Γράφει: Γεωργιάδης Γεώργιος, Ειδικός Ιατρός Ολιστικής Ιατρικής
Η καλή υγεία εξαρτάται σε μεγάλο μέρος από το πόσες τοξίνες συσσωρεύονται στον οργανισμό μας και ειδικά στην λέμφο, στο αίμα και στο νευρικό σύστημα.
Γράφει ο γιατρός Τilden στο βιβλίο του: «Τοξιναιμία, η πρωταρχική αιτία της αρρώστιας»: "Μια νευρική ή σωματική κόπωση , που μειώνει την νευρική ενέργεια σε σημείο που ξεπερνιέται η ικανότητα του οργανισμού να εξαλείψει με φυσικό τρόπο τις τοξίνες (οργανικά απόβλητα) που συσσωρεύτηκαν, προκαλεί την κατακράτηση στο αίμα των αποβλήτων που αυξάνουν την τοξιναιμία (την ποσότητα των τοξινών) πάνω από το σημείο αντίστασης και προκαλώντας μια κρίση".
Από αυτή την άποψη, κάθε αρρώστια θεωρείται σαν μια διαδικασία της φύσης για να καθαρίσει το σώμα από τις τοξίνες που έχουν υπερβεί το όριο αντοχής. Κάθε προσπάθεια που εμποδίζει αυτή την προσπάθεια θα έχει σαν αποτέλεσμα να κάνει να αποτύχει η φύση στην προσπάθεια της αυτό-θεραπείας.
Δυστυχώς η σχετική θεωρεία όσο αναφορά την τοξιναιμία, δεν ελλείφθει στα σοβαρά από την επίσημη ιατρική.
Ευτυχώς την τελευταία δεκαετία υπήρξαν ανακαλύψεις που ξανά -προσδιόρισαν με διαφορετικούς όρους, αλλάζει μόνο το όνομα των τοξινών που σήμερα ονομάζονται «ελεύθερες ρίζες».
Η βλεννογόνος του εντέρου
Εάν παρατηρήσουμε το ανθρώπινο σώμα θα δούμε πως φιλοξενεί ένα πολύ περίπλοκο υδραυλικό σύστημα, με ένα μεγάλο αριθμό από σωλήνες και σωληνάκια μέσα στα οποία κυκλοφορούν τα υγρά του σώματος: καταρχήν το αίμα και η λέμφος. Υπάρχουν κάποιες τροφές που κατά την διάρκεια της πέψης, γίνονται ένα είδος κόλλας, που ονομάζεται βλέννα, ικανή να προσκολλήσει στα τοιχώματα του εντέρου και σε άλλες οργανικές δομές, και να τα επικαλύψει με ένα στρώμα πιο πυκνό.
Αυτό το φαινόμενο μπορεί να υπάρξει ακόμα και όταν η αφόδευση είναι κανονική γιατί εξαρτάται από τον τύπο της τροφής που τρώμε. Μερικές τροφές, πράγματι, δημιουργούν πολύ βλέννα (όπως τα δημητριακά, το κρέας, το μοσχαράκι γάλακτος, το κοτόπουλο, οστρακοειδή, ο κρόκος του αυγού, οι φακές, τα φιστίκια) και άλλες που την διαλύουν (γενικώς τα εσπεριδοειδή, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, σταφύλια, αγγούρια).
Όποιου του αρέσει να κάνει πειράματα στην κουζίνα, μπορεί να διαπιστώσει πόσο τα προϊόντα από λευκό – ραφιναρισμένο αλεύρι είναι «κολλώδη», σιγοβράζοντας λίγο αλεύρι με νερό, το αποτέλεσμα θα είναι να πετύχει μια πολύ καλή κόλλα που μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται στην βιβλιοδεσία παλιών βιβλίων.
Το γεγονός πως τα εσπεριδοειδή τείνουν να διαλύσουν την βλέννα εξηγεί το γεγονός πως μερικά άτομα μετά αφού έφαγαν φράουλες με λεμόνι παρατήρησαν σπυριά στο σώμα. Η βλέννα που διαλύετε τοξίνωσε το αίμα, τα νεφρά δεν μπόρεσαν να το καθαρίσουν και ο οργανισμός «απέβαλλε» τις περίσσειες τοξίνες στο δέρμα.
Πρέπει να θυμόμαστε πως το δέρμα, μαζί με τα νεφρά και τους πνεύμονες, έχει την ιδιότητα να εξάλειψη τα οργανικά απόβλητα.
Η βλέννα του εντέρου, στην ουσία, είναι το αποτέλεσμα χρόνων συσσώρευσης κολλοειδών οργανικών ουσιών στα εντερικά τοιχώματα. Ας σκεφτούμε πως, από την αυτοψία, βρέθηκαν σε κάποια άτομα η παρουσία βλέννας μέχρι και 7-8 κιλά, της οποίας το πιο παλιό τοίχωμα της χρονολογείται και σε 10 χρόνια πριν.
Από την στιγμή την οποία πρόκειται για οργανικές ουσίες σε σταθερή θερμοκρασία των 37 βαθμών, είναι εύκολο να φανταστούμε το πόσο η βλέννα είναι σε αποσύνθεση και πως οι θρεπτικές ουσίες που μεταφέρονται από τις τροφές είναι δηλητηριασμένες από την στιγμή την οποία είναι υποχρεωμένες να διασχίσουν τα τοιχώματα του εντέρου πριν διευθετηθούν σε όλο τον οργανισμό.
Σε αυτές πρέπει να προστεθούν οι τοξικές ουσίες που παράγονται από την αλλοιωμένη χλωρίδα του εντέρου (αμμωνία, φαινόλη, ινδόλη πτωμαΐνη....) που, δηλητηριάζοντας όλο τον οργανισμό και αλλοιώνοντας το ph των κυττάρων (επίπεδο οξύτητας), δημιουργούν το ανάλογο περιβάλλον για πολλές παθολογίες και εξασθενίζοντας το αμυντικό σύστημα.
Το κοινό κρυολόγημα είναι ένα κλασσικό παράδειγμα συσσώρευσης βλέννας στις αναπνευστικές οδούς στις οποίες τα βακτηρίδια μπορούν να ζήσουν και να πολλαπλασιαστούν. Υπογραμμίζουμε πως κάθε ζων οργανισμός έχει ανάγκη από συγκεκριμένο περιβάλλον για να μπορέσει να επιβιώσει, και η βλέννα είναι ότι καλύτερο μπορούμε να προσφέρουμε για να φιλοξενήσουμε μικροοργανισμούς που είναι φορείς γρίπης, κρυολογημάτων και βλεννολιτικών παρομοίων καταστάσεων.
Συμβουλές για την εξάλειψη της εντερικής βλέννας
Παρακάτω σας δίνουμε κάποιες συμβουλές που μπορούν να σας βοηθήσουν να εξαλείψετε όσο το δυνατόν γίνεται την τυχούσα συσσωρευμένη βλέννα κατά την διάρκεια των χρόνων και να ξανά-αποκτήσετε μια καλύτερη υγεία:
- Να ξεκινάτε την ημέρα σας με ένα ποτήρι χλιαρό νερό μέσα στο οποίο έχετε προσθέσει το χυμό μισού λεμονιού (μπορείτε να γλυκάνετε με λίγη φρουκτόζη ή μαύρη ζάχαρη). Αυτό το ρόφημα, πίνοντάς το κάθε πρωί, νηστικοί, είναι ένα τέλειο σύστημα για να απελευθερωθείτε από την εντερική βλέννα και να έχετε μια καλύτερη απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, βιταμινών, ιχνοστοιχείων, μετάλλων και άλλων. Θα ήταν μια καλή συνήθεια να διατηρείτε καθ' όλη την διάρκεια της ζωής σας.
- Να αποφεύγεται τροφές που δημιουργούν βλέννα (λευκό ραφιναρισμένο αλεύρι και παράγωγα, ρύζι άσπρο επεξεργασμένο, αυγά, τυριά, κρέας, ψάρι , αλλαντικά και τροφές σε συσκευασία).
- Να χρησιμοποιείται τροφές που διαλύουν την βλέννα: εσπεριδοειδή, φρέσκα ή ξηρά σύκα, σταφύλια , λαχανικά και φρούτα φρέσκα γενικώς.
- Να χρησιμοποιείται φρούτα και λαχανικά ωμά ως επί το πλείστον εποχιακά.
- Δύο κουταλάκια του γλυκού του ροφήματος Τρέμπεν (το βρίσκεται στα οικολογικά μαγαζιά), σε ένα ποτηράκι του κρασιού με χλιαρό νερό μετά από κάθε γεύμα (το μεσημεριανό), το οποίον βοηθάει όχι μόνο στην χώνεψη αλλά και στην διάλυση της βλέννας.
Προσοχή:
Μπορεί να συμβεί κατά την διάρκεια αυτού του καθαρισμού του εντέρου, η βλέννα που διαλύεται να προκαλέσει τοξίνωση του αίματος και ως εκ τούτου να προκαλέσει πονοκέφαλο. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο μπορείτε να κάνετε μια πλύση εντέρου (κλύσμα) με 1,5 λίτρο νερό χλιαρό μέσα στο οποίον έχετε διαλύσει μια κουταλιά της σούπας μαγειρικό αλάτι (λεπτό).
Η Δίαιτα χωρίς βλέννα
Λίγοι γνωρίζουν πως οι τροφές που αποτελούνται από λευκό αλεύρι και τα γαλακτοκομικά γενικά δημιουργούν ένα είδος κόλλας, που σιγά – σιγά , καλύπτει τα τοιχώματα του εντέρου δημιουργώντας ένα στρώμα που εμποδίζει την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών και συστατικών και δηλητηριάζει εκείνα που καταφέρνουν να περάσουν τα τοιχώματα. (Καθηγητής Arnold Ehret's).
Σήμερα δίδονται πολλά ονόματα στις διάφορες δυσλειτουργίες που παρουσιάζονται στο ανθρώπινο σώμα.
Σκεφτείτε πως η κλασσική επίσημη ιατρική αριθμεί πάνω από 4000 αρρώστιες ενώ ο Ιπποκράτης, ο πρώτος κλασσικός επίσημος ιατρός αριθμούσε περίπου 300.
