Παρά την ευρεία διάδοση των γυναικείων σεξουαλικών δυσλειτουργιών που κάποιες μελέτες τις εκτιμούν ακόμα και στο 70%, οι ιατρικές μελέτες που αφορούν σε αυτές είναι πολύ λίγες σε σχέση με τις αντίστοιχες για την ανδρική ανικανότητα. Υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό είναι τόσο η κοινωνική πραγματικότητα, που δεν θεωρεί εξίσου σημαντική για την γυναίκα την σεξουαλική δραστηριότητα, γεγονός που αντανακλάται αναγκαστικά και στην παραγόμενη μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα επιστήμη, όσο και οι ιδιαιτερότητες της γυναικείας ανατομίας. Η γυναικεία ερωτική αίσθηση δεν μπορεί ακόμη να μετρηθεί στοιχειωδώς με αντικειμενικό τρόπο (σε αντίθεση με τον άνδρα όπου υπάρχει το στυτικό φαινόμενο) και έτσι οι έρευνες βασίζονται στις μαρτυρίες των γυναικών. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να γίνουν εύκολα κοινωνιολογικές ή ψυχολογικές μελέτες, δυσχεραίνεται όμως η διερεύνηση της οργανικής φυσιολογικής συνιστώσας του φαινομένου, που είναι σημαντικό ζητούμενο κάθε αντικειμενικής ιατρικής μελέτης.

Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα και λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω αντικειμενικές δυσχέρειες, πρέπει να γνωρίζετε τα ακόλουθα για το οργανικό παθολογικό στοιχείο των γυναικείων σεξουαλικών διαταραχών:

1. Στη γυναικεία ψυχρότητα προεξάρχουν οι ψυχολογικοί και όχι οι παθολογικοί οργανικοί λόγοι, που μπορεί να αφορούν είτε τον σύντροφο είτε παιδικά βιώματα είτε παράγοντες διαπαιδαγώγησης.
2. Σε αντίθεση με κοινές αντιλήψεις, η γυναικεία σεξουαλικότητα δεν σταματάει μετά την εμμηνόπαυση ή με την προχωρημένη ηλικία.
3. Γυναίκες που αθλούνται, δεν καπνίζουν, δεν κάνουν υπερκατανάλωση αλκοόλ, έχουν καλό σωματικό βάρος και είναι σε καλή φυσική κατάσταση, διατηρούνται ερωτικά δραστήριες σε μεγάλες, συγκριτικά με άλλες, ηλικίες.
4. Η πιθανότητα ύπαρξης παθολογικού οργανικού παράγοντα (πχ. ορμονικές διαταραχές, τοπικές παθήσεις, τοξικά σύνδρομα από φάρμακα, διαβήτης, νευρολογικά νοσήματα) που πρέπει να θεραπευτεί αυξάνει: