου είναι το στομάχι όπου εκκρίνονται τα οξέα του στομάχου και ειδικά το υδροχλωρικό οξύ. Το στομάχι χρησιμεύει εν πρώτοις για να πέμψει τα ζωικά προϊόντα και ιδιαίτερα το κρέας, το ψάρι και τα αλλαντικά.
Είναι λοιπόν σαφές πως το στομάχι, από την στιγμή που το περιεχόμενό του αποτελείται από ζωικές πρωτεΐνες , πρέπει να προστατευτεί από τα οξέα και αυτό το κάνει με μια κολλώδη ουσία που λέγεται «βλέννα» και που στο τέλος της πέψης περνάει στο έντερο με την τροφή που έχει ήδη επεξεργαστεί και πεμφθεί.
Το λευκό αλεύρι και τα παράγωγά του (ψωμί, ζυμαρικά, πίτσα, γλυκά και άλλα), κατά την διάρκεια της πέψης γίνονται ένα είδος κόλλας που θεωρείται σαν πηγή βλέννας και που αποτελεί ένα από τους πιο βλαβερούς παράγοντες του οργανισμού μας.
Με το πέρασμα του χρόνου αυτή η βλέννα είναι ικανή να προσκολληθεί στα τοιχώματα του εντέρου και σε άλλους οργανικούς αγωγούς, και να τα επικαλύψει με ένα πιο παχύ στρώμα.
Η γλουτένη, κολλώδης ουσία, που βρίσκεται κυρίως στο σιτάρι και επομένως στο ψωμί, μπορεί και αυτό να βλάψει και να μπλοκάρει τις εντερικές λάχνες.
Ο καθηγητής Arnold Ehret's (και εμείς συμμεριζόμαστε την γνώμη του), θεωρεί πως πολλές αρρώστιες οφείλονται στην συσσώρευση βλέννας σε κάποιο όργανο ή σε κάποιο αγωγό, με τέτοιο τρόπο που να αλλοιώσει την κανονική του λειτουργία.
Να μερικές αρρώστιες και πως ο καθηγητής καθορίζει την αιτία:
- Κρυολόγημα: προσπάθεια εξάλειψης των προϊόντων αποβολής (βλέννα) από το κεφάλι , από τον λαιμό και από τους βρόγχους.
- Πνευμονία: το κρυολόγημα κατέβηκε πιο βαθειά. Έχουμε έντονη την αίσθηση να αποβάλουμε την βλέννα από τους πνεύμονες .
- Ρευματισμοί και ποδάγρα: έχουμε συσσώρευση ουρικού οξέως και βλέννας , έχουμε επομένως έλλειψη της κυκλοφορίας της ζωτικής ενέργειας.
- Σπυριά: σαφή αποβολή ανεπιθύμητων ουσιών.
- Ωτίτιδα - Κώφωση: συσσώρευση βλέννας στους ακουστικούς πόρους.
- Δυσκοίλια: συσσώρευση απορριμμάτων στο εντερικό τμήμα.
Ο καθένας από εμάς, παρόλο που πιστεύουμε πως έχουμε καλή υγεία, έχει συσσωρεύσει ακόμη από την παιδική του ηλικία μια κάποια ποσότητα απορριμμάτων στα τοιχώματα του εντέρου.
Σκεφτείτε πως αυτοψίες έδειξαν πως το 50/60% του τελευταίου τμήματος του εντέρου – το κόλον – περιείχε μέχρι και 6/7 κιλά απορριμμάτων εκ των οποίων μερικά ήταν κάποιων χρόνων πριν.
Το γεγονός πως ένας άνθρωπος ενεργείται κάθε μέρα δεν σημαίνει πως ελευθερώνεται από την ανεπιθύμητη συσσώρευση δενδρίτων και απορριμμάτων που βρίσκονται στα τοιχώματα του εντέρου. Αυτό εξαρτάται από το γεγονός πως οι λάχνες του εντέρου είναι τόσο πυκνές και λεπτές που μπορούν να κατακρατήσουν τις κολλώδεις ουσίες (βλέννα) με τις οποίες έρχονται σε επαφή, ουσίες που παραμένουν προσκολλημένες.
Φαίνεται λοιπόν πως σε αυτή την περίπτωση οι θρεπτικές ουσίες, πριν φτάσουν στο αίμα, πρέπει να περάσουν μέσα από το στρώμα των απορριμμάτων που δρουν σαν ένα είδος «φίλτρου», που τείνει να αποσυνθέσει ακόμη και την καλή ποιότητα της τροφής.
Μερικές φορές, επίσης, μια συνεχή πείνα και ποτέ ικανοποιητική, θα μπορούσε να οφείλεται στην παραπάνω κατάσταση, γιατί πολλά θρεπτικά συστατικά χάνονται εξ αιτίας του αναφερόμενου «φίλτρου».
Επίσης οι δίαιτες που περιλαμβάνουν τροφές που πέπτονται αργά, όπως το κρέας και οι λιπαρές ουσίες, μπορούν να προκαλέσουν αποσύνθεση και την δημιουργία βλαβερών βακτηριδίων που εμποδίζουν την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών δια μέσου του εντερικού τοιχώματος.
Το κοινό κρυολόγημα είναι ένα κλασσικό παράδειγμα συσσώρευσης βλέννας στις αναπνευστικές οδούς. Η βλέννα, πράγματι, δημιουργεί το ιδανικό περιβάλλον για μικρόβια που μπορούν να πολλαπλασιαστούν.
Να θυμόμαστε πως κάθε ζωντανός οργανισμός έχει ανάγκη από το «κατάλληλο περιβάλλον» και η βλέννα είναι ότι καλύτερο που μπορούμε να προσφέρουμε για να φιλοξενήσουμε μέσα μας εκείνους τους μικροοργανισμούς που είναι φορείς της γρίπης, του κρυολογήματος, διαφόρων βλεννολιτικών παθήσεων.
Ο χυμός εσπεριδοειδών τείνει να διαλύσει την βλέννα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον κάποιοι δεν ανέχονται τις φράουλες με το λεμόνι. Οι διαταραχές που έχουν αυτά τα άτομα οφείλονται στο γεγονός πως η βλέννα που διαλύεται και που απορροφάται στο τελευταίο τμήμα του εντέρου αποβάλλει πολλές τοξίνες στο αίμα.
Ας δούμε τώρα τις τροφές εκείνες που έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν βλέννα και σε πιο βαθμό.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΒΛΕΝΝΑ
ΚΡΕΑΣ
- Μοσχάρι 38,61
- Κοτόπουλο 24,32
- Χοιρινό 12,47
ΨΑΡΙ
- Μαλάκια(γαρίδες, καραβίδες, αστακός) 19,52
- Σολωμός φρέσκος 8,32
- Λευκό ψάρι 2,75
ΑΥΓΑ
- Κρόκος 51,83
- Ολόκληρο 11,61
- Ασπράδι 8,27
ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
- Τυριά παχιά 17,49
- Μαργαρίνη 7,31
- Βούτυρο φρέσκο 4,33
ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ
- Στάρι 20,71
- Ρύζι 17,96
- Βρώμη 11,31
- Λευκό ψωμί 10,99
- Κριθάρι 10,58
- Ψωμί ολικής άλεσης 8,54
- Μακαρόνια 5,11
- Ρύζι αναποφλοίωτο 3,18
ΟΣΠΡΙΑ
- Φακές 17,80
- Αρακάς ξηρός 9,70
- Φασόλια ξηρά 3,41
ΛΑΧΑΝΙΚΑ
- Λαχανάκια Βρυξελλών 13,15
ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ
- Κάστανα 9,62
- Καρύδια 9,22
- Αμύγδαλα 2,19
ΔΙΑΦΟΡΑ
- Ζάχαρη άσπρη και γλυκά 12,31
ΡΟΦΗΜΑΤΑ-ΠΟΤΑ
- Σοκολάτα 8,10
- Μπύρα 0,28
ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΒΛΕΝΝΑ
ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
- Άπαχα τυριά 4,89
- Κρέμα γάλακτος (panna) 2,66
- Γάλα πλήρες 1,69
ΛΑΧΑΝΙΚΑ
- Σπανάκι 28,01
- Μαρούλι 14,12
- Ντομάτες 13,67
- Αγγουράκια 13,50
- Παντζάρια 11,37
- Γλυκοπατάτες 10,31
- Φασολάκια φρέσκα 8,71
- Πατάτες 5,95
- Αρακάς φρέσκος 5,15
- Αγκινάρες 4,31
- Λάχανο 4,02
- Κουνουπίδι 3,04
- Χόρτα 2,33
- Μανιτάρια 1,81
- Κρεμμύδι κόκκινο 1,09
- Σπαράγγια 1,01
- Κολοκύθα 0,28
ΦΡΟΥΤΑ
- Σύκα 27,81
- Σταφίδα 15,10
- Λεμόνι 9,95
- Πορτοκάλι 9,61
- Σταφύλι 7,15
- Φραγκοστάφυλο 7,14
- Δαμάσκηνα 5,80
- Χουρμάδες 5,50
- Ροδάκινα 5,40
- Βερίκοκα 4,79
- Μπανάνα 4,38
- Βύσσινο 4,33
- Ρόδι 4,15
- Ανανάς 3,59
- Αχλάδι 3,26
- Κεράσια 2,57
- Καρπούζι 1,83
- Φράουλα 1,76
- Μήλα 1,38
ΔΙΑΦΟΡΑ
- Λάδι ελιάς 30,56
- Ζάχαρη μαύρη 14,57
ΡΟΦΗΜΑΤΑ-ΠΟΤΑ
- Τσάι 25,49
- Ζουμί από χόρτα 7,17
- Καφές 5,60
- Λευκό κρασί 1,21
- Κόκκινο κρασί 0,59
Συμβουλές για να μειώσετε την εντερική βλέννα
- Να αρχίζετε την ημέρα σας με ένα ποτήρι χλιαρό νερό στο οποίον έχετε προσθέσει το χυμό μισού λεμονιού (μπορείτε να προσθέσετε λίγη φρουκτόζη ή μαύρη ζάχαρη). Αυτό το ρόφημα, όταν το πίνετε νηστικοί το πρωί, αποτελεί ένα υπέροχο μέσο για να απελευθερωθείτε από την εντερική βλέννα.
- Να αποφεύγετε τις τροφές εκείνες που δημιουργούν βλέννα.
- Να χρησιμοποιείται τροφές που διαλύουν την βλέννα.