Κατά την φυσική ιατρική οι αρρώστιες μπορούν να χωριστούν σε δυο μεγάλες κατηγορίες:
- εκείνες νευρικής φύσεως – οι λεγόμενες ψυχοσωματικές.
- εκείνες που οφείλονται στην τοξίνωση του οργανισμού.
Κατά τον καθηγητή Arnold Ehret's, το ανθρώπινο σώμα παρομοιάζεται σαν ένα πολύπλοκο υδραυλικό σύστημα, με μια μεγάλη ποσότητα αγωγών και υγρών στην κυκλοφορία.
Υπολογίζεται πως ο οργανισμός μας αποτελείται από 80% νερό, αυτό σημαίνει πως ένας άνθρωπος 60 κιλών βάρος περιέχει 48 λίτρα νερού που αποτελεί τα διάφορα οργανικά υγρά και επίσης λαμβάνει μέρος στην σύσταση και την δομή των ιστών και των οστών του σώματός του. Φαίνεται λοιπόν σαφές πως ο φραγμός ενός και μόνου αγωγού θα δημιουργήσει ανωμαλίες σε όλη την δομή, όπως ο φραγμός ενός μικρού σωλήνα στον κινητήρα του αυτοκινήτου μπορεί να διαταράξει την λειτουργία του.
Το έμφραγμα, η εμβολή, η δυσκοιλιότητα, το κρυολόγημα, η αρτηριοσκλήρυνση, η ποδάγρα, ο φλεβίτης, τα σπυριά, η υπέρταση και άλλα δεν είναι παρά μόνο από τα λιγοστά παραδείγματα του πως μια κακή κυκλοφορία των υγρών μπορεί να δημιουργήσει πολύ σοβαρές διαταραχές και βλάβες. Οι αιτίες μπορούν να οφείλονται στην στένωση ή και το φράξιμο των αγωγών, τόσο μέσα όσο και έξω από τα διάφορα όργανα.
Οι πέτρες στην χολή είναι ένα κλασσικό παράδειγμα ενός αγωγού που έχει φράξει, ενώ οι πέτρες στα νεφρά αποδεικνύουν πως τα ξένα σώματα μπορούν να συσσωρευτούν και στο εσωτερικό ενός οργάνου.
Για να κατανοήσουμε τους λόγους που μπορούν να επιφέρουν στο φράξιμο κάποιου αγωγού ή σωλήνα του οργανισμού μας θα πρέπει να αναλύσουμε τις τροφές και πως αυτές πέπτονται και αφομοιώνονται.
Το φαινόμενο της πέψης συνίσταται στο να έρχονται οι τροφές σε επαφή με ουσίες που είναι σε βαθμό να τις διασπάσουν σε μικρότερα μέρη. Το αρχικό σημείο αυτού του φαινομένου είναι το στομάχι όπου εκκρίνονται τα οξέα του στομάχου και ειδικά το υδροχλωρικό οξύ. Το στομάχι χρησιμεύει εν πρώτοις για να πέμψει τα ζωικά προϊόντα και ιδιαίτερα το κρέας, το ψάρι και τα αλλαντικά.
Είναι λοιπόν σαφές πως το στομάχι, από την στιγμή που το περιεχόμενό του αποτελείται από ζωικές πρωτεΐνες , πρέπει να προστατευτεί από τα οξέα και αυτό το κάνει με μια κολλώδη ουσία που λέγεται «βλέννα» και που στο τέλος της πέψης περνάει στο έντερο με την τροφή που έχει ήδη επεξεργαστεί και πεμφθεί.
Το λευκό αλεύρι και τα παράγωγά του (ψωμί, ζυμαρικά, πίτσα, γλυκά και άλλα), κατά την διάρκεια της πέψης γίνονται ένα είδος κόλλας που θεωρείται σαν πηγή βλέννας και που αποτελεί ένα από τους πιο βλαβερούς παράγοντες του οργανισμού μας.
Με το πέρασμα του χρόνου αυτή η βλέννα είναι ικανή να προσκολληθεί στα τοιχώματα του εντέρου και σε άλλους οργανικούς αγωγούς, και να τα επικαλύψει με ένα πιο παχύ στρώμα.
Η γλουτένη, κολλώδης ουσία, που βρίσκεται κυρίως στο σιτάρι και επομένως στο ψωμί, μπορεί και αυτό να βλάψει και να μπλοκάρει τις εντερικές λάχνες.
Ο καθηγητής Arnold Ehret's (και εμείς συμμεριζόμαστε την γνώμη του), θεωρεί πως πολλές αρρώστιες οφείλονται στην συσσώρευση βλέννας σε κάποιο όργανο ή σε κάποιο αγωγό, με τέτοιο τρόπο που να αλλοιώσει την κανονική του λειτουργία.
Να μερικές αρρώστιες και πως ο καθηγητής καθορίζει την αιτία:
- Κρυολόγημα: προσπάθεια εξάλειψης των προϊόντων αποβολής (βλέννα) από το κεφάλι , από τον λαιμό και από τους βρόγχους.
- Πνευμονία: το κρυολόγημα κατέβηκε πιο βαθειά. Έχουμε έντονη την αίσθηση να αποβάλουμε την βλέννα από τους πνεύμονες .
- Ρευματισμοί και ποδάγρα: έχουμε συσσώρευση ουρικού οξέως και βλέννας , έχουμε επομένως έλλειψη της κυκλοφορίας της ζωτικής ενέργειας.
- Σπυριά: σαφή αποβολή ανεπιθύμητων ουσιών.
- Ωτίτιδα - Κώφωση: συσσώρευση βλέννας στους ακουστικούς πόρους.
- Δυσκοίλια: συσσώρευση απορριμμάτων στο εντερικό τμήμα.
Ο καθένας από εμάς, παρόλο που πιστεύουμε πως έχουμε καλή υγεία, έχει συσσωρεύσει ακόμη από την παιδική του ηλικία μια κάποια ποσότητα απορριμμάτων στα τοιχώματα του εντέρου.
Σκεφτείτε πως αυτοψίες έδειξαν πως το 50/60% του τελευταίου τμήματος του εντέρου – το κόλον – περιείχε μέχρι και 6/7 κιλά απορριμμάτων εκ των οποίων μερικά ήταν κάποιων χρόνων πριν.
Το γεγονός πως ένας άνθρωπος ενεργείται κάθε μέρα δεν σημαίνει πως ελευθερώνεται από την ανεπιθύμητη συσσώρευση δενδρίτων και απορριμμάτων που βρίσκονται στα τοιχώματα του εντέρου. Αυτό εξαρτάται από το γεγονός πως οι λάχνες του εντέρου είναι τόσο πυκνές και λεπτές που μπορούν να κατακρατήσουν τις κολλώδεις ουσίες (βλέννα) με τις οποίες έρχονται σε επαφή, ουσίες που παραμένουν προσκολλημένες.
Φαίνεται λοιπόν πως σε αυτή την περίπτωση οι θρεπτικές ουσίες, πριν φτάσουν στο αίμα, πρέπει να περάσουν μέσα από το στρώμα των απορριμμάτων που δρουν σαν ένα είδος «φίλτρου», που τείνει να αποσυνθέσει ακόμη και την καλή ποιότητα της τροφής.
Μερικές φορές, επίσης, μια συνεχή πείνα και ποτέ ικανοποιητική, θα μπορούσε να οφείλεται στην παραπάνω κατάσταση, γιατί πολλά θρεπτικά συστατικά χάνονται εξ αιτίας του αναφερόμενου «φίλτρου».
Επίσης οι δίαιτες που περιλαμβάνουν τροφές που πέπτονται αργά, όπως το κρέας και οι λιπαρές ουσίες, μπορούν να προκαλέσουν αποσύνθεση και την δημιουργία βλαβερών βακτηριδίων που εμποδίζουν την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών δια μέσου του εντερικού τοιχώματος.
Το κοινό κρυολόγημα είναι ένα κλασσικό παράδειγμα συσσώρευσης βλέννας στις αναπνευστικές οδούς. Η βλέννα, πράγματι, δημιουργεί το ιδανικό περιβάλλον για μικρόβια που μπορούν να πολλαπλασιαστούν.
Να θυμόμαστε πως κάθε ζωντανός οργανισμός έχει ανάγκη από το «κατάλληλο περιβάλλον» και η βλέννα είναι ότι καλύτερο που μπορούμε να προσφέρουμε για να φιλοξενήσουμε μέσα μας εκείνους τους μικροοργανισμούς που είναι φορείς της γρίπης, του κρυολογήματος, διαφόρων βλεννολιτικών παθήσεων.
Ο χυμός εσπεριδοειδών τείνει να διαλύσει την βλέννα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον κάποιοι δεν ανέχονται τις φράουλες με το λεμόνι. Οι διαταραχές που έχουν αυτά τα άτομα οφείλονται στο γεγονός πως η βλέννα που διαλύεται και που απορροφάται στο τελευταίο τμήμα του εντέρου αποβάλλει πολλές τοξίνες στο αίμα.
