Ο κρανιοβελονισμός είναι μια μέθοδος κατά την οποία γίνεται ειδική εφαρμογή βελονισμού σε συγκεκριμένες γραμμές, σημεία και περιοχές του κρανίου, με σκοπό την πρόληψη και τη θεραπεία παθήσεων. Χρησιμοποιείται συχνά για την θεραπεία εγκεφαλικών παθήσεων.

Ο κρανιοβελονισμός στηρίζεται σε 3 διαφορετικές βάσεις. Η πρώτη είναι η παραδοσιακή θεωρία των οργάνων τζανγκ φου και των μεσημβρινών της Κινέζικης Ιατρικής (ΚΙ). Στα «Κλασσικά Κείμενα του Κίτρινου Αυτοκράτορα» και συγκεκριμένα στο τμήμα «Πνευματικός Άξονας», στα κεφάλαια «Παθολογικό τσι, τζανγκ φου και παθήσεις» και «Μεσημβρινοί», καταγράφονται προτάσεις που ενέπνευσαν την πρακτική του κρανιοβελονισμού, όπως "Οι 12 μεσημβρινοί και οι 365 μεσημβρινοί λουό, το τσι και το αίμα, όλα κινούνται ανοδικά προς το πρόσωπο και τις οπές (του κρανίου)" και "Οι μεσημβρινοί ουροδόχου κύστης, χοληδόχου κύστης, στομάχου, τριπλού θερμαστή, ήπατος, ντου καθώς και άλλοι μεσημβρινοί και μεσημβρινοί λουό έχουν σχέση με την κεφαλή".

Η δεύτερη βάση είναι η σύγχρονη νευρολογία, η οποία μας λέει πως στον εγκεφαλικό φλοιό, όπου βρίσκονται τα σώματα των εγκεφαλικών νευρώνων, υπάρχουν καθορισμένες περιοχές που επιτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες, οι οποίες σχετίζονται με κάποιο μέρος του σώματος.

Η τρίτη βάση είναι η θεωρία της ολότητας, η οποία εν συντομία αναφέρει πως ξεχωριστά τμήματα στο σώμα μας μπορεί να χρησιμοποιηθούν διαγνωστικά ή θεραπευτικά για όλο το σώμα. Πάνω σε αυτή τη θεωρία στηρίζονται και άλλες θεραπείες-μικροσυστήματα όπως η ρεφλεξολογία, όπου όπως είναι γνωστό καθρεφτίζει στα δύο πέλματα ολόκληρο το σώμα και του ωτοβελονισμού όπου στο κάθε αυτί επίσης καθρεφτίζεται όλο το σώμα.

Η ιδέα του κρανιοβελονισμού ως ξεχωριστή θεραπεία φαίνεται να εμφανίστηκε πρώτη φορά στην Κίνα τη δεκαετία του '50, στην εργασία του Χουάνγκ Σουέ Λονγκ «Η χρήση της φυσιολογίας στη νέα θεραπεία του βελονισμού και της μοξοθεραπείας». Εκεί αναφέρθηκε για πρώτη φορά η ιδέα της σχέσης της επιφάνειας της κεφαλής με τον εγκεφαλικό φλοιό, ιδέα που έπειτα αποδείχτηκε ερευνητικά. Στη συνέχεια αρκετοί ιατροί-βελονιστές στην Κίνα συνέχισαν τη διερεύνηση αυτής της ιδέας.

Τη δεκαετία του '70, ο Τζιάο Σουν Φα από το Σαν Σι της Κίνας ξεχώρισε ανάμεσα τους, παίζοντας ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του κρανιοβελονισμού στην Κίνα και αργότερα σε όλο τον κόσμο. Μετά από τον Τζιάο Σουν Φα, αρκετοί ιατροί της ΚΙ συνέχισαν να ανακαλύπτουν ειδικές περιοχές και σημεία στο κρανίο και να αναπτύσσουν δικές τους ιδέες και θεωρίες για τον κρανιοβελονισμό. Με αυτόν τον τρόπο σχηματίστηκαν διαφορετικές σχολές κρανιοβελονισμού.

Το 1983, ο Κινέζικος Σύλλογος Βελονισμού και Μοξοθεραπείας τυποποίησε τον κρανιοβελονισμό και στη συνέχεια ακολούθησε ο ΠΟΥ μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο.

Σήμερα, ο κρανιοβελονισμός εφαρμόζεται σε ιδιωτικές κλινικές και νοσοκομεία σε όλο τον κόσμο, παρέχοντας καλά θεραπευτικά αποτελέσματα. Οι παθήσεις για τις οποίες χρησιμοποιείται εξαρτώνται από την εκπαίδευση του θεραπευτή που τον εφαρμόζει. Θεραπευτές που βασίζονται κυρίως στην νευρολογία, τον εφαρμόζουν με επιτυχία ως επί το πλείστον για εγκεφαλικές παθήσεις και παθήσεις που σχετίζονται με το κεντρικό νευρικό σύστημα όπως η νόσος του Πάρκινσον, η νόσος Αλτζχάιμερ, αγγειακές εγκεφαλικές παθήσεις, εγκεφαλικά επεισόδια κλπ. Θεραπευτές που βασίζονται στην παραδοσιακή γνώση μπορεί να τον εφαρμόσουν για τη θεραπεία παθήσεων σε όλο το σώμα, όπως οσφυαλγία, αυχεναλγία, πονοκέφαλοι, αδυναμία κλπ. Βέβαια υπάρχουν και θεραπευτές που χρησιμοποιούν όλες τις θεραπευτικές δυνατότητες του κρανιοβελονισμού συνδυαστικά. Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε είναι πως ο κρανιοβελονισμός είναι μια θεραπεία με πολλές θεραπευτικές δυνατότητες, ειδικά σε παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Πρώτη δημοσίευση "Holistic Life"