Γράφει η Βάσια Πατσουλή-Μωυσίδη
Reiki Usui Master Teacher - σύμβουλος ανθρώπινων σχέσων
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η πιο φοβερή ασθένεια του πλανήτη είναι η συγκρουσιακή σκέψη. Είναι η μόλυνση του πλανήτη, η παραφροσύνη της ανθρωπότητας, μιας ανθρωπότητας σε υπνωτική υποβολή αιώνων. Η ρίζα, η πρωταρχική αιτία όλων των προβλημάτων του κόσμου, από τη φτώχεια ολόκληρων περιοχών του πλανήτη μέχρι την εγκληματικότητα, τους πολέμους, την ασθένεια, είναι το ότι η ανθρωπότητα σκέφτεται και αισθάνεται αρνητικά. Διαταραγμένος και κατακερματισμένος ο ανθρώπινος νους, παραφορτωμένος με σκουριασμένες πεποιθήσεις και πιστεύω, βιώνει μια οδυνηρή πραγματικότητα την οποία ο ίδιος δημιούργησε και την βιώνει σαν να είναι η μοναδική αλήθεια.

Ζούμε μια ζωή «κονσέρβα». Μια «ζωή» ειδώλων και ελλείψεων, μακριά από τον εσωτερικό μας εαυτό, μακριά από την ακεραιότητά μας, την πραγματική μας Ύπαρξη. Ζούμε ένα σενάριο εξάρτησης όπου παίρνουμε «ταυτότητα» μέσα από τους άλλους, και παίζουμε ένα «ρόλο» καταναγκασμού σ' ένα «μαζί» που είναι ανελεύθερο, ασφυκτικό, ευτελιστικό. Ασυνείδητα το έχουμε πιστέψει και το διαιωνίζουμε, μολύνοντας τον εαυτό μας και ολόκληρο τον πλανήτη. Και είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι. Βλέπουμε και ζούμε μια ταινία, ένα αποτέλεσμα δηλαδή στο οποίο δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα και γι' αυτό τόσες επαναστάσεις κι όλα όσα έχουν γίνει ανά τους αιώνες για το «καλό», δεν κατάφεραν ν' αλλάξουν τίποτα. Ό,τι έχει αλλάξει και ό,τι μπορεί να αλλάξει, αλλάζει μόνο από την Αιτία.

Με λίγα λόγια βιώνουμε την απόλυτη υποβάθμιση της ύπαρξης. Ποιος φταίει όμως για όλα αυτά τα δεινά; Δεν φταίει κανείς! Όλες οι εικόνες που έχουμε εκλάβει από την εμβρυακή μας ζωή μέχρι τώρα, ήταν βασισμένες στο φόβο και στην άγνοια. Μαζί με το γάλα του θηλασμού, μας θήλασαν και τη Λήθη. Μας «τάισαν» μια ψεύτικη «περιγραφή ζωής» και την πιστέψαμε. Ξεχάσαμε την καταγωγή μας, το ανάστημά μας και γίναμε ένα ψέμα.

Φοβισμένα ανθρωπάκια, ζητιάνοι της αγάπης, της χαράς και της ζωής. Κι όμως η υγεία, η αφθονία, η εσωτερική δύναμη που κινεί βουνά, η χαρά, είναι τα υλικά που είμαστε φτιαγμένοι. Είμαστε θεϊκή ουσία, Θείες Οντότητες, που αν πάρουμε επαφή με την πηγή μας είμαστε ικανοί να αλλάξουμε τον προκαθορισμό μας.

Τι θα συμβεί όμως αν πάρουμε επαφή με το βάθος μας; Θα αλλάξουμε ριζικά, θα ξεριζώσουμε εκ θεμελίων τα καθηλωτικά πιστεύω και τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις, δηλαδή θα επέμβουμε στην Αιτία! «Τα πάντα ρει», αναφώνησε ο Ηράκλειτος σε μια στιγμή φωτισμού! Μόνο εμείς παραμένουμε αμετακίνητοι!

Θα σηκώσουμε το ανάστημά μας, πλήρεις και επαρκείς όπως πραγματικά είμαστε, θα ενώσουμε τα κομμάτια μας με σεβασμό, αποδοχή και αγάπη και θα βιώσουμε την αληθινή ΖΩΗ.

Οι φτωχοί, οι βίαιοι, οι άρρωστοι, οι θλιμμένοι, δεν είναι έξω από εμάς, είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματα που έχουμε μέσα μας. Όλα όσα βλέπουμε και αγγίζουμε, όλα τα συμβάντα, οι «άλλοι», είναι η αντανάκλασή μας, η προβολή των σκέψεων, των συναισθημάτων, των πεποιθήσεων και των πιστεύω μας, που είναι ριζωμένα στα τρίσβαθά μας, στο ασυνείδητό μας, από την αρχή του κόσμου. Κάθε φορά που πολεμάμε κάτι έξω από εμάς έχουμε ξεχάσει αυτή την αλήθεια, γινόμαστε έρμαια του εγωικού μας Νου, και κινδυνεύουμε σαν τον Νάρκισσο που πνίγηκε στο νερό όταν είδε το είδωλό του. Έχουμε θεοποιήσει αυτόν τον κόσμο των ειδώλων και τον έχουμε προσκυνήσει.

Ο κόσμος όμως δεν είναι αυτός που βλέπουμε. Ο κόσμος είναι υπέροχος. Ο παράδεισος είναι εδώ! Δεν υπάρχουν αντίθετα, ούτε ελλείψεις. Από την ίδια πηγή δεν βγαίνει και καθαρό και βρώμικο νερό. Ο εγωικός νους βιώνει τη δυστυχία και όλα τα δεινά. Η σκέψη του «εγώ», του διαχωρισμού, βιώνει την υποβάθμιση της ύπαρξης. Ο Οδυσσέας δεν ταξίδεψε ποτέ πραγματικά! Με το νου έκανε το ταξίδι, το ταξίδι της απόσχισης από τον Ένα και μοναδικό Νου! Τον Ανώτερο Νου όπου όλοι και όλα είμαστε Ενωμένοι. Ένα χωρίς Δεύτερο. Δεν υπάρχει απόσταση. Δεν υπάρχει ταξίδι. Ούτε χώρος και χρόνος. Ο Πατέρας στην «επιστροφή» του άσωτου υιού, κάνει γιορτή και τον δέχεται με αγάπη και χαρά. Ο άσωτος υιός επιστρέφει από ένα ταξίδι που αποφάσισε η διχασμένη σκέψη, το «εγώ».

Σήμερα ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι η επανάσταση είναι ατομική, προσωπική, εσωτερική, και εργάζεται για να συνειδητοποιήσει και να αλλάξει τα καθηλωτικά του πιστεύω και τις περιοριστικές του πεποιθήσεις. Γνωρίζει ότι μόνο αν αλλάξει αυτά, θα αλλάξει το αποτέλεσμα της πραγματικότητάς του, την καθημερινή του ζωή. Γνωρίζει ότι μόνο έτσι έχει πρόσβαση στο Όνειρο. Σήμερα ο άνθρωπος αφυπνίζεται για να εν-θυμηθεί ότι είναι ο μοναδικός δημιουργός της ζωής του και επιστρέφει στην Υπευθυνότητα και στην Ακεραιότητα. Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο όλα τα «συστήματα» και οι «φωνές» τους, σήμερα ο άνθρωπος εργάζεται πυρετωδώς για να ζήσει μια άλλη οπτική του «κόσμου». Τον Παράδεισο επί της Γης...