Γράφει: Αθανάσιος Ταουΐλ, Φαρμακοποιός

Η ιστορία της Σπιρουλίνας

Στο Μεξικό: Πριν από πέντε αιώνες η Σπιρουλίνα χρησιμοποιήθηκε ως τροφή στην κεντρική Αμερική από τους Αζτέκους (κάτοικοι του Μεξικού), οι οποίοι την μάζευαν από την επιφάνεια του νερού της λίμνης και την αναμείγνυαν με καλαμπόκι. Αυτό ήταν το πολυτιμότερο και το πιο γνωστό πιάτο του Λαού. Όπως είναι γνωστό από την ιστορία οι Αζτέκοι ήταν υποχρεωμένοι να φέρνουν στον αυτοκράτορα τους, φρέσκο ψάρι και ήταν αναγκασμένοι να τρέχουν περίπου 300χλμ. και σε υψόμετρο 2.000μ.

Ευτυχώς για αυτούς τους «φουκαράδες» τους Αζτέκους, (γνωστοί ως δρομείς του ψαριού), υπήρξε η σπιρουλίνα, η οποία τους παρείχε την απαραίτητη ενέργεια και δύναμη για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους.

Στην Αφρική, ειδικά στο Τσαντ μαζεύουν την σπιρουλίνα ακόμη και σήμερα για την δημιουργία τροφής φτιάχνοντας από αυτήν παξιμάδια (γαλέτες).

Το 1940: Για πρώτη φορά στις χώρες που προαναφερθήκαμε ασχολήθηκε μία ομάδα εξειδικευμένων επιστημόνων με την σπιρουλίνα.
Το 1960: Άρχισε έρευνα πάνω στο συγκεκριμένο προϊόν.
Το 1970: Έγινε το πιο διάσημο προϊόν, ονομαστό ως προϊόν της «καλής υγείας», ειδικά στις εύπορες χώρες.
Το 1980: Η ζήτηση της σπιρουλίνας αυξάνεται θεαματικά, ανοίγοντας τον δρόμο στους καλλιεργητές και εμπόρους, να την διαθέσουν σε όλον τον κόσμο.

Επιστημονικές μελέτες και έρευνες πάνω στις θεραπευτικές και θρεπτικές ιδιότητες της πολλαπλασιάζονται με συνέπεια να βιομηχανοποιηθεί. Σήμερα καταναλώνεται από εκατομμύρια ανθρώπους.

Τι είναι η Σπιρουλίνα

Η σπιρουλίνα (SPIROULINA ARTHROSPIRA PLATENSIS) είναι μικροφυκός της οικογένειας αρθροσπείρας κυανοβακτήριο, την ταξινομούμε στους πράσινους και μπλε φύκους. Αποτελείται από πολλά κύτταρα και είναι σε μέγεθος περίπου 1/10 του εκατοστού. Ενώνονται μεταξύ τους σε μορφή νηματοειδή ή σπειροειδή.

Ποια είναι η αξία της Σπιρουλίνας;

Σύμφωνα με βιοχημικές αναλύσεις αποδείχθηκε ότι είναι πολύ πλούσια στα εξής συστατικά:

α) ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ: περιέχει περίπου 50%-70% πρωτεΐνες όπου σε αυτά τα επίπεδα το πρωτεϊνικό περιεχόμενο είναι πλήρες για αυτό περιέχει οχτώ απαραίτητα αμινοξέα τα οποία είναι:

Η κυριότερη πρωτεΐνη της είναι η οικοκιανίνη, μία φυσική πρωτεΐνη της κυανής χρωστικής, η οποία δεν βρίσκεται σε κανένα άλλο τρόφιμο. Αποτελεί το 15%-25% του μικρόφυκου, και εμπεριέχει πολλές και πολύτιμες ιδιότητες:

1. Ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα.
2. Υψηλές αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
3. Αντικαρκινικές ιδιότητες.

β) ΛΙΠΙΔΙΑ: Δεν είναι πλούσια σε λίπη, εμπεριέχει μόνο 5%-7% λιπίδια, σε μορφή λιπαρών οξέων όπως λινολεϊκό οξύ και λινολενικό οξύ (ωμέγα -6), τα οποία και θεωρούνται σημαντικά λιπαρά οξέα για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.

γ) ΣΑΚΧΑΡΑ: Αποτελούν μόνο το 15%-25% του ξηρού βάρους της σπιρουλίνας. Περιέχει πολυσακχαρίτες όπως γλυκοζαμίνη, ραμνοζανίνη, γλυκογόνο τα οποία αφομοιώνονται πολύ εύκολα από τον οργανισμό.
Περιέχει επίσης μια σημαντική ποσότητα φωσφορίνης μεσουνοσιτόλης – εξαιρετική πηγή οργανικού φωσφόρου και ινσουλίνης.

δ) ΑΝΟΡΓΑΝΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: Περιέχει σημαντικά ανόργανα συστατικά και ιχνοστοιχεία σε μορφή που επιτρέπει την εύκολη απορρόφηση τους από τον οργανισμό, κυρίως τον σίδηρό που μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις αναιμίας.
Επίσης περιέχει ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο και σημαντική ποσότητα καλίου.

ε) ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ: Η σπιρουλίνα περιέχει τις απαραίτητες βιταμίνες για την σωστή ρύθμιση του μεταβολισμού του οργανισμού μας. Αυτές οι βιταμίνες είναι:

1. Περιέχει 80% προ-βιταμίνη Α (Β-καροτένιο), η οποία μετατρέπεται σε βιταμίνη Α από τον οργανισμό.
2. Βιταμίνη Ε (τοκοφερόλη).
3. Σύμπλεγμα βιταμινών Β (Β1, Β2, Β3, Β6, Β12).

στ) ΦΥΣΙΚΕΣ ΧΡΩΣΤΙΚΕΣ:

• Φυκοκυανίνη (κυανή χρωστική).
• Καροτονοειδή (πορτοκαλί χρωστική).
• Χλωροφύλλη (πράσινη χρωστική).

Η σπιρουλίνα χρησιμοποιείται σαν συμπλήρωμα διατροφής χωρίς τοξικά με πολύτιμη συνεισφορά στη καλή διατήρηση της υγείας.

Είναι χρήσιμη:

• Στη δίαιτα: για όσους προσπαθούν να χάσουν βάρος.
• Πηγή ενέργειας: εξασφαλίζει ενέργεια και τόνωση κυρίως στους αθλητές.
• Θεραπευτικοί λόγοι: Βοηθάει στην αντιμετώπιση της αναιμίας, των ιογενών λοιμώξεων, της υπερχοληστερολαιμίας, της παχυσαρκίας, της καρκινογένεσης, της υπογλυκαιμίας, της δυσκοιλιότητας, στα προβλήματα μνήμης και στην έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης.

Τέλος πρέπει να γνωρίζουμε ότι η σπιρουλίνα δεν πρέπει να καταναλώνεται από άτομα που πάσχουν από φαινυλκετονουρία επειδή περιέχει φαινυλανίνη. Η ημερήσια κατανάλωση σπιρουλίνας συνίσταται μεταξύ 3gr-5gr αρχίζοντας με 1gr την ημέρα και αυξάνοντας κατά 1gr την εβδομάδα.