Η Ομοιοπαθητική έχει κερδίσει την καρδιά μεγάλου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού. Εκτιμάται ότι 200 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως χρησιμοποιούν την ομοιοπαθητική ως θεραπευτικό σύστημα σε συστηματική βάση ενώ δεν είναι λίγες οι χώρες οι οποίες έχουν συμπεριλάβει την Ομοιοπαθητική στο Εθνικό Σύστημα Υγείας όπως η Βραζιλία, η Χιλή, η Ινδία, το Μεξικό, η Ελβετία κ.α.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) επιβεβαιώνει ότι η Ομοιοπαθητική είναι το δεύτερο σε επιλογή θεραπευτικό σύστημα παγκοσμίως, μετά την κλασική ιατρική. 

Όμως παρόλο που πολλοί από εμάς έχουμε ενθουσιαστεί με την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής, δυστυχώς υπάρχουν συνάνθρωποι μας οι οποίο απογοητεύτηκαν καθώς δεν είδαν καμία απολύτως αλλαγή στο πρόβλημα υγείας που τους ταλαιπωρούσε. Η αποτυχία της ομοιοπαθητικής θεραπείας μπορεί να οφείλεται σε μια σειρά από αιτίες. Ας δούμε μερικές από αυτές.

Μήπως φταίει ο Ομοιοπαθητικός (Ιατρός και μη);

Ο πρώτος που θα πρέπει να αξιολογηθεί για την αποτυχία της θεραπείας είναι ο ίδιος ο ομοιοπαθητικός. Δεν είναι λίγες οι φορές που η συνταγογράφηση για διάφορους λόγους είναι λανθασμένη, είτε γιατί ο ομοιοπαθητικός έχει ελλιπείς γνώσεις όσον αφορά τους νόμους της ομοιοπαθητικής ως θεραπευτικό σύστημα, είτε γιατί ο ασθενής αντιμετωπίστηκε επιφανειακά με αποτέλεσμα η συνταγογράφηση να βασίστηκε σε μερικά τοπικά συμπτώματα και όχι στο σύνολο των συμπτωμάτων.

Σε αυτή τη περίπτωση ο ομοιοπαθητικός θα πρέπει να αναγνωρίσει το λάθος του και να πάρει από την αρχή πλήρες ιστορικό για να βρει το ομοιοπαθητικό φάρμακο που ταιριάζει συνολικά στον ασθενή του.

Από τη μεριά του ο ασθενής θα πρέπει να κατανοήσει ότι η εύρεση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι μια δύσκολη διαδικασία. Αυτή τη στιγμή η ομοιοπαθητική φαρμακολογία αποτελείται από 3000-4000 ομοιοπαθητικά φάρμακα, ενώ μόνο μερικά από αυτά είναι ικανά να βοηθήσουν θεραπευτικά τον οργανισμό μας! Από την άλλη αυτό δεν σημαίνει ότι ο ομοιοπαθητικός μας έχει άσυλο.

Αν μετά από 3-6 μήνες ομοιοπαθητικής θεραπείας δεν δούμε καμία βελτίωση στην συνολική μας υγεία, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τον ομοιοπαθητικό μας, να βρούμε δηλαδή κάποιον που να έχουμε καλύτερη "χημεία".

Μήπως φταίει ο ασθενής;

Μπαίνοντας στη διαδικασία της ομοιοπαθητικής θεραπείας ο ασθενής καλείται να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα που σκοπό έχουν την εύρεση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου το οποίο θα βοηθήσει τον οργανισμό συνολικά να αντιμετωπίσει τις διάφορες διαταραχές που τον ταλαιπωρούν. Όμως δίνοντας λάθος πληροφορίες είτε ηθελημένα είτε άθελα μας,οδηγούμε τον ομοιοπαθητικό μας σε λάθος επιλογή ομοιοπαθητικών φαρμάκων πράγμα που καθιστά αδύνατη τη θεραπεία μας.