- Να χρησιμοποιείται εποχιακά φρούτα και λαχανικά.
- Να πίνετε δύο κουταλιές του γλυκού ρόφημα Τρέμπεν (το βρίσκεται στα οικολογικά βιολογικά μαγαζιά) μέσα σε ένα ποτηράκι του κρασιού με χλιαρό νερό μετά το μεσημεριανό φαγητό.
Γεωργιάδης Γεώργιος
Ειδικός Ιατρός Ολιστικής Ιατρικής
www.iathiein.gr
Γράφει: Αναγνωστόπουλος Δημήτρης, Ιδρυτής της Life Therapy Academy
Η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου είναι μια μέθοδος εσωτερικού καθαρισμού από τις τοξικές ουσίες, τα αέρια, τα συσσωρευμένα κόπρανα και τις βλεννώδεις πλάκες μυκήτων που αποδυναμώνουν το σώμα και επηρεάζουν την γενικότερη λειτουργία του οργανισμού. Η αξία της υδροθεραπείας αναγνωρίζεται ευρέως στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική. Αποτελεί ένα αποτελεσματικό εργαλείο στην θεραπεία και στην πρόληψη πολλών των ασθενειών. Ο καθαρισμός αυτός γίνεται με νερό φιλτραρισμένο, αποστειρωμένο με υπεριώδεις ακτίνες και θερμασμένο στη θερμοκρασία του σώματος. Είναι μια ανώδυνη διαδικασία που φέρνει αίσθημα βαθειάς χαλάρωσης και ανακούφισης. Κατά τη ώρα της συνεδρίας μπορεί να συνοδεύεται από μασάζ παχέος εντέρου.
Το παχύ έντερο είναι σαν το αποχετευτικό σύστημα ενός σπιτιού: κανείς δεν θέλει να έρχεται σε επαφή με αυτό, όμως χωρίς αυτό το ίδιο το σπίτι και οι ένοικοι του δεν μπορούν να ζήσουν.
Και το παχύ έντερο επιτελεί για τον άνθρωπο ακριβώς αυτήν την λειτουργία: Είναι το μέρος που στέλνουμε ό,τι δεν θέλουμε να υπάρχει στη ζωή μας.
Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στα τροφικά απόβλητα που μέσω του παχέος εντέρου οδεύουν προς την απομάκρυνση, αλλά και για τα συναισθηματικά απόβλητα, δηλαδή για κάθε συναίσθημα που δημιουργήθηκε μέσα μας αλλά δεν το αποδεχόμαστε και δεν το θεωρούμε ευπρόσδεκτο στη ζωή μας. Όπως π.χ. τους φόβους μας, την θλίψη μας και τον θυμό μας.
Και αυτή η στάση οδηγεί σταδιακά σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη έλλειψη κίνησης στη ζωή μας και με την όλο και περισσότερο ακατάλληλη διατροφή στην εμφάνιση ασθενειών του παχέος εντέρου όπως δυσκοιλιότητα, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, μετεωρισμό και τέλος ακόμη και σε καρκίνο του παχέος εντέρου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι η ταχύτερα αυξανόμενη αριθμητικά μορφή καρκίνου στην σημερινή κοινωνία. Ενώ το 1995 ήταν η τέταρτη πιο συχνή μορφή καρκίνου, σήμερα είναι η δεύτερη πιο συχνή μορφή καρκίνου παγκοσμίως. Επηρεάζει άντρες και γυναίκες σχεδόν κατά το ίδιο ποσοστό, με τους άντρες να υπερτερούν ελαφρώς.
Το Σύνδρομο διαρρέοντος Εντέρου (Leaking Gut Syndrome) είναι μία ακόμη συνέπεια του τρόπου ζωής μας. Οφείλεται σε μη κατάλληλη διατροφή (πιο όξινη σε σχέση με την ουδέτερη προς σχετικά αλκαλική που χρειάζεται ο οργανισμός μας). Καθώς εισέρχονται στο έντερο πιο όξινα περιεχόμενα, αρχίζουν να καταστρέφονται τα προστατευτικά κύτταρα του επιθηλίου. Το τοίχωμα του εντέρου αρχίζει να βρίσκεται σε κατάσταση ήπιας φλεγμονής και υπερπαράγει βλέννη. Η βλέννη δημιουργεί ένα κολλώδες υπόβαθρο στο οποίο αρχίζουν και κολλούν τοξινωμένα περιεχόμενα του εντέρου. Αυτό οδηγεί στο να αρχίσουν να μεταφέρονται οι τοξίνες στα τριχοειδή αγγεία με το φαινόμενο της διαπήδησης και επομένως να μεταφέρονται οι τοξίνες μέσω του αίματος και της λέμφου σε άλλα μέρη του οργανισμού. Έτσι έχουμε μια σειρά παθολογιών όπως αλλεργίες, δερματικά προβλήματα, αυχενικό σύνδρομο, αρθρίτιδες, δυσανεξίες, κολπίτιδες, ουρολοιμώξεις, αυτοάνοσα και πολλά άλλα που οφείλονται στις συνέπειες της διασποράς των τοξινών από το έντερο σε διάφορα άλλα όργανα και μέρη του σώματος.
Πόσες φορές χρειάζεται να κάνω υδροθεραπεία παχέος εντέρου;
Δεν υπάρχει κανόνας! Το κάθε έντερο και ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Στατιστικά έχουμε δει ότι χρειάζονται συνήθως 6 με 10 συνεδρίες.
Χρειάζεται να κάνω κάτι πριν την υδροθεραπεία;
Θα ήταν καλό τις προηγούμενες δύο μέρες να τραφείτε αλκαλικά (κυρίως με λαχανικά, μαύρο ή καστανό ρύζι, φρούτα και όχι κρέας, άσπρο αλεύρι ή ζάχαρη.
Τι χρειάζεται να κάνω μετά την υδροθεραπεία;
Για το υπόλοιπο της ίδιας μέρες και για όλη την επόμενη θα πιείτε πολύ νερό (3-4 λίτρα την ημέρα) και τη μόνη τροφή που θα καταναλώσετε, θα είναι μία σούπα με πατάτα, κολοκύθι και καρότο.
Υπάρχουν κάποιες αντενδείξεις που αν τις έχω δεν θα πρέπει να κάνω υδροθεραπεία παχέος εντέρου;
Οι αντενδείξεις είναι:
- Σοβαρή Καρδιοπάθεια ή βαλβιδοπάθεια
- Σοβαρή και ανεξέλεγκτη υπέρταση
- Ανεύρυσμα
- Σοβαρή και ανεξέλεγκτη αναιμία
- Εσωτερική αιμορραγία του γαστρεντερικού σωλήνα
- Ελκώδης κολίτιδα
- Κίρρωση ήπατος
- Όγκος ή Καρκίνος στο παχύ έντερο
- Χειρουργική επέμβαση στο παχύ έντερο τους τελευταίους 6 μήνες
- Χειρουργική επέμβαση στην κοιλιά τους τελευταίους 3 μήνες
- Νεφρική ανεπάρκεια
- Αιμοκάθαρση
- Αποβολή τους τελευταίους 4 μήνες
- Έκτρωση τους τελευταίους 6 μήνες
- Εγκυμοσύνη
- Θηλασμός
- Πρωκτική αιμορραγία που δεν οφείλεται δε αιμορροΐδες
- Τρέχουσα ανοσοκατασταλτική αγωγή
- Τρέχων οξύς κοιλιακός πόνος
- Τρέχουσα τάση για έμετο
- Τρέχουσα γαστρεντερική ή άλλη λοίμωξη
- AIDS
- Ιστορικό επιληψίας
- Κολονοσκόπηση τις προηγούμενες 12 μέρες
- Κοίλη στην κοιλιακή χώρα
- Ηπατίτιδα Α, Β, C
- Εμπύρετο νόσημα
Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει το σύστημα υδροθεραπείας που θα διαλέξω;
Τα τελευταίας τεχνολογίας συστήματα πλέον διαθέτουν τα εξής χαρακτηριστικά:
- Σύστημα φιλτραρίσματος σωματιδίων, για το κρύο και το ζεστό νερό, μεγάλης διαμέτρου εισόδου και εξόδου, ώστε να μην υπάρχει μείωση της πίεσης του νερού και να επιτυγχάνεται καλύτερη δυναμική στη ροή του νερού.
- Σύστημα φιλτραρίσματος με ενεργό άνθρακα.
- Υψηλής ποιότητας σύστημα καθαρισμού και αποστείρωσης του νερού με UV ακτίνες σε δοχείο ανοξείδωτου χάλυβα που να πληροί τα υψηλότερα standards, που να σκοτώνει ιούς, βακτήρια, E. Colli, Cryptosporidium, Giardia, καθώς και άλλα μικροβιακά σωματίδια χωρίς την χρήση κάποιας χημικής ουσίας.
- Αυτόματη ρύθμιση και διατήρηση της θερμοκρασίας του νερού.
- Δείκτης πίεσης για εύκολο και λεπτομερή έλεγχο της πίεσης του νερού.
- Ενσωματωμένο σύστημα έγχυσης αντισηπτικού που να προσφέρει αποτελεσματική αντισηψία όλου του συστήματος.
- Ο χειριστής του συστήματος να είναι πιστοποιημένα εκπαιδευμένος.
- Το σύστημα να έχει Άδειες και Πιστοποιήσεις
Η Υδροθεραπεία παχέος Εντέρου είναι επώδυνη;
Εάν δεν έχουμε αιμορροΐδες σε οξεία φάση, καθόλου. Κατά τη διαδικασία το πιο δυσάρεστο αίσθημα που έχουμε είναι η αίσθηση ότι «θέλουμε να πάμε τουαλέτα».
Πώς δουλεύει το σύστημα υδροθεραπείας;
Καθαρίζει όλο το μήκος του παχέος εντέρου χρησιμοποιώντας φιλτραρισμένο και αποστειρωμένο νερό, χωρίς την πρόσμειξη φαρμάκων ή άλλων χημικών ουσιών. Η συσκευή ονομάζεται «κλειστού τύπου» κάτι που επιτρέπει η διαδικασία να είναι απλή και άνετη για τον εξεταζόμενο, και τελείως καθαρή. Δεν υπάρχουν υγρά που τρέχουν σε ανοιχτό περιβάλλον και ως εκ τούτου και καθόλου οσμές. Η διαδικασία ελέγχεται πλήρως από τον εκπαιδευμένο χειριστή για αποτελεσματικότητα, άνεση και κυρίως απόλυτη ασφάλεια.
