Γράφει: Θοδωρής Γιάνναρος, Μοριακός - Πυρηνικός Βιολόγος
Η καντιντίαση μπορεί να δημιουργήσει:
- Πολλαπλά προβλήματα στο γαστρεντερικό και στο ουροποιητικό σύστημα του ανθρώπου,
- Αλλεργικές και αναφυλλακτικές αντιδράσεις.
- Συναισθηματικές και νοητικές διαταραχές, καθώς και πολλά άλλα.
Η υπερανάπτυξη της Candida μπορεί να προκαλέσει επίσης και συμπτώματα υπογονιμότητας στις γυναίκες και μπορεί να προκαλέσει σε σπάνιες περιπτώσεις γενετικές διαταραχές στα νεογνά. Επίσης σημαντική μείωση του λίμπιντο στους άνδρες.
Η παρουσία της χρονίας κολπίτιδος πολύ συχνά δείχνει ότι η πολυσυστηματική καντιντίαση είναι ένα υποκείμενο πρόβλημα, επειδή εννέα από τις δέκα περιπτώσεις της μυκητίασης αυτής προκαλούνται από την Candida Αlbicans. Η κολπίτιδα - φλεγμονή του κόλπου - συχνά εκδηλώνεται με ερεθισμό, αυξημένα υγρά - και πόνο στην ούρηση (όπως τα σύμπτωμα της κυστίτιδος). Η κολπίτιδα που προκαλείται από Candida μπορεί να προκληθεί και από ενδομητρικά σπιράλ, που δεν έχουν τοποθετηθεί σωστά, από φλεγμονή από αντισυλληπτικές κρέμες/ζελέ/υπόθετα, διαταραχές και ανωμαλίες στη δίαιτα, κακή υγιεινή, και πολλές άλλες αιτίες.
Η ΚΑΝΤΙΝΤΙΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ:
- Άγχος Υπερδραστηριότητα.
- Αρθριτιδα.
- Αλλεργίες Λοιμώξεις: βακτηριακές, ιοικές, μηκητιασικές.
- Άσθμα.
- Εκζέματα.
- "Βουητό" στα αυτιά ή διαφορά ακοής ανάμεσα στα δύο αυτιά.
- Τριχόπτωση, ή μαλλιά που γίνονται εύθραυστα (κάτι σαν Σύνδρομο Hashimoto).
- Άφθες ή μικρά άσπρα και κόκκινα "σημαδάκια" στη γλώσσα και στην υπερώα.
- Στόμα που πονά ή/και μυρίζει άσχημα.
- Αυπνίες.
- Αίσθημα φουσκώματος.
- Πόνοι στις αρθρώσεις και δυσκολία στην κίνηση.
- Βρογχίτιδες.
- Θυρεοειδίτιδες.
- Αίσθημα υπνηλίας.
- Απώλεια στη συγκέντρωση, δυσκολία στη λήψη αποφάσεων, σύνδρομο "ομιχλώδους" εγκεφάλου.
- Χρόνιες καούρες.
- Πολλές Δυσανεξίες σε τροφές.
- Απώλεια του λίμπιντο.
- Στειρότητα.
- Χρόνιες λοιμώξεις.
- Απώλεια μνήμης.
- Κολίτιδες.
- Διαταραχές έμμηνου ρύσης ακόμα και προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο.
- Πόνος στους μυς.
- Αίσθημα καψίματος στους μυς.
- Κατάθλιψη.
- Διάρροια ενναλάξ με δυσκοιλιότητα (κόπρανα παρόμοια με προβάτου).
- Διαταραχή των αισθήσεων: γεύση, όσφρηση, όραση, ακοή.
- Αίσθημα ζάλης.
- Κατακρατήσεις υγρών (ελαφρύ πρήξιμο σε πρόσωπο, χέρια, πόδια.
- Κολπίτιδα από Candida.
- Αλλαγές στο βάρος.
- Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης.
- Ινομυαλγίες.
- Ανεξήγητες φαγούρες σε όλο το σώμα (κυρίως στα γεννητικά όργανα και τον πρωκτό).
- Παροδικές συχνουρίες η/και αίσθημα ατελούς ούρησης ή/και αίσθημα καύσου κατά την ούρηση.
- Υπερβολική αποβολή αερίων.
- Εντονη επιθυμία για ορισμένα είδη τροφίμων. Π.χ. γλυκά-παγωτά, μπύρα, ψωμί και είδη του φούρνου, ζυμαρικά, "βαρειά" κρέατα,...
Τα κύρια συμπτώματα της Candida
- Τριχωτό της κεφαλής - φαγούρα στο τριχωτό της κεφαλής. Εμφάνιση παροδικού συντόμου εξανθήματος.
- Μάτια - ξηρά μάτια. Συμπτώματα παρόμοια με επιπεφυκίτιδα.
- Παρορυνικοί κόλποι - απόφραξη των παρορυνικών κόλπων. Αποβολή λευκής βλέννας από τους παραρρινικούς κόλπους.
- Μύτη - συνεχής ρινόρροια. Αποβολή λευκής ή κίτρινης βλέννας.
- Αυτιά - απώλεια ακοής/φαγούρα στα αυτιά. Αποβολή λευκής κίτρινης βλέννας.
- Λάρυγγας - βραχνάδα φωνής/πονόλαιμο.: Βραχνάδα/επιδείνωση του πόνου πριν την καλυτέρευση.
- Στόμα - στόμα που πονά. Λευκά στίγματα ή ελαφρό εξάνθημα μπορεί να φανεί στη γλώσσα ή στο βλεννογόνο του στόματος, επίσης λευκή ή κίτρινη παροδική χρώση της γλώσσας.
- Στήθος - βήχας, Άσθμα, δύσπνοια. Μπορεί να παραχθούν λίγα λευκά φλέγματα.
- Στομάχι - φούσκωμα, κακή χώνεψη. Το φούσκωμα μπορεί στην αρχή να γίνει χειρότερο, η σωστή λειτουργία της πέψης θα επανέλθει όταν εξαλειφθεί εντελώς η Candida.
- Μυς - πόνος στους μυς, αίσθημα καύσου. Στην αρχή μπορεί να γίνει χειρότερα, το αίσθημα καύσου μπορεί να προέρχεται από απόφραξη της κυκλοφορίας των ερυθρών αιμοσφαιρίων στα τριχοειδή, λόγω συγκριμάτων Candida.
- Αρθρώσεις - πόνος στις αρθρώσεις, δυσκινησία. Μπορεί να προκληθεί από Candida στην περιοχή της άρθρωσης (που συχνά νομίζουμε ότι είναι οστεοαρθρίτιδα) ή από φλεγμονή γύρω από την άρθρωση.
- Πόδια - πόδι του αθλητού/φαγούρα στα πόδια. Η λοίμωξη και η φαγούρα μπορεί αρχικά να επιδεινωθούν.
- Πλάτη - προστατίτις, οσφυαλγία. Μπορεί να προκαλούνται από την Candida.
- Δέρμα - ξηρό δέρμα που απολεπίζεται, με φαγούρα, έκζεμα. Μπορεί να έχουμε ερυθρό εξάνθημα ή λευκά στίγματα οπουδήποτε στο πρόσωπο, στο λαιμό, στο σώμα ή στα χέρια. Το σύμπτωμα αυτό είναι εντελώς παροδικό. 'Oπως και άλλα!
Η μυκητίαση είναι μια ιατρική κατάσταση του 21ου αιώνα που επηρεάζει περίπου το 1/3 του συνολικού πληθυσμού όλων των δυτικών βιομηχανοποιημένων χωρών. Η νόσος παρουσιάζεται με μια γενικευμένη μυκητιασική λοίμωξη που παράγεται από τον μικροοργανισμό που κάποτε ήταν γνωστός σαν Monilia Albicans αλλά τώρα αποκαλείται Candida Albicans. Ο μικροοργανισμός αυτός προκαλεί ένα σύνδρομο, με όχι σαφώς αφοριζόμενα χαρακτηριστικά - μια σειρά χρόνιων διαταραχών που γενικά επηρεάζουν τα εννέα διαφορετικά συστήματα του σώματος: το πεπτικό, το νευρικό, το καρδιαγγειακό, το λεμφικό, το αναπνευστικό, το αναπαραγωγικό, το ουροποιητικό, το ενδοκρινικό και μυοσκελετικό, αλλά ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ!!.
Η Candida Albicans είναι ένας μύκητας που υπάρχει στους περισσότερους από εμάς, ο οποίος φυσιολογικά ελέγχεται από το ανοσολογικό μας σύστημα και από την βακτηριακή χλωρίδα που υπάρχει στο έντερο. Όταν όμως λαμβάνει χώρα μια οικολογική αλλαγή στο εσωτερικό περιβάλλον, μειώνονται τα βακτήρια που βοηθούν στη μείωση του μύκητα, και μειώνεται η ανοσολογική αντίδραση αυτή. Τότε ο μύκητας αρχίζει να αυξάνει μέσα στο σώμα, ειδικά στο παχύ έντερο. Οι αποικίες αυτές του μύκητα απελευθερώνουν ισχυρές χημικές ουσίες (τοξίνες) οι οποίες μπορεί να απορροφηθούν στην κυκλοφορία του αίματος, προκαλώντας μια πλειάδα συμπτωμάτων, όπως είναι οι έντονες μυκητιασικές κράμπες στις γυναίκες και στα παιδιά. Η υπερανάπτυξη της Candida σε κατά τόπους περιοχές προκαλεί άλλες εμφανείς, υποτροπιάζουσες και επίμονες λοιμώξεις, όπως είναι η Καντιντιασική Κολπίτιδα και οι μυκητιάσεις του στόματος. Τα προβλήματα αυτά συχνά είναι προάγγελοι της έναρξης πιο βαθιών και πιο επικίνδυνων εσωτερικών λοιμώξεων. Έτσι, υπάρχει μια πλειάδα συμπτωμάτων και σημείων που προκαλούν τις διαταραχές που οφείλονται στην Candida και που αναφέρονται όλες μαζί σαν «Καντιδίαση».
Οι γιατροί που ασχολούνται με την έρευνα της Candida, την υποψιάζονται ότι είναι ένας μικροοργανισμός που μπορεί να επιπλέξει το σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (AIDS), συμβάλλει στον πρώιμο θάνατο σε διάφορες μορφές καρκίνου, προκαλεί στειρότητα σε μερικές γυναίκες, και μπορεί να επιπλέξει και άλλες ιατρικές καταστάσεις όπως είναι η κατά πλάκας σκλήρυνση, η μυασθένεια Gravis, η σχιζοφρένεια και η αρθρίτιδα. Σε σπάνιες περιπτώσεις η υπερανάπτυξη του μύκητα μπορεί να καταλήξει σε πνευμονία, μηνιγγίτιδα, και παρόμοιες καταστάσεις.
Η Candida είναι ένας μικροοργανισμός που φυσιολογικά ζει τρώγοντας νεκρό ιστό - ένα σαπρόφυτο - και αποφεύγοντας τα ζώντα υλικά. Όταν καταναλώνετε ποσότητες ζωικής πρωτεΐνης οι οποίες είναι γεμάτες με αντιβιοτικά ή όταν σας χορηγούνται διάφορα αντιβιοτικά από τον ιατρό ή τον φαρμακοποιό για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων, τα φάρμακα αυτά που εισέρχονται για πρώτη φορά στον οργανισμό μεταβάλλουν τον σαπροφυτικό οργανισμό, σε παθογόνο. Ένας παθογόνος μικροοργανισμός μπορεί να ζήσει και να μεγαλώσει με τους ζώντες ιστούς στο σώμα, και μπορεί να προκαλέσει λοίμωξη ή νόσηση. Η λήψη κορτιζόνης, αντισυλληπτικών ή άλλων παραγώγων στεροειδών ουσιών προκαλεί ορμονική ανισορροπία στο σώμα σας. Και στην περίπτωση αυτή, μπορούμε να έχουμε αλλαγές της κατάστασης του μύκητα, έτσι ώστε να αρχίσει το καντιντισιακό σύνδρομο.
Όλοι μας σχεδόν στις δυτικές βιομηχανοποιημένες κοινωνίες είμαστε ευαίσθητοι στο να νοσήσουμε με Candida. Και για να το πούμε απλά, όταν αρχίζουν να παρουσιάζονται τα συμπτώματα σε ένα άτομο που έχει μολυνθεί, αυτό σημαίνει ότι το ανοσολογικό του/της σύστημα έχει τελικά υποκύψει στις μη φυσιολογικές επιδράσεις της σύγχρονης ζωής. Από τη στιγμή που η Candida albicans υπάρχει παρούσα σε όλο τον κόσμο, σε οποιαδήποτε στιγμή που το ανοσολογικό σύστημα του ατόμου θα εξασθενήσει, τότε υπάρχει υπέρ-αποικισμός του μύκητα.
Επιπλέον, η Candida Αlbicans αυξάνει σιγά-σιγά την ολική επιφάνεια διάχυσης πάνω στους ιστούς, αφού βέβαια μετατραπεί σε παθογόνο. Στοιχεία της ζωής μας που μπορεί να βοηθήσουν στην υπερανάπτυξη του μύκητα, δεν συμπεριλαμβάνουν μόνο τα αντισυλληπτικά που αναφέρθηκαν και πιο πάνω, αλλά και την χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων που περιέχουν κορτιζόνη, τις πολλαπλές εγκυμοσύνες, τα φαγητά που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε μύκητες (τυρί, ροκφόρ) ή υγρασία, όπως είναι το ψωμί, η μαγιά της μπύρας, η μπύρα και τα μανιτάρια καθώς και μια δίαιτα με πολλούς υδατάνθρακες ή με πολύ ζάχαρη. Ο αυξημένος αριθμός αντιγόνων και τοξινών καταλαμβάνουν τα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος, και η ανοσολογική μας δύναμη ελαττώνεται. Ένα αντιγόνο είναι οποιαδήποτε ουσία που το σώμα θεωρεί σαν ξένη, ή δυνητικά επικίνδυνη. Το σώμα παράγει ένα αντίσωμα απέναντι στο αντιγόνο αυτό, ή κάποια άλλη αντίδραση άμυνας. Οι τοξίνες που απορροφούνται ή μια υπερφόρτωση σε αντιγόνα μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα της άμυνάς μας, και να επιφέρει σοβαρά συμπτώματα νόσησης, και - σε βαριά άρρωστους ασθενείς - μπορεί να καταλήξει σε γενικευμένη σηψαιμία από Candida (δηλητηρίαση του αίματος), και πιθανώς θάνατο.
Υπάρχει μια ομάδα λευκών αιμοσφαιρίων (λεμφοκύτταρα) τα οποία αποκαλούνται «suppressor cells» που εμποδίζει την ανοσολογική αντίδραση στους δικούς μας ιστούς. Με άλλα λόγια, έχουμε τη δυνατότητα να προκαλέσουμε μια ανοσολογική επίθεση του δικού μας οργανισμού απέναντι στα δικά μας όργανα. Για να μη γίνει αυτό υπάρχουν λεμφοκύτταρα που εμποδίζουν μια τέτοια βλαπτική επίδραση. Στις αυτοάνοσες νόσους όπως είναι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτις, η μυασθένεια, κατά πλάκας σκλήρυνση, νόσος του Hashimoto (θυρεοειδίτις), ορισμένες αιμολυτικές αναιμίες και άλλες πιο σπάνιες καταστάσεις, τόσο οι κλινικές όσο και οι εργαστηριακές μελέτες δείχνουν ότι η Candida Αlbicans επηρεάζει τα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος, εμποδίζοντας στην πραγματικότητα την δράση τους αυτή, δηλαδή του να εμποδίζουν την επίθεση του ανοσολογικού μας συστήματος στα όργανά μας. Η μόλυνση με μύκητα μπορεί να μειώσει το ποσοστό των φυσικών suppressor cells στα υγρά των ιστών και στο αίμα, το οποίο μπορεί να πέσει από 15%, αλλά και να φτάσει έως 1%. Αυτό σημαίνει, ότι ο μύκητας μπορεί να μειώσει το ποσοστό των suppressor cells στο 1%, δηλαδή μπορεί να εξαλείψει το 99% των κυττάρων αυτών από το σώμα μας. Όταν γίνει σωστή θεραπεία για την Candida, το ποσοστό των κυττάρων αυτών (suppressor cells) αυξάνεται και φτάνει στο φυσιολογικό, και τα συμπτώματα τείνουν να εξαφανιστούν.
Όταν η Candida Αlbicans επηρεάσει το έντερο, και προκαλέσει φλεγμονή του, μπορεί να γίνει η διάγνωση της νόσου του Crohnn. Όταν έχουμε αιμορραγίες από τη μήτρα, ή ενδιάμεσα στην περίοδο, ή πριν τη περίοδο, ή στη μέση του κύκλου, ή σε όλη τη διάρκεια του κύκλου, ή αυξημένη περίοδο, η συνήθης θεραπεία είναι η χορήγηση ορμονών (ή και μερικές φορές αντιβιοτικών). Μια τέτοια θεραπεία μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα της γυναίκας, εάν η πραγματική αιτία είναι η υπερανάπτυξη της Candida. Συνεπώς, ένας αριθμός διαφορετικών ασθενειών που έχουν ονομαστεί «τοπικές» νόσοι μπορεί στην πραγματικότητα να προέρχονταν από μια κοινή, γενικευμένη αιτία - την Πολυσυστηματική Χρονία Καντιδίαση (Polysystemic Chronic Candidiasis - PSCC).. Η επανάκτηση της λειτουργίας του ανοσολογικού αμυντικού συστήματος, η αναστροφή των δράσεων των τοξινών που προέρχονται από τη Candida, και η επανόρθωση των τροφικών ανωμαλιών, συνήθως χρειάζονται 8 έως 16 μήνες. Ορισμένοι ασθενείς έχουν πάρει θεραπεία μέχρι και 3 χρόνια ή και περισσότερο, για να «βελτιωθούν», εάν είναι πολύ άρρωστοι, ή εάν δεν έχουν κάνει σωστά τα θεραπευτικά τους προγράμματα. Τα κυριότερα συμπτώματα που συνήθως βελτιώνονται γρήγορα είναι οι κεφαλαλγίες, η διάρροια, η δυσκοιλιότητα, η κολπίτιδα, οι συναισθηματικές και συμπεριφορικές διαταραχές, τα δερματικά προβλήματα, ο γενικευμένος κνησμός, και διάφορες άλλες καταστάσεις. Λαμβανομένου υπόψιν ότι το καντιντισιακό σύνδρομο συχνά έχει εγκατασταθεί πολύ σταθερά στον ασθενή πριν γίνει αναγνωρίσιμο, οι θεραπευτικές προσπάθειες θα πρέπει να συνεχίζονται για όσο χρόνο χρειάζεται, ώστε να διορθωθούν τα προβλήματα που βρίσκονται από κάτω, και για να προληφθεί η υποτροπή της καντιντιασικής νόσησης.
Υπάρχουν τόσες νόσοι που ταλανίζουν τον ανθρώπινο πληθυσμό, όπως είναι ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, ο έρπης, το AIDS και τόσα άλλα προβλήματα, που το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μια άλλη νόσος που επεκτείνεται σε ρυθμούς επιδημίας. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον λόγω του ότι σχεδόν το κάθε άτομο στον κόσμο δείχνει κάποια μικρή επιπλοκή από τη νόσο αυτή, αλλά μεγάλοι αριθμοί ανθρώπων δείχνουν σημεία και συμπτώματα του ότι το ανοσολογικό τους σύστημα λειτουργεί σε παρά πολύ χαμηλά επίπεδα υγείας. Περίπου το 30% όλων των ατόμων σ' όλο τον κόσμο επάνω από την ηλικία των 12 - κυρίως θήλεις - υποφέρουν από ασθένειες που σχετίζονται με τις μυκητιάσεις από τον μύκητα Candida Αlbicans.
Μερικά από τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα συμπτώματα και σημεία της εισβολής της Candida - που είναι ένας πολύ κοινός μύκητας του εντέρου που έχει ξεφύγει από την ισορροπία - συμπεριλαμβάνουν: κολπίτις, φαγούρα στα γεννητικά όργανα, κυστίτις, διαταραχές περιόδου, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, σεξουαλικές διαταραχές, μειωμένη λίμπιντο, στειρότητα - υπογονιμότητα, κεφαλαλγίες, δυσκολίες στην κίνηση των αρθρώσεων, αρθρίτις, δυσπεψία, αέρια στο έντερο, ναυτία, φούσκωμα, κοιλιακός πόνος, διάρροια, δυσκοιλιότητα, αίσθημα ζάλης, κόπωση, υπνηλία, λευκό επίχρισμα στη γλώσσα, αλλεργίες και άλλα εξανθήματα του δέρματος, θόλωση της όρασης, φαγούρα στον πρωκτό, ανεπαρκής απορρόφηση τροφών, δυσανεξίες στις τροφές, στο μη καθαρό νερό, στο κάπνισμα, επίσης μπορεί να παρουσιαστεί σύνδρομο ευερεθίστου εντέρου, αυτισμός, στο ίδιο άτομο ή στο παιδί του, ελάττωση της λειτουργίας του εγκεφάλου, άγχος, κατάθλιψη, και άλλες συναισθηματικές διαταραχές, άσθμα και άλλες διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος και πολλές άλλες ανωμαλίες της ανθρώπινης φυσιολογίας.
Εάν δεν θεραπευτεί, η Candida Αlbicans μπορεί να διαταράξει έντονα την ισορροπία του ανθρώπινου συστήματος. Η διαταραχή αυτή της ισορροπίας είναι τόσο έντονη που τα θύματα μπορεί να γίνουν εύκολη λεία για πολλές άλλες πιο βαριές καταστάσεις όπως είναι το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας, η κατά πλάκας σκλήρυνση, η ρευματοειδής αρθρίτις, η μυασθένεια Gravis, η κολίτιδα, η περιοχική ειλεϊτιδα, και πιθανώς ο θάνατος από σηψαιμία από Candida. Παρόλα αυτά, η διάγνωση είναι σχετικά εύκολη. Μέχρι τώρα η οργανωμένη ιατρική έχει αγνοήσει σε ένα μεγάλο βαθμό μια τέτοια διάγνωση και θεραπεία.
Γιατί δεν δίνουμε θεραπεία;
Απλώς επειδή η ορθόδοξη ιατρική που εξασκείται κυρίως στον κόσμο προέρχεται από ανεπαρκή πληροφόρηση για αυτόν τον μύκητα ο οποίος επιτίθεται συστηματικά στο σώμα. Επίσης, είναι εύκολο όταν ο γιατρός δεν μπορεί να βρει κάποιους αναγνωρίσιμους λόγους για την επιμονή της νόσησης του ασθενούς, να πάει σε μια διάγνωση ψυχοσωματικής κατάστασης. Οι ασθενείς που υποφέρουν από Candida συνεχίζουν να υποφέρουν επειδή έχουν δημοσιευθεί λίγα πράγματα για την κατάσταση αυτή ή έχει γίνει λίγη συζήτηση, εκτός ανάμεσα στους γιατρούς που ειδικεύονται στην διάγνωση και θεραπεία της.
Τον Νοέμβριο του 1985 η Αμερικανική Ακαδημία Αλλεργίας και Ανοσολογίας (American Academy of Allergy and Immunology - AAAI) έδωσε στο πρόβλημα της Candida μια επικεφαλίδα: «σύνδρομο υπερευαισθησίας από Candida» - (Candidiasis Hypersensitivity Syndrome). Σχεδόν μια δεκαετία πιο πριν οι ιατρικοί ερευνητές είχαν δώσει σ' αυτή τη νόσο το όνομα Πολυσυστηματική Χρόνια Καντιντίαση - Polysystemic Chronic Candidiasis - PSCC, ή γενικά Xρόνια Kαντιντίαση. Η καντιντίαση είναι στην πραγματικότητα μια παλιά νόσος αλλά τώρα τελευταία έχει υποστεί μια έξαρση στις δυτικές χώρες, έξαρση η οποία προέρχεται από αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος και από τις διάφορες επιθέσεις που υφίσταται το σώμα μας από τις αλλαγές αυτές.
Η υπερβολική χρησιμοποίηση αναγραφόμενων αντιβιοτικών, στεροειδών, και αντισυλληπτικών μαζί με ένα περιβάλλον παγκόσμιας μόλυνσης τείνει να βοηθά την εξάπλωση της τοπικής καντιντίασης μέσα στον οργανισμό μας, έτσι ώστε να έχουμε μια χρόνια, επιθετική, συστηματική και διαφοροποιούμενη λοίμωξη. Τέτοιες λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν βλάβη των ιστών σε όλο το σώμα. Από καντιντίαση μπορεί να υποφέρουν εξίσου και άντρες και γυναίκες, παρόλο που στις γυναίκες η καντιντίαση μπορεί να υπάρχει πιο συχνά, αλλά και με πιο έντονα συμπτώματα. Επίσης από καντιντίαση μπορεί να υποφέρουν και παιδιά, ειδικά εκείνα που παίρνουν υπερβολικά ποσοστά αντιβιοτικής θεραπείας ή που καταναλώνουν υπερβολική ζάχαρη ή τροφές χωρίς μεγάλη θρεπτική αξία. Η εγκυμοσύνη επειδή προκαλεί ορμονική αλλοίωση του σώματος της γυναίκας, προκειμένου το σώμα αυτό να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες σε ορμόνες που υπάρχουν για την περίοδο εκείνη, τείνει να αυξήσει τον πολλαπλασιασμό του μύκητα στους ιστούς.
Θοδωρής Γιάνναρος
Μοριακός - Πυρηνικός Βιολόγος
Η ποικιλόχρους πιτυρίαση (ΠΠ) είναι μια λοίμωξη των επιφανειακών στοιβάδων του δέρματος. Ο ασθενής ενοχλείται από τον ανομοιόμορφο χρωματισμό του δέρματος και την απολέπιση των βλαβών, έναν αντιαισθητικό συνδυασμό. Η λοίμωξη προκαλείται από ένα ζυμομύκητα, που παρασιτεί φυσιολογικά σε μικρό αριθμό στην επιδερμίδα, κυρίως στις λιπαρές περιοχές του λαιμού, άνω θώρακα, ράχης, τριχωτού κεφαλής.
Πως μοιάζει και πως αναγνωρίζουμε τη νόσο;
Παρατηρούμε μικρές και λεπιδώδεις κηλίδες σε διάφορους χρωματισμούς (εξ' ου και το "ποικιλόχρους") από άσπρο, μέχρι καφέ και ερυθρό. Ο μύκητας καταστρέφει τα μελανοκύτταρα και έτσι αποχρωματίζει το δέρμα. Καθώς το άτομο μαυρίζει στον ήλιο, οι κηλίδες γίνονται πιο εμφανείς, ιδίως σε μελαχρινά άτομα. Όταν οι κηλίδες εμφανίζονται σε πρόσωπο και λαιμό, είναι πολύ αντιαισθητικές.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η νόσος είναι ασυμπτωματική, αλλά μερικές φορές σε έντονη εφίδρωση που ο ασθενής είναι ζεστός, κάνει κνησμό.
Ποιος μπορεί να προσβληθεί;
Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών είναι έφηβοι και νεαροί ενήλικες. Είναι πολύ σπάνια στους ηλικιωμένους και ασυνήθιστη στα παιδιά, εκτός από τα τροπικά κλίματα, όπου οποιαδήποτε ηλικία μπορεί να προσβληθεί. Επίσης άτομα με λιπαρό δέρμα μπορεί να είναι πιο ευαίσθητα από αυτά με ξηρό δέρμα.
Γιατί μερικοί νοσούν ενώ άλλοι όχι;
Οι λόγοι γι αυτό δεν έχουν ξεκαθαριστεί. Μιας και ο μύκητας είναι παρών σε μικρά νούμερα στο δέρμα όλων μας, οποιοσδήποτε μπορεί να ασθενήσει. Ο ζυμομύκητας αναπτύσσεται αργά στο δέρμα. Το φυσιολογικό πλύσιμο και ο καθαρισμός απομακρύνουν τον μύκητα μαζί με τα νεκρά επιδερμιδικά κύτταρα. Οι ιδανικές συνθήκες για την υπέρμετρη ανάπτυξη των μυκήτων είναι η ζέστη και η υγρασία. Συνήθως απαιτείται και μια ειδική προδιάθεση του ατόμου. Σε τέτοια άτομα λοιπόν, μόλις οι μύκητες βρουν κατάλληλο περιβάλλον με αυξημένη θερμοκρασία και υγρασία πολλαπλασιάζονται και δημιουργούν τις βλάβες. Τέτοιες συνθήκες υπάρχουν όπως μπορεί κανείς να φανταστεί το καλοκαίρι (ζέστη - ιδρώτας - αυξημένη υγρασία), αλλά και τον χειμώνα σε ορισμένες καταστάσεις (ένα προδιατεθειμένο άτομο μπορεί περνώντας 2-3 μέρες μια γρίπη νάχει υψηλό πυρετό και να ιδρώνει συνέχεια και συνεπώς να εμφανίσει βλάβες) ή σε άτομα που γυμνάζονται συνεχώς.
Γι αυτό και σε τροπικά κλίματα, οι βλάβες σε ορισμένα άτομα εμφανίζονται όλο το χρόνο, ενώ στα εύκρατα κλίματα συνήθως την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Πως γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται συνήθως εύκολα από ένα δερματολόγο. Οι ανοιχτόχρωμες ή σκούρες κηλίδες όμως, μπορεί καμιά φορά να μοιάζουν και με άλλες δερματοπάθειες.
Σε δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να σας συστηθεί και μια μυκητολογική εξέταση.
Πως θεραπεύεται η νόσος;
Η θεραπεία είναι εύκολη και βασίζεται σε σκευάσματα που εφαρμόζονται τοπικά ή σε χάπια. Πάντα όμως θα πρέπει να έχετε υπ' όψιν ότι ακόμα και μετά τη θεραπεία μπορεί να παραμείνουν λευκές κηλίδες, λόγω του ότι ο μύκητας μπορεί μεν να σκοτωθεί, αλλά η αχρωμία που προκάλεσε παραμένει και ο μόνος που μπορεί να επαναφέρει το χρώμα στο φυσιολογικό, είναι ο ήλιος.
Ένα άλλο που θα πρέπει να έχετε κατά νου είναι ότι οι υποτροπές είναι συχνές. Πολλά άτομα βγάζουν και ξαναβγάζουν βλάβες παρά τις επιτυχημένες θεραπείες. Ρωτήστε το δερματολόγο σας να σας συστήσει κάποιο ειδικό σαπούνι γι αυτές τις περιπτώσεις.
Σε σοβαρές περιπτώσεις χρειάζεται θεραπεία από το στόμα με ένα φάρμακο που λέγεται ιτρακοναζόλη. Φυσικά θα πρέπει να το παίρνετε μόνο μετά τη συμβουλή του ειδικού.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΥΚΗΤΑΣ CANDIDA; ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΝΤΙΝΤΙΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Ο Candida albicans είναι ένας μύκητας που φυσιολογικά ζει στο σώμα χωρίς να προκαλεί βλάβη και ελέγχεται από τα καλά βακτήρια του εντέρου και από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν τα καλά βακτήρια καταστρέφονται από τη λήψη αντιβιοτικών ή αν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι εξασθενημένο, ο μύκητας Candida αυξάνεται ανεξέλεγκτα και προκαλεί συμπτώματα.
Το αποτέλεσμα είναι τοπικές μολύνσεις, όπως στοματικές μυκητιάσεις, δερματικές μολύνσεις και μυκητιακές μολύνσεις του κόλπου στις γυναίκες. Η υπερανάπτυξη του Candida στο έντερο σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να συμβάλλει, ώστε μύκητες και άλλοι ανεπιθύμητα μόρια να διαπερνούν το εντερικό τοίχωμα και να απορροφώνται στο σώμα. Αυτό θεωρείται ότι ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα, συντελώντας σε κόπωση, πονοκέφαλο, εναλλαγές διάθεσης, φτωχή μνήμη και συγκέντρωση, επιθυμία για γλυκά και έχει συνδεθεί με ασθένειες όπως η ινομυαλγία.
Παράγοντες που συμβάλλουν σε καντιντίαση είναι η συχνή και μακρόχρονη χρήση αντιβιοτικών, η χρήση αντισυλληπτικών, στεροειδών, αντιόξινων και φαρμάκων κατά του έλκους, δίαιτες υψηλές σε ζάχαρη και υδατάνθρακες, η εγκυμοσύνη και ο διαβήτης.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κούραση ή ληθαργικότητα, εξάντληση, φτωχή μνήμη, μούδιασμα, πόνο στο στομάχι, πόνο στις αρθρώσεις ή πρήξιμο, πόνο στους μύες, δυσκοιλιότητα, διάρροια, πρήξιμο και αέρια, προστατίτιδα, δυσκολία στη στύση, απώλεια σεξουαλικής επιθυμίας, ενδομητρίωση ή στειρότητα, μη σταθερά έμμηνα, κρίσεις άγχους και κρύα χέρια και πόδια. Ο μύκητας Candida συνδέεται ακόμα και με τον καρκίνο.
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ CANDIDA
Τα άτομα που πάσχουν από καντιντίαση πρέπει να ακολουθήσουν για ένα διάστημα μια συγκεκριμένη διατροφή. Κυρίως πρέπει να αποφεύγουν τη ζάχαρη, διότι η ζάχαρη συμβάλλει στην ανάπτυξη μυκήτων. Η συνολική πρόσληψη υδατανθράκων την ημέρα πρέπει να περιοριστεί. Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων εβδομάδων της δίαιτας, η πρόσληψη υδατανθράκων πρέπει να περιοριστεί σε λιγότερο από 60 γραμμάρια την ημέρα. Αντίθετα πρέπει να δοθεί έμφαση σε τροφές χαμηλές σε υδατάνθρακες, όπως κρέας, κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρι, θαλασσινά, μη αμυλώδη λαχανικά και ξηρούς καρπούς. Καθώς τα συμπτώματα υποχωρούν, η ολική πρόσληψη υδατανθράκων αυξάνεται σταδιακά. Πρέπει να αποφεύγονται επίσης τροφές που περιέχουν κάθε τύπο μαγιάς, συμπεριλαμβανομένων των ζυμωμένων τροφών όπως ψωμί φτιαγμένο με μαγιά, τυρί, μανιτάρια και μπύρα.
Οι άνθρωποι που ακολουθούν αυτή τη δίαιτα αναφέρουν ότι περνάνε τέσσερεις εβδομάδες προτού παρατηρηθούν βελτιώσεις. Για πολλούς μπορεί να περάσουν μήνες. Μόλις παρατηρηθεί βελτίωση στα συμπτώματα, οι φυσικοπαθητικοί προτείνουν να επανεισάγονται σιγά-σιγά οι τροφές από την απαγορευμένη λίστα στη διατροφή.
Οι τροφές που πρέπει να απαγορευτούν για ένα διάστημα σε αυτή τη διατροφή είναι οι ακόλουθες:
1. Ζάχαρη. Η ραφιναρισμένη ζάχαρη θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη του μύκητα Candida. Οι τροφές που περιέχουν ραφιναρισμένη ζάχαρη περιλαμβάνουν τη λευκή ζάχαρη, την καφετιά ζάχαρη, το μέλι, το σιρόπι βύνης, το σιρόπι καλαμποκιού, το σιρόπι σφενδάμου και τη μελάσσα.
Διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες συσκευασμένων τροφίμων, διότι μπορεί να κρύβονται μορφές ζάχαρης. Να αποφεύγετε συσκευασμένα τρόφιμα που περιέχουν σουκρόζη, φρουκτόζη, μαλτόζη, λακτόζη, γλυκόζη, μανιτόλη και σορβιτόλη.
2. Φρούτα. Τα φρούτα περιέχουν φυσικά σάκχαρα που θεωρούνται ότι υποστηρίζουν την ανάπτυξη μυκήτων.
3. Μαγιά. Οι τροφές που περιέχουν μαγιά δεν επιτρέπονται.
4. Ξύδι. Όλα τα είδη του ξυδιού, ακόμα και το μηλόξυδο καθώς και όλες οι τροφές που είναι φτιαγμένες με ξύδι, όπως μαγιονέζα, ντρεσινγκς σαλάτας, κέτσαπ, μουστάρδα και τουρσί.
5. Μανιτάρια.
6. Τα φιστίκια και το φιστικοβούτυρο μπορεί να περιέχουν μούχλα, γι' αυτό και δεν επιτρέπονται σε αυτή τη δίαιτα.
7. Αλκοόλ. Τα αλκοολούχα ποτά πιστεύεται ότι προάγουν την ανάπτυξη των μυκήτων.
8. Ζυμωμένα ποτά, όπως ο μηλίτης και η μπύρα.
9. Μουχλιασμένα τυριά όπως ροκφόρ και μπλε τυριά.
ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ CANDIDA
Εκτός από τη διατροφή οι φυσικοπαθητικοί συστήνουν στους ανθρώπους με Candida κάποια συγκεκριμένα βότανα και συμπληρώματα τα οποία θεωρούνται ότι μειώνουν την ποσότητα του μύκητα Candida. Οι φυσικοπαθητικοί συνήθως συστήνουν στους ασθενείς τους να ξεκινούν με μικρότερες ποσότητες βοτάνων και συμπληρωμάτων και να τα αυξάνουν σταδιακά. Διαφορετικά μπορεί να συμβεί μια περιστασιακή επιδείνωση των συμπτωμάτων. Αυτό συμβαίνει, διότι, όταν ο Candida σκοτώνεται, απελευθερώνονται κομμάτια πρωτεϊνών και τοξίνες που πυροδοτούν απάντηση αντισωμάτων από το ανοσοποιητικό σύστημα.
Βελτιώσεις στα συμπτώματα παρατηρούνται συνήθως μετά από δύο έως τέσσερεις εβδομάδες.
Ας δούμε τα βότανα και τα συμπληρώματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση του Candida.
1. Οξεόφιλος. Το καλό βακτήριο οξεόφιλος θεωρείται ότι ελέγχει τον Candida κάνοντας τον εντερικό σωλήνα πιο όξινο. Παράγει υπεροξείδιο του υδρογόνου, το οποίο σκοτώνει τον Candida. Τα καλά βακτήρια επίσης επαναφέρουν τη μικροβιακή ισορροπία μέσα στον πεπτικό σωλήνα.
2. Αιθέρια έλαια. Εντεροδιαλυτές κάψουλες που περιέχουν έλαιο ρίγανης και έλαιο μέντας προλαμβάνουν την υπερανάπτυξη του Candida. Τα έλαια αυτά μπορεί να είναι τοξικά στην ποσότητα που απαιτείται για τον έλεγχο του Candida, γι' αυτό και η υγρή μορφή αυτών των ελαίων δεν θα πρέπει ποτέ να καταναλώνεται και οι κάψουλες δεν θα πρέπει να ανοίγονται πριν να καταναλωθούν.
3. Σκόρδο. Το σκόρδο σε κάψουλες έχει φανεί πολύ αποτελεσματικό κατά του Candida.
4. Caprylic acid από καρύδα. Υπάρχουν πολλά αντιμυκητιακά φάρμακα, ωστόσο σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2004 στο Journal of Medicinal Food, ο μύκητας Candida γίνεται ανθεκτικός σε πολλές από αυτές τις θεραπείες. Σε αυτό το άρθρο αναφέρεται ότι το λάδι της καρύδας βρέθηκε ότι είναι πολύ αποτελεσματικό στη θεραπεία του μύκητα σε σύγκριση με το φάρμακο Fluconazol. Το λάδι της καρύδας περιέχει διάφορα οξέα που καταπολεμούν τον μύκητα Candida. Αυτά είναι τα εξής:
- Capric acid: Είναι ενός μεσαίου αλύσου λιπαρό οξύ (κορεσμένο λίπος), γνωστό για τις αντιμικροβιακές, αντιιικές και αντιμυκητησιακές του ιδιότητες. Είναι πολύ αποτελεσματικό στο να σκοτώνει τον Candida.
- Caprylic acid: Είναι ένα άλλο μεσαίου αλύσου λιπαρό οξύ με αντιμικροβιακές και αντιμυκητησιακές ιδιότητες παρόμοιες με αυτές του capric acid.
- Lauric acid: Όπως το capric acid, αυτός ο αντιμυκητησιακός παράγοντας σχηματίζει ένα συστατικό που ονομάζεται Monolaurin, το οποίο σκοτώνει μικρόβια και μύκητες.
- Caproic acid και Myristic acid: Τα οξέα αυτά έχουν ήπιες αντιμικροβιακές και αντιμυκητησιακές ιδιότητες.
5. Pau d' arco. Το pau d' arco είναι ένα βότανο που φύεται στη Βραζιλία και στην Αργεντινή. Το βότανο χρησιμοποιείται στη Βραζιλία για την αντικαρκινική του δράση, αλλά έχει επίσης ισχυρές αντιμυκητησιακές ιδιότητες.
6. Εκχύλισμα σπόρων γκρέιπφρουτ. Το 2004 το περιοδικό Acta Pharmacology συμπέρανε ότι το εκχύλισμα των σπόρων γκρέιπφρουτ εμποδίζει την ανάπτυξη του μύκητα Candida χωρίς να επηρεάζει τα καλά βακτήρια.
7. Black Walnut. Το Black Walnut είναι πιο αποτελεσματικό κατά του μύκητα Candida από οποιοδήποτε άλλο αντιμυκητησιακό φάρμακο. Περιέχει φυσικές τανίνες που σκοτώνουν μύκητες και παράσιτα. Αυτό το βότανο δεν θα πρέπει να λαμβάνεται από εγκύους και γυναίκες που θηλάζουν.
8. Burdock Root. Το Burdock είναι αντιμυκητησιακό και έχει χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά κατά του μύκητα Candida εδώ και πολλά χρόνια.
9. Goldenseal. Το Goldenseal περιέχει βερβερίνη και υδραστίνη, δύο ισχυρά αντιβακτηριακά και αντιμυκητησιακά συστατικά τα οποία περιορίζουν την ανάπτυξη του μύκητα Candida. Ενισχύει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι έγκυες δεν θα πρέπει να το λαμβάνουν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Boroch A., The Candida Cure: Yeasr, Fungus and Your Health: The 90-Day Program to Beat
Candida and Restore Vibrant Health, 2009
2. Connolly P., The Candida Albican Yeast-Free Cookbook: How Good Nutrition Can Help Fight
the Epidemic of Yeast-Related Diseases, 2000
3. Crook W.G., Natures Own Candida Cure, 2002
4. Greene C., Permanently Beat Yeast Infection and Candida: Proven Step-by-Step Cure for Yeast
Infections and Candidiasis. All Natural, Lasting Treatment That Will Prevent Infection, 2012
5. Lahoz S.C., Conquering Yeast Infections. The Non Drug Solution For Men and Women, 1996
6. Martin J.M., Rona Z.P., Complete Candida Yeast Guidebook, 2000
7. McArthur J., Candida Albicans: Yeast Infection Treatment. Treat Yeast Infections With This
Home Remedy. The Yeast Infection Cure, 2012
8. Murray M., Chronic Candidiasis: Your Natural Guide to Healing with Diet, Vitamins, Minerals,
Herbs, Exercise, and Other Natural Methods, 1997
9. Winderlin C., Candida-Related Complex: What Your Doctor Might Be Missing, 1996
Πηγή: Holistic Life
Σε προηγούμενα άρθρα έγινε αναφορά στο θέμα της υπερβολικής ανάπτυξης του ζυμομύκητα Κάντιντα στο έντερο και των γενικευμένων συμπτωμάτων που μπορεί αυτό να προκαλέσει. Στην περίπτωση που η μυκητίαση του εντέρου έχει εξαπλωθεί, χρειάζονται μέτρα για τον περιορισμό της.
Υπό κανονικές συνθήκες ο Κάντιντα βοηθάει τον οργανισμό γιατί τρέφεται με τις σαπισμένες τροφές μέσα στο πεπτικό μας σύστημα, προλαμβάνοντας έτσι τυχόν επιμόλυνση με παθογόνα βακτήρια και απορροφά τα τοξικά βαριά μέταλλα.
Οι προϋποθέσεις για την υπερανάπτυξη του μύκητα Κάντιντα είναι συνήθως η πλούσια σε ζάχαρη διατροφή, ή θεραπεία με αντιβίωση χωρίς χορήγηση προβιοτικών (βακτηρίδια που αποτελούν τη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου), το παρατεταμένο στρες, οι διαταραχές στη διαδικασία της πέψης ή η αλλαγμένη οξεοβασική ισορροπία του οργανισμού (π.χ. κατά την εγκυμοσύνη).
Tα κύρια συμπτώματα είναι: χρόνια κόπωση, επιθυμία για ψωμοειδή και ζάχαρη, κατάθλιψη, ακραίες εναλλαγές διάθεσης (ειδικά μετά την κατανάλωση γλυκών), αίσθημα υπογλυκαιμίας, υπερπαραγωγή βλέννας στο λαιμό, στη μύτη και στους πνεύμονες, χρόνιες δερματικές μυκητιάσεις ή κολπικό/στοματικό εξάνθημα, διάρροια, φαγούρα στον πρωκτό ή τα γεννητικά όργανα, αιμορροΐδες, κράμπες, βραχυπρόθεσμη απώλεια μνήμης, μετεωρισμός ή αέρια μετά το φαγητό, θυρεοειδίτιδα, έκζεμα, ακμή, άφθες και πιτυρίδα. Η καντιντίαση παρατηρείται σε κάθε σοβαρή μορφή χρόνιας αλλεργίας, νευροδερματίτιδας, καθώς και στις χρόνιες, φλεγμονώδεις εντερικές παθήσεις, όπως η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn.
Οι τρόποι καταπολέμησης της καντιντίασης αφορούν καταρχήν στη δίαιτα, με αυστηρό περιορισμό στην κατανάλωση ζάχαρης που συμπεριλαμβάνει και τα φρούτα, τα τρόφιμα που παρασκευάζονται από άσπρο αλεύρι, τα δημητριακά και το άσπρο ρύζι, τη μαγιά και το αλκοόλ, τα γαλακτοκομικά και την καφεΐνη (καφές, μαύρο τσάι, σοκολάτα και κόλα), καθώς έχει την ίδια επίδραση στο σώμα με το στρες. Παράλληλα, χρήσιμη είναι η πόση νερού (6 ποτήρια καθημερινά) και η κατανάλωση φυτικών ινών. Επιπρόσθετα μπορούν να επιστρατευτούν ομοιοπαθητικά σκευάσματα, βότανα με αντιμυκητιασικές ιδιότητες, συμπληρώματα με προβιοτικά, κλύσματα εντέρου. Η χρήση αντιμυκητιασικών φαρμάκων όπως η νυστατίνη και η φλουκοναζόλη δυστυχώς δεν είναι πάντα αποτελεσματική καθώς ο μύκητας γίνεται ανθεκτικός στη δράση τους. Γενικά, στην καταπολέμηση της καντιντίασης με φυσικούς τρόπους απαιτείται υπομονή, καθώς μπορεί να χρειαστούν 6-12 μήνες.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μπορεί να εμφανιστεί και η αντίδραση Herxheimer, δηλαδή συμπτώματα που προκαλούνται από το θάνατο των μυκήτων, και των οποίων η ένταση ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Αυτά είναι ναυτία, πονοκέφαλοι, αέρια, εκνευρισμός, διάρροια, έντονη κόπωση, επιθυμία για ζάχαρη ή θολή όραση.
Η πιο αποτελεσματική μέθοδος καταπολέμησης της καντιντίασης με τον πιο γρήγορο και λιγότερο περιοριστικό τρόπο είναι ο βιοσυντονισμός.
Η μέθοδος βασίζεται στην κβαντική φυσική και γίνεται με τη βοήθεια μιας συσκευής (Bicom), η οποία λειτουργεί σαν σαρωτής. Διαβάζει, δηλαδή, τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα που εκπέμπονται από τον οργανισμό και στη συνέχεια, με ένα βιολογικό φίλτρο διαχωρίζει τα αρμονικά από τα μη-αρμονικά σήματα, ήτοι τα υγιή από τα παθολογικά. Με τη βοήθεια της συσκευής μπορούν να προσδιοριστούν οι επιβαρυντικές «τοξίνες» μέσα στο σώμα του εξεταζόμενου. Με τα θεραπευτικά προγράμματα που διατίθονται, μπορεί να γίνει θεραπεία, η οποία στηρίζεται στην επιστροφή στο σώμα ενισχυμένων των υγιών σημάτων, για να τονωθεί η διαδικασία αυτορύθμισης και στην αποστολή στο σώμα των αντεστραμμένων παθολογικών σημάτων, με στόχο την εξισορρόπησή τους. Τα θεραπευτικά προγράμματα δρουν σε συγκεκριμένες συχνότητες, οι οποίες συντονίζονται με τη συχνότητα της διαταραχής, όπως ακριβώς συντονιζόμαστε με τη συχνότητα εκπομπής ενός ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού για να μπορέσουμε να λάβουμε το σήμα του. Στην περίπτωση της καταπολέμησης της καντιντίασης συνήθως απαιτούνται τρεις εφαρμογές (ανά εβδομάδα). Η δίαιτα είναι λιγότερο περιοριστική και σαφώς πολύ πιο βραχυπρόθεσμη. Γενικά, η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με τη συσκευή Bicom ξεπερνάει το 80%, δηλαδή 8 στους 10 έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αυτό όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι η μόνη μόνιμη λύση για την πρόληψη και καταπολέμιση της υπερανάπτυξης του Κάντιντα είναι η αποφυγή δημιουργίας συνθηκών που οδηγούν στην εμφάνισή της. Η σωστή διατροφή περιλαμβάνει πάνω από όλα μέτρο στην κατανάλωση ζάχαρης και των τροφίμων που την περιέχουν. Παρακάτω παρατίθονται τροφές που επιτρέπονται:
- Ψωμί ολικής άλεσης, κριτσίνια (μέτριες ποσότητες).
- Λουκάνικα και κρεατικά, ψάρια, αβγά.
- Πατάτες, ρίζες λαχανικών (ωμές και μαγειρεμένες), σαλάτες, σπανάκι, ντομάτες, αγγούρια, ραπανάκια.
- Όσπρια.
- Ρύζι σε μικρές ποσότητες.
- Κρεμμύδια, σκόρδα, φρέσκα βότανα, ξινολάχανο.
- Γάλα, τυρί, προϊόντα από βούτυρο γάλακτος (χωρίς ζάχαρη), βούτυρο.
- Ξινά φρούτα, λεμόνια, ξινόμηλα (όχι πάνω από 1-2 τη μέρα), κομπόστες ξινών φρούτων (χωρίς ζάχαρη)
- Καφές, τσάι (χωρίς ζάχαρη), μεταλλικό νερό, ξηρό κρασί.
- Αλάτι και καρυκεύματα.
- Γλυκαντικές ουσίες χωρίς ζάχαρη (στέβια, σιρόπι αγαύης, σακχαρίνη, ασπαρτάμη).
Συνταγή για ψωμί χωρίς μαγιά: ½ κιλό αλεύρι, 1 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ, 1 κουτ. γλυκού ζάχαρη ή μέλι, 1 φλυτζ. καφέ λάδι, 1 κουτί σόδα, 1 κουτ. γλυκού αλάτι. Ανακατέψτε τα υλικά και ζυμώστε το ψωμί. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο για 1μιση ώρα.
Ιδέες για πρωινό: αυγά, ομελέτα με ντομάτα, πιπεριά, κρεμμύδι, κουάκερ, ρυζογκοφρέτες, ψωμί χωρίς μαγιά με ντομάτα, τυρί cottage, λουκάνικο γαλοπούλας. Σημειώστε ότι το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα, το οποίο βοηθάει στον περιορισμό της επιθυμίας για αμυλούχους και γλυκούς υδατάνθρακες.
Ιδέες για γεύματα: τονοσαλάτα ή κοτοσαλάτα με μαρούλι, πιπεριά, κάπαρη, ή άλλα λαχανικά της αρεσκείας σας, λάδι και λεμόνι, ψητές πατάτες, όσπρια (φακιές, φασόλια, ρεβύθια), ψάρια, τηγανητό καστανό ρύζι με γαρίδες ή κοτόπουλο, ρύζι με αρακά, καρότα, αυγό ή και κοτόπουλο, ζυμαρικά ολικής αλέσεως με σπιτική σάλτσα ντομάτας χωρίς ζάχαρη, σωταρισμένα λαχανικά και σκόρδο.
Ιδέες για σνακ: ξηροί καρποί, πόπκορν, απλό γιαούρτι, ρυζογκοφρέτες ή γκοφρέτες βρώμης με τυρί cottage, χούμους, ή ντιπ με καρότα, αγγούρι, κουνουπίδι, μπρόκολο, σέλερι σε χούμους ή ταραμοσαλάτα.
Πηγή: Holistic Life
Στο εντερικό σύστημα των ανθρώπων εκτός από τα βακτηρίδια, που αποτελούν τη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου, συνυπάρχουν οι ζυμοκύκητες Candida, με πιο σημαντικό εκπρόσωπο τον Candida albicans. Ο μύκητας αυτός υπάρχει επίσης και σε κάποιους βλεννογόνους, όπως στο λαιμό.
Οι κύριες λειτουργίες του Κάντιντα
Οι ζυμομύκητες τρέφονται με τις σαπισμένες τροφές μέσα στο πεπτικό μας σύστημα, οι οποίες οφείλονται κυρίως στην κακή πέψη λόγω έλλειψης γαστρικού οξέος. Προλαμβάνουν έτσι τυχόν επιμόλυνση με παθογόνα βακτήρια, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρή λοίμωξη. Επίσης απορροφούν τα βαριά μέταλλα. Μετά το θάνατο μας, οι μύκητες αυτοί, αποσυνθέτουν το σώμα.
Το υγιές ανοσοποιητικό σύστημα και η "καλή" χλωρίδα του εντέρου (acidophilus, lactobacillus, clostridium, enterobacter, enterococcus, staphylococcus, bifidobacter) κρατούν τους μύκητες υπό έλεγχο. Όταν αυτοί αυξηθούν καταστρέφουν τα εντερικά τοιχώματα, περνούν στο αίμα και εγκαθίστανται σε άλλους ιστούς.
Από καλοήθεις μύκητες μεταμορφώνονται σε επιθετικό, καταστροφικό παθογόνο και μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα που είναι γνωστά ως η συστημική καντιντίαση.
Παράγοντες που οδηγούν στην αύξηση του Κάντιντα
Οι συνθήκες που οδηγούν στην αύξηση του πληθυσμού των μυκήτων είναι η:
- Μακρυπρόθεσμη ή επαναλαμβανόμενη χρήση αντιβιοτικών, κορτιζόνης, και/ή αντισυλληπτικών φαρμάκων.
- Διατροφή πλούσια σε κατεργασμένα σάκχαρα, τα οποία αποτελούν τροφή για τους μύκητες.
- Ανοσοκαταστολή από φάρμακα ή κατάχρηση αλκοόλης, πολλαπλές μεταγγίσεις αίματος, μεταμόσχευση οργάνων ή χημειοθεραπεία.
- Εγκυμοσύνη, που προδιαθέτει στην αύξηση των μυκήτων λόγω αλλαγής της ορμονικής ισορροπίας και του pH του οργανισμού (το αλκαλικό περιβάλλον είναι ιδιαίτερο φιλικό προς τους μύκητες).
Παράγοντες που συνηγορούν στην αύξηση των μυκήτων είναι η χαμηλή οξύτητα του στομάχου, η οποία οδηγεί στην ελλιπή πέψη των τροφών και η δυσκοιλιότητα, που οδηγεί σε παρατεταμένη κατακράτηση των κοπράνων στο έντερο. Άλλοι παράγοντες είναι οι τροφικές δυσανεξίες και οι μολυσματικές ασθένειες του εντέρου καθώς και η επίδραση της αρνητικής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας πάνω στο σώμα, που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Η καντιντίαση αναγνωρίζεται από τους ιατρούς μόνο όταν έχει ορατά περιορισμένα συμπτώματα, όπως π.χ. η κολπική ή η στοματική μυκητίαση. Η θεραπεία στοχεύει στην καταπολέμηση αυτών των διαταραχών χωρίς να αναγνωρίζεται η σοβαρότερη, αλλά κρυφή, γενικευμένη λοίμωξη.
Κλινικά συμπτώματα καντιντίασης
Τα συμπτώματα της γενικευμένης καντιντίασης διαφέρουν από άτομο σε άτομο, όπως και η έντασή τους. Tα κύρια συμπτώματα είναι: χρόνια κόπωση, ειδικά μετά από φαγητό, επιθυμία για ψωμοειδή και ζάχαρη (οι μύκητες τρέφονται με ζάχαρη), κατάθλιψη, ακραίες εναλλαγές διάθεσης, οργή/θυμός, ειδικά μετά την κατανάλωση γλυκών, αίσθημα "μέθης" μετά την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε υδατάνθρακες (η αλκοόλη παράγεται ως μεταβολικό απόβλητο από τους μύκητες), υπογλυκαιμία, υπερπαραγωγή βλέννας στο λαιμό, τη μύτη και τους πνεύμονες, χρόνιες δερματικές μυκητιάσεις ή κολπικό/στοματικό εξάνθημα, διάρροια, φαγούρα στον πρωκτό ή τα γεννητικά όργανα, αιμορροΐδες, κράμπες, βραχυπρόσθετη απώλεια μνήμης, μετεωρισμός ή αέρια μετά το φαγητό, θυρεοειδίτιδα, έκζεμα, ακμή, άφθες και πιτυρίδα.
Επιπλέον συχνά συμπτώματα είναι το λεμφοίδημα, το δύσκολο εμμηνορρυσικό σύνδρομο, η νυχτερινή εφίδρωση, ο πόνος στο στήθος ή στις αρθρώσεις, η απώλεια μνήμης, ο αποσυντονισμός, η θολή όραση, οι έντονοι ασταθείς πονοκέφαλοι, οι ζαλάδες, η αϋπνία, οι κρίσεις φτερνίσματος και οι αυξανόμενες τροφικές αλλεργίες. Ο ασθενής γίνεται πολύ ευαίσθητος στο υγρό, μουχλιασμένο περιβάλλον και στα αρώματα, στις κολόνιες και στον καπνό. Επειδή οι μύκητες candida μπορούν να διαπεράσουν το ουροποιητικό σύστημα μπορεί να προκληθεί οξεία νεφρίτιδα, κυστίτιδα και προστατίτιδα.
Τεστ εξακρίβωσης ενδεχόμενης μυκητίασης εντέρου
Ετοιμάστε ένα διάφανο ποτήρι νερό και ακουμπήστε το κοντά σας πριν πάτε για ύπνο. Μόλις σηκωθείτε το πρωί και πριν κάνετε οτιδήποτε άλλο (π.χ. βούρτσισμα δοντιών, πρωινό) μαζέψτε σάλιο και φτύστε στο ποτήρι με το νερό. Αφήστε το για μισή ώρα και μετά κοιτάξτε το προσεκτικά. Αν δείτε το σάλιο απλά να επιπλέει στην επιφάνεια τότε δεν έχετε μυκητίαση. Αν πάλι δείτε «κλωστούλες» να αιωρούνται από το σάλιο προς τα κάτω ή διαπιστώσετε ότι το νερό στο ποτήρι έχει γίνει θολό ή ότι το σάλιο έχει βυθιστεί μέσα στο ποτήρι, τότε είναι πολύ πιθανό να έχετε καντιντίαση.
Πηγή: Holistic Life
Γνωρίζουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι μύκητες τύπου Κάντιντα στην υγεία μας, αλλά μέχρι τώρα λίγα λέγονται για τη σημασία των μυκήτων υγρασίας ως αιτία χρόνιων ασθενειών.
Οι μύκητες αυτοί υπάρχουν όπου έχουμε συνθήκες υγρασίας, χώμα και υλικά σε κατάσταση αποσύνθεσης (φύλλα, φυτά, απόβλητα, μάντρες ζώων και κοτέτσια). Μεγάλες ποσότητες μυκήτων υγρασίας βρίσκονται στον αέρα τους μήνες που ο καιρός είναι υγρός και άστατος. Για την Ευρώπη είναι κυρίως οι μήνες Φεβρουάριος, Μάρτιος, Απρίλιος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος και Νοέμβριος. Τότε τους ξηρούς ανέμους, που μεταφέρουν σπόρους μυκήτων, τους διαδέχεται υγρός καιρός, προκαλώντας σημαντική ανάπτυξη των μυκήτων. Μερικοί τύποι μυκήτων απελευθερώνουν ποσότητα 20 εκατομμυρίων σπόρων ανά λεπτό, πράγμα που υπερβαίνει αρκετές φορές την ποσότητα της γύρης στον αέρα.
Τυπικές εστίες μυκήτων σε κτίρια είναι σημεία υγρασίας στους τοίχους, στα έπιπλα, στα χαλιά, στις κουρτίνες, σε ξύλινες επενδύσεις, στα πλακάκια όπου υπάρχει υγρασία (κουζίνα, μπάνιο, υπόγειο), στην αποχέτευση του μπάνιου, αλλά και στα στρώματα και τα έπιπλα με ταπετσαρία.
Μεγάλη περιεκτικότητα σε μύκητες υγρασίας υπάρχει στους υγραντήρες και ειδικά στα κλιματιστικά.
Συχνά μολυσμένες με αυτούς τους μύκητες είναι ορισμένες ομάδες τροφών. Αυτές είναι οι ξηροί καρποί, οι σπόροι, τα λίπη, το γάλα, το κρέας, το ψωμί, τα ζυμαρικά, τα κέικ, τα γλυκά, η ζάχαρη, τα μπαχαρικά, τα φρούτα και τα λαχανικά. Ερευνητές έχουν επιβεβαιώσει ότι πάνω από το 60% των τροφών είναι μολυσμένο με μύκητες υγρασίας.
Αλλά το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι η χρήση μυκητισιακών καλλιεργειών ως ένζυμα εκκίνησης μέσα στα πλαίσια της βιοτεχνολογίας και της γονιδιακής τεχνολογίας. Ένας τεράστιος αριθμός ενζύμων χρησιμοποιείται σήμερα στη βιομηχανία, τα οποία έχουν ως βάση τους μύκητες υγρασίας. Αυτές οι ουσίες προκαλούν παρόμοια συμπτώματα με αυτά των τροφικών αλλεργιών, σε ανθρώπους ευαίσθητους στους μύκητες της υγρασίας. Τέτοια ένζυμα βρίσκονται τόσο στα τρόφιμα, όσο και στις οδοντόπαστες, στα στοματικά διαλύματα, τα καλλυντικά, τα απορρυπαντικά, αλλά και στα υφάσματα, το δέρμα και τις γούνες.
Οι μύκητες που χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για τη παραγωγή ενζύμων είναι οι ασπέργιλλοι, τα κλαδοσπόρια, κάποιοι τύποι ριζόπου και μούκορα. Όλα αυτά τα είδη σχηματίζουν τοξίνες. Η πιο γνωστή είναι η αφλατοξίνη, που είναι καρκινογόνο.
Μια ακόμα τεράστια πηγή επιμόλυνσης με μύκητες είναι τα φάρμακα. Σε φάρμακα που προέρχονται από φυτά ή τσάγια, μπορεί να υπάρχουν υπολείμματα μυκήτων ή τα μεταβολικά τους προϊόντα. Επιπρόσθετα, πάρα πολλά φάρμακα (αναισθητικά, ορμονικά υποκατάστατα και κορτιζόνη, αντι-αλλεργικά, φάρμακα για γαστρο-εντερικές διαταραχές, κ.α.) περιέχουν είτε τα μεταβολικά προϊόντα των μυκήτων (αντιβιοτικά) είτε τα ένζυμά τους ως δραστικές ή συμπληρωματικές ουσίες. Πολλά φάρμακα περιέχουν κτρικό οξύ, το οποίο παράγεται από τον ασπέργιλλο (aspergillus niger). Οι μύκητες υγρασίας χρησιμεύουν και στην χημική σύνθεση των βιταμινών.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη την υψηλή περιεκτικότητα των μυκήτων υγρασίας στον αέρα, τις τροφές και τα φάρμακα, δεν δημιουργεί έκπληξη το γεγονός, ότι στο περίπου 70% των ασθενών υπάρχει επιμόλυνση με αυτούς τους μύκητες, ενώ στο 35% υπάρχει επιμόλυνση με αφλατοξίνη. Σε κάθε αλλεργικό ασθενή θα πρέπει να ερευνάται το ενδεχόμενο μυκητίασης. Παρακάτω υπάρχει ένας πίνακας με την κατανομή των κλινικών συμπτωμάτων σε 248 ασθενείς, στους 154 από τους οποίους (62,1%) υπήρχε μυκητίαση με aspergillus niger, και στους 127 (51,2%) επιμόλυνση με αφλατοξίνη.
Πίνακας 1. Κλινική εικόνα ασθενών με μυκητίαση υγρασίας
1. Αλλεργικές παθήσεις |
Ατοπική δερματίτιδα, άσθμα, εποχιακή και χρόνια ρινοεπιπεφυκίτιδα, εξανθήματα 136 ασθενείς » 54,9% |
2. Νευρολογικές παθήσεις |
Ημικρανίες, εμβοές, νευραλγία τριδύμου, αστάθεια 32 ασθενείς » 12,9% |
3. Χρόνιες επαναλαμβανόμενες φλεγμονές |
Ιγμορίτιδα, βρογχίτιδα, χολαγγειΐτιδα, κυστίτιδα, προστατίτιδα, σαλπιγγίτιδα 30 ασθενείς » 12,1% |
4. Ψυχοσωματικές / ψυχιατρικές παθήσεις |
Διαταραχές ύπνου, κατάθλιψη, καταστάσεις φόβου, ψυχοσωματικής κόπωσης 30 ασθενείς » 12,1 % |
5. Ορθοπεδικές παθήσεις |
Πολλαπλές εκφυλιστικές παθήσεις των αρθρώσεων, σύνδρομα αυχενικών και οσφυϊκών σπονδύλων 11 ασθενείς »4,4 % |
6. Καρδιοαγγειακές παθήσεις |
Υπερτονία, υποτονία, λεμφικό οίδημα 9 ασθενείς » 3,6 % |
Βιοφυσική αντιμετώπιση της επιμόλυνσης με μύκητες υγρασίας
Η ενεργειακή μέθοδος διάγνωσης επιτρέπει την αξιολόγηση της επιμόλυνσης με μύκητες υγρασίας ή με τις τοξίνες τους. Και χάρη στη συσκευή βιοσυντονισμού Bicom 2000 μπορεί να γίνει διάγνωση και απομάκρυνση των τοξινών και των παθογόνων οργανισμών ριζικά.
Καταρχήν, ενεργοποιούνται τα όργανα απέκκρισης και στη συνέχεια γίνεται ειδική αγωγή κατά της πιθανής αλλεργικής αντίδρασης και της επιμόλυνσης από μύκητες υγρασίας. Εάν χρειάζεται, ενισχύεται η αφομοίωση βιταμινών και ιχνοστοιχείων από το σώμα ή δίνονται συμπληρώματα. Συνιστάται ο ασθενής να αποφεύγει για μικρό χρονικό διάστημα τους ξηρούς καρπούς, το μπλε τυρί, τον καφέ και το κρασί. Παράλληλα ελέγχονται και τα φάρμακα που τυχόν παίρνει (για μύκητες) κι αν χρειαστεί αντικαθιστώνται.
Ολοκληρώνοντας λοιπόν, εκτός από τον έλεγχο του ασθενή για καντιντίαση, καλό θα ήταν να ελέγχεται και η επιβάρυνση από τους μύκητες της υγρασίας. Άλλωστε, ο καθ. Rieth, ειδικός στην μυκητολογία, είπε ότι μόνο αυτοί που σκέφτονται τους μύκητες υγρασίας θα τους βρουν!
Αλλεργίες σε χημικές ουσίες και τροφικά πρόσθετα - Διάγνωση και θεραπεία με τη μέθοδο του βιοσυντονισμού
01 Σεπ 2010Οι πεπτικές αλλεργίες είναι αντίδραση του οργανισμού σε ουσίες, οι οποίες εισχωρούν στο σώμα δια της πεπτικής οδού. Αυτές μπορεί να είναι είτε τροφές είτε χημικές ουσίες, όπως τα συντηρητικά και οι φαρμακευτικές ουσίες. Τα πιο συνηθισμένα κλινικά συμπτώματα είναι τα δερματικά, που εμφανίζονται με εξανθήματα διαφόρων τύπων, όπως το έκζεμα, η κνίδωση, η πορφύρα, κ.α. Το ίδιο το πεπτικό σύστημα εμπλέκεται μόλις στο 20% των περιστατικών, με συμπτώματα όπως ναυτία, εμετοί, στομαχικό άλγος, διάρροια, κτλ. Ακόμα πιο σπάνιες είναι οι βρογχοπνευμονικές αντιδράσεις, οι οποίες κυμαίνονται από τον απλό βήχα και τη δύσπνοια έως την κρίση βρογχικού άσθματος. Σποραδικά, μπορεί να εκδηλωθούν και συμπτώματα του κυκλοφορικού συστήματος, π.χ. ταχυπαλμία, αρρυθμία, κ.α.
Οξείες πεπτικές αλλεργίες
Σε κάθε άτομο με γενετική προδιάθεση ενδέχεται να εμφανιστεί ευαισθητοποίηση στις τροφές. Στα παιδιά οι συνήθεις ένοχοι είναι οι φράουλες, τα εσπεροειδή, τα ροδάκινα, τα ακτινίδια και οι ξηροί καρποί. Στους ενήλικες, τα ψάρια φαίνεται να προκαλούν αντίδραση πιο συχνά, ενώ τα ψάρια γενικά είναι πιο συχνό αλλεργιογόνο σε σχέση με το κρέας. Ο βαθμός ευαισθητοποίησης σε ένα αλλεργιογόνο μπορεί να προκαλέσει από ήπια έως πολύ σοβαρά συμπτώματα, όπως το αναφυλακτικό σοκ.
Αλλεργίες σε μύκητες μούχλας
Οι μύκητες της μούχλας παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στις εισπνεόμενες αλλεργίες. Επιπρόσθετα, μπορούν να μολύνουν τις τροφές και να προκαλούν αντιδράσεις που οφείλονται σε αυτούς κι όχι στις ίδιες τις τροφές. Αυτό δημιουργεί έναν επιπλέον βαθμό δυσκολίας στο θέμα της διάγνωσης. Συχνά, τροφές όπως το ψωμί, τα γλυκίσματα, οι μαρμελάδες, οι κομπόστες, κτλ., που δεν έχουν αποθηκευτεί σε σωστές συνθήκες, μπορεί να περιέχουν μύκητες μούχλας. Οι μύκητες αυτοί μπορεί να βρίσκονται πάνω στο σπόρο του σταριού αμέσως μετά την συγκομιδή (Aspergillus, Fusarium). Επίσης, μπορεί να μολύνουν τα σιτηρά κατά τη διάρκεια της αποθήκευσής τους, ειδικά όταν ο σπόρος έχει υψηλή περιεκτικότητα σε υγρασία (Aspergillus, Penicillium). Η αλλεργία μπορεί να παρουσιαστεί είτε στους ίδιους τους μύκητες είτε στις τοξίνες που αυτοί εκκρίνουν. Επίσης, χάρη στην αυξανόμενη χρήση των λεγόμενων καλλιεργιών ζύμωσης κατά τη βιομηχανική παραγωγή τροφών (π.χ. γιαούρτι, τυρί, ψωμί, κρασί, μπύρα), υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τους αλλεργικούς. Την κατάσταση την κάνει πιο δύσκολη η ολοένα και πιο συχνή χρήση των ενζύμων των μυκήτων μούχλας στην ενζυματική υποβάθμιση, χάρη στην οποία επιτυγχάνεται π.χ. καλύτερη γεύση ή μεγαλύτερη διάρκεια ζωής του προϊόντων.
Αλλεργίες στα τροφικά πρόσθετα
Τα τροφικά πρόσθετα είναι «φυσικές ή χημικές ουσίες οι οποίες προστίθενται στις τροφές με σκοπό να επηρεάσουν την κατάσταση τους ή να επιφέρουν επιθυμητές ιδιότητες ή αποτελέσματα». Συνήθως πρόκειται για χημικές ουσίες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν κανονικά αλλεργικά συμπτώματα, όπως αυτά που προκαλούν οι τροφές, ή τις λεγόμενες ψευδο-αλλεργίες. Οι ψευδο-αλλεργίες προκαλούν αλλεργικά συμπτώματα μόνο όταν το ευαισθητοποιημένο άτομο υπερβεί κάποια συγκεκριμένη ποσότητα κατά την κατανάλωση τους. Οι ψευδο-αλλεργίες κάνουν τη διάγνωση ακόμα πιο δύσκολη, μιας και δεν είναι η ποιότητα της συγκεκριμένης ουσίας που προκαλεί την αντίδραση αλλά η υπέρβαση κάποιας ποσότητας στην κατανάλωσή της. Τα τροφικά πρόσθετα χωρίζονται σε χρωστικές ουσίες (Ε100-180), συντηρητικά (Ε200-290), αντιοξειδωτικά (Ε210-212, Ε320-321), γαλακτωματοποιητές (Ε338-341, Ε450, Ε544, Ε545), ενισχυτικά γεύσης (Ε620-623), αρωματικές ουσίες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο, ένας ενήλικας καταναλώνει πάνω από 150 κιλά τροφικών πρόσθετων!
Αλλεργία σε φάρμακα
Θεωρητικά, κάθε φαρμακευτική ουσία μπορεί να αποτελέσει αλλεργιογόνο. Εντούτοις, υπάρχουν ομάδες φαρμάκων πιο επικίνδυνες από άλλες. Εδώ ανήκουν τα αντιβιοτικά που προέρχονται από μύκητες μούχλας, όπως η πενικιλίνη, η αμπικιλλίνη, η ερυθρομυκίνη αλλά και οι σουλφοναμίδες, τα αντιπυρετικά και τα αντιφλεγμονώδη. Τα συμπτώματα, εκτός από διαταραχές στο γαστρεντερικό σύστημα, περιλαμβάνουν δερματικά εξανθήματα ακόμα και αναφυλακτικό σοκ. Η διάγνωση των αλλεργιών αυτών στο νοσοκομείο γίνεται με βάση το ιστορικό και το αρκετά επικίνδυνο τεστ πρόκλησης, όπου χορηγείται η ουσία στον ασθενή και παρατηρείται η αντίδραση του.
Διάγνωση - Θεραπεία με Βιοσυντονισμό
Η μέθοδος του βιοσυντονισμού υπερτερεί στο θέμα της διάγνωσης αλλά και προσφέρει γρήγορη και αποτελεσματική θεραπεία. Η διάγνωση γίνεται με βιοφυσικές μεθόδους, στις οποίες ανήκουν το τεστ ηλεκτροβελονισμού και το κινησιολογικό τεστ. Χάρη σ' αυτές, η διάγνωση γίνεται άμεσα κι έγκυρα σε αντίθεση με τα κλασσικά αλλεργικά τεστ, τα οποία πολλές φορές δίνουν ασαφή ή παραπλανητικά αποτελέσματα (ψευδώς θετικά και αρνητικά αποτελέσματα).
Στη μέθοδο του βιοσυντονισμού μόνο η σωστή ανίχνευση των αλλεργιογόνων ουσιών μπορεί να βοηθήσει στην επιτυχή απευαισθητοποίησή τους. Η ιδιαιτερότητα του βιοσυντονισμού είναι ότι δεν δίνει κάποια φαρμακευτική αγωγή κατά των αλλεργικών αντιδράσεων γενικότερα, αλλά κάνει θεραπεία απευαισθητοποίησης σε κάθε αλλεργιογόνα ουσία χωριστά, γεγονός που προϋποθέτει τη σωστή εντόπιση των υπαίτιων ουσιών. Η θεραπεία είναι εύκολη, σύντομη, ανώδυνη και χωρίς παρενέργειες. Στην περίπτωση δε των αλλεργιών στα τροφικά πρόσθετα και στα φάρμακα δεν απαιτείται αποχή από την ουσία.
Πηγή: Holistic Life