Τέλος ως ασθενείς θα πρέπει να ακολουθούμε κάποιους απλούς κανόνες σχετικά με τη λήψη και φύλαξη των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

• Θα πρέπει να λαμβάνουμε το ομοιοπαθητικό φάρμακο νηστικοί (30 λεπτά πριν και μετά τη λήψη δεν καταναλώνουμε ούτε πίνουμε κάτι). Η ώρα λήψης του ομοιοπαθητικού φαρμάκου δεν παίζει κανέναν ρόλο στη δράση του.
• Θα πρέπει να φυλάμε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μακριά από φούρνους μικροκυμάτων καθώς και κινητά τηλέφωνα καθώς φαίνεται να είναι ικανά να αδρανοποιούν τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. (Μαρτυρίες αρκετών ασθενών που ακολουθούν την ομοιοπαθητική θεραπεία αναφέρουν ότι οι ακτίνες χ στα αεροδρόμια δεν επηρεάζουν τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων τους)
• Κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας θα πρέπει να αποφύγουμε την κατανάλωση καφέ σε οποιαδήποτε μορφή (αναψυκτικά τύπου κόλα, μόκα, πράσινο ή μαύρο τσάι, μέντα κ.α.)

Μήπως φταίει το φαρμακείο;

Μια πολύ σοβαρή αιτία αποτυχίας της ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι η κακή διαχείριση και φύλαξη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου από το ίδιο το φαρμακείο. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως η φύλαξη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου αποτελεί μια σοβαρή υπόθεση.

Το φαρμακείο που ασχολείται με την πώληση ομοιοπαθητικών φαρμάκων θα πρέπει να τα φυλάσσει σε μέρος μακριά από ακτινοβολίες και κινητά τηλέφωνα, ενώ η πώληση τους θα πρέπει να γίνεται σε ειδικό σακουλάκι με εσωτερική επένδυση αλουμινίου.

Το φαρμακείο θα πρέπει να αφήσει έξω τα πιστεύω του σχετικά με την ομοιοπαθητική ως θεραπευτικό σύστημα και να παραδίδει στον ασθενή ένα άρτιο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι μπορεί να υπάρχουν φαρμακεία που μπορεί να δίνουν αδρανοποιημένο ομοιοπαθητικό φάρμακο (placebo) λόγω των πεποιθήσεων τους.

Εάν ο ασθενής ή ο ομοιοπαθητικός (ιατρός και μη) αντιληφθεί μια τέτοια πρακτική θα πρέπει άμεσα να προμηθευτεί το ομοιοπαθητικό φάρμακο από ένα διαφορετικό φαρμακείο. Καλό θα ήταν φυσικά να επιλέγουμε φαρμακεία που είναι και μέλη στους διάφορους ομοιοπαθητικούς συλλόγους.

Μήπως ως ασθενείς κρίνουμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι απέναντι στην ομοιοπαθητική θεραπεία θα πρέπει να αναρωτηθούμε κάτι πολύ απλό. Πόσους ιατρούς έχουμε αλλάξει στην πορεία για τη θεραπεία της ινομυαλγίας μας ή του υποθυρεοειδισμού μας (hashimoto κ.α.) ή της ψωρίασης μας; Σε κάθε αποτυχία του εκάστοτε ιατρού μας, που μας οδήγησε στο να επισκεφθούμε έναν άλλο ιατρό, είπαμε ποτέ ότι η κλασική ιατρική ως θεραπευτικό σύστημα δεν δουλεύει; Φυσικά και όχι! Απλά προχωρήσαμε παρακάτω μέχρι τη στιγμή που βρήκαμε τον ιατρό ο οποίος κατάφερε να μας δώσει την κατάλληλη αγωγή και να δώσει κάποια λύση, έστω και παροδική, στο πρόβλημα υγείας που μας ταλαιπωρούσε.

Όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει για την ομοιοπαθητική θεραπεία ως θεραπευτικό σύστημα. Βλέπουμε ασθενείς ακόμα και μετά από ένα μήνα ομοιοπαθητικής θεραπείας να απογοητεύονται εύκολα και να τα παρατάνε θεωρώντας ότι η ομοιοπαθητική ως θεραπευτικό σύστημα δεν δουλεύει! 

Δεν πρέπει να κρίνουμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά, δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας στις αποτυχίες της κλασικής ιατρικής και να κρίνουμε την ομοιοπαθητική ως θεραπευτικό σύστημα με την παραμικρή αποτυχία.

Θα πρέπει απλά να προχωρήσουμε παρακάτω, μέχρι να βρούμε τον ομοιοπαθητικό που θα μας βοηθήσει και θα μας δώσει την κατάλληλη αγωγή, όπως ακριβώς κάναμε και με την κλασική ιατρική. Ο μόνος που μπορεί να αποτύχει είναι ο ομοιοπαθητικός (ιατρός και μη) και όχι η Ομοιοπαθητική ως θεραπευτικό σύστημα.