Η υδροθεραπεία παχέος εντέρου είναι μία διαδεδομένη εδώ και αρκετές δεκαετίες μέθοδος καθαρισμού του παχέος εντέρου στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ταχύτατα. Είναι απολύτως φιλική και ακίνδυνη για τον θεραπευόμενο και με εξαιρετικά χαμηλό λειτουργικό κόστος.
Τέλος σε ιατρική έρευνα που έχει γίνει σε νοσοκομείο στις Η.Π.Α. με τη συσκευή Dotolo Toxygen Model BSC-UV, έχει κλινικά αποδειχτεί ότι συντελεί στον πιο αποτελεσματικό καθαρισμού του παχέος εντέρου και αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό και πιο εύκολο τρόπο προετοιμασίας για κολονοσκόπηση. (Danbury Hospital, 2006/BLIND CLINICAL STUDY)
Αναγνωστόπουλος Δημήτρης
Ιδρυτής της Life Therapy Academy
www.lifetherapy.gr
Γράφει: Marsha Anderson
Θυμάστε το παλιό ανέκδοτο για τα κλύσματα; «Δεν πονάει». Δεν πειράζει, γελάστε. Και τα ανέκδοτα και τα κλύσματα κάνουν καλό στην υγεία σας. Το γέλιο μάλλον υπάρχει για περισσότερο καιρό, αλλά γνωρίζουμε ότι ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής, συνταγογραφούσε κλύσματα πριν από 2.600 χρόνια κάτι που έκανε και ο Patanjali, ο πρώτος συγγραφέας για τη yoga περίπου το 200 π.χ.
Πολλοί πολιτισμοί το ανακάλυψαν μόνοι τους και πριν τους πλαστικούς κουβάδες χρησιμοποιούσαν πράγματα όπως κούφιες κολοκύθες ή χολές ζώων. «Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει σχεδόν καμία περιοχή παγκοσμίως στην οποία οι άνθρωποι δεν ανακάλυψαν ή δεν τροποποίησαν το κλύσμα. Θεωρείται πιο διαδεδομένο και από τον τροχό. Αναφορά στα κλύσματα εντοπίζονται στην παγκόσμια λογοτεχνία από τον Αριστοφάνη μέχρι και τον Shakespeare, από τον Gulliver Travels μέχρι και το Peyton Place» (Ralph W. Moss PhD).
Υπάρχουν ενδείξεις ότι το κλύσμα καφέ έχει ρίζες στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι προμήθειες μορφίνης ήταν περιορισμένες και οι νοσοκόμες ανακάλυψαν ότι τα κλύσματα καφέ μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση του πόνου που βίωναν οι τραυματισμένοι στρατιώτες. Από εκείνη την εποχή έχουμε μάθει ότι τα κλύσματα του καφέ δεν βοηθούν μόνο στην αντιμετώπιση του πόνου αλλά έχουν επιπλέον οφέλη βοηθώντας το ήπαρ να απομακρύνει και να αποβάλλει τις τοξίνες. Οι τοξίνες που κυκλοφορούν είναι αυτές οι οποίες προκαλούν φλεγμονή και πόνο ερεθίζοντας το νευρικό σύστημα.
Το ήπαρ συνδυάζει τις τοξίνες με την χολή και εκκρίνει τις τοξίνες με την ροή της χολής. Η καφεΐνη, θεοβρομίνη (theobromine) και θεοφυλλίνη (theophylline) στον καφέ διαλύουν τα περιττά στοιχεία για την διευκόλυνση της ροής στην χολή. Τα ένζυμα palmitates στον καφέ αυξάνουν την δράση της glutathione-S-transferase κατά 600% με 700% στο ήπαρ και στο λεπτό έντερο. Αυτά τα ένζυμα είναι υπεύθυνα για την αποτοξίνωση των ελεύθερων ριζών και ευθύνονται για την αναχαίτιση της επαναπορρόφησης της τοξικής χολής. Το ¼ γαλονιού υγρών που διατηρούνται στο έντερο, ενθαρρύνουν τα έντερα να αποβάλλουν τα περιττά από τον οργανισμό άμεσα αυξάνοντας την περίσταλση (μυϊκή κίνηση, σαν κύμα που σπρώχνει τις τροφές στο κόλον).
Σαφώς και είναι ευκολότερο και πιο γευστικό να πίνετε τον καφέ αλλά τα ευεργήματα δεν είναι ίδια. Μόνο ο καφές που διανέμεται μέσω του εντέρου έχει τα ευεργήματα της διάλυσης των αποβλήτων στην χολή και την διέγερση ενζύμων.
Η μέθοδος είναι εύκολο να εφαρμοστεί: Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείται οργανικός, μη αρωματισμένος καφές. Βράστε ελαφρώς ¼ γαλονιού αποσταγμένου νερού και προσθέστε 3 κοφτές κουταλιές του γλυκού καφέ. Αφήστε να βράσει για 5 λεπτά χωρίς να σκεπάζετε και μετά σκεπάστε την κατσαρόλα, χαμηλώστε την θερμοκρασία και σιγοβράστε για επιπλέον 15 λεπτά.
Σβήστε την κουζίνα και αφήστε τον καφέ να πέσει σε θερμοκρασία σώματος. Μετά φιλτράρετε με ένα σουρωτήρι σκεπασμένο με ένα καθαρό λευκό πανί. Μετά, προσθέστε περισσότερο νερό για να επαναφέρετε την ποσότητα στο ¼ του γαλονιού νερό. Γεμίστε ένα δοχείο κλύσματος με καφέ. Μπορεί να ληφθεί ενώ ξαπλώνετε στο πάτωμα πάνω σε μία πετσέτα ή μέσα στην μπανιέρα. Πάρτε μαζί ένα μαξιλάρι για άνεση και ένα ρολόι για τον έλεγχο της ώρας. Θα ήταν καλό να έχετε μαζί σας ένα βιβλίο ή ένα i-pod.
Το δοχείο του κλύσματος θα πρέπει να βρίσκεται 18 ίντσες πάνω από το σώμα για την επίτευξη απαλής ροής. Μπορείτε να το κρεμάσετε στους διακόπτες της μπανιέρας, θα λειτουργεί πολύ καλά. Υγραίνετε την άκρη του σωλήνα με βαζελίνη ή καρυδέλαιο και εισάγετε μέσα στον πρωκτό σε βάθος 6-8 ίντσες. Απελευθερώστε τον σφιγκτήρα του σωλήνα και αφήστε τον καφέ να εισρεύσει. Ξαπλώστε από τη δεξιά πλευρά σε μία άνετη θέση. Εάν νοιώσετε περισταλτικές κινήσεις ή κράμπες πάρτε βαθιές ανάσες για να ανακουφιστείτε. Μόλις ο καφές περάσει μέσα στον οργανισμό θα πρέπει να διατηρηθεί για 12-15 λεπτά.
Συνήθως οι οδηγίες για να γίνει ένα κλύσμα είναι να ξαπλώνεις στην αριστερή πλευρά και μετά να γυρίσεις ανάσκελα. Η μέθοδος αυτή θα βοηθούσε το υγρό να εισρεύσει σε όλο το έντερο και όταν ο στόχος είναι ο καθαρισμός του εντέρου αυτό είναι λογικό.
Άλλα, το κλύσμα με καφέ έχει διαφορετικό σκοπό οπότε η εντολή να ξαπλώνετε στην δεξιά πλευρά κάπου αποσκοπεί. Ξαπλώνοντας στη δεξιά πλευρά επιτρέπει την καλύτερη απορρόφηση του καφέ από την φλέβα ηπατικής εισόδου η οποία οδηγεί άμεσα στο ήπαρ όπου λαμβάνονται χώρα η πλειοψηφία των ευεργετημάτων.
Οι άνθρωποι οι οποίοι είναι ευαίσθητοι στην καφεΐνη θα διαπιστώσουν ότι ένα μείγμα με μισό καφέ και μισό χαμομήλι θα απαλύνει και θα χαλαρώσει τα συμπτώματα. Αυτοί που υποφέρουν από ελκώδη κoλίτιδα δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν κλύσματα καφέ και υπάρχει μία επιπλέον προειδοποίηση. Το περιστασιακό κλύσμα με καφέ για την ανακούφιση πονοκεφάλου ή την αντιμετώπιση μέθης (2 κλασσικές περιπτώσεις υπερφορτωμένου ήπατος) δεν αποτελεί πρόβλημα αλλά ένα τακτικό σχήμα για ανακούφιση θα πρέπει να υποστηρίζεται από καλό διαιτολόγιο με άφθονα υγρά και χυμούς φρούτων. Γενικά, τουλάχιστον 3 χυμοί των 230 ml θα πρέπει να καταναλώνονται για κάθε κλύσμα καφέ, για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα συμβεί μία ανισορροπία ηλεκτρολυτών.
Μεταφρασμένο από το dromostherapeia.gr
Σχετικά με την συγγραφέα
Η Marsha Anderson είναι διανοούμενη, ειδικός στο Ινστιτούτο Gerson www.Gerson.org. Ασκεί οργανική κηπουρική, διατροφή βασισμένη στα φυτά και την υγιεινή ζωή στο ηλιόλουστο San Diego της California.
Πηγή: www.naturalnews.com
Γράφει: Ben Kim
Αν θέλετε να ζήσετε με καλύτερη υγεία, είναι απαραίτητο να διατηρήσετε τις περιοχές του κόλον και του ορθού, καθαρές και υγιείς.
Τα κυριότερα πλεονεκτήματα είναι:
1. Μειωμένος κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου, τον δεύτερο από τους τρεις πιο συχνούς καρκίνους των πιο ανεπτυγμένων περιοχών του πλανήτη.
2. Μειωμένος κίνδυνος ανάπτυξης συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου, χρόνιας δυσκοιλιότητας και χρόνιας διάρροιας.
3. Μειωμένος κίνδυνος ανάπτυξης αιμορροΐδων.
4. Μειωμένα αέρια.
5. Μεγαλύτερη απορρόφηση νερού και μεταλλικών στοιχείων από τον οργανισμό.
6. Μια αίσθηση ελαφρύτητας, άνεσης και καλής λειτουργίας της κοιλιακής χώρας.
Το κόλον και το ορθό αποτελούν το τελευταίο τμήμα του πεπτικού σωλήνα και ονομάζονται μαζί παχύ έντερο.