Ας δούμε τώρα τις τροφές εκείνες που έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν βλέννα και σε πιο βαθμό.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΒΛΕΝΝΑ
ΚΡΕΑΣ
- Μοσχάρι 38,61
- Κοτόπουλο 24,32
- Χοιρινό 12,47
ΨΑΡΙ
- Μαλάκια(γαρίδες, καραβίδες, αστακός) 19,52
- Σολωμός φρέσκος 8,32
- Λευκό ψάρι 2,75
ΑΥΓΑ
- Κρόκος 51,83
- Ολόκληρο 11,61
- Ασπράδι 8,27
ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
- Τυριά παχιά 17,49
- Μαργαρίνη 7,31
- Βούτυρο φρέσκο 4,33
ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ
- Στάρι 20,71
- Ρύζι 17,96
- Βρώμη 11,31
- Λευκό ψωμί 10,99
- Κριθάρι 10,58
- Ψωμί ολικής άλεσης 8,54
- Μακαρόνια 5,11
- Ρύζι αναποφλοίωτο 3,18
ΟΣΠΡΙΑ
- Φακές 17,80
- Αρακάς ξηρός 9,70
- Φασόλια ξηρά 3,41
ΛΑΧΑΝΙΚΑ
- Λαχανάκια Βρυξελλών 13,15
ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ
- Κάστανα 9,62
- Καρύδια 9,22
- Αμύγδαλα 2,19
ΔΙΑΦΟΡΑ
- Ζάχαρη άσπρη και γλυκά 12,31
ΡΟΦΗΜΑΤΑ-ΠΟΤΑ
- Σοκολάτα 8,10
- Μπύρα 0,28
ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΒΛΕΝΝΑ
ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
- Άπαχα τυριά 4,89
- Κρέμα γάλακτος (panna) 2,66
- Γάλα πλήρες 1,69
ΛΑΧΑΝΙΚΑ
- Σπανάκι 28,01
- Μαρούλι 14,12
- Ντομάτες 13,67
- Αγγουράκια 13,50
- Παντζάρια 11,37
- Γλυκοπατάτες 10,31
- Φασολάκια φρέσκα 8,71
- Πατάτες 5,95
- Αρακάς φρέσκος 5,15
- Αγκινάρες 4,31
- Λάχανο 4,02
- Κουνουπίδι 3,04
- Χόρτα 2,33
- Μανιτάρια 1,81
- Κρεμμύδι κόκκινο 1,09
- Σπαράγγια 1,01
- Κολοκύθα 0,28
ΦΡΟΥΤΑ
- Σύκα 27,81
- Σταφίδα 15,10
- Λεμόνι 9,95
- Πορτοκάλι 9,61
- Σταφύλι 7,15
- Φραγκοστάφυλο 7,14
- Δαμάσκηνα 5,80
- Χουρμάδες 5,50
- Ροδάκινα 5,40
- Βερίκοκα 4,79
- Μπανάνα 4,38
- Βύσσινο 4,33
- Ρόδι 4,15
- Ανανάς 3,59
- Αχλάδι 3,26
- Κεράσια 2,57
- Καρπούζι 1,83
- Φράουλα 1,76
- Μήλα 1,38
ΔΙΑΦΟΡΑ
- Λάδι ελιάς 30,56
- Ζάχαρη μαύρη 14,57
ΡΟΦΗΜΑΤΑ-ΠΟΤΑ
- Τσάι 25,49
- Ζουμί από χόρτα 7,17
- Καφές 5,60
- Λευκό κρασί 1,21
- Κόκκινο κρασί 0,59
Συμβουλές για να μειώσετε την εντερική βλέννα
- Να αρχίζετε την ημέρα σας με ένα ποτήρι χλιαρό νερό στο οποίον έχετε προσθέσει το χυμό μισού λεμονιού (μπορείτε να προσθέσετε λίγη φρουκτόζη ή μαύρη ζάχαρη). Αυτό το ρόφημα, όταν το πίνετε νηστικοί το πρωί, αποτελεί ένα υπέροχο μέσο για να απελευθερωθείτε από την εντερική βλέννα.
- Να αποφεύγετε τις τροφές εκείνες που δημιουργούν βλέννα.
- Να χρησιμοποιείται τροφές που διαλύουν την βλέννα.
- Να χρησιμοποιείται εποχιακά φρούτα και λαχανικά.
- Να πίνετε δύο κουταλιές του γλυκού ρόφημα Τρέμπεν (το βρίσκεται στα οικολογικά βιολογικά μαγαζιά) μέσα σε ένα ποτηράκι του κρασιού με χλιαρό νερό μετά το μεσημεριανό φαγητό.
Γεωργιάδης Γεώργιος
Ειδικός Ιατρός Ολιστικής Ιατρικής
www.iathiein.gr
Γράφει: Αναγνωστόπουλος Δημήτρης, Ιδρυτής της Life Therapy Academy
Η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου είναι μια μέθοδος εσωτερικού καθαρισμού από τις τοξικές ουσίες, τα αέρια, τα συσσωρευμένα κόπρανα και τις βλεννώδεις πλάκες μυκήτων που αποδυναμώνουν το σώμα και επηρεάζουν την γενικότερη λειτουργία του οργανισμού. Η αξία της υδροθεραπείας αναγνωρίζεται ευρέως στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική. Αποτελεί ένα αποτελεσματικό εργαλείο στην θεραπεία και στην πρόληψη πολλών των ασθενειών. Ο καθαρισμός αυτός γίνεται με νερό φιλτραρισμένο, αποστειρωμένο με υπεριώδεις ακτίνες και θερμασμένο στη θερμοκρασία του σώματος. Είναι μια ανώδυνη διαδικασία που φέρνει αίσθημα βαθειάς χαλάρωσης και ανακούφισης. Κατά τη ώρα της συνεδρίας μπορεί να συνοδεύεται από μασάζ παχέος εντέρου.
Το παχύ έντερο είναι σαν το αποχετευτικό σύστημα ενός σπιτιού: κανείς δεν θέλει να έρχεται σε επαφή με αυτό, όμως χωρίς αυτό το ίδιο το σπίτι και οι ένοικοι του δεν μπορούν να ζήσουν.
Και το παχύ έντερο επιτελεί για τον άνθρωπο ακριβώς αυτήν την λειτουργία: Είναι το μέρος που στέλνουμε ό,τι δεν θέλουμε να υπάρχει στη ζωή μας.
Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στα τροφικά απόβλητα που μέσω του παχέος εντέρου οδεύουν προς την απομάκρυνση, αλλά και για τα συναισθηματικά απόβλητα, δηλαδή για κάθε συναίσθημα που δημιουργήθηκε μέσα μας αλλά δεν το αποδεχόμαστε και δεν το θεωρούμε ευπρόσδεκτο στη ζωή μας. Όπως π.χ. τους φόβους μας, την θλίψη μας και τον θυμό μας.
Και αυτή η στάση οδηγεί σταδιακά σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη έλλειψη κίνησης στη ζωή μας και με την όλο και περισσότερο ακατάλληλη διατροφή στην εμφάνιση ασθενειών του παχέος εντέρου όπως δυσκοιλιότητα, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, μετεωρισμό και τέλος ακόμη και σε καρκίνο του παχέος εντέρου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι η ταχύτερα αυξανόμενη αριθμητικά μορφή καρκίνου στην σημερινή κοινωνία. Ενώ το 1995 ήταν η τέταρτη πιο συχνή μορφή καρκίνου, σήμερα είναι η δεύτερη πιο συχνή μορφή καρκίνου παγκοσμίως. Επηρεάζει άντρες και γυναίκες σχεδόν κατά το ίδιο ποσοστό, με τους άντρες να υπερτερούν ελαφρώς.
Το Σύνδρομο διαρρέοντος Εντέρου (Leaking Gut Syndrome) είναι μία ακόμη συνέπεια του τρόπου ζωής μας. Οφείλεται σε μη κατάλληλη διατροφή (πιο όξινη σε σχέση με την ουδέτερη προς σχετικά αλκαλική που χρειάζεται ο οργανισμός μας). Καθώς εισέρχονται στο έντερο πιο όξινα περιεχόμενα, αρχίζουν να καταστρέφονται τα προστατευτικά κύτταρα του επιθηλίου. Το τοίχωμα του εντέρου αρχίζει να βρίσκεται σε κατάσταση ήπιας φλεγμονής και υπερπαράγει βλέννη. Η βλέννη δημιουργεί ένα κολλώδες υπόβαθρο στο οποίο αρχίζουν και κολλούν τοξινωμένα περιεχόμενα του εντέρου. Αυτό οδηγεί στο να αρχίσουν να μεταφέρονται οι τοξίνες στα τριχοειδή αγγεία με το φαινόμενο της διαπήδησης και επομένως να μεταφέρονται οι τοξίνες μέσω του αίματος και της λέμφου σε άλλα μέρη του οργανισμού. Έτσι έχουμε μια σειρά παθολογιών όπως αλλεργίες, δερματικά προβλήματα, αυχενικό σύνδρομο, αρθρίτιδες, δυσανεξίες, κολπίτιδες, ουρολοιμώξεις, αυτοάνοσα και πολλά άλλα που οφείλονται στις συνέπειες της διασποράς των τοξινών από το έντερο σε διάφορα άλλα όργανα και μέρη του σώματος.
Πόσες φορές χρειάζεται να κάνω υδροθεραπεία παχέος εντέρου;
Δεν υπάρχει κανόνας! Το κάθε έντερο και ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Στατιστικά έχουμε δει ότι χρειάζονται συνήθως 6 με 10 συνεδρίες.
Χρειάζεται να κάνω κάτι πριν την υδροθεραπεία;
Θα ήταν καλό τις προηγούμενες δύο μέρες να τραφείτε αλκαλικά (κυρίως με λαχανικά, μαύρο ή καστανό ρύζι, φρούτα και όχι κρέας, άσπρο αλεύρι ή ζάχαρη.
Τι χρειάζεται να κάνω μετά την υδροθεραπεία;
Για το υπόλοιπο της ίδιας μέρες και για όλη την επόμενη θα πιείτε πολύ νερό (3-4 λίτρα την ημέρα) και τη μόνη τροφή που θα καταναλώσετε, θα είναι μία σούπα με πατάτα, κολοκύθι και καρότο.
Υπάρχουν κάποιες αντενδείξεις που αν τις έχω δεν θα πρέπει να κάνω υδροθεραπεία παχέος εντέρου;
Οι αντενδείξεις είναι:
- Σοβαρή Καρδιοπάθεια ή βαλβιδοπάθεια
- Σοβαρή και ανεξέλεγκτη υπέρταση
- Ανεύρυσμα
- Σοβαρή και ανεξέλεγκτη αναιμία
- Εσωτερική αιμορραγία του γαστρεντερικού σωλήνα
- Ελκώδης κολίτιδα
- Κίρρωση ήπατος
- Όγκος ή Καρκίνος στο παχύ έντερο
- Χειρουργική επέμβαση στο παχύ έντερο τους τελευταίους 6 μήνες
- Χειρουργική επέμβαση στην κοιλιά τους τελευταίους 3 μήνες
- Νεφρική ανεπάρκεια
- Αιμοκάθαρση
- Αποβολή τους τελευταίους 4 μήνες
- Έκτρωση τους τελευταίους 6 μήνες
- Εγκυμοσύνη
- Θηλασμός
- Πρωκτική αιμορραγία που δεν οφείλεται δε αιμορροΐδες
- Τρέχουσα ανοσοκατασταλτική αγωγή
- Τρέχων οξύς κοιλιακός πόνος
- Τρέχουσα τάση για έμετο
- Τρέχουσα γαστρεντερική ή άλλη λοίμωξη
- AIDS
- Ιστορικό επιληψίας
- Κολονοσκόπηση τις προηγούμενες 12 μέρες
- Κοίλη στην κοιλιακή χώρα
- Ηπατίτιδα Α, Β, C
- Εμπύρετο νόσημα
Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει το σύστημα υδροθεραπείας που θα διαλέξω;
Τα τελευταίας τεχνολογίας συστήματα πλέον διαθέτουν τα εξής χαρακτηριστικά:
- Σύστημα φιλτραρίσματος σωματιδίων, για το κρύο και το ζεστό νερό, μεγάλης διαμέτρου εισόδου και εξόδου, ώστε να μην υπάρχει μείωση της πίεσης του νερού και να επιτυγχάνεται καλύτερη δυναμική στη ροή του νερού.
