Η απομόνωση της πενικιλίνης από το penicillium notatum, το 1928 από τον Φλέμιγκ εγκαινίασε ουσιαστικά την σύγχρονη δυτική ιατρική. Νέα αντιβιοτικά ανακαλύφθηκαν. Πολλές θανατηφόρες λοιμώξεις αντιμετωπίστηκαν. Σταδιακώς ωστόσο αναδύθηκαν σημαντικά προβλήματα που προέκυψαν ως φυσική συνέπεια της γενίκευσης της χρήσης των αντιβιοτικών στην ιατρική πρακτική.

Τα αντιβιοτικά είναι ουσίες που δρουν τοξικά στα επιτιθέμενα μικρόβια. Ωστόσο η κατάχρησή τους ή η μη ορθή χρήση τους που έχει δυστυχώς γίνει κανόνας μετά την επαρκή παραγωγή αντιβιοτικών για γενική χρήση που έγινε κυρίως μεταπολεμικά από την φαρμακοβιομηχανία, οδηγεί σε ανάπτυξη ανθεκτικών μικροβίων. Τα αντιβιοτικά μας κινδυνεύουν να γίνουν ανίσχυρα, γιατί τα μικρόβια τα έχουν «συνηθίσει». Επιθετικές λοιμώξεις κατά τα τελευταία χρόνια επανακάμπτουν, ενώ παράλληλα υπάρχουν σοβαρά επιστημονικά σενάρια για επιστροφή θανατηφόρων επιδημιών στο εγγύς μέλλον. Επιπρόσθετα το αντιβιοτικό μετά την είσοδό του στον οργανισμό και κατά το μεταβολισμό του, επιβαρύνει ζωτικά όργανα του οργανισμού και προκαλεί παρενέργειες. Οι παρενέργειες μπορεί να είναι ασήμαντες όπως ζάλη, βάρος στο στομάχι, ατονία, διάρροια, εξάνθημα ή σοβαρότερες όπως νεφρική, ηπατική βλάβη, αλλεργικό shock, σοβαρή κολίτιδα. Σε αρκετά από αυτά, οι μακροπρόθεσμες παρενέργειες είναι άγνωστες. Aρκετοί άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο σήμερα από τις παρενέργειες των αντιβιοτικών.

Έτσι ενώ πενήντα χρόνια πριν το συνολικό κοινωνικό όφελος από την χρήση τους υπερέβαινε την ζημία, σήμερα το πηλίκο έχει αντιστραφεί, λόγω της κακής χρήσης και της κατάχρησης τους.

Οι κανόνες της ορθής χρήσης των αντιβιοτικών:

Μόνο ο σοβαρός ιατρός μπορεί να καθορίσει μετά από σωστή εξέταση το είδος, την δοσολογία και την διάρκεια θεραπείας.
Ορισμένα άτομα κατά την διάρκεια της αντιβίωσης πρέπει να λάβουν ορισμένα συμπληρώματα προστασίας έναντι παρενεργειών (πχ. προβιοτικά).