Ένα ταξίδι μέσω του παχέος εντέρου σας
Αφού το φαγητό περάσει μέσω του στομάχου και του λεπτού εντέρου, οι εναπομείναντες ουσίες, κυρίως υγρά απόβλητα κινούνται στο πρώτο μέρος του παχέος εντέρου.
Το κόλον είναι περίπου 2 μέτρα σε μήκος και χρησιμεύει πρωτίστως στην αφυδάτωση των υγρών αποβλήτων. Ξεκινάει από το κάτω δεξιό τμήμα της κοιλιάς, (τυφλό). Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και η σκωληκοειδής απόφυση. Από αυτό το σημείο, το παχύ έντερο εκτείνεται προς τα πάνω στην δεξιά πλευρά της κοιλιάς (ανιόν κόλον). Φτάνοντας κάτω από το συκώτι (στο ύψος του χαμηλότερου δεξιού πλευρού) στρίβει προς τα αριστερά και διασχίζει την κοιλιά μέχρι κάτω από το αριστερό πλευρό (εγκάρσιο κόλον). Εδώ στρίβει προς τα κάτω και εκτείνεται έως το κάτω μέρος της κοιλιάς (κατιόν κόλον). Στην συνέχεια στρίβει πάλι προς το κέντρο της κοιλιάς, σχηματίζοντας ένα τμήμα σχήματος S (σιγμοειδές). Το σιγμοειδές αδειάζει τα απόβλητα στο ορθό, το οποίο αποτελεί αποθηκευτικό χώρο για τα κόπρανα. Τότε συσπάσεις στο παχύ έντερο ενεργοποιούν τον μυ του πρωκτού ο οποίος χαλαρώνει για να εκκενωθεί το έντερο.
Φυσιολογία του παχέος εντέρου
Μετακίνηση των αποβλήτων
Μετά την κατανάλωση ενός κανονικού γεύματος, το στομάχι διαστέλλεται ώστε να ενεργοποιήσει ένα αντανακλαστικό που προκαλεί ένα συσταλτικό κύμα (περισταλτικό κύμα) το οποίο διασχίζει το λεπτό έντερο και ωθεί όλα τα υγρά στο παχύ έντερο. Όταν αρκετά υγρά έχουν συσσωρευθεί στο τυφλό, τότε αρχίζουν να κινούνται προς το ανιόν κόλον.
Η μετακίνηση των αποβλήτων μέσα στο κόλον γίνεται με την εξής μέθοδο. Το κόλον είναι μοιρασμένο κατά μήκος σε μικρές κυψέλες. Όταν μια κυψέλη γεμίζει με αρκετή ποσότητα, οι μυικοί τοίχοι της συστέλλονται και ωθούν τα απόβλητα στην επόμενη κυψέλη. Η διαδικασία αυτή ρυθμίζεται από το εντερικό νευρικό σύστημα, που αποτελεί τμήμα του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Κατά μέσο όρο, το κόλον συστέλλεται με ήπια κύματα 3-12 φορές το λεπτό. Μετά από κάθε κανονικό γεύμα, το κόλον συστέλλεται σε μεγαλύτερο ρυθμό και ένταση με σκοπό να ωθήσει τα απόβλητα στο ορθό. Στους περισσότερους ανθρώπους οι μαζικές συστολές συμβαίνουν 2-3 φορές την ημέρα.
Απορρόφηση νερού και θρεπτικών ουσιών
Το βλεννογόνο του παχέος εντέρου είναι επικαλυμμένο με μικρούς λάκκους οι οποίοι ανοίγουν σε μακριούς, σωληνοειδείς εντερικούς αδένες. Αυτοί οι αδένες, είναι επικαλυμμένοι με ειδικευμένα κύτταρα που απορροφούν το νερό, και άλλα κύτταρα που απελευθερώνουν βλέννα στο παχύ έντερο για την λίπανση και προστασία του εντέρου από τα κόπρανα, τα οξέα και τα επιβλαβή αέρια.
Τα κύτταρα που απορροφούν το νερό είναι ικανά να απορροφήσουν το 10% του νερού που απορροφάει ο οργανισμός κατά την πέψη (το υπόλοιπο 90% απορροφάται στο λεπτό έντερο). Όμως η ποσότητα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς μαζί με το νερό απορροφώνται και ορισμένες θρεπτικές ουσίες όπως το νάτριο και το χλώριο.
Το παχύ έντερο χρειάζεται μεταξύ 3 και 10 ωρών για να απορροφήσει το νερό από τα απόβλητα και να τα μετατρέψει σε κόπρανα. Τα κόπρανα αποτελούνται κυρίως από νερό, βλέννα, ίνες, νεκρά κύτταρα από τα τοιχώματα των εντέρων, εκατομμύρια μικροοργανισμούς και μικρή ποσότητα ανόργανων αλάτων.
Όταν ο χώρος του πρωκτού διαστέλλεται σημαντικά λόγω συγκέντρωσης κοπράνων, ενεργοποιείται μια συστολή του εντέρου και τα κόπρανα ωθούνται προς την έξοδο.
Όταν επιλέγεται να μην πάμε στην τουαλέτα όταν αισθανόμαστε την τάση, τότε οι αντανακλαστικές συσπάσεις των μυών του εντέρου μπορεί να σταματήσουν και να μην επανέλθουν παρά μόνο αν συμβεί μια μεγαλύτερη συστολή.
Διάρροια και Δυσκοιλιότητα
Όταν τα απόβλητα κινούνται στην πεπτική οδό πιο γρήγορα, δεν γίνεται επαρκή απορρόφηση του νερού, οι κενώσεις θα είναι υγρές και πιο συχνές.
Οι κύριοι λόγοι για την διάρροια είναι:
1. Ανεπιθύμητοι μικροοργανισμοί
2. Τροφικές δυσανεξίες
3. Άγχος
Στις 2 πρώτες περιπτώσεις, το σώμα προσπαθεί να αποβάλλει το φαγητό πιο γρήγορα από μέσα του, γιατί δεν μπορεί να απορροφήσει κανονικά τις θρεπτικές ουσίες από αυτό ή γιατί το φαγητό περιέχει μικρόβια που προκαλούν ασθένειες.
Το άγχος μπορεί να μειώσει τον χρόνο διέλευσης γιατί επηρεάζει το εντερικό νευρικό σύστημα.
Όταν τα απόβλητα κινούνται μέσα στο κόλον πιο αργά από ότι πρέπει, περισσότερο νερό απορροφάται και τα κόπρανα γίνονται πιο σκληρά.
Οι κύριοι λόγοι για την δυσκοιλιότητα είναι:
1. Σποραδικά γεύματα ή πολύ μικρά γεύματα για να προκαλέσουν μαζικές συστολές του εντέρου.
2. Όταν δεν πάμε στην τουαλέτα όταν αισθανόμαστε την τάση.
3. Έλλειψη ικανής ποσότητας βλέννας από τα τοιχώματα του παχέος εντέρου για την λίπανση του (Πιθανόν λόγω έλλειψης βιταμίνης Α)
4. Ανεπαρκής πρόσληψη νερού ή ανεπαρκής κατανάλωση πλούσιων σε υγρά και ινών τροφών.
5. Άγχος
Φυσικές μέθοδοι για να διατηρήσετε το παχύ έντερο καθαρό και υγιές
Σημείωση: Μερικές από τις παρακάτω μεθόδους που θα αναφερθούν συνδέονται με την πρόληψη της χρόνιας δυσκοιλιότητας. Η χρόνια δυσκοιλιότητα είναι η συνηθέστερη αιτία προβλημάτων στο παχύ έντερο, διότι με τον χρόνο προκαλεί στα τοιχώματα των εντέρων υψηλή πίεση λόγω της πίεσης κατά την αφόδευση και λόγω των εντέρων που προσπαθούν με πιο ισχυρές συσπάσεις να αποβάλουν τα σκληρά κόπρανα.
Τρώτε κανονικά γεύματα. Μην τσιμπολογάτε κατά την διάρκεια της ημέρας.
Κάθε φορά που τρώτε ένα κανονικό γεύμα, ενεργοποιούνται ειδικοί υποδοχείς στο στομάχι που είναι υπεύθυνοι για τις συστολές στο λεπτό και στο παχύ έντερο. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται η σωστή κίνηση των αποβλήτων μέσα στο κόλον έως το ορθό.
Επίσης τρώγοντας κανονικά γεύματα, επιτρέπεται σημαντικές ποσότητες αποβλήτων να κινηθούν μαζί μέσω του κόλον, να μετατραπούν σε κανονικού σχήματος κόπρανα και να αποβληθούν από το σώμα με τον πιο αποδοτικό τρόπο.
Μην καταστέλετε την αίσθηση για τουαλέτα
Αν τακτικά καταστέλετε την αίσθηση για τουαλέτα, τα κόπρανα παραμένουν περισσότερο χρόνο στο κόλον, με αποτέλεσμα να αφυδατώνονται περισσότερο και να γίνονται πιο σκληρά.
Πιείτε πολλά υγρά – φάτε πλούσιες σε υγρασία τροφές
Το νερό βοηθάει στην κίνηση των ουσιών μέσα στο κόλον. Ανεπαρκής πρόσληψη νερού, μπορεί να προκαλέσει τον ταχύτερο σχηματισμό των κοπράνων αρκετά πριν αυτά φτάσουν στο ορθό.
Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να πίνετε πάρα πολλά ποτήρια νερό. Αν τρώτε αρκετά πλούσια σε υγρασία λαχανικά, τότε μπορείτε να βασιστείτε στο αίσθημα της δίψας για πρόσληψη νερού. Για περισσότερα στο θέμα διαβάστε... http://drbenkim.com/drink-too-much-water-dangerous.html
Καταναλώνετε τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες τακτικά
Οι ίνες προσθέτουν όγκο στους σβώλους των αποβλήτων που κινούνται στο παχύ έντερο. Αυτός ο όγκος είναι σημαντικός για την ικανότητα του κόλον να μετατρέψει τα απόβλητα σε καλοσχηματισμένα κόπρανα.
Οι δίαιτες που είναι πλούσιες σε λαχανικά, φρούτα, όσπρια, και ολικής αλέσεως τροφές διασφαλίζουν τις απαραίτητες ίνες που χρειάζεται ο οργανισμός.
Βιταμίνη D
Επαρκή επίπεδα βιταμίνης D μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης όλων των τύπων καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του παχέως εντερου.