- Σύστημα φιλτραρίσματος με ενεργό άνθρακα.
- Υψηλής ποιότητας σύστημα καθαρισμού και αποστείρωσης του νερού με UV ακτίνες σε δοχείο ανοξείδωτου χάλυβα που να πληροί τα υψηλότερα standards, που να σκοτώνει ιούς, βακτήρια, E. Colli, Cryptosporidium, Giardia, καθώς και άλλα μικροβιακά σωματίδια χωρίς την χρήση κάποιας χημικής ουσίας.
- Αυτόματη ρύθμιση και διατήρηση της θερμοκρασίας του νερού.
- Δείκτης πίεσης για εύκολο και λεπτομερή έλεγχο της πίεσης του νερού.
- Ενσωματωμένο σύστημα έγχυσης αντισηπτικού που να προσφέρει αποτελεσματική αντισηψία όλου του συστήματος.
- Ο χειριστής του συστήματος να είναι πιστοποιημένα εκπαιδευμένος.
- Το σύστημα να έχει Άδειες και Πιστοποιήσεις
Η Υδροθεραπεία παχέος Εντέρου είναι επώδυνη;
Εάν δεν έχουμε αιμορροΐδες σε οξεία φάση, καθόλου. Κατά τη διαδικασία το πιο δυσάρεστο αίσθημα που έχουμε είναι η αίσθηση ότι «θέλουμε να πάμε τουαλέτα».
Πώς δουλεύει το σύστημα υδροθεραπείας;
Καθαρίζει όλο το μήκος του παχέος εντέρου χρησιμοποιώντας φιλτραρισμένο και αποστειρωμένο νερό, χωρίς την πρόσμειξη φαρμάκων ή άλλων χημικών ουσιών. Η συσκευή ονομάζεται «κλειστού τύπου» κάτι που επιτρέπει η διαδικασία να είναι απλή και άνετη για τον εξεταζόμενο, και τελείως καθαρή. Δεν υπάρχουν υγρά που τρέχουν σε ανοιχτό περιβάλλον και ως εκ τούτου και καθόλου οσμές. Η διαδικασία ελέγχεται πλήρως από τον εκπαιδευμένο χειριστή για αποτελεσματικότητα, άνεση και κυρίως απόλυτη ασφάλεια.
Η υδροθεραπεία παχέος εντέρου είναι μία διαδεδομένη εδώ και αρκετές δεκαετίες μέθοδος καθαρισμού του παχέος εντέρου στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ταχύτατα. Είναι απολύτως φιλική και ακίνδυνη για τον θεραπευόμενο και με εξαιρετικά χαμηλό λειτουργικό κόστος.
Τέλος σε ιατρική έρευνα που έχει γίνει σε νοσοκομείο στις Η.Π.Α. με τη συσκευή Dotolo Toxygen Model BSC-UV, έχει κλινικά αποδειχτεί ότι συντελεί στον πιο αποτελεσματικό καθαρισμού του παχέος εντέρου και αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό και πιο εύκολο τρόπο προετοιμασίας για κολονοσκόπηση. (Danbury Hospital, 2006/BLIND CLINICAL STUDY)
Αναγνωστόπουλος Δημήτρης
Ιδρυτής της Life Therapy Academy
www.lifetherapy.gr
Τα νέα στοιχεία που δημοσιεύονται σχετικά με την επίδραση της βιταμίνης D στην υγεία μας, είναι καταιγιστικά.
Η δήλωση του Robert Heaney ότι η ιατρική εισέρχεται στην μετα – βιταμίνη D εποχή, έχει αρχίσει πλέον να γίνεται πραγματικότητα για τη διεθνή ιατρική κοινότητα.
Με χαρά όμως παρατηρώ, ότι έχει αυξηθεί και στην Ελλάδα η επίγνωση του κοινού αλλά και του ιατρικού κόσμου, σχετικά με αυτό τον τόσο σημαντικό παράγοντα για την υγεία μας.
Η συμβολή των Detox Centers σε αυτή την κατεύθυνση ήταν ζωτικής σημασίας μέσα στο 2009. Πέρα από τα ενημερωτικά άρθρα που αναρτήθηκαν στο site μας και που αναδημοσιεύτηκαν στον ελληνικό διαδικτυακό ιστό και στον ημερήσιο τύπο, ενημερώθηκαν σε ημερίδες που διοργανώθηκαν με την επιστημονική μας επιμέλεια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα πάνω από 650 επιστήμονες του χώρου της υγείας (γιατροί, φαρμακοποιοί και διαιτολόγοι).
Το κοινό αλλά και η Ελληνική επιστημονική κοινότητα ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο πάνω στο σημαντικό αυτό κομμάτι της υγείας μας.
Νέες ανακαλύψεις συνδέουν τη βιταμίνη D με προβλήματα υγείας που αφορούν από τον καρκίνο και τα καρδιακά νοσήματα, ως το κοινό κρυολόγημα.
Δύο από τα μεγαλύτερα επιστημονικά περιοδικά παγκοσμίως, το British Medical Journal και το Nature, δημοσίευσαν πρόσφατα αντίστοιχα άρθρα σχετικά με το ρόλο που παίζει η βιταμίνη D στη προστασία κατά του καρκίνου και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Βιταμίνη D και ανοσοποιητικό σύστημα
Στις 7 Μαρτίου 2010, ανακοινώθηκε στο Nature μια νέα ανακάλυψη που αφορά στο ρόλο της βιταμίνης D στην ενεργοποίηση των ανοσοποιητικών μηχανισμών του οργανισμού μας.
Όταν το σώμα μας έρχεται σε επαφή με κάποιον νέο ιό η βακτηρίδιο, επιστρατεύονται συγκεκριμένα λευκά αιμοσφαίρια – Τ λεμφοκύτταρα – για να πολεμήσουν τον εισβολέα.
Το καθένα όμως από αυτά τα κύτταρα είναι προγραμματισμένο να αναγνωρίζει έναν συγκεκριμένο ιό ή βακτηρίδιο. Έτσι για κάθε 100.000 Τ-λεμφοκύτταρα, πιθανόν μόνο ένα να ταιριάζει στο παθογόνο παράγοντα. Αυτά τα λιγοστά κύτταρα πρέπει άμεσα να πολλαπλασιαστούν για να μην επιτρέψουν στον εισβολέα να προκαλέσει νόσο.
Για να μπορέσουν όμως να ενεργοποιηθούν τα Τ-λεμφοκύτταρα και να μετατραπούν σε κύτταρα που θα σκοτώσουν το μικρόβιο, κύτταρα δολοφόνοι και βοηθητικά κύτταρα (Natural Killers Cells, ΝΚ – Helper Cells, Τh) είναι απαραίτητη η παρουσία της βιταμίνης D σε επαρκής ποσότητες.
Η νέα αυτή ανακάλυψη έχει τεράστια σημασία για την κατανόηση και τη προστασία από λοιμώδεις ασθένειες και επιδημίες μεγάλης κλίμακας.
Η βιταμίνη D προστατεύει από τον καρκίνο του εντέρου
Το British Medical Journal (Ιαν. 2010) αντίστοιχα, δημοσιεύσε μελέτη που εξέταζε τη σχέση μεταξύ των επιπέδων της βιταμίνης D και τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Το δείγμα αφορούσε πληθυσμούς 10 χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Ισπανία, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο)
και συμπεριλάμβανε πάνω από 520.000 άτομα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο χαμηλότερα είναι τα επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέως εντέρου.
Από τη συγκεκριμένη μελέτη εξήχθηκαν δύο ακόμη σημαντικά συμπεράσματα:
Α) Το πρώτο έχει να κάνει με την ενίσχυση της προστατευτικής δράσης της D από την συγχορήγηση ασβεστίου.
Β) Το δεύτερο αφορά στη βιταμίνη Α. Η πρόσληψη άνω των 3.500 iu ημερησίως μηδένιζαν όποια οφέλη από τη βιταμίνη D.
Οι συστάσεις του Vitamin D Council είναι να προσέχουμε ώστε η πολυβιταμίνες που λαμβάνουμε να μην περιέχουν βιταμίνη Α. Γνωρίζαμε ότι η βιταμίνη Α σε χαμηλές δόσεις ενισχύει τη δράση της D, πέρα από ένα σημείο και μετά όμως, επεμβαίνει αρνητικά στη δράση της βιταμίνης D. Από αυτή τη μελέτη φαίνεται ότι αυτό το σημείο είναι οι 3500 iu.
Ποια είναι τα ιδανικά επίπεδα βιταμίνης D;
Τα ιδανικά επίπεδα της βιταμίνης D αίμα μας, (ΟΗ)25 D3, τείνουν να αλλάζουν και να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.
Σύμφωνα με την κλινική εμπειρία μας στο Detox Center και τη διεθνή βιβλιογραφία, επίπεδα (ΟΗ)25D3:
- Κάτω από 40 ngr, δηλώνουν σοβαρή ανεπάρκεια.
- Από 40 – 60 ngr, δηλώνουν απλή ανεπάρκεια.
- Από 60 – 100 ngr, έχουμε ιδανικές τιμές
Τα επιστημονικά δεδομένα συνεχίζουν να αναδεικνύουν την βιταμίνη D ως τον σημαντικότερο παράγοντα για την υγεία μας. Η επίτευξη ιδανικών τιμών D φαίνεται ότι μπορεί να ενισχύσει τα μέγιστα την υγεία μας και να μας προστατεύσει από πολλά δεινά.
Από: The Johns Hopkins Medical Letter
Όσο δυσάρεστη κι αν είναι για τους ασθενείς, ωστόσο θεωρείται σωτήρια από τους ειδικούς, καθότι ανιχνεύει μέχρι και το 90% των περιπτώσεων καρκίνου στο παχύ έντερο.
Η κολονοσκόπηση, υπήρξε επί μακρόν μία από τις πιο ακριβείς διαγνωστικές εξετάσεις. Κατά τη διάρκεια της εφαρμογής της, ένας επιμήκης, ελαστικός σωλήνας, ονομαζόμενος κολονοσκόπιο, προβάλλει την εικόνα του παχέος εντέρου σε ειδικό μηχάνημα που είναι εξοπλισμένο με οθόνη. Καθώς ο γιατρός εισάγει με προσοχή το κολονοσκόπιο στο παχύ έντερο, μπορεί να ανιχνεύσει πολύποδες και άλλες ενδεχομένως προβληματικές νεοπλασίες – όπως όγκους -, ο οποίες, εάν κριθεί αναγκαίο, μπορούν να αφαιρεθούν ή να υποβληθούν σε βιοψία.
Με αυτά τα πλεονεκτήματα λοιπόν, η κολονοσκόπηση, όπως έχουν δείξει αρκετές μελέτες, προλαμβάνει έως και το 80% των πιθανών καρκίνων του παχέος εντέρου και ανιχνεύει μέχρι και το 90% των περιπτώσεων καρκίνου. Αυτό καθιστά την εξέταση μια σωτήρια μέθοδο που μπορεί να σώσει τη ζωή του ασθενούς, διότι, όταν ο καρκίνος του παχέος εντέρου διαπιστωθεί εγκαίρως στο πλαίσιο του προληπτικού ελέγχου, τότε το 80%-90% των ατόμων, μπορούν να επιβιώσουν της ασθένειας για πάνω από πέντε χρόνια. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι ο έλεγχος αυτός ίσως να μην είναι επαρκής, όπως πολλοί υποθέτουν.
Παράγοντες που επηρεάζουν τη διάγνωση
Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Annals of Internal Medicine, οι ερευνητές συνέκριναν στοιχεία κολονοσκοπήσεων που έγιναν σε 10.000 άτομα τα οποία απεβίωσαν από καρκίνο του παχέος εντέρου, με στοιχεία μιας μεγαλύτερης ομάδας ατόμων που είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά δεν είχαν εμφανίσει καρκίνο. Διαπίστωσαν, λοιπόν, ότι σχεδόν το 10% των ατόμων χωρίς καρκίνο είχαν υποβληθεί σε κολονοσκόπηση και το 7% από εκείνους που απεβίωσαν από καρκίνο του παχέος εντέρου είχαν υποβληθεί στην εξέταση εντός των προηγούμενων πέντε χρόνων από τη διάγνωση.
Αυτό μεταφράζεται σε ελάττωση του σχετικού κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου κατά 68% - μείωση πολύ ουσιαστική, αλλά μακριά από το ποσοστό μείωσης του κινδύνου κατά 90%, που είχε παρατηρηθεί σε άλλες μελέτες. Πολύ ανησυχητικό ήταν το γεγονός ότι το σημείο όπου είχε αναπτυχθεί η νεοπλασία έπαιξε σημαντικό ρόλο στο κατά πόσον αυτή ανιχνεύθηκε ή όχι. Η εξέταση δεν διαπίστωσε σχεδόν όλους τους καρκίνους που αναπτύχθηκαν στο «ανιόν κόλον» (δεξιά πλευρά του παχέος εντέρου), σημείο όπου οι νεοπλασίες είναι ίσως δυσκολότερο να εντοπιστούν. Αυτό όμως είναι το σημείο όπου εμφανίζεται σχεδόν το 40% όλων των καρκίνων του παχέος εντέρου.
Ωστόσο, η μελέτη αυτή καθαυτή είχε κάποιους περιορισμούς. Μερικοί ασθενείς ίσως προσήλθαν στον γιατρό για κολονοσκόπηση προκειμένου να ελέγξουν την υποψία τους για καρκίνο, επειδή ήδη αισθάνονταν συμπτώματα. Έτσι λοιπόν, τεχνικώς δεν υποβλήθηκαν σε έλεγχο πρωτογενούς ανίχνευσης της νόσου (δηλαδή, πριν την εκδήλωσή της). Επίσης, η πλειονότητα των κολονοσκοπήσεων πραγματοποιήθηκε από εκπαιδευόμενους γιατρούς και χειρουργούς, οι οποίοι όμως ενδεχομένως δεν ήταν τόσο έμπειροι ή επιδέξιοι ώστε να πραγματοποιήσουν την εξέταση όπως ένας γαστρεντερολόγος. Αυτό αναφέρεται γιατί η έρευνα έχει αποδείξει ότι οι γαστρεντερολόγοι έχουν μικρότερη πιθανότητα να μη διαπιστώσουν έναν καρκίνο του παχέος εντέρου, σε σύγκριση με άλλους γιατρούς. Μελέτες έχουν ήδη αποδείξει ότι οι ασθενείς έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να λάβουν ένα «ψευδώς αρνητικό» αποτέλεσμα (λανθασμένα αρνητική απάντηση) όταν η εξέταση γίνεται στο γραφείο του γιατρού, από ό,τι σε νοσοκομείο, όπου οι κολονοσκοπήσεις είναι πιο ακριβείς – αν και αυτό θα μπορούσε ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι νοσηλευόμενοι ασθενείς έχουν, από την πλευρά τους, πιο προχωρημένους και επομένως ευκολότερα ανιχνεύσιμους καρκίνους. Επίσης ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να προκύψουν σε ασθενείς με εκκολπωματική νόσο του εντέρου, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μικρά εξογκώματα στα τοιχώματα του παχέος εντέρου, τα οποία μπορούν να συγκαλύπτουν πιθανά έλκη.
Βελτιώνοντας την κολονοσκόπηση
Η κολονοσκόπηση μπορεί να μην αποτελεί την τέλεια διαγνωστική μέθοδο. Ωστόσο, ακόμη κι όταν προλαμβάνει «μόνο» το 60% των καρκίνων, εξακολουθεί να αποτελεί ένα πολύ καλό διαγνωστικό εργαλείο. Εξάλλου, υπάρχουν κάποια μέτρα που μπορείτε οι ίδιοι να λάβετε για να αυξήσετε την ακρίβεια του ελέγχου στον οποίο θα υποβληθείτε.
Κλείστε ραντεβού και επισκεφθείτε το γιατρό. Αυτό ίσως φαίνεται προφανές, αλλά τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ, εκτιμούν ότι σχεδόν οι μισοί ενήλικοι δεν υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση ενώ θα έπρεπε: η εξέταση πρέπει να γίνεται κάθε 10 χρόνια, αρχίζοντας από την ηλικία των 50 ετών (ή και συχνότερα, σε περίπτωση που έχετε οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου ή εάν είχατε υποβληθεί σε αφαίρεση νεοπλασίας κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κολονοσκόπησης).
Ένας καλός τρόπος για να υπενθυμίσετε στον εαυτό σας ότι πρέπει να υποβληθείτε σε κολονοσκόπηση είναι να προγραμματίσετε με τυπικό τρόπο τον προληπτικό έλεγχο της υγείας σας, δηλαδή μια επίσκεψη στο ιατρείο του οικογενειακού γιατρού σας για μια γενική ανασκόπηση και για συμβουλές που αφορούν στην υγεία σας. Μελέτη στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από 64.000 άτομα ηλικίας 52 μέχρι 78 ετών, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Annals of the Internal Medicine, διαπίστωσε ότι άτομα τα οποία έβαλαν στο πρόγραμμά τους τον προληπτικό έλεγχο της υγείας τους, είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε κολονοσκόπηση.
Απευθυνθείτε σε έμπειρο στην εξέταση γιατρό. Φροντίστε ο έλεγχος να γίνει από έναν γαστρεντερολόγο ή από γιατρό ο οποίος έχει ειδικευτεί στις κολονοσκοπήσεις.
Κάντε επιμελή προετοιμασία. Ακολουθείστε κατά γράμμα τις υποδείξεις του γιατρού για τον καθαρισμό του παχέος εντέρου. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο να πίνετε το καθαρκτικό διάλυμα και να επισκέπτεστε συνεχώς την τουαλέτα, ωστόσο όσο πιο καθαρό είναι το παχύ έντερο, τόσο τόσο περοσσότερες είναι οι πιθανότητες ο γιατρός σας να μη χάσει κατά την εξέταση έναν προκαρκινωματώδη πολύποδα ή μια νεοπλασία. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όσον αφορά τον έλεγχο της δεξιάς πλευράς του παχέος εντέρου, η οποία είναι ούτως ή άλλως δύσκολη να προσεγγγιστεί, καθώς το σχήμα και η καμπυλότητά του καθιστούν δύσκολη την εξέταση, πόσω μάλλον όταν δεν έχει γίνει σωστά και ο καθαρισμός.
Βεβαιωθείτε ότι νιώθετε άνετα. Η κολονοσκόπηση δεν πονάει, αλλά μερικοί ασθενείς είναι πιο ευαίσθητοι απο άλλους στο αίσθημα της πίεσης που προκαλείται απο τον αντλούμενο αέρα στο παχύ έντερο. Η ανησυχία μπορεί να οδηγήσει σε υπερκινητικότητα του εξεταζόμενου, που δυσκολεύει τον γιατρό να εστιάσει στις εικόνες του παχέος εντέρου. Πράγματι, σχετική έρευνα έχει δείξει ότι σε κατεσταλμένους ασθενείς, με τη λήψη ηρεμιστικών φαρμάκων, τα αποτελέσματα τείνουν να είναι πιο ακριβή. Επομένως, εάν δεν νιώθετε άνετα στη διάρκεια της εξέτασης, ενημερώστε τον γιατρό. Εκείνος μπορεί να χορηγήσει φάρμακα με σκοπό την καταστολή, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή κατά τη διάρκεια της εξέτασης, έτι ώστε να αισθάνεστε άνετα και να παραμένετε ακίνητοι.
