Ένα από τα συνηθισμένα προβλήματα που ακούω στο ιατρείο μου από γονείς, είναι ότι δοκίμασαν τα πάντα (ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική, ψυχιατρική, φάρμακα κ.α.) ώστε να βελτιώσουν την κακή συμπεριφορά του παιδιού τους. "Το παιδί μου συμπεριφέρεται τόσο άσχημα που χάνω την υπομονή μου και δεν ξέρω τι να κάνω!" Αισθάνονται συγχυσμένοι, απογοητευμένοι και ανήσυχοι γιατί αναρωτιούνται πώς θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τόσα πολλά προβλήματα και τι θα γίνει το παιδί τους στο μέλλον.Κάποια παιδιά μπορεί να έχουν πιο έντονα συμπτώματα, άλλα πιο ήπια, ενώ μπορεί σε κάποια τα προβλήματα να είναι πιο αισθητά στο σπίτι ενώ σε άλλα στο σχολείο. Κάποια παιδιά μπορεί να υπεραντιδρούν στους γονείς, να χτυπούν, να βρίζουν και να σπάνε πράγματα από τα νεύρα τους ενώ κάποια άλλα μπορεί να έχουν πρόβλημα και με τα αδέλφια τους ή και με άλλα παιδιά.

Τι μπορεί να γίνει ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του παιδιού και να ηρεμήσουν και οι γονείς; Σε πολλές περιπτώσεις η λύση μπορεί να έρθει με Ομοιοπαθητική αγωγή. Τα Ομοιοπαθητικά είναι μεν φάρμακα αλλά δεν πρέπει οι γονείς να φοβηθούν να τα δώσουν στα παιδιά τους γιατί είναι σκευάσματα που δεν έχουν παρενέργειες και δεν είναι εθιστικά για τα παιδιά. Η αγωγή που θα κάνουν δεν θα είναι μακροχρόνια αφού όταν το παιδί βελτιωθεί, διακόπτεται η χρήση τους και δεν περιμένουμε να υπάρχει υποτροπή των συμπτωμάτων όπως συμβαίνει με τα συμβατικά φάρμακα.

Θα σας παρουσιάσω παρακάτω δύο ενδεικτικά περιστατικά που είδα και την αλλαγή τους μετά από ομοιοπαθητική αγωγή.

1. Η Στέλλα (χρησιμοποιείται διαφορετικό όνομα λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων) είναι ένα χαρούμενο κοριτσάκι με διάθεση να ανακαλύπτει και να μαθαίνει πράγματα. Είναι έξυπνη, δυναμική, ανεξάρτητη και τις αρέσει πολύ το παιχνίδι.

Αλλά παρόλα αυτά έχει μια συμπεριφορά που δεν αρέσει ούτε στη μαμά άλλα και ούτε σε άλλα άτομα από το περίγυρό της. Είναι κτητική και μπορεί να γίνει και βιαιη. Στο νηπιαγωγείο άρπαζε και χτυπούσε τα άλλα παιδάκια όταν τις έπαιρναν πράγματα. Ζηλεύει πράγματα που έχουν τα άλλα παιδάκια. Έχει πολλές απαιτήσεις από τη μαμά και δεν την αφήνει μόνη της. "Δεν κοιμάται χωρίς εμένα", μου λέει η μητέρα της. "Φοβάται μόνη της. Θέλει και ένα φωτάκι πάντα. Φοβάται μήπως βγει κάτι απ' τη ντουλάπα, κάτω απ' το κρεβάτι." Φοβάται τα σκυλιά, φοβάται να μπει στη θάλασσα, φοβάται καρχαρίες. Θέλει ανεξαρτησία, να τρώει μόνη της, να πλένετε μόνη της. "Την κυνηγώ όμως να κάνει άλλες υποχρεώσεις της."

Παρατηρώντας την στο ιατρείο, είδα ότι εκτός από περιέργεια να δει, να πιάσει διάφορα παιχνίδια και γενικά ότι υπήρχε στο ιατρείο, είναι και υπερκινητική. Θέλει να ασχολούνται μ΄αυτην και έχει αρκετές απαιτήσεις. Αφού μίλησα και με την Στέλλα και πήρα όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν τους σύστησα κάποια ομοιοπαθητικά φάρμακα.

Μετά από 6 μήνες ομοιοπαθητικής αγωγής η μητέρα της μου λέει: "Η Στέλλα είναι πάρα πολύ καλά. Είναι χαρούμενη και συνεργάσιμη. Κοιμάται και το μεσημέρι, που παλιά δεν μπορούσε, επειδή είχε υπερβολική ενέργεια. Δεν κτυπάει πλέον ούτε εμένα, ούτε άλλα παιδιά. Είναι πολύ γλυκιά μαζί μου και με όλους. Η ενεργητικότητά της έχει μειωθεί σε ένα καλύτερο επίπεδο. Παίζει μόνη της και δεν ζητεί να είμαι εκεί συνέχεια μαζί της. Μαζεύει τώρα τα πράγματα της. Και η ζήλεια είναι λιγότερη. Γενικά είναι πιο ήσυχη, πιο κεφάτη. Στο σχολείο που την πηγαίνω, δεν έχουν παράπονα από αυτήν. Αγαπάει πολύ τους φίλους της. Η καθηγήτρια λέει ότι είναι καλαμπουρτζού. Μιλάει συνέχεια για το σπίτι της, την οικογένεια της. Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένη από την αγωγή που τις κάνατε."