Αν δεν μπορείτε να κάθεστε στον στον ήλιο, τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να μαυρίσετε χωρίς να πάθετε εγκαύματα, αναζητήστε την βιταμίνη D μέσω των πλούσιων τροφών όπως σολομός και υψηλής ποιότητας μουρουνέλαιο.
Βιταμίνη Α
Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι αδένες που παράγουν βλέννα χρειάζονται βιταμίνη Α για να λειτουργήσουν σωστά. Για λίστα με υγιεινές τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Α, δείτε: http://drbenkim.com/nutrient-vitamina.html
Επαρκής πρόσληψη υγιών λιπαρών
Όλα τα κύτταρα του οργανισμού απαιτούν σταθερή εισροή ακόρεστων λιπαρών οξέων και χοληστερόλης για να λειτουργούν σωστά. Έλλειψη τους οδηγεί σε υποβάθμιση της λειτουργίας των κυττάρων του νευρικού συστήματος και των κυττάρων που συστέλλονται για την μεταφορά των αποβλήτων.
Επίσης η πρόσληψη υγιών λιπαρών είναι απαραίτητη για την βέλτιστη απορρόφηση της βιταμίνης Α. Καταναλώστε αβοκάντο, βιολογικά αυγά, ελιές, παρθένο ελαιόλαδο, φοινικέλαιο, καρύδες, ωμούς ξηρούς καρπούς, ωμούς σπόρους και ψάρια βορείων θαλασσών.
Διατηρήστε μεγάλες αποικίες φιλικών βακτηρίων στην πεπτική οδό
Μεγάλοι πληθυσμοί φιλικών βακτηρίων μπορούν να κρατήσουν την πεπτική οδό καθαρή και υγιή διότι:
- Βελτιώνουν την λειτουργία της πέψης, με αποτέλεσμα να μην παρακρατούνται τοξίνες.
- Καταλαμβάνουν τον χώρο και δεν αφήνουν το περιθώριο σε επιβλαβή βακτήρια, παράσιτα και μύκητες να αναπτυχθούν
Ο πιο απλός τρόπος να διατηρήσετε υγιείς τις αποικίες των φιλικών βακτηρίων είναι με την λήψη υψηλής ποιότητας προβιοτικών.
Συναισθηματική ισορροπία
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το άγχος μπορεί να επέμβει στην λειτουργία του παχέος εντέρου μέσω του νευρικού συστήματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι με χρόνια προβλήματα του παχέος εντέρου έχουν υπερβολικό άγχος στην καθημερινή τους ζωή. Σε αυτή την περίπτωση συστήνεται η αναζήτηση τρόπων για την καταπολέμηση και την διαχείριση αυτού του άγχους.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ο Ben Kim είναι χειροπρακτικός και βελονιστής. Ζεί στο Οντάριο του Καναδά. Παρέχει πληροφορίες στο πως θα έχετε καλύτερη υγεία, με φυσικά μέσα στην ιστοσελίδα του Kim's Natural Health Website.
Μεταφρασμένο από το www.dromostherapeia.gr
Πηγή: www.naturalnews.com
Γράφει: Θοδωρής Γιάνναρος, Μοριακός - Πυρηνικός Βιολόγος
Η καντιντίαση μπορεί να δημιουργήσει:
- Πολλαπλά προβλήματα στο γαστρεντερικό και στο ουροποιητικό σύστημα του ανθρώπου,
- Αλλεργικές και αναφυλλακτικές αντιδράσεις.
- Συναισθηματικές και νοητικές διαταραχές, καθώς και πολλά άλλα.
Η υπερανάπτυξη της Candida μπορεί να προκαλέσει επίσης και συμπτώματα υπογονιμότητας στις γυναίκες και μπορεί να προκαλέσει σε σπάνιες περιπτώσεις γενετικές διαταραχές στα νεογνά. Επίσης σημαντική μείωση του λίμπιντο στους άνδρες.
Η παρουσία της χρονίας κολπίτιδος πολύ συχνά δείχνει ότι η πολυσυστηματική καντιντίαση είναι ένα υποκείμενο πρόβλημα, επειδή εννέα από τις δέκα περιπτώσεις της μυκητίασης αυτής προκαλούνται από την Candida Αlbicans. Η κολπίτιδα - φλεγμονή του κόλπου - συχνά εκδηλώνεται με ερεθισμό, αυξημένα υγρά - και πόνο στην ούρηση (όπως τα σύμπτωμα της κυστίτιδος). Η κολπίτιδα που προκαλείται από Candida μπορεί να προκληθεί και από ενδομητρικά σπιράλ, που δεν έχουν τοποθετηθεί σωστά, από φλεγμονή από αντισυλληπτικές κρέμες/ζελέ/υπόθετα, διαταραχές και ανωμαλίες στη δίαιτα, κακή υγιεινή, και πολλές άλλες αιτίες.
Η ΚΑΝΤΙΝΤΙΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ:
- Άγχος Υπερδραστηριότητα.
- Αρθριτιδα.
- Αλλεργίες Λοιμώξεις: βακτηριακές, ιοικές, μηκητιασικές.
- Άσθμα.
- Εκζέματα.
- "Βουητό" στα αυτιά ή διαφορά ακοής ανάμεσα στα δύο αυτιά.
- Τριχόπτωση, ή μαλλιά που γίνονται εύθραυστα (κάτι σαν Σύνδρομο Hashimoto).
- Άφθες ή μικρά άσπρα και κόκκινα "σημαδάκια" στη γλώσσα και στην υπερώα.
- Στόμα που πονά ή/και μυρίζει άσχημα.
- Αυπνίες.
- Αίσθημα φουσκώματος.
- Πόνοι στις αρθρώσεις και δυσκολία στην κίνηση.
- Βρογχίτιδες.
- Θυρεοειδίτιδες.
- Αίσθημα υπνηλίας.
- Απώλεια στη συγκέντρωση, δυσκολία στη λήψη αποφάσεων, σύνδρομο "ομιχλώδους" εγκεφάλου.
- Χρόνιες καούρες.
- Πολλές Δυσανεξίες σε τροφές.
- Απώλεια του λίμπιντο.
- Στειρότητα.
- Χρόνιες λοιμώξεις.
- Απώλεια μνήμης.
- Κολίτιδες.
- Διαταραχές έμμηνου ρύσης ακόμα και προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο.
- Πόνος στους μυς.
- Αίσθημα καψίματος στους μυς.
- Κατάθλιψη.
- Διάρροια ενναλάξ με δυσκοιλιότητα (κόπρανα παρόμοια με προβάτου).
- Διαταραχή των αισθήσεων: γεύση, όσφρηση, όραση, ακοή.
- Αίσθημα ζάλης.
- Κατακρατήσεις υγρών (ελαφρύ πρήξιμο σε πρόσωπο, χέρια, πόδια.
- Κολπίτιδα από Candida.
- Αλλαγές στο βάρος.
- Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης.
- Ινομυαλγίες.
- Ανεξήγητες φαγούρες σε όλο το σώμα (κυρίως στα γεννητικά όργανα και τον πρωκτό).
- Παροδικές συχνουρίες η/και αίσθημα ατελούς ούρησης ή/και αίσθημα καύσου κατά την ούρηση.
- Υπερβολική αποβολή αερίων.
- Εντονη επιθυμία για ορισμένα είδη τροφίμων. Π.χ. γλυκά-παγωτά, μπύρα, ψωμί και είδη του φούρνου, ζυμαρικά, "βαρειά" κρέατα,...
Τα κύρια συμπτώματα της Candida
- Τριχωτό της κεφαλής - φαγούρα στο τριχωτό της κεφαλής. Εμφάνιση παροδικού συντόμου εξανθήματος.
- Μάτια - ξηρά μάτια. Συμπτώματα παρόμοια με επιπεφυκίτιδα.
- Παρορυνικοί κόλποι - απόφραξη των παρορυνικών κόλπων. Αποβολή λευκής βλέννας από τους παραρρινικούς κόλπους.
- Μύτη - συνεχής ρινόρροια. Αποβολή λευκής ή κίτρινης βλέννας.
- Αυτιά - απώλεια ακοής/φαγούρα στα αυτιά. Αποβολή λευκής κίτρινης βλέννας.
- Λάρυγγας - βραχνάδα φωνής/πονόλαιμο.: Βραχνάδα/επιδείνωση του πόνου πριν την καλυτέρευση.
- Στόμα - στόμα που πονά. Λευκά στίγματα ή ελαφρό εξάνθημα μπορεί να φανεί στη γλώσσα ή στο βλεννογόνο του στόματος, επίσης λευκή ή κίτρινη παροδική χρώση της γλώσσας.
- Στήθος - βήχας, Άσθμα, δύσπνοια. Μπορεί να παραχθούν λίγα λευκά φλέγματα.
- Στομάχι - φούσκωμα, κακή χώνεψη. Το φούσκωμα μπορεί στην αρχή να γίνει χειρότερο, η σωστή λειτουργία της πέψης θα επανέλθει όταν εξαλειφθεί εντελώς η Candida.
- Μυς - πόνος στους μυς, αίσθημα καύσου. Στην αρχή μπορεί να γίνει χειρότερα, το αίσθημα καύσου μπορεί να προέρχεται από απόφραξη της κυκλοφορίας των ερυθρών αιμοσφαιρίων στα τριχοειδή, λόγω συγκριμάτων Candida.
- Αρθρώσεις - πόνος στις αρθρώσεις, δυσκινησία. Μπορεί να προκληθεί από Candida στην περιοχή της άρθρωσης (που συχνά νομίζουμε ότι είναι οστεοαρθρίτιδα) ή από φλεγμονή γύρω από την άρθρωση.
- Πόδια - πόδι του αθλητού/φαγούρα στα πόδια. Η λοίμωξη και η φαγούρα μπορεί αρχικά να επιδεινωθούν.
- Πλάτη - προστατίτις, οσφυαλγία. Μπορεί να προκαλούνται από την Candida.
- Δέρμα - ξηρό δέρμα που απολεπίζεται, με φαγούρα, έκζεμα. Μπορεί να έχουμε ερυθρό εξάνθημα ή λευκά στίγματα οπουδήποτε στο πρόσωπο, στο λαιμό, στο σώμα ή στα χέρια. Το σύμπτωμα αυτό είναι εντελώς παροδικό. 'Oπως και άλλα!