Ιατρικό Περιοδικό "Popular Medicine"
Καρκίνος παχέος εντέρου και ορθού, προσέξτε τα συμπτώματα για να αντιμετωπίστε εγκαίρως τη νόσο
23 Σεπ 2010Συνέντευξη με τον Παθολόγο - Ογκολόγο, Στυλιανό Γιασσά
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου – ορθού αποτελεί το δεύτερο πιο συχνό καρκίνο σε γυναίκες και άνδρες και αντιπροσωπεύει το 13% όλων των καρκίνων. Στην Ευρώπη, γίνεται διάγνωση περίπου 190.000 νέων περιστατικών καρκίνου του παχέος εντέρου – ορθού κάθε χρόνο. Η νόσος κατά κανόνα προέρχεται από μικρές καλοήθεις βλάβες του βλεννογόνου του γνωστές ως "αδενωματώδεις πολύποδες". Ο προληπτικός έλεγχος θεωρείται καθοριστικός για την ανίχνευση καρκίνου του παχέος εντέρου-ορθού περιορίζοντας έτσι τη θνητότητα, αφού μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Για το τόσο σημαντικό αυτό θέμα μας μιλάει ο παθολόγος – ογκολόγος Στυλιανός Γιασσάς.
- Κύριε Γιασσά τι ακριβώς είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου;
-Ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του ορθού ξεκινάει από την εσωτερική επιφάνεια του παχέος εντέρου. Πρόκειται για μια νόσο που θεραπεύεται αρκεί να διαγνωστεί εγκαίρως. Στην περίπτωση αυτή, η επιτυχής αντιμετώπιση της νόσου ξεπερνά το 90%. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο δεύτερος πιο συχνός και πιο θανατηφόρος καρκίνος στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Να φανταστείτε ότι μόνο στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 3.000 άτομα προσβάλλονται κάθε χρόνο ενώ η συχνότητα της νόσου αυξάνει με γρήγορο ρυθμό. Οι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι η ηλικία, οι διατροφικές συνήθειες, οι πολύποδες, τα φλεγμονώδη νοσήματα παχέος εντέρου, η κληρονομικότητα, ο σακχαρώδης διαβήτης, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή. Θα πρέπει να σας πω ότι οι περισσότεροι καρκίνοι στο παχύ έντερο ξεκινούν από έναν καλοήθη πολύποδα. Η κολονοσκοπική αφαίρεση των πολυπόδων όμως μπορεί να προλάβει την ανάπτυξη καρκίνου.
- Υπάρχουν ωστόσο συμπτώματα τα οποία θα πρέπει να λαμβάνει κανείς σοβαρά υπόψη και για τα οποία θα πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στο γιατρό του;
- Οι πολύποδες ή ο αρχόμενος καρκίνος στο παχύ έντερο δεν έχουν συνήθως κανένα σύμπτωμα, γι' αυτό είναι πολύ σημαντικός ο προληπτικός έλεγχος. Παρόλα αυτά κατά τα πρώιμα στάδια της νόσου είναι δυνατή η απουσία ενοχλήσεων ή συμπτωμάτων. Πιθανές εκδηλώσεις του καρκίνου του παχέος εντέρου θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα ακόλουθα: Μια αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, συμπεριλαμβανομένων της διάρροιας ή της δυσκοιλιότητας ή ακόμα μια αλλαγή στη σύσταση των κοπράνων που εμμένει για περισσότερο από 2 εβδομάδες.
- Αιμορραγία από τον πρωκτό ή παρουσία αίματος στα κόπρανα, που μπορεί όμως να οφείλεται και σε άλλες αιτίες.
- Εμμένουσα δυσφορία στην κοιλιακή χώρα, όπως είναι οι κράμπες, τα φουσκώματα και το αίσθημα πόνου.
- Πόνος στην κοιλιακή χώρα το οποίο συνοδεύεται από εντερική κινητικότητα.
- Αίσθηση ατελούς κένωσης του εντέρου.
- Αδυναμία ή κόπωση.
- Ανεξήγητη απώλεια βάρους.
- Πώς γίνεται ο προληπτικός έλεγχος του ασυμπτωματικού πληθυσμού για την ανεύρεση πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου σε πρώιμο στάδιο;
α. Η δοκιμασία ανίχνευσης αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα: ανιχνεύει μικρές ποσότητες αίματος που οφείλεται σε αφανή (μη ορατή) απώλεια από καρκίνο ή σπανιότερα από πολύποδα. Είναι εύκολη εξέταση που μπορεί να γίνει και στο σπίτι. Για τη σωστή αξιολόγηση της πρέπει να προηγηθεί τριήμερη ειδική δίαιτα, σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού. Εάν γίνεται κάθε χρόνο, μειώνεται ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο παχέος εντέρου κατά ένα τρίτο. Επί θετικού αποτελέσματος απαιτείται εξέταση με κολονοσκόπηση.
β. Η ορθοσιγμοειδοσκόπηση: εξετάζει εσωτερικά τα τελευταία 60 εκ. του παχέος εντέρου (περίπου το μισό παχύ έντερο). Εισάγεται ένας λεπτός, εύκαμπτος σωλήνας με μια πηγή φωτισμού και ελέγχεται το εσωτερικό του εντέρου αναδεικνύοντας τις βλάβες (καρκίνος ή πολύποδες). Η εξέταση, εάν γίνεται κάθε 5-10 χρόνια μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο στο κατώτερο μισό του εντέρου κατά δύο τρίτα. Το μειονέκτημα της εξέτασης είναι ότι δεν μπορεί να εξετάσει για καρκίνο ή πολύποδες το εγγύς (δεξιό) τμήμα του παχέος εντέρου. Εάν υπάρχουν ευρήματα κατά την εξέταση συνιστάται περαιτέρω έλεγχος με ολική κολονοσκόπηση.
γ. Ανίχνευση αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα και ορθοσιγμοειδοσκόπηση: ο συνδυασμός αποτελεί πιο αποτελεσματική πρακτική από ότι ο έλεγχος με μόνο τη μία εξέταση.
δ. Ο ακτινολογικός έλεγχος με βαριούχο υποκλυσμό: μετά από προετοιμασία με καθαρτικό του εντέρου εισάγεται ένας μικρός σωλήνας στο έντερο από όπου διοχετεύεται σκιαγραφική ουσία (βάριο). Στη συνέχεια γίνεται εμφύσηση αέρα και λαμβάνονται ακτινογραφίες. Με την εξέταση αυτή βρίσκονται μόνο οι μισοί πολύποδες >1 εκ. και δεν υπάρχει δυνατότητα λήψης βιοψίας από μια ύποπτη βλάβη κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Εάν υπάρξει υπόνοια καρκίνου ή πολύποδα συστήνεται έλεγχος με κολονοσκόπηση.
ε. Η κολονοσκόπηση: μετά από καθαρισμό του εντέρου, χορηγείται ελαφρά καταστολή και αναλγησία (μέθη) και εξετάζεται όλο το παχύ έντερο, με λεπτό, εύκαμπτο σωλήνα που εισάγεται από τον πρωκτικό δακτύλιο, συνήθως ανώδυνα. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, εάν βρεθεί κάποια ύποπτη βλάβη υπάρχει δυνατότητα λήψης δειγμάτων (βιοψίας) για ιστολογική εξέταση. Επίσης, εάν βρεθεί ένας πολύποδας με χαρακτηριστικά που τον κάνουν εξαιρέσιμο, μπορεί να αφαιρεθεί την ίδια στιγμή ή σε δεύτερο χρόνο από τον γιατρό που κάνει την εξέταση. Με την κολονοσκόπηση βρίσκονται οι περισσότεροι μικροί πολύποδες και σχεδόν όλοι οι μεγάλοι πολύποδες και οι καρκίνοι. Σοβαρή αιμορραγία ή διάτρηση μπορεί να συμβεί σε μία στις χίλιες εξετάσεις. Λόγω της μέθης δεν επιτρέπεται το οδήγημα μετά την εξέταση και είναι σκόπιμο ο ασθενής να συνοδεύεται στο σπίτι από άλλο άτομο. Η κολονοσκόπηση είναι η μοναδική αποτελεσματική διαγνωστικά και θεραπευτικά εξέταση του παχέος εντέρου.
ζ. Νέες εξετάσεις: διάφορες προληπτικές εξετάσεις βρίσκονται σε στάδιο αξιολόγησης. Μεταξύ αυτών είναι και η εξέταση κοπράνων για γενετικές ανωμαλίες που σχετίζονται με τον καρκίνο του παχέος εντέρου, και ένας τύπος αξονικής τομογραφίας που λέγεται εικονική κολονοσκόπηση. Οι εξετάσεις αυτές μελετώνται και δεν προτείνονται ακόμη για προληπτικό έλεγχο. Η εικονική κολονοσκόπηση απαιτεί προετοιμασία του εντέρου με καθαρτικό και εάν βρεθεί κάποια βλάβη απαιτείται έλεγχος και με κολονοσκόπηση.
- Ποιοι πρέπει να κάνουν προληπτικό έλεγχο;
Ομάδα μέσου κινδύνου: άτομα ηλικίας 50 ετών ή μεγαλύτερα, χωρίς ιδιαίτερους επιβαρυντικούς παράγοντες (και χωρίς συμπτώματα), πρέπει να υποβάλλονται σε προληπτικό έλεγχο για πολύποδες ή καρκίνο παχέος εντέρου. Το είδος της εξέτασης μπορεί να επιλεγεί από τις περιγραφόμενες ανωτέρω, μετά από συζήτηση με τον γιατρό και εκτίμηση των διαφόρων εξετάσεων ως προς την αποτελεσματικότητα, ευκολία, διαθεσιμότητα, ασφάλεια και κόστος. Εάν είναι φυσιολογική η κολονοσκόπηση επανέλεγχος σε 10 χρόνια. Εάν στην εξέταση υπάρξουν ευρήματα, επανέλεγχος γίνεται πιο σύντομα, μετά από σύσταση του γιατρού.