Μήπως δε δίνουμε χρόνο στην Ομοιοπαθητική Θεραπεία;

Ως ασθενείς θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα υγείας που μας ταλαιπωρεί εδραιώθηκε μετά από πολλά χρόνια. Μακάρι να υπήρχε ένα θεραπευτικό σύστημα που με μια συνεδρία να έκανε θαύματα, δυστυχώς όμως δεν υπάρχει.

Θα πρέπει να δώσουμε τον κατάλληλο χρόνο στην ομοιοπαθητική θεραπεία για να δράσει, ειδικά για τα χρόνια προβλήματα υγείας. Ο χρόνος αυτός μπορεί να κυμαίνεται από 6 εως 12 μήνες, βέβαια στο μεσοδιάστημα θα πρέπει να έχουν γίνει κάποιες αλλαγές, ψυχικές ή σωματικές, οι οποίες θα επιβεβαιώνουν ότι η θεραπεία μας είναι στο σωστό δρόμο. 

Μήπως η κατάσταση της υγείας μας είναι μη αναστρέψιμη;

Το 70% των ασθενών, αν όχι μεγαλύτερο ποσοστό, πριν επιλέξει την ομοιοπαθητική ως θεραπευτικό σύστημα έχει περάσει από 10αδες ιατρούς της κλασικής ιατρικής όπου δεν βρήκε λύση στο πρόβλημα υγείας που τους ταλαιπωρεί (αυτοάνοσα κ.α.).

Όπως λένε και οι ίδιοι ασθενείς "η κλασική ιατρική έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά" ή  "ότι φαρμακευτική αγωγή και να πάρω δεν με βοηθάει, απλά υποφέρω" ή "10 χρόνια παίρνω φαρμακευτική αγωγή για το αυτοάνοσο μου, το hashimotoμου ή την ινομυαλγία μου, δεν βλέπω την υγεία μου να βελτιώνεται, ούτε ψυχικά ούτε σωματικά" κ.α.

Βλέπουμε ότι η ομοιοπαθητική αποτελεί την τελευταία επιλογή των ασθενών ως θεραπευτικό σύστημα, και ιδιαίτερα όταν ο οργανισμός τους έχει ταλαιπωρηθεί χρόνια από χημικά φάρμακα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει σημαντικά, αν όμως έχουν γίνει ανατομικές αλλοιώσεις ακόμα και η ομοιοπαθητική θα έχει κάποιο όριο θεραπείας.

Σκέψεις για το μέλλον της Ομοιοπαθητικής ως θεραπευτικό σύστημα

Θα πρέπει σιγά σιγά ως ασθενείς να γίνουμε αυστηροί κριτές, να κρίνουμε δηλαδή το κάθε θεραπευτικό σύστημα, είτε την κλασική ιατρική είτε την ομοιοπαθητική είτε οποιοδήποτε άλλο, με βάση τα αποτελέσματα του στην συνολική μας υγεία και όχι με βάση το πόσο αποδεκτή ή όχι είναι.

Όπως λέει και ο σοφός λαός μας «όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς», οι θεραπευτικές επιλογές που κάνουμε είτε για τον εαυτό μας είτε για τα παιδιά μας θα έχουν κάποιον αντίκτυπο μετά από πολλά χρόνια και οι εκφράσεις  «δεν γνώριζα…» ή «δεν ήξερα..» δεν θα είναι αποδεκτές δικαιολογίες. 

Σε έναν ιδεατό κόσμο η Ομοιοπαθητική συνυπάρχει με την κλασική ιατρική, από την αρχική διάγνωση ο ασθενής θα επιλέγει όχι μόνο τη φαρμακευτική αγωγή αλλά και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα για να έχει το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα για την υγεία του, από την αρχική διάγνωση ο ασθενής θα επιλέγει την ομοιοπαθητική ως θεραπευτικό σύστημα παράλληλα με την κλασική ιατρική και όχι μετά από 10 -20 χρόνια όπου οι ανατομικές αλλοιώσεις θα καθιστούν την οποιαδήποτε θεραπευτική παρέμβαση αδύνατη. Αλλά δυστυχώς αυτά συμβαίνουν μονάχα σε έναν ιδεατό κόσμο…