Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφοροι όροι για τη συγκεκριμένη διαδικασία, όπως εμφύτευση λίπους, έγχυση λίπους, λιπο-ενέσεις, κ.α. αλλά ο σωστότερος όρος είναι: αυτομεταμόσχευση λίπους. Η διαδικασία αυτή χρησιμεύει για να "γεμίσει" κάποιος εμβαθύνσεις στο πρόσωπο, ρυτίδες, δηλαδή ελλείμματα γενικότερα, καθώς και να κάνει γεμίσματα σε περιοχές όπως ζυγωματικά, γένειο, κ.λ.π.

Το αυτόλογο λίπος, δηλαδή του ιδίου του οργανισμού, στον οποίο θα εμφυτευθεί, χρησιμοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια, ως μία μέθοδος γεμίσματος, αντίστοιχο με αυτά των άλλων υλικών γεμίσματος, όπως το κολλαγόνο ή το υαλουρονικό.

Τα μειονεκτήματα του λίπους είναι ότι πρόκειται για μία μεγαλύτερη διαδικασία από αυτή των υπολοίπων ενέσιμων υλικών γεμίσματος, ότι ενδέχεται να έχει μεγαλύτερο χρόνο αποθεραπείας και ότι δεν είναι κατάλληλο για πολύ λεπτές ρυτίδες, αλλά μόνο για αδρά γεμίσματα.

Επίσης στα μειονεκτήματα θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η απορροφησιμότητα του λίπους. Ένα ποσοστό του λίπους απορροφάται και ένα παραμένει. Το ποσοστό αυτό εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Ο ένας παράγοντας είναι κατά πόσο ατραυματική για τα λιποκύτταρα είναι η λήψη του λίπους. Όσο πιο ατραυματικές είναι οι κάνουλες και ο τρόπος λήψης, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το ποσοστό λίπους που θα παραμείνει.

Επίσης, ένας άλλος παράγοντας, που παίζει ρόλο, είναι η αιμάτωση των ιστών, όπου θα γίνει η εμφύτευση. Έχει παρατηρηθεί ότι ιστοί με μεγαλύτερη αιμάτωση συγκρατούν περισσότερο από το μεταμοσχευθέν λίπος. Για την τοποθέτηση του λίπους αυτού μέσα στους μύες, για παράδειγμα, υπάρχει η άποψη ότι το ποσοστό «επιβίωσης» είναι μεγαλύτερο. Αυτό διότι ως γνωστόν οι μύες έχουν πολύ καλύτερη αιμάτωση σε σχέση με το λιπώδη ιστό. Επίσης, όσο πιο μικρή είναι η ποσότητα του λίπους, τόσο μεγαλύτερο ποσοστό αυτού θα παραμείνει. Οι μεγάλες ποσότητες λίπους έχουν μικρότερο ποσοστό «επιβίωσης», διότι ο οργανισμός δεν προλαβαίνει να τις ενσωματώσει.

Όταν γίνεται τοποθέτηση λίπους σε κάποιους ιστούς του ιδίου ατόμου, ο οργανισμός ξεκινάει έναν αγώνα, ώστε στο συντομότερο δυνατό διάστημα να δημιουργήσει καινούργια αγγείωση, η οποία θα μπορέσει να θρέψει το καινούριο λίπος στην περιοχή. Παράλληλα όμως το λίπος που έχει τοποθετηθεί, επειδή δεν έχει δική του αγγείωση, τείνει να απορροφηθεί.

Όσο πιο γρήγορα δημιουργηθούν αγγεία και όσο πιο αργά απορροφηθεί το λίπος που τοποθετήθηκε, τόσο μεγαλύτερο ποσοστό λίπους θα παραμείνει. Οι μεγάλες ποσότητες λίπους δεν προλαβαίνουν να ενσωματωθούν στον οργανισμό αρκετά γρήγορα και γι' αυτό το λόγο μεγαλύτερο μέρος τους απορροφάται.

Στην αρχή ο πλαστικός χειρουργός διηθεί ένα διάλυμα φυσιολογικού ορού, τοπικού αναισθητικού και αδρεναλίνης στην περιοχή. Κατ' αυτόν τον τρόπο υπάρχουν ελαχιστότατες απώλειες αίματος.

Η λήψη του λίπους μπορεί να γίνει με τη μέθοδο της λιποαναρρόφησης και τις σχετικές κάνουλες. Υπάρχουν ειδικά αποστειρωμένα δοχεία μέσα στα οποία μπορεί να συλλέγεται το λίπος κατά τη διάρκεια της λιποαναρρόφησης προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κατόπιν για εμφύτευση.

Άλλη μέθοδος λήψης είναι η μέθοδος με σύριγγα, όπου ο γιατρός τοποθετεί στην άκρη της σύριγγας μία ατραυματική κάνουλα και δημιουργώντας κενό αέρος μέσα στη σύριγγα αρχίζει να αναρροφά το λίπος.

