Η τακτική άσκηση συντελεί στην ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, στη βελτιστοποίηση της καρδιακής λειτουργίας και του εγκεφάλου και στην πρόληψη της παχυσαρκίας, του μεταβολικού συνδρόμου, του διαβήτη, της οστεοπόρωσης, της καάθλιψης, της αϋπνίας και αρκετών καρκινωμάτων. Η κινητοποίηση του μεταβολισμού, η αύξηση της της κυκλοφορίας, η δραστηριοποίηση του μυοσκελετικού συστήματος, οδηγούν σε καλύτερη αιμάτωση εσωτερικών οργάνων και κινητοποιούν με τη σειρά τους αμυντικές εφεδρείες σε ολόκληρο το σώμα. Τα ευεργετικά αποτελέσματα της άσκησης έχουν ολιστικό χαρακτήρα και προασπίζουν τη μακροζωία.   

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν την διαφορά ανάμεσα στην άσκηση για την υγεία και ευεξία και την οργανωμένη άσκηση σε γυμναστήρια. H άσκηση περιλαμβάνει δραστηριότητες που προκαλούν μετατόπιση του κέντρου βάρους του σώματος και επιτάχυνση της αναπνοής και του σφυγμού.

Η άσκηση για υγεία μπορεί να μην είναι οργανωμένη άσκηση, αλλά γρήγορο περπάτημα ημερησίως. Η άσκηση μπορεί να είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα της καθημερινότητας με απλές τροποποιήσεις καθημερινής συμπεριφοράς, όπως η χρήση σκάλας αντί του ανελκυστήρα ή η εγκατάλειψη του αυτοκινήτου. Πριν την ένταξη σε πρόγραμμα άσκησης πρέπει απαραιτήτως να προηγείται σοβαρή ιατρική εξέταση, κατά την οποία αξιολογείται η ικανότητα άσκησης, ο βαθμός έντασης που μπορεί να έχει ένα πρόγραμμα άσκησης, το είδος της άσκησης και η περιοδικότητα της ιατρικής παρακολούθησης. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί ορισμένου τύπου αθλητικές δραστηριότητες, μπορεί να πυροδοτήσουν καρδιακά επεισόδια, μυοσκελετικά προβλήματα, ασθματικές κρίσεις και άλλα παθολογικά προβλήματα σε ευαίσθητους οργανισμούς.

Πολλές φορές κατά την κλινική πράξη αρκετοί ασθενείς και υγιείς άνθρωποι ρωτούν για την ποσότητα της άσκησης που συνιστάται για την υγεία και εάν υπάρχει ελάχιστη και μέγιστη δοσολογία άσκησης. Καταρχάς η καθιστική ζωή πρέπει να αποφεύγεται ως γενική αρχή και αυτό μπορεί να μας εφοδιάσει με αρκετά από τα ευεργετικά αποτελέσματα της οργανωμένης άσκησης. Κατά το διάλειμμά σας μειώστε τις ώρες της τηλεθέασης και τις ώρες που κάθεστε μπροστά στον υπολογιστή και επιλέξτε ένα πιο δραστήριο hobby. Όταν ωστόσο μιλάμε για τα ευεργετικά αποτελέσματα της οργανωμένης άσκησης συνιστάται ένα ελάχιστο των 150 λεπτών άσκησης μέτριας έντασης ή 75 λεπτών έντονης άσκησης σε εβδομαδιαία βάση. Μιλώντας για την περίπτωση της συστηματικής βάδισης, περπάτημα μέτριας έντασης είναι το περπάτημα που δεν είναι ένας απλός περίπατος αλλά περπάτημα που συνοδεύεται από επιτάχυνση της αναπνοής με  δυσκολία στην εκφορά πλήρων προτάσεων κατά την διάρκεια της άσκησης. Στην περίπτωση της έντονης βάδισης η αναπνοή επιταχύνεται σε τέτοιο βαθμό που ο άνθρωπος πρέπει να ανακόψει τον ρυθμό του ή να σταματήσει για να αναπνεύσει πληρέστερα προκειμένου να προβεί σε εκφορά πλήρων προτάσεων.

Όσον αφορά τη μέγιστη συνιστώμενη δοσολογία άσκησης στο μέσο υγιή άνθρωπο, αυτή είναι δύο ώρες ημερησίως στην περίπτωση της άσκησης μέτριας έντασης και μία ώρα ημερησίως στην περίπτωση της έντονης άσκησης. Περισσότερες ώρες άσκησης μπορεί να μην είναι βλαπτικές για τους περισσότερους ανθρώπους, ωστόσο υπάρχει ένα ανώτατο όριο εξατομικευμένα για τον καθένα, πάνω από το οποίο η άσκηση μπορεί να εκδηλώσει αρνητικά αποτελέσματα.

Το σύνδρομο υπερπροπόνησης OTS (Overtraining Syndrome) είναι το παθολογικό σύνδρομο που έχει ως αιτία την κατάχρηση της άσκησης που οδηγεί σε διαταραχές πολλαπλών οργανικών συστημάτων (ανοσοποιητικό, νευρικό ενδοκρινικό σύστημα) και ψυχολογικά προβλήματα. Προσβάλλει κυρίως ανθρώπους με επίπονα πολύωρα ανταγωνιστικά προγράμματα προπόνησης. Συμπτώματα όπως έντονη κόπωση, πτώση απόδοσης, πτώση libido, μειωμένη ενέργεια, ψυχολογικές διαταραχές, αυξημένος καρδιακός ρυθμός ανάπαυσης και ευπάθεια σε λοιμώξεις εμφανίζονται. Η εξάντληση του γλυκογόνου των μυών,  η διαταραχή στην διάθεση της σεροτονίνης, η επαγόμενη από την υπερπροπόνηση πτώση των επιπέδων της γλουταμίνης, το οξειδωτικό stress, οι διαταραχές σε βασικούς κύκλους έκκρισης ορμονών  η διαταραχή στο αυτόνομο νευρικό σύστημα και η αυξημένη έκκριση κυτοκινών που προκύπτουν από την αδυναμία του σώματος να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις και να επουλώσει φθορές έχουν ενοχοποιηθεί για το σύνδρομο.