Η μυκητίαση είναι μια ιατρική κατάσταση του 21ου αιώνα που επηρεάζει περίπου το 1/3 του συνολικού πληθυσμού όλων των δυτικών βιομηχανοποιημένων χωρών. Η νόσος παρουσιάζεται με μια γενικευμένη μυκητιασική λοίμωξη που παράγεται από τον μικροοργανισμό που κάποτε ήταν γνωστός σαν Monilia Albicans αλλά τώρα αποκαλείται Candida Albicans. Ο μικροοργανισμός αυτός προκαλεί ένα σύνδρομο, με όχι σαφώς αφοριζόμενα χαρακτηριστικά - μια σειρά χρόνιων διαταραχών που γενικά επηρεάζουν τα εννέα διαφορετικά συστήματα του σώματος: το πεπτικό, το νευρικό, το καρδιαγγειακό, το λεμφικό, το αναπνευστικό, το αναπαραγωγικό, το ουροποιητικό, το ενδοκρινικό και μυοσκελετικό, αλλά ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ!!.
Η Candida Albicans είναι ένας μύκητας που υπάρχει στους περισσότερους από εμάς, ο οποίος φυσιολογικά ελέγχεται από το ανοσολογικό μας σύστημα και από την βακτηριακή χλωρίδα που υπάρχει στο έντερο. Όταν όμως λαμβάνει χώρα μια οικολογική αλλαγή στο εσωτερικό περιβάλλον, μειώνονται τα βακτήρια που βοηθούν στη μείωση του μύκητα, και μειώνεται η ανοσολογική αντίδραση αυτή. Τότε ο μύκητας αρχίζει να αυξάνει μέσα στο σώμα, ειδικά στο παχύ έντερο. Οι αποικίες αυτές του μύκητα απελευθερώνουν ισχυρές χημικές ουσίες (τοξίνες) οι οποίες μπορεί να απορροφηθούν στην κυκλοφορία του αίματος, προκαλώντας μια πλειάδα συμπτωμάτων, όπως είναι οι έντονες μυκητιασικές κράμπες στις γυναίκες και στα παιδιά. Η υπερανάπτυξη της Candida σε κατά τόπους περιοχές προκαλεί άλλες εμφανείς, υποτροπιάζουσες και επίμονες λοιμώξεις, όπως είναι η Καντιντιασική Κολπίτιδα και οι μυκητιάσεις του στόματος. Τα προβλήματα αυτά συχνά είναι προάγγελοι της έναρξης πιο βαθιών και πιο επικίνδυνων εσωτερικών λοιμώξεων. Έτσι, υπάρχει μια πλειάδα συμπτωμάτων και σημείων που προκαλούν τις διαταραχές που οφείλονται στην Candida και που αναφέρονται όλες μαζί σαν «Καντιδίαση».
Οι γιατροί που ασχολούνται με την έρευνα της Candida, την υποψιάζονται ότι είναι ένας μικροοργανισμός που μπορεί να επιπλέξει το σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (AIDS), συμβάλλει στον πρώιμο θάνατο σε διάφορες μορφές καρκίνου, προκαλεί στειρότητα σε μερικές γυναίκες, και μπορεί να επιπλέξει και άλλες ιατρικές καταστάσεις όπως είναι η κατά πλάκας σκλήρυνση, η μυασθένεια Gravis, η σχιζοφρένεια και η αρθρίτιδα. Σε σπάνιες περιπτώσεις η υπερανάπτυξη του μύκητα μπορεί να καταλήξει σε πνευμονία, μηνιγγίτιδα, και παρόμοιες καταστάσεις.
Η Candida είναι ένας μικροοργανισμός που φυσιολογικά ζει τρώγοντας νεκρό ιστό - ένα σαπρόφυτο - και αποφεύγοντας τα ζώντα υλικά. Όταν καταναλώνετε ποσότητες ζωικής πρωτεΐνης οι οποίες είναι γεμάτες με αντιβιοτικά ή όταν σας χορηγούνται διάφορα αντιβιοτικά από τον ιατρό ή τον φαρμακοποιό για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων, τα φάρμακα αυτά που εισέρχονται για πρώτη φορά στον οργανισμό μεταβάλλουν τον σαπροφυτικό οργανισμό, σε παθογόνο. Ένας παθογόνος μικροοργανισμός μπορεί να ζήσει και να μεγαλώσει με τους ζώντες ιστούς στο σώμα, και μπορεί να προκαλέσει λοίμωξη ή νόσηση. Η λήψη κορτιζόνης, αντισυλληπτικών ή άλλων παραγώγων στεροειδών ουσιών προκαλεί ορμονική ανισορροπία στο σώμα σας. Και στην περίπτωση αυτή, μπορούμε να έχουμε αλλαγές της κατάστασης του μύκητα, έτσι ώστε να αρχίσει το καντιντισιακό σύνδρομο.
Όλοι μας σχεδόν στις δυτικές βιομηχανοποιημένες κοινωνίες είμαστε ευαίσθητοι στο να νοσήσουμε με Candida. Και για να το πούμε απλά, όταν αρχίζουν να παρουσιάζονται τα συμπτώματα σε ένα άτομο που έχει μολυνθεί, αυτό σημαίνει ότι το ανοσολογικό του/της σύστημα έχει τελικά υποκύψει στις μη φυσιολογικές επιδράσεις της σύγχρονης ζωής. Από τη στιγμή που η Candida albicans υπάρχει παρούσα σε όλο τον κόσμο, σε οποιαδήποτε στιγμή που το ανοσολογικό σύστημα του ατόμου θα εξασθενήσει, τότε υπάρχει υπέρ-αποικισμός του μύκητα.
Επιπλέον, η Candida Αlbicans αυξάνει σιγά-σιγά την ολική επιφάνεια διάχυσης πάνω στους ιστούς, αφού βέβαια μετατραπεί σε παθογόνο. Στοιχεία της ζωής μας που μπορεί να βοηθήσουν στην υπερανάπτυξη του μύκητα, δεν συμπεριλαμβάνουν μόνο τα αντισυλληπτικά που αναφέρθηκαν και πιο πάνω, αλλά και την χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων που περιέχουν κορτιζόνη, τις πολλαπλές εγκυμοσύνες, τα φαγητά που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε μύκητες (τυρί, ροκφόρ) ή υγρασία, όπως είναι το ψωμί, η μαγιά της μπύρας, η μπύρα και τα μανιτάρια καθώς και μια δίαιτα με πολλούς υδατάνθρακες ή με πολύ ζάχαρη. Ο αυξημένος αριθμός αντιγόνων και τοξινών καταλαμβάνουν τα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος, και η ανοσολογική μας δύναμη ελαττώνεται. Ένα αντιγόνο είναι οποιαδήποτε ουσία που το σώμα θεωρεί σαν ξένη, ή δυνητικά επικίνδυνη. Το σώμα παράγει ένα αντίσωμα απέναντι στο αντιγόνο αυτό, ή κάποια άλλη αντίδραση άμυνας. Οι τοξίνες που απορροφούνται ή μια υπερφόρτωση σε αντιγόνα μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα της άμυνάς μας, και να επιφέρει σοβαρά συμπτώματα νόσησης, και - σε βαριά άρρωστους ασθενείς - μπορεί να καταλήξει σε γενικευμένη σηψαιμία από Candida (δηλητηρίαση του αίματος), και πιθανώς θάνατο.
Υπάρχει μια ομάδα λευκών αιμοσφαιρίων (λεμφοκύτταρα) τα οποία αποκαλούνται «suppressor cells» που εμποδίζει την ανοσολογική αντίδραση στους δικούς μας ιστούς. Με άλλα λόγια, έχουμε τη δυνατότητα να προκαλέσουμε μια ανοσολογική επίθεση του δικού μας οργανισμού απέναντι στα δικά μας όργανα. Για να μη γίνει αυτό υπάρχουν λεμφοκύτταρα που εμποδίζουν μια τέτοια βλαπτική επίδραση. Στις αυτοάνοσες νόσους όπως είναι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτις, η μυασθένεια, κατά πλάκας σκλήρυνση, νόσος του Hashimoto (θυρεοειδίτις), ορισμένες αιμολυτικές αναιμίες και άλλες πιο σπάνιες καταστάσεις, τόσο οι κλινικές όσο και οι εργαστηριακές μελέτες δείχνουν ότι η Candida Αlbicans επηρεάζει τα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος, εμποδίζοντας στην πραγματικότητα την δράση τους αυτή, δηλαδή του να εμποδίζουν την επίθεση του ανοσολογικού μας συστήματος στα όργανά μας. Η μόλυνση με μύκητα μπορεί να μειώσει το ποσοστό των φυσικών suppressor cells στα υγρά των ιστών και στο αίμα, το οποίο μπορεί να πέσει από 15%, αλλά και να φτάσει έως 1%. Αυτό σημαίνει, ότι ο μύκητας μπορεί να μειώσει το ποσοστό των suppressor cells στο 1%, δηλαδή μπορεί να εξαλείψει το 99% των κυττάρων αυτών από το σώμα μας. Όταν γίνει σωστή θεραπεία για την Candida, το ποσοστό των κυττάρων αυτών (suppressor cells) αυξάνεται και φτάνει στο φυσιολογικό, και τα συμπτώματα τείνουν να εξαφανιστούν.
Όταν η Candida Αlbicans επηρεάσει το έντερο, και προκαλέσει φλεγμονή του, μπορεί να γίνει η διάγνωση της νόσου του Crohnn. Όταν έχουμε αιμορραγίες από τη μήτρα, ή ενδιάμεσα στην περίοδο, ή πριν τη περίοδο, ή στη μέση του κύκλου, ή σε όλη τη διάρκεια του κύκλου, ή αυξημένη περίοδο, η συνήθης θεραπεία είναι η χορήγηση ορμονών (ή και μερικές φορές αντιβιοτικών). Μια τέτοια θεραπεία μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα της γυναίκας, εάν η πραγματική αιτία είναι η υπερανάπτυξη της Candida. Συνεπώς, ένας αριθμός διαφορετικών ασθενειών που έχουν ονομαστεί «τοπικές» νόσοι μπορεί στην πραγματικότητα να προέρχονταν από μια κοινή, γενικευμένη αιτία - την Πολυσυστηματική Χρονία Καντιδίαση (Polysystemic Chronic Candidiasis - PSCC).. Η επανάκτηση της λειτουργίας του ανοσολογικού αμυντικού συστήματος, η αναστροφή των δράσεων των τοξινών που προέρχονται από τη Candida, και η επανόρθωση των τροφικών ανωμαλιών, συνήθως χρειάζονται 8 έως 16 μήνες. Ορισμένοι ασθενείς έχουν πάρει θεραπεία μέχρι και 3 χρόνια ή και περισσότερο, για να «βελτιωθούν», εάν είναι πολύ άρρωστοι, ή εάν δεν έχουν κάνει σωστά τα θεραπευτικά τους προγράμματα. Τα κυριότερα συμπτώματα που συνήθως βελτιώνονται γρήγορα είναι οι κεφαλαλγίες, η διάρροια, η δυσκοιλιότητα, η κολπίτιδα, οι συναισθηματικές και συμπεριφορικές διαταραχές, τα δερματικά προβλήματα, ο γενικευμένος κνησμός, και διάφορες άλλες καταστάσεις. Λαμβανομένου υπόψιν ότι το καντιντισιακό σύνδρομο συχνά έχει εγκατασταθεί πολύ σταθερά στον ασθενή πριν γίνει αναγνωρίσιμο, οι θεραπευτικές προσπάθειες θα πρέπει να συνεχίζονται για όσο χρόνο χρειάζεται, ώστε να διορθωθούν τα προβλήματα που βρίσκονται από κάτω, και για να προληφθεί η υποτροπή της καντιντιασικής νόσησης.
