Η οξεία περιρριζίτιδα είναι η οξεία φλεγμονή του περιρριζίου. Περιρρίζιο καλείται ο ειδικός τύπος ιστού (συνδετικός ιστός) που περιβάλλει και συνδέει την ρίζα του δοντιού με το κόκαλο της γνάθου.

Η φλεγμονή μπορεί να αφορά όλο το περιρρίζιο (τραυματισμός) ή μόνο την ακρορριζική περιοχή, δηλαδή την περιοχή γύρω από το ακραίο τμήμα της ρίζας του δοντιού απ' όπου εξέρχονται τ' αγγεία και τα νεύρα του δοντιού (οπότε, συνήθως αποτελεί συνέχεια κάποιας βλάβης του πολφού ή επιπλοκή της ενδοδοντικής θεραπείας).

Πού οφείλεται;

Η οξεία περιρριζίτιδα μπορεί να οφείλεται είτε σε μηχανικά αίτια, είτε σε χημικά, είτε τέλος σε μικροβιακά αίτια.

Τα μηχανικά αίτια μπορεί να είναι:

Τα χημικά αίτια είναι συνήθως τα διάφορα αντισηπτικά που χρησιμοποιούνται στην ενδοδοντική θεραπεία για να απολυμάνουν το εσωτερικό της ρίζας του δοντιού (ριζικός σωλήνας).

Τέλος τα μικροβιακά αίτια είναι μικρόβια που αφού μόλυναν τον πολφό του δοντιού, επεκτάθηκαν δια μέσου του ριζικού σωλήνα και έξω από το δόντι στην περιοχή του ακρορριζίου (απ' όπου εξέρχονται τ' αγγεία και τα νεύρα του δοντιού από το δόντι στο κόκαλο).

Συμπτώματα

Ο πόνος του δοντιού στην επαφή του με τα δόντια της άλλης γνάθου είναι το κύριο σύμπτωμα της οξείας περιρριζίτιδας. Ο πόνος αυτός είναι ανάλογος της φλεγμονής και της βλάβης που υπάρχει στην περιοχή και μπορεί να είναι εντοπισμένος ή να αντανακλάται σε όλη την πλευρά που βρίσκεται το υπαίτιο δόντι. Χαρακτηριστική είναι η αίσθηση του ασθενή ότι το υπαίτιο δόντι είναι πιο ψηλό από τα άλλα δόντια. Ο πόνος πάντως ελέγχεται με παυσίπονα.

Θεραπεία

Η θεραπεία συνίσταται κατ' αρχήν στην άρση του αιτίου που προκάλεσε την βλάβη.

Έτσι σε ζωντανά δόντια (δόντια στα οποία ο πολφός δεν έχει πάθει ζημιά), όπως στις περιπτώσεις που έχουμε μηχανικό τραυματισμό, η εξομάλυνση της επαφής του τραυματισμένου δοντιού με τα δόντια της άλλης γνάθου, συνήθως αποκαθιστά την βλάβη χωρίς περαιτέρω συνέπειες για το δόντι.

Όταν είναι επιπλοκή της ενδοδοντικής θεραπείας χορηγούνται παυσίπονα, μέχρι να ηρεμήσει η περιοχή και κατόπιν συνεχίζεται η θεραπεία.

Όταν τέλος είναι συνέπεια μικροβίων που έφτασαν στην περιοχή, η ενδοδοντική θεραπεία και πάλι είναι η λύση επιλογής.