2. Την Μαρία, την έφερε η μαμά της γιατί η ίδια και ο άντρας της είχαν δει πολύ θετικά αποτελέσματα με την ομοιοπαθητική θεραπεία που έκαναν μαζί μου. Τους ευχαρίστησα για την εμπιστοσύνη τους και τους εξήγησα στη συνέχεια ποσό σημαντικό είναι να γνωρίζει κάποιος τι ομοιοπαθητικά χρειάζονται οι γονείς. Γιατί τα προβλήματα υγείας του παιδιού, είτε είναι σωματικά είτε ψυχικά, είναι κληρονομικά, με αποτέλεσμα το παιδί να έχει στοιχεία και από τους δύο γονείς. Και εκτός από αυτό, όταν το παιδί είναι μικρό δεν μπορεί να μιλήσει ή να εκφράσει καλά αυτά που νιώθει και δεν είναι συνετό να βγάζουμε συμπεράσματα υποθετικά για το τι σκέπτεται.

Ας επανέλθουμε όμως στην Μαρία, που έχει θέματα. Το πρώτο είναι ο θύμος. "Θυμώνει πολύ εύκολα" μου λέει η μαμά. "Θέλει πάντα να τις δίνεις σημασία. Θέλει να είναι στο επίκεντρο. Όταν θυμώνει, δεν κτυπάει άλλα φεύγει και κάθεται στην άκρη. Απομονώνεται. Γκρινιάζει, άλλα δεν κλαίει. Θέλει να περάσει το δικό της. Είναι γενικώς ομιλητική. Άλλα δεν μας λέει πολλά. Πρέπει να τις τα βγάλεις με το τσιγκέλι. Τα παραμύθια τις αρέσουν πολύ, και γενικά οι ιστορίες. Τα παιχνίδια δεν τις αρέσουν τόσο πολύ."

Ένα δεύτερο θέμα που τους απασχολεί είναι ότι δεν τρώει. Είναι αδύνατη. Με τον ύπνο έχει πρόβλημα. Παραμιλά στον ύπνο της. Ένα διάστημα κάθε μέρα γελούσε πολύ δυνατά και μετά έκλαιγε, αλλά δεν ξύπναγε. Γενικά είναι φιλότιμη και καλόψυχη. Αλλά θυμώνει άμα δεν νικήσει, κατεβάζει μούτρα, φεύγει απ' την παρέα. Είναι ανυπόμονη και ανικανοποίητη. Μίλησε νωρίς. Έλεγε καθαρά τις λέξεις. Τώρα παιδιαρίζει, δεν τα λέει καθαρά. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει γράμματα και αριθμούς, τα μπερδεύει. Δεν είναι συγκεντρωμένη. Δεν ενδιαφέρεται για το σχολείο. Πρέπει να την πιέσουμε να διαβάσει." 

Μετά 6 μήνες ομοιοπαθητικής αγωγής μου αναφέρουν οι γονείς: "Μεγάλη διαφορά στη συμπεριφορά της. Πάει πολύ καλά στο σχολείο. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι για το πώς μιλάει, πώς συγκεντρώνεται. Εκφράζει πλέον συγκροτημένες σκέψεις. Δεν έβγαζες άκρη πριν.

Έρχεται απ' το σχολείο πολύ χαρούμενη. Τα νεύρα της είναι αρκετά καλά. Αρχίζει να υπακούει. Πριν έλεγα 10 φορές να μαζέψει δωμάτιο. Τώρα 2-3 φόρες και το κάνει. Πριν έβγαζε τα παπούτσια της και τα πάταγο στη μέση του δωματίου. Τώρα τα βάζει εκεί που πρέπει. Τώρα δεν θα αντιδράσει και με την τρίτη θα το κάνει αυτό που τις λέμε και δεν το έκανε με τίποτα. Ανοίγεται. Δεν είναι το κλειστό άτομο που ήταν πριν. Με τον ύπνο, πάει καλά. Και από φαγητό καλά πάει, τρώει περισσότερο. Πάχυνε κιόλας. Πολύ μεγάλη αλλαγή."

Μετά από αυτές τις αλλαγές, ένιωσαν ότι σωστά επέλεξαν να κάνουν Ομοιοπαθητική και έφεραν και το άλλο τους παιδί γιατί είχε πρόβλημα με αλλεργίες.

Σαν συμπέρασμα όλων αυτών, αν το παιδί σας γκρινιάζει, κάνει φασαρία, σκανταλιές και γενικώς συμπεριφέρεται άσχημα, υπάρχει ένας αποτελεσματικός τρόπος, χωρίς φωνές και τιμωρίες, να το επαναφέρετε στην τάξη: Η Ομοιοπαθητική.

Πρώτη δημοσίευση: "Holistic Life"