Υπάρχουν τόσες νόσοι που ταλανίζουν τον ανθρώπινο πληθυσμό, όπως είναι ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, ο έρπης, το AIDS και τόσα άλλα προβλήματα, που το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μια άλλη νόσος που επεκτείνεται σε ρυθμούς επιδημίας. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον λόγω του ότι σχεδόν το κάθε άτομο στον κόσμο δείχνει κάποια μικρή επιπλοκή από τη νόσο αυτή, αλλά μεγάλοι αριθμοί ανθρώπων δείχνουν σημεία και συμπτώματα του ότι το ανοσολογικό τους σύστημα λειτουργεί σε παρά πολύ χαμηλά επίπεδα υγείας. Περίπου το 30% όλων των ατόμων σ' όλο τον κόσμο επάνω από την ηλικία των 12 - κυρίως θήλεις - υποφέρουν από ασθένειες που σχετίζονται με τις μυκητιάσεις από τον μύκητα Candida Αlbicans.
Μερικά από τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα συμπτώματα και σημεία της εισβολής της Candida - που είναι ένας πολύ κοινός μύκητας του εντέρου που έχει ξεφύγει από την ισορροπία - συμπεριλαμβάνουν: κολπίτις, φαγούρα στα γεννητικά όργανα, κυστίτις, διαταραχές περιόδου, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, σεξουαλικές διαταραχές, μειωμένη λίμπιντο, στειρότητα - υπογονιμότητα, κεφαλαλγίες, δυσκολίες στην κίνηση των αρθρώσεων, αρθρίτις, δυσπεψία, αέρια στο έντερο, ναυτία, φούσκωμα, κοιλιακός πόνος, διάρροια, δυσκοιλιότητα, αίσθημα ζάλης, κόπωση, υπνηλία, λευκό επίχρισμα στη γλώσσα, αλλεργίες και άλλα εξανθήματα του δέρματος, θόλωση της όρασης, φαγούρα στον πρωκτό, ανεπαρκής απορρόφηση τροφών, δυσανεξίες στις τροφές, στο μη καθαρό νερό, στο κάπνισμα, επίσης μπορεί να παρουσιαστεί σύνδρομο ευερεθίστου εντέρου, αυτισμός, στο ίδιο άτομο ή στο παιδί του, ελάττωση της λειτουργίας του εγκεφάλου, άγχος, κατάθλιψη, και άλλες συναισθηματικές διαταραχές, άσθμα και άλλες διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος και πολλές άλλες ανωμαλίες της ανθρώπινης φυσιολογίας.
Εάν δεν θεραπευτεί, η Candida Αlbicans μπορεί να διαταράξει έντονα την ισορροπία του ανθρώπινου συστήματος. Η διαταραχή αυτή της ισορροπίας είναι τόσο έντονη που τα θύματα μπορεί να γίνουν εύκολη λεία για πολλές άλλες πιο βαριές καταστάσεις όπως είναι το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας, η κατά πλάκας σκλήρυνση, η ρευματοειδής αρθρίτις, η μυασθένεια Gravis, η κολίτιδα, η περιοχική ειλεϊτιδα, και πιθανώς ο θάνατος από σηψαιμία από Candida. Παρόλα αυτά, η διάγνωση είναι σχετικά εύκολη. Μέχρι τώρα η οργανωμένη ιατρική έχει αγνοήσει σε ένα μεγάλο βαθμό μια τέτοια διάγνωση και θεραπεία.
Γιατί δεν δίνουμε θεραπεία;
Απλώς επειδή η ορθόδοξη ιατρική που εξασκείται κυρίως στον κόσμο προέρχεται από ανεπαρκή πληροφόρηση για αυτόν τον μύκητα ο οποίος επιτίθεται συστηματικά στο σώμα. Επίσης, είναι εύκολο όταν ο γιατρός δεν μπορεί να βρει κάποιους αναγνωρίσιμους λόγους για την επιμονή της νόσησης του ασθενούς, να πάει σε μια διάγνωση ψυχοσωματικής κατάστασης. Οι ασθενείς που υποφέρουν από Candida συνεχίζουν να υποφέρουν επειδή έχουν δημοσιευθεί λίγα πράγματα για την κατάσταση αυτή ή έχει γίνει λίγη συζήτηση, εκτός ανάμεσα στους γιατρούς που ειδικεύονται στην διάγνωση και θεραπεία της.
Τον Νοέμβριο του 1985 η Αμερικανική Ακαδημία Αλλεργίας και Ανοσολογίας (American Academy of Allergy and Immunology - AAAI) έδωσε στο πρόβλημα της Candida μια επικεφαλίδα: «σύνδρομο υπερευαισθησίας από Candida» - (Candidiasis Hypersensitivity Syndrome). Σχεδόν μια δεκαετία πιο πριν οι ιατρικοί ερευνητές είχαν δώσει σ' αυτή τη νόσο το όνομα Πολυσυστηματική Χρόνια Καντιντίαση - Polysystemic Chronic Candidiasis - PSCC, ή γενικά Xρόνια Kαντιντίαση. Η καντιντίαση είναι στην πραγματικότητα μια παλιά νόσος αλλά τώρα τελευταία έχει υποστεί μια έξαρση στις δυτικές χώρες, έξαρση η οποία προέρχεται από αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος και από τις διάφορες επιθέσεις που υφίσταται το σώμα μας από τις αλλαγές αυτές.
Η υπερβολική χρησιμοποίηση αναγραφόμενων αντιβιοτικών, στεροειδών, και αντισυλληπτικών μαζί με ένα περιβάλλον παγκόσμιας μόλυνσης τείνει να βοηθά την εξάπλωση της τοπικής καντιντίασης μέσα στον οργανισμό μας, έτσι ώστε να έχουμε μια χρόνια, επιθετική, συστηματική και διαφοροποιούμενη λοίμωξη. Τέτοιες λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν βλάβη των ιστών σε όλο το σώμα. Από καντιντίαση μπορεί να υποφέρουν εξίσου και άντρες και γυναίκες, παρόλο που στις γυναίκες η καντιντίαση μπορεί να υπάρχει πιο συχνά, αλλά και με πιο έντονα συμπτώματα. Επίσης από καντιντίαση μπορεί να υποφέρουν και παιδιά, ειδικά εκείνα που παίρνουν υπερβολικά ποσοστά αντιβιοτικής θεραπείας ή που καταναλώνουν υπερβολική ζάχαρη ή τροφές χωρίς μεγάλη θρεπτική αξία. Η εγκυμοσύνη επειδή προκαλεί ορμονική αλλοίωση του σώματος της γυναίκας, προκειμένου το σώμα αυτό να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες σε ορμόνες που υπάρχουν για την περίοδο εκείνη, τείνει να αυξήσει τον πολλαπλασιασμό του μύκητα στους ιστούς.
Θοδωρής Γιάνναρος
Μοριακός - Πυρηνικός Βιολόγος
Η φυσικοπαθητική αντιμετώπιση της υπερανάπτυξης του μύκητα Candida
12 Δεκ 2012 Γράφτηκε από τον Μάριος ΔημόπουλοςΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΥΚΗΤΑΣ CANDIDA; ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΝΤΙΝΤΙΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Ο Candida albicans είναι ένας μύκητας που φυσιολογικά ζει στο σώμα χωρίς να προκαλεί βλάβη και ελέγχεται από τα καλά βακτήρια του εντέρου και από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν τα καλά βακτήρια καταστρέφονται από τη λήψη αντιβιοτικών ή αν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι εξασθενημένο, ο μύκητας Candida αυξάνεται ανεξέλεγκτα και προκαλεί συμπτώματα.
Το αποτέλεσμα είναι τοπικές μολύνσεις, όπως στοματικές μυκητιάσεις, δερματικές μολύνσεις και μυκητιακές μολύνσεις του κόλπου στις γυναίκες. Η υπερανάπτυξη του Candida στο έντερο σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να συμβάλλει, ώστε μύκητες και άλλοι ανεπιθύμητα μόρια να διαπερνούν το εντερικό τοίχωμα και να απορροφώνται στο σώμα. Αυτό θεωρείται ότι ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα, συντελώντας σε κόπωση, πονοκέφαλο, εναλλαγές διάθεσης, φτωχή μνήμη και συγκέντρωση, επιθυμία για γλυκά και έχει συνδεθεί με ασθένειες όπως η ινομυαλγία.
Παράγοντες που συμβάλλουν σε καντιντίαση είναι η συχνή και μακρόχρονη χρήση αντιβιοτικών, η χρήση αντισυλληπτικών, στεροειδών, αντιόξινων και φαρμάκων κατά του έλκους, δίαιτες υψηλές σε ζάχαρη και υδατάνθρακες, η εγκυμοσύνη και ο διαβήτης.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κούραση ή ληθαργικότητα, εξάντληση, φτωχή μνήμη, μούδιασμα, πόνο στο στομάχι, πόνο στις αρθρώσεις ή πρήξιμο, πόνο στους μύες, δυσκοιλιότητα, διάρροια, πρήξιμο και αέρια, προστατίτιδα, δυσκολία στη στύση, απώλεια σεξουαλικής επιθυμίας, ενδομητρίωση ή στειρότητα, μη σταθερά έμμηνα, κρίσεις άγχους και κρύα χέρια και πόδια. Ο μύκητας Candida συνδέεται ακόμα και με τον καρκίνο.