Ομάδα υψηλού κινδύνου: σε αυτή την ομάδα, που η πρόληψη πρέπει να ξεκινάει σε μικρότερη ηλικία, να είναι πιο συχνή και να γίνεται με πιο ευαίσθητες εξετάσεις όπως η κολονοσκόπηση:
α. άτομα με οικογενειακό ιστορικό πολυπόδων ή καρκίνου παχέος: άτομα με ένα ή περισσότερους πρώτου βαθμού συγγενείς (πατέρα, μητέρα, αδελφό, αδελφή ή παιδί) με καρκίνο ή αδενωματώδεις πολύποδες, πρέπει να ξεκινούν τον προληπτικό έλεγχο στα 40 ή 10 χρόνια νωρίτερα από τη διάγνωση στην οικογένεια (ότι έρχεται πρώτο). Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται με κολονοσκόπηση που επαναλαμβάνεται κάθε 5 χρόνια.
β. άτομα με οικογενειακό ιστορικό οικογενούς αδενωματώδους πολυποδίασης: τα άτομα αυτά έχουν ανάγκη από γενετικό έλεγχο για να διαπιστωθεί εάν φέρουν το παθολογικό γονίδιο, που οδηγεί σε ανάπτυξη πολλών πολυπόδων και καρκίνου παχέος εντέρου σε μικρή ηλικία. Άτομα που φέρουν το παθολογικό γονίδιο ή δεν το γνωρίζουν, έχουν ανάγκη από ετήσια ορθοσιγμοειδοσκόπηση ξεκινώντας από την εφηβεία.
γ. άτομα με οικογενειακό ιστορικό κληρονομικού, μη πολυποδιασικού καρκίνου παχέος εντέρου: τα άτομα αυτά έχουν επίσης ανάγκη από γενετικό έλεγχο. Όσοι φέρουν παθολογικό γονίδιο ή δεν το γνωρίζουν, πρέπει να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση (γιατί οι πολύποδες και οι καρκίνοι σε αυτούς τους ανθρώπους είναι συνήθως στο δεξιό κόλον, το τμήμα του εντέρου που δεν ελέγχεται με την ορθοσιγμοειδοσκόπηση) ανά διετία από την ηλικία των 25.
δ. άτομα με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο (ελκώδη κολίτιδα ή Crohn): κολονοσκόπηση με λήψη βιοψιών ανά ένα ή δύο χρόνια, ξεκινώντας από την οκταετία μετά την έναρξη της φλεγμονής επί προσβολής όλου του εντέρου ή μετά τη δεκαπενταετία επί προσβολής του ορθού και σιγμοειδούς.
Συνέντευξη με τον Παθολόγο - Ογκολόγο, Στυλιανό Γιασσά
Συνέντευξη με τον Χειρουργό, Νικόλαο Τσαγκούλη
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο τρίτος πιο συχνά εμφανιζόμενος καρκίνος σε άνδρες και γυναίκες. Παρόλα αυτά η θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου πέφτει διαρκώς τα τελευταία 20 χρόνια και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι οι θεραπείες έχουν βελτιωθεί κατά πολύ. Έχει ιδιαίτερη σημασία η συγκεκριμένη μορφή καρκίνου να αντιμετωπιστεί στα αρχικά στάδια, πριν να εξαπλωθεί. Όμως αυτό συμβαίνει μόνο σε ποσοστό 40%, γι' αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση. Πάντως η μέθοδος της ρομποτικής χειρουργικής που χρησιμοποιείται στις μέρες μας για τη θεραπεία της νόσου, θεωρείται η πιο αποτελεσματική αποφέροντας σημαντικά οφέλη στην υγεία του ασθενούς. Για τις νεότερες εξελίξεις ως προς τη σύγχρονη αντιμετώπιση του καρκίνου παχέος εντέρου και ορθού, μας μιλάει ο χειρουργός Νικόλαος Τσαγκούλης.
- Κύριε Τσαγκούλη τι ακριβώς είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του ορθού;
- Ο καρκίνος του παχέος εντέρου εξακολουθεί να είναι σήμερα η πιο συχνή κακοήθης πάθηση του πεπτικού συστήματος και η δεύτερη σε θνητότητα κακοήθεια στις ΗΠΑ και στην Δυτική Ευρώπη. Το αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου και του ορθού προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα, διαφέρει όμως ως προς την εντόπιση. Η πραγματική αιτία που παθαίνει κανείς καρκίνο του παχέος εντέρου και του ορθού είναι άγνωστη, υπάρχουν όμως προδιαθεσικές ή προκαρκινικές καταστάσεις όπως είναι:
- Ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (ελκώδης κολίτιδα-Νόσος του Chron).
- Πολύποδες του παχέος εντέρου και του ορθού.
- Γενετική προδιάθεση σε άτομα με οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση.
- Κληρονομικότητα: Υπάρχουν τουλάχιστον δύο τύποι ορθοκολικού καρκίνου χωρίς πολυποδίαση (Σύνδρομα Lynch I, II). Με την πρόοδο της επιστήμης και της μοριακής βιολογίας έχουν βρεθεί ογκογονίδια, όπως το p.53 σε τμήματα χρωμοσωμάτων που προκαλούν ορθοκολικό καρκίνο.
- Ποια είναι τα συμπτώματα;
- Δεξιό Κόλον: Η διάγνωση στην περιοχή είναι δύσκολη και πολλές φορές γίνεται καθυστερημένα λόγω της μεγάλης διαμέτρου του δεξιού κόλου. Τα συμπτώματα στην περιοχή αυτή είναι τα παρακάτω:
- Αναιμία (Ωχρότητα, ζάλη, αδυναμία, κόπωση), από μικροαιμορραγία που προκαλεί ο όγκος.
- Δυσπεπτικά ενοχλήματα και πόνος στη κοιλιακή χώρα.
- Ψηλαφητή μάζα στο κάτω δεξί μέρος της κοιλιάς όταν ο όγκος μεγαλώσει πολύ.
- Στο αριστερό Κόλον: Αλλαγή των συνηθειών του εντέρου (Δυσκοιλιότητα – Διάρροιες η εναλλαγή αυτών).
- Μικρή ποσότητα αίματος και βλέννης στα κόπρανα.
- Εντερική απόφραξη σε προχωρημένα στάδια η οποία όμως μπορεί να είναι και η πρώτη εκδήλωση της νόσου
-Στη περιοχή του Ορθού το κυριότερο σύμπτωμα είναι η αιματοχεσία δηλαδή η αποβολή ζωηρού ερυθρού αίματος από το ορθό.
- Και η διάγνωση πώς γίνεται;
- Χρυσός κανόνας για τη διάγνωση του ΟΚΚ είναι η ενδοσκόπηση (κολονοσκόπιση ορθοσκοπική) με τη λήψη βιοψιών. Νέα απεικονιστική μέθοδος είναι η εικονική κολονοσκόπιση που γίνεται στον αξονικό τομογράφο αλλά δεν μας δίνει τη δυνατότητα λήψης βιοψιών.
- Βαριούχος υποκλυσμός: Μας απεικονίζει τον ΟΚΚ σαν «φαγωμένο μήλο» και δίνει πληροφορίες για το υπόλοιπο έντερο.
- Mayer, ειδική εξέταση για ανέρευση αίματος στα κόπρανα.
Για τη σταδιοποίηση της νόσου πρέπει να γίνουν και μία αξονική τομογραφία θώρακα και άνω κάτω κοιλίας.
Για τον καρκίνο του ορθού χρήσιμο είναι να γίνεται ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία πυέλου για την ανεύρεση λεμφαδενικών μεταστάσεων αλλά και τη διήθηση ή όχι του σφηγκτηριακού μηχανισμού.
- Κάνει μεταστάσεις ο ορθοκολικός καρκίνος και πως;
- Κατά συνέχεια ιστών στο εντερικό τοίχωμα, κυκλοτερώς ένας καρκίνος για να αποφράξει τον αυλό του εντέρου χρειάζεται σχεδόν 2 χρόνια και επιμήκως ο καρκίνος επεκτείνεται 7 εκατοστά κεντρικά και 4 εκατοστά περιφερικά.
- Λεμφογενώς: στους λεμφαδένες κατά μήκος των αγγείων που αιματώνουν το αντίστοιχο τμήμα του εντέρου.
- Αιματογενώς: Ήπαρ – πνεύμονες και σπανιότερα οστά.
-Πώς αντιμετωπίζεται;
- Η αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου είναι χειρουργική και συνίσταται στην εκτομή του πάσχοντος τμήματος του εντέρου με το σύστοιχο μεσεντέριο ώστε να επιτευχθεί ένας ογκολογικά επαρκής λεμφαδενικός καθαρισμός.
- Ποιες επεμβάσεις γίνονται για την αντιμετώπιση της νόσου;
- Για καρκίνο στο τυφλό ανιόν και δεξιά κολική καμπή, δεξιά κολεκτομή. Για καρκίνο στο εγκάρσιο εκτεταμένη δεξιά κολεκτομή, για όγκους κατιόντος κόλου αριστερά ημίκολεκτομή, για όγκους του σιγμοειδούς σιγμοειδεκτομή και για πολλαπλούς όγκους, όπως στον ΟΚΚΧΠ είναι η υφολική κολεκτομή.
Για όγκους του ορθού χαμηλή πρόσθια εκτομή του ορθού ενώ για τους όγκους κατώτερου ορθού κοιλιοπεριναική εκτομή ή και επεμβάσεις διατήρησης των σφιγκτήρων.
- Ποια η θέση της λαπαροσκοπικής και ρομποτικής χειρουργικής στην αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου;
- Με την πρόοδο και εξέλιξη της τεχνολογίας που έχει άμεση εφαρμογή στην λαπαροσκοπική και ρομποτική χειρουργική όλες οι προαναφερθείσες επεμβάσεις μπορούν πλέουν να γίνουν με τις μεθόδους αυτές.
Υπήρχαν την προηγούμενη δεκαετία πολλές ενστάσεις όσο αφορά τη δυνατότητα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής να έχει τα ίδια ογκολογικά αποτελεσματα με τις ανοιχτές επεμβάσεις.
Όμως πολυετείς μελέτες που έγιναν σε εξειδικευμένα κέντρα χειρουργικής παχέως εντέρου ανά τον κόσμο, απέδειξαν ότι η αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου με λαπαροσκοπική τεχνική έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα με την ανοιχτή χειρουργική ως προς την ριζικότητα των εκτομών, την ογκολογική ασφάλεια, την έκβαση της νόσου και την πενταετή επιβίωση.