Η πρώτη μέθοδος χρησιμοποιείται κυρίως για λήψη μεγάλων ποσοτήτων λίπους, ενώ η δεύτερη για μικρότερες ποσότητες.
Αφού ληφθεί το λίπος χρειάζεται κάποια επεξεργασία. Η επεξεργασία αυτή γίνεται με πλύσεις του λίπους ή με τοποθέτηση σε φυγοκεντρικό διαχωριστήρα, προκειμένου να φύγουν τα υγρά και οι ουσίες γενικότερα που δεν είναι χρήσιμες, για να παραμείνουν μόνο τα καθαρά λιποκύτταρα.

Μετά την επεξεργασία του λίπους, αυτό τοποθετείται σε λεπτές σύριγγες και ακολουθεί η έγχυση (τοποθέτηση του λίπους αυτού) στις περιοχές που θέλουμε.

Η διαδικασία αυτή συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία, εκτός αν κάποιο άτομο για δικούς του λόγους προτιμάει άλλου είδους αναισθησία.

Οι συνηθέστερες περιοχές εμφύτευσης λίπους που αφορούν στο πρόσωπο είναι οι ρινοπαρειακές ρυτίδες καθώς και γεμίσματα στις παρειές ή και στα ζυγωματικά. Όσον αφορά στο σώμα η συνηθέστερη τοποθέτηση είναι στους γλουτούς, προκειμένου αυτοί να αυξηθούν.

Ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες που προαναφέραμε, το ποσοστό λίπους που παραμένει στην περιοχή κυμαίνεται από 20% έως 50%. Ό,τι έχει παραμείνει μετά την παρέλευση ενός εξαμήνου, θα παραμένει για πάντα. Αυτό σημαίνει ότι για να έχει κανείς το επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να προβεί σε αυτή τη διαδικασία δύο έως τρεις φορές. Πολλά άτομα βέβαια είναι ικανοποιημένα με μία μόνο εφαρμογή. Μερικές φορές συνιστάται η υπερδιόρθωση προκειμένου μετά τη μερική απορρόφηση του λίπους αυτό που θα μείνει να είναι ο επιθυμητός όγκος.

Το λίπος που αφαιρούμε όμως μπορεί να συντηρηθεί και στην κατάψυξη. Κατ' αυτόν τον τρόπο, όταν έχουμε τη δυνατότητα λήψης μεγάλης ποσότητας λίπους, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό που μας χρειάζεται και το υπόλοιπο να το διατηρήσουμε στην κατάψυξη ώστε να ξανατοποθετηθεί στο ίδιο άτομο μετά από μερικούς μήνες. Έτσι αποφεύγουμε τη διαδικασία λήψης του λίπους για δεύτερη φορά και μπορούμε να προβούμε μόνο στη διαδικασία της τοποθέτησης, η οποία είναι πολύ πιο εύκολη.

Το λίπος μπορεί να συντηρηθεί χωρίς αλλοίωση στην κατάψυξη, για έξι μήνες. Η άποψη πολλών γιατρών είναι ότι μπορεί να διατηρηθεί για μεγαλύτερο διάστημα, που μπορεί να φτάσει μέχρι και τους 18 μήνες. Πολλοί γιατροί το χρησιμοποιούν και μετά από τόσο μεγάλα διαστήματα χωρίς κανένα πρόβλημα.

Φυσικά λίπος ενός ατόμου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άλλο άτομο, διότι ο οργανισμός του θα το αναγνωρίσει ως κάτι ξένο και θα το απορρίψει. Η εμφύτευση λίπους επίσης, χρησιμοποιείται ως μέθοδος για να διορθώσει σημεία όπου έχει γίνει υπερβολική αφαίρεση λίπους μετά από λιποαναρρόφηση.

Υπό συγκεκριμένες συνθήκες και για συγκεκριμένα είδη προβλημάτων, η εμφύτευση λίπους αποτελεί μία πολύ καλή αποτελεσματική και ασφαλή επιλογή. Οπωσδήποτε, δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι ιδανικό για όλα τα είδη ρυτίδων. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, καμία μέθοδος δεν είναι κατάλληλη για να διορθώσει όλων των ειδών τα προβλήματα. Ποιες περιπτώσεις είναι κατάλληλες για διόρθωση με εμφύτευση λίπους και ποιες όχι, μόνο ο ειδικευμένος σε αυτό πλαστικός χειρουργός μπορεί να πει με βεβαιότητα.

Οι οπές που γίνονται για την εισδοχή της κάνουλας είναι πολύ μικρές και επομένως το σημάδι που αυτές αφήνουν ανεπαίσθητο.

Πολλές φορές η μεταμόσχευση λίπους συνδυάζεται με άλλες τεχνικές όπως για παράδειγμα το lifting, βλεφαροπλαστική, ρινοπλαστική και άλλα.