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ CANDIDA
Τα άτομα που πάσχουν από καντιντίαση πρέπει να ακολουθήσουν για ένα διάστημα μια συγκεκριμένη διατροφή. Κυρίως πρέπει να αποφεύγουν τη ζάχαρη, διότι η ζάχαρη συμβάλλει στην ανάπτυξη μυκήτων. Η συνολική πρόσληψη υδατανθράκων την ημέρα πρέπει να περιοριστεί. Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων εβδομάδων της δίαιτας, η πρόσληψη υδατανθράκων πρέπει να περιοριστεί σε λιγότερο από 60 γραμμάρια την ημέρα. Αντίθετα πρέπει να δοθεί έμφαση σε τροφές χαμηλές σε υδατάνθρακες, όπως κρέας, κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρι, θαλασσινά, μη αμυλώδη λαχανικά και ξηρούς καρπούς. Καθώς τα συμπτώματα υποχωρούν, η ολική πρόσληψη υδατανθράκων αυξάνεται σταδιακά. Πρέπει να αποφεύγονται επίσης τροφές που περιέχουν κάθε τύπο μαγιάς, συμπεριλαμβανομένων των ζυμωμένων τροφών όπως ψωμί φτιαγμένο με μαγιά, τυρί, μανιτάρια και μπύρα.
Οι άνθρωποι που ακολουθούν αυτή τη δίαιτα αναφέρουν ότι περνάνε τέσσερεις εβδομάδες προτού παρατηρηθούν βελτιώσεις. Για πολλούς μπορεί να περάσουν μήνες. Μόλις παρατηρηθεί βελτίωση στα συμπτώματα, οι φυσικοπαθητικοί προτείνουν να επανεισάγονται σιγά-σιγά οι τροφές από την απαγορευμένη λίστα στη διατροφή.
Οι τροφές που πρέπει να απαγορευτούν για ένα διάστημα σε αυτή τη διατροφή είναι οι ακόλουθες:
1. Ζάχαρη. Η ραφιναρισμένη ζάχαρη θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη του μύκητα Candida. Οι τροφές που περιέχουν ραφιναρισμένη ζάχαρη περιλαμβάνουν τη λευκή ζάχαρη, την καφετιά ζάχαρη, το μέλι, το σιρόπι βύνης, το σιρόπι καλαμποκιού, το σιρόπι σφενδάμου και τη μελάσσα.
Διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες συσκευασμένων τροφίμων, διότι μπορεί να κρύβονται μορφές ζάχαρης. Να αποφεύγετε συσκευασμένα τρόφιμα που περιέχουν σουκρόζη, φρουκτόζη, μαλτόζη, λακτόζη, γλυκόζη, μανιτόλη και σορβιτόλη.
2. Φρούτα. Τα φρούτα περιέχουν φυσικά σάκχαρα που θεωρούνται ότι υποστηρίζουν την ανάπτυξη μυκήτων.
3. Μαγιά. Οι τροφές που περιέχουν μαγιά δεν επιτρέπονται.
4. Ξύδι. Όλα τα είδη του ξυδιού, ακόμα και το μηλόξυδο καθώς και όλες οι τροφές που είναι φτιαγμένες με ξύδι, όπως μαγιονέζα, ντρεσινγκς σαλάτας, κέτσαπ, μουστάρδα και τουρσί.
5. Μανιτάρια.
6. Τα φιστίκια και το φιστικοβούτυρο μπορεί να περιέχουν μούχλα, γι' αυτό και δεν επιτρέπονται σε αυτή τη δίαιτα.
7. Αλκοόλ. Τα αλκοολούχα ποτά πιστεύεται ότι προάγουν την ανάπτυξη των μυκήτων.
8. Ζυμωμένα ποτά, όπως ο μηλίτης και η μπύρα.
9. Μουχλιασμένα τυριά όπως ροκφόρ και μπλε τυριά.
ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ CANDIDA
Εκτός από τη διατροφή οι φυσικοπαθητικοί συστήνουν στους ανθρώπους με Candida κάποια συγκεκριμένα βότανα και συμπληρώματα τα οποία θεωρούνται ότι μειώνουν την ποσότητα του μύκητα Candida. Οι φυσικοπαθητικοί συνήθως συστήνουν στους ασθενείς τους να ξεκινούν με μικρότερες ποσότητες βοτάνων και συμπληρωμάτων και να τα αυξάνουν σταδιακά. Διαφορετικά μπορεί να συμβεί μια περιστασιακή επιδείνωση των συμπτωμάτων. Αυτό συμβαίνει, διότι, όταν ο Candida σκοτώνεται, απελευθερώνονται κομμάτια πρωτεϊνών και τοξίνες που πυροδοτούν απάντηση αντισωμάτων από το ανοσοποιητικό σύστημα.
Βελτιώσεις στα συμπτώματα παρατηρούνται συνήθως μετά από δύο έως τέσσερεις εβδομάδες.
Ας δούμε τα βότανα και τα συμπληρώματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση του Candida.
1. Οξεόφιλος. Το καλό βακτήριο οξεόφιλος θεωρείται ότι ελέγχει τον Candida κάνοντας τον εντερικό σωλήνα πιο όξινο. Παράγει υπεροξείδιο του υδρογόνου, το οποίο σκοτώνει τον Candida. Τα καλά βακτήρια επίσης επαναφέρουν τη μικροβιακή ισορροπία μέσα στον πεπτικό σωλήνα.
2. Αιθέρια έλαια. Εντεροδιαλυτές κάψουλες που περιέχουν έλαιο ρίγανης και έλαιο μέντας προλαμβάνουν την υπερανάπτυξη του Candida. Τα έλαια αυτά μπορεί να είναι τοξικά στην ποσότητα που απαιτείται για τον έλεγχο του Candida, γι' αυτό και η υγρή μορφή αυτών των ελαίων δεν θα πρέπει ποτέ να καταναλώνεται και οι κάψουλες δεν θα πρέπει να ανοίγονται πριν να καταναλωθούν.
3. Σκόρδο. Το σκόρδο σε κάψουλες έχει φανεί πολύ αποτελεσματικό κατά του Candida.
4. Caprylic acid από καρύδα. Υπάρχουν πολλά αντιμυκητιακά φάρμακα, ωστόσο σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2004 στο Journal of Medicinal Food, ο μύκητας Candida γίνεται ανθεκτικός σε πολλές από αυτές τις θεραπείες. Σε αυτό το άρθρο αναφέρεται ότι το λάδι της καρύδας βρέθηκε ότι είναι πολύ αποτελεσματικό στη θεραπεία του μύκητα σε σύγκριση με το φάρμακο Fluconazol. Το λάδι της καρύδας περιέχει διάφορα οξέα που καταπολεμούν τον μύκητα Candida. Αυτά είναι τα εξής:
- Capric acid: Είναι ενός μεσαίου αλύσου λιπαρό οξύ (κορεσμένο λίπος), γνωστό για τις αντιμικροβιακές, αντιιικές και αντιμυκητησιακές του ιδιότητες. Είναι πολύ αποτελεσματικό στο να σκοτώνει τον Candida.
- Caprylic acid: Είναι ένα άλλο μεσαίου αλύσου λιπαρό οξύ με αντιμικροβιακές και αντιμυκητησιακές ιδιότητες παρόμοιες με αυτές του capric acid.
- Lauric acid: Όπως το capric acid, αυτός ο αντιμυκητησιακός παράγοντας σχηματίζει ένα συστατικό που ονομάζεται Monolaurin, το οποίο σκοτώνει μικρόβια και μύκητες.
- Caproic acid και Myristic acid: Τα οξέα αυτά έχουν ήπιες αντιμικροβιακές και αντιμυκητησιακές ιδιότητες.
5. Pau d' arco. Το pau d' arco είναι ένα βότανο που φύεται στη Βραζιλία και στην Αργεντινή. Το βότανο χρησιμοποιείται στη Βραζιλία για την αντικαρκινική του δράση, αλλά έχει επίσης ισχυρές αντιμυκητησιακές ιδιότητες.
6. Εκχύλισμα σπόρων γκρέιπφρουτ. Το 2004 το περιοδικό Acta Pharmacology συμπέρανε ότι το εκχύλισμα των σπόρων γκρέιπφρουτ εμποδίζει την ανάπτυξη του μύκητα Candida χωρίς να επηρεάζει τα καλά βακτήρια.
7. Black Walnut. Το Black Walnut είναι πιο αποτελεσματικό κατά του μύκητα Candida από οποιοδήποτε άλλο αντιμυκητησιακό φάρμακο. Περιέχει φυσικές τανίνες που σκοτώνουν μύκητες και παράσιτα. Αυτό το βότανο δεν θα πρέπει να λαμβάνεται από εγκύους και γυναίκες που θηλάζουν.
8. Burdock Root. Το Burdock είναι αντιμυκητησιακό και έχει χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά κατά του μύκητα Candida εδώ και πολλά χρόνια.
9. Goldenseal. Το Goldenseal περιέχει βερβερίνη και υδραστίνη, δύο ισχυρά αντιβακτηριακά και αντιμυκητησιακά συστατικά τα οποία περιορίζουν την ανάπτυξη του μύκητα Candida. Ενισχύει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι έγκυες δεν θα πρέπει να το λαμβάνουν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Boroch A., The Candida Cure: Yeasr, Fungus and Your Health: The 90-Day Program to Beat
Candida and Restore Vibrant Health, 2009
2. Connolly P., The Candida Albican Yeast-Free Cookbook: How Good Nutrition Can Help Fight
the Epidemic of Yeast-Related Diseases, 2000
3. Crook W.G., Natures Own Candida Cure, 2002
4. Greene C., Permanently Beat Yeast Infection and Candida: Proven Step-by-Step Cure for Yeast
Infections and Candidiasis. All Natural, Lasting Treatment That Will Prevent Infection, 2012
5. Lahoz S.C., Conquering Yeast Infections. The Non Drug Solution For Men and Women, 1996
6. Martin J.M., Rona Z.P., Complete Candida Yeast Guidebook, 2000
7. McArthur J., Candida Albicans: Yeast Infection Treatment. Treat Yeast Infections With This
Home Remedy. The Yeast Infection Cure, 2012
8. Murray M., Chronic Candidiasis: Your Natural Guide to Healing with Diet, Vitamins, Minerals,
Herbs, Exercise, and Other Natural Methods, 1997
9. Winderlin C., Candida-Related Complex: What Your Doctor Might Be Missing, 1996
Πηγή: Holistic Life
