Η ωμική ζώνη αποτελείται από τρία οστά, την ωμοπλάτη, την κλείδα και το βραχιόνιο οστούν, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους ή και με τον κορμό μέσω της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης, της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης, της στερνοκλειδικής άρθρωσης και της ωμοπλατοθωρακικής άρθρωσης. Η δυναμική κινητικότητα και σταθεροποίηση της ωμικής ζώνης, απαιτεί τη συνδυασμένη λειτουργία και των τεσσάρων αυτών αρθρώσεων, προκειμένου να υπάρξει μια φυσιολογική κίνηση.

Εικόνα 1. Ανατομία άρθρωσης του ώμου

Η στερνοκλειδική άρθρωση λειτουργεί ως απορροφητήρας κραδασμών ενάντια στις δυνάμεις με κατεύθυνση προς τα έσω, ενώ ταυτόχρονα βοηθά και στην αποφυγή της μετατόπισης προς τα άνω. Είναι εξαιρετικά αδύναμη, λόγω της διάταξης των οστών της, αλλά διατηρεί την θέση της χάρη στους δυνατούς συνδέσμους, οι οποίοι τείνουν να έλκουν την κλείδα προς τα κάτω και προς το στέρνο.

Εικόνα 2. Στερνοκλειδική άρθρωση

Η ακρωμιοκλειδική άρθρωση, είναι μια διάρθρωση ολίσθησης του ακρωμιακού άκρου της κλείδας με το ακρώμιο και είναι και αυτη αδύναμη.

Η γληνοβραχιόνια άρθρωση είναι σφαιροειδής, όπου η στρογγυλή κεφαλή του βραχιονίου οστού διαρθρώνεται με τη σχεδόν επίπεδη γλήνη της ωμοπλάτης.

Εικόνα 3. Ακρωμιοκλειδική και Γληνοβραχιόνιος άρθρωση

Τέλος η ωμοπλατοθωρακική άρθρωση ουσιαστικά δεν είναι μια πραγματική άρθρωση, αλλά η κίνηση της ωμοπλάτης πάνω στο οπίσθιο θωρακικό τοίχωμα είναι πολύ σημαντική για την κινητικότητα της άρθρωσης.
Ενώ και οι τέσσερις διαρθρώσεις της ωμικής ζώνης από κοινού επιτρέπουν υψηλού βαθμού κινητικότητα, η διατήρηση της σταθερότητας είναι κρίσιμο στοιχείο για τη φυσιολογική λειτουργικότητα της ωμικής άρθρωσης. Η σταθεροποίηση της άρθρωσης επιτυγχάνεται τόσο δυναμικά όσο και στατικά.

Δυναμικά το έργο αναλαμβάνουν οι μύες που προσπελαύνουν τη γληνοβραχιόνιο άρθρωση και παράγουν την κίνηση, ενώ ταυτόχρονα σταθεροποιούν αντισταθμίζοντας την οστική και συνδεσμική διάταξη. Οι μύες λοιπόν χωρίζονται σε δύο ομάδες. Τους μύες οι οποίοι εκφύονται από τον σκελετό και καταφύονται στο βραχιόνιο οστό (πλατύς ραχιαίος και μείζων θωρακικός) και οι μύες που εκφύονται από την ωμοπλάτη και καταφύονται στο βραχιόνιο οστό (δελτοειδής, μείζων στρογγύλος, κορακοβραχιόνιος, υποπλάτιος, υπερακάνθιος, υπακάνθιος, ελάσσσων στρογγύλος).

Εικόνα 4. Μύες ωμικής άρθρωσης

Οι κύριοι στατικοί σταθεροποιοί της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης είναι οι γληνοβραχιόνιοι σύνδεσμοι, το οπίσθιο τμήμα του αρθρικού θύλακα και ο επιχείλιος χόνδρος, επιτυγχάνοντας έτσι τον περιορισμό της κάμψης, έκτασης και της στροφής στην άρθρωση του ώμου.

Αναφορά θα πρέπει να γίνει και στους μύες της ωμοπλάτης οι οποίοι κινούν την ωμοπλάτη επάνω στον θώρακα και συντελούν στην δυναμική σταθεροποίηση της ωμογλήνης σχετικά με την κινούμενη βραχιόνια κεφαλή (ανελκτήρας ωμοπλάτης, άνω μοίρα τραπεζοειδή, ελάσσων θωρακικός, πρόσθιος οδοντωτός).