Έτσι η λαπαροσκοπική κολεκτομή θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί θεραπεία εκλογής σε επιλεγμένους ασθενείς για την αντιμετώπιση του καρκίνου παχέος εντέρου.
- Ποια είναι τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής κολεκτομής;
- Μικρότερη απώλεια αίματος στο χειρουργείο γιατί υπάρχει καλύτερη ορατότητα, γίνονται ακριβείς και λεπτοί χειρισμοί και δεν υπάρχει μεγάλο χειρουργικό τραύμα.
- Λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος επειδή δεν υπάρχει τομή το οποίο συνεπάγεται γρηγορότερη κινητοποίηση του αρρώστου, μείωση των αναπνευστικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την παρατεταμένη κατάκλιση αλλά και από την αδυναμία του αρρώστου να αναπνεύσει σωστά λόγω πόνου.
- Συντομότερη επαναλειτουργία του εντέρου (περίπου 24 ώρες), ενώ στην ανοιχτή χειρουργική η επαναλειτουργία του εντέρου ξεκινά μετά από 72 ώρες τουλάχιστον.
- Μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, περίπου 3 ημέρες ενώ μετά από ανοιχτή κολεκτομή η παραμονή είναι τουλάχιστον 5-7 ημέρες. Αυτό στις μέρες μας σημαίνει μικρότερος κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία.
- Συντομότερη επιστροφή του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες και την εργασία του.
- Φυσικά αισθητικοί λόγοι αφού η επέμβαση γίνεται από πολύ μικρές τομές και με άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.
- Πώς ακριβώς γίνεται η επέμβαση;
- Η επέμβαση γίνεται από 4 μικρές τομές, περίπου 10 χιλιοστών, όπου τοποθετούνται ειδικά trocars που μας δίνουν πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Γίνεται εμφύσηση διοξειδίου του άνθρακα στην κοιλιά ώστε να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για να εκτελεστεί η επέμβαση. Τα «μάτια» μας είναι μία κάμερα υψηλής ευκρίνειας με μεγέθυνση περίπου 20 φορές που μας παρέχει άριστη όραση. Η επέμβαση γίνεται με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων που μας επιτρέπουν να κάνουμε λεπτές και ακριβείς κινήσεις ώστε να έχουμε τη λιγότερη δυνατή ιστική βλάβη. Ο χρόνος της επέμβασης είναι ίδιος με την ανοιχτή χειρουργική στα χέρια εξειδικευμένων χειρουργών.
- Σε ότι αφορά την εφαρμογή της ρομποτικής τεχνολογίας στην χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου;
- Η ρομποτική χειρουργική είναι μία εξέλιξη της λαπαροσκοπικής, ότι πιο νέο και άρτια τεχνολογικά υπάρχει στο χώρο της χειρουργικής. Ο χειρουργός βρίσκεται στην κονσόλα ελέγχου και το ρομπότ με τους τρεις ή τους τέσσερις βραχίονες υπάκουει στις εντολές του και εκτελεί την επέμβαση.
Τα σημαντικά πλεονεκτήματα του ρομπότ είναι η τρισδιάστατη όραση που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας όπου διακρίνεις την παραμικρή λεπτομέρεια.
Το ανθρώπινο χέρι έχει τη δυνατότητα περιστροφής κατά 270 μοίρες. Το ρομπότ όμως έχει τη δυνατότητα περιστροφής κατά 360 μοίρες πράγμα που διευκολύνει και επιταχύνει τη συρραφή των αναστομώσεων, ιδίως χαμηλά στην πύελο.
Επίσης το ρομπότ είναι έτσι προγραμματισμένο για την προστασία του ασθενούς και του γιατρού ώστε σε οποιαδήποτε απότομη κίνηση να «μπλοκάρει» για να αποφεύγονται λάθη.
Μελέτες όσο αφορά την εφαρμογή του ρομπότ στη χειρουργική του παχέος εντέρου τώρα δημοσιεύονται στη βιβλιογραφία με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα και πεποίθηση μου είναι ότι στο μέλλον θα αποτελεί μία καθημερινή πρακτική στην αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου.
Συνέντευξη με τον Χειρουργό, Νικόλαο Τσαγκούλη
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί μία από τις συχνότερες μορφές καρκίνου που εμφανίζονται στον άνθρωπο. Αρχικά μπορεί να προκαλέσει μόνο ανεπαίσθητα ή και καθόλου συμπτώματα, με τη πάροδο όμως του χρόνου η κατάσταση επιδεινώνεται. Μια πρώτη ένδειξη είναι η αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου ενώ στη συνέχεια παρουσιάζονται αδυναμία, απώλεια βάρους και εύκολη κούραση. Η συγκεκριμένη μορφή καρκίνου προέρχεται από μικρούς καλοήθεις όγκους του εντέρου, γνωστούς και ως πολύποδες , οι οποίοι εμφανίζονται συχνότερα, καθώς αυξάνεται η ηλικία του ατόμου. Αν αυτοί διαγνωστούν έγκαιρα, μπορούν να αφαιρεθούν ανώδυνα, κυρίως με τη μέθοδο της ρομποτικής χειρουργικής . Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το είδος καρκίνου, το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί και πάνω από όλα πώς να προληφθεί μας δίνει ο γενικός χειρουργός Θεμιστοκλής Ευκαρπίδης.
Ποιοι παράγοντες ευθύνονται για την εμφάνιση του καρκίνου παχέος εντέρου;
H πραγματική αιτία του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι άγνωστη. Προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται η ελκώδης κολίτις, η νόσος του Crohn, η έκθεση στην ακτινοβολία, οι πολύποδες του παχέος, ενώ έχει βρεθεί σχέση με τον καρκίνο του μαστού και τη χολολιθίαση στις γυναίκες καθώς και με τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων τύπου 16. Έχει βρεθεί επίσης γενετική προδιάθεση σε άτομα με οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση.
Ποιες ομάδες είναι περισσότερο ευπαθείς;
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι νόσος κυρίως του Δυτικού πολιτισμού με την επιβάρυνση που επιφέρουν περιβαλλοντικοί παράγοντες και κυρίως η διατροφή. Πληθυσμοί δηλαδή που καταναλώνουν περισσότερο ζωικά λευκώματα και κορεσμένα λιπαρά εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνιση της νόσου, συγκριτικά με πληθυσμούς που ακολουθούν μια δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες.
Έχει μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας, συγκριτικά με άλλες μορφές καρκίνου;
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι η πιο συχνή κακοήθης πάθηση του πεπτικού ενώ είναι δεύτερη σε συχνότητα και θνησιμότητα μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Το θετικό με τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι πως εάν διαγνωσθεί έγκαιρα έχει ποσοστό επιβίωσης που ξεπερνά το 80%.
Ποια είναι τα πρώτα συμπτώματα που πρέπει να οδηγήσουν κάποιον στον ιατρό του;
Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την εντόπιση του όγκου όπως και από το μέγεθός του. Ανεξήγητη αναιμία που συνοδεύεται από εύκολη κόπωση, ζάλη, αδυναμία, δυσπεπτικά ενοχλήματα και πόνος στη κοιλιά είναι συνήθη συμπτώματα που αφορούν στον καρκίνο του δεξιού τμήματος (κόλου) του παχέος εντέρου. Τα συμπτώματα είναι πιο χαρακτηριστικά στον καρκίνο του αριστερού κόλου και του ορθού με κυριότερο την αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, την παρουσία αίματος και βλέννης στα κόπρανα, το αίσθημα της ατελούς κένωσης ή και την αποβολή καθαρού αίματος.
Πως αντιμετωπίζεται;
Η θεραπεία στον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι αμιγώς χειρουργική. Πολύποδες έμμισχοι ή μικρού μεγέθους μπορούν να εξαιρεθούν ενδοσκοπικά κατά τη διάρκεια της κολοσκόπησης. Μικροί επίσης όγκοι και καλά διαφοροποιημένοι στην περιοχή του ορθού μπορούν να εξαιρεθούν με τοπική εκτομή. Για μεγαλύτερους όγκους η Λαπαροσκοπική Κολεκτομή και πρόσφατα η Ρομποτική Χειρουργική κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος από την κλασσική (ανοικτή) χειρουργική. Και οι δύο μέθοδοι πραγματοποιούνται με τη δημιουργία πολύ μικρών τομών στη κοιλιακή χώρα, την εισαγωγή αέρα στη κοιλιά και τη χρήση στην μεν Λαπαροσκοπική των συνηθισμένων λαπαροσκοπικών εργαλείων, στη δε Ρομποτική ενός «ρομπότ» που «μεταφράζει» τις κινήσεις του χειρουργού με μεγαλύτερη ακρίβεια, μεγαλύτερη ικανότητα χειρισμών και τρισδιάστατη όραση συγκριτικά με τη Λαπαροσκοπική. Η μέθοδος (Ρομποτική) συνδυάζει όλα τα πλεονεκτήματα της Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής, δηλαδή μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο, μικρότερη απώλεια αίματος, μικρότερο χρόνο νοσηλείας και φυσικά αισθητικό αποτέλεσμα, με τη δυνατότητα για πολύπλοκους χειρισμούς με μεγαλύτερη ασφάλεια και ακρίβεια.
Πως εξασφαλίζεται η καλή λειτουργία του εντέρου, που θα αποτρέψει και τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου;
Μια δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες, σε φρούτα και λαχανικά, πτωχή σε κόκκινο κρέας, προτίμηση σε ψάρια και άσπρο κρέας, αποφυγή των λιπαρών, του αλκοόλ και του καπνίσματος, δηλαδή υιοθέτηση της μεσογειακής διατροφής, αποτελούν ασπίδα κατά του καρκίνου του παχέος. Τέλος η κολοσκόπηση μετά την ηλικία των 50 ετών είναι εκ των ων ούκ άνευ διαδικασία για όλο τον πληθυσμό και ικανή να ανιχνεύσει μικρές βλάβες ή έναν καρκίνο σε αρχικό στάδιο με πολύ υψηλά ποσοστά θεραπείας.
Γράφει: Νίκος Καβαλλιