Ο τένοντας είναι μια ινο-ελαστική δομή που συνδέει τους μύες με τα οστά. Μέσω των τενόντων μεταδίδεται η κίνηση από τους μύες στα οστά. Το μέγεθος και το σχήμα των τενόντων διαφέρει. Υπάρχουν μικροί τένοντες όπως αυτοί των δακτύλων και πολύ μεγαλύτεροι τένοντες όπως αυτός του Αχίλλειου της πτέρνας. Κάποιες φορές ο τένοντας μπορεί να γίνει φλεγμονώδης και επώδυνος. Αυτό ονομάζεται τενοντίτιδα και σημαίνει φλεγμονή του τένοντα.   

Αιτίες τενοντίτιδας

Υπάρχουν εκατοντάδες τένοντες στο σώμα μας αλλά λίγοι από αυτούς τελικά μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα. Σε αυτούς τους τένοντες υπάρχει μια ζώνη όπου η αιμάτωση είναι φτωχότερη. Στο σημείο αυτό ο τένοντας είναι πιο ευένδοτος σε βλάβες όπως επίσης η επούλωσή του είναι πιο δυσχερής.
Συχνή αιτία της τενοντίτιδας είναι η υπέρχρηση. Η επανειλημμένη χρήση μιας μυϊκής ομάδας λόγω μιας δραστηριότητας μπορεί να ερεθίσει και να δημιουργήσει φλεγμονή στον τένοντα. Συνήθως οι τενοντίτιδες γίνονται στην ηλικία των 40 με 60 ετών. Σε αυτή την ηλικία οι τένοντες είναι λιγότερο ελαστικοί και κατά συνέπεια πιο επιρρεπής σε βλάβες.

Συμπτώματα της τενοντίτιδας

Η διάγνωση της τενοντίτιδας γίνεται με την κλινική εξέταση. Τα συμπτώματα που παρατηρούνται στην τενοντίτιδα είναι τα παρακάτω:

Είναι απαραίτητη η ακτινογραφία και η μαγνητική τομογραφία;

Συνήθως αυτές οι εξετάσεις δεν χρειάζονται για να γίνει η διάγνωση της τενοντίτιδας. Όμως κάποιες φορές χρειάζεται ένας ακτινολογικός έλεγχος προκειμένου να αποκλειστούν άλλα προβλήματα, όπως για παράδειγμα ένα κάταγμα, που θα μπορούσαν να δημιουργούν παρόμοια προβλήματα.
Η μαγνητική τομογραφία είναι μια πολύ καλή εξέταση για να δείξει μια τενοντίτιδα. Παρόλα αυτά δεν είναι απαραίτητη για να επιβεβαιώσει την διάγνωση μιας τενοντίτιδας. Ζητείται συνήθως όταν υπάρχει υποψία ότι κάποια άλλη αιτία μπορεί να δημιουργεί το πρόβλημα.

Συχνές τενοντίτιδες

Κάποιοι τένοντες παρουσιάζουν συχνότερα τενοντίτιδες:

Η τενοντίτιδα του καρπού είναι ένα συχνό πρόβλημα που προκαλεί πόνο και οίδημα γύρω από τον καρπό. Αυτό συνήθως δημιουργείται από φλεγμονή του ελύτρου που περιβάλλει τον τένοντα για αυτό και λέγεται πιο σωστά τενοντοελυτρίτιδα.

Η τενοντίτιδα του Αχίλλειου δημιουργεί πόνο και οίδημα στο πίσω μέρος της πτέρνας. Είναι σημαντική η έγκαιρη αντιμετώπισή της προκειμένου να αποφευχθούν σοβαρές επιπλοκές όπως η ρήξη του Αχίλλειου τένοντα.

Αυτή προκαλεί συμπτώματα στην έσω πλευρά της ποδοκνημικής άρθρωσης. Είναι λιγότερο συχνή από την τενοντίτιδα του Αχίλλειου. Όμως αν παραμεληθεί μπορεί να προκαλέσει πλατυποδία.

Αυτή η τενοντίτιδα προκαλεί συμπτώματα στο γόνατο και συνήθως παρατηρείται σε αθλητές.

Στην περίπτωση αυτή έχουμε μια φλεγμονή στους τένοντες της περιοχής του ώμου που προκαλεί:

Αυτή είναι μια τενοντίτιδα που προκαλεί πόνο στο έξω μέρος του αγκώνα. Παρατηρείται συνήθως σε παίκτες του τέννις αλλά και σε ανθρώπους που η δραστηριότητά τους οδηγεί σε επαναλαμβανόμενη χρήση του αγκώνα και του καρπού.   

Αντιμετώπιση των τενοντίτιδων

Η αντιμετώπιση των τενοντίτιδων συνιστάται στο να καταπραϋνθούν τα συμπτώματα αλλά και στο να αποφευχθούν τυχόν υποτροπές του προβλήματος. Αυτό μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους:

Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της τενοντίτιδας είναι να αποφεύγουμε τις κινήσεις που δημιουργούν το πόνο. Αυτό σημαίνει θα πρέπει να απέχουμε από εκείνη τη δραστηριότητα που σχετίζεται με τα συμπτώματά μας ώστε να δώσουμε στο τένοντα χρόνο για να επουλωθεί. Χρήσιμος μπορεί να είναι ένας κηδεμόνας ή ένας νάρθηκας που να προστατεύει την πάσχουσα περιοχή για ένα χρονικό διάστημα.

Μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα η εφαρμογή του πάγου στην φλεγμαίνουσα περιοχή. Έχει αναλγητική και αντι-οιδηματική δράση. Προσοχή χρειάζεται στο να μην τοποθετείται ο πάγος σε άμεση επαφή με το δέρμα αλλά να παρεμβάλλεται ένα ύφασμα για να το προστατεύει.

Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθάνε στην καταπολέμηση του πόνου και της φλεγμονής. Ο κίνδυνος με την χρήση τους είναι ότι όταν υποχωρεί ο πόνος ο ασθενής επιστρέφει στις δραστηριότητές του χωρίς να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στον οργανισμό του να επουλώσει την βλάβη. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι όταν περνά η δράση των αναλγητικών επιστρέφει ο πόνος δριμύτερος. Προσοχή χρειάζεται επίσης στις αντενδείξεις στην λήψη αυτών των φαρμάκων όπως έλκος στομάχου, υπέρταση, αλλεργίες, αντιπηκτική θεραπεία κ.ά.

Αν τα συμπτώματα επιμένουν η έκχυση κορτιζόνης στην πάσχουσα περιοχή μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Όμως δεν συνιστάται σε όλους τους τύπους της τενοντίτιδας η χρήση της κορτιζόνης. Όπως για παράδειγμα δεν συνιστάται στη τενοντίτιδα του Αχίλλειου λόγω φόβου πιθανής ρήξης του.   

Πώς να αποφύγω υποτροπή των συμπτωμάτων της τενοντίτιδας;

Κατάλληλες ασκήσεις διάτασης μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά ώστε να χρησιμοποιείτε τους μύες σας με σωστό και ασφαλή τρόπο.

Προσπαθήστε να κάνετε διαλείμματα κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας που σχετίζεται με τη τενοντίτιδα. Μη δουλεύετε με τον ίδιο τρόπο για πολλές ώρες.

Σε περίπτωση χρόνιας τενοντίτιδας μπορεί να βοηθήσει να προστατέψετε την πάσχουσα περιοχή με κάποιο κηδεμόνα ή νάρθηκα (επιγονατίδας, καρπού κ.ά).

Τις περισσότερες φορές η συντηρητική θεραπεία είναι αρκετή για να αντιμετωπιστούν οι τενοντίτιδες. Χρειάζεται πολλές φορές να «ακούμε» το σώμα μας και να αποφεύγουμε τις κινήσεις που καταλαβαίνουμε ότι μας ενοχλούν. Σπάνια, όταν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν μπορεί να είναι απαραίτητη μια χειρουργική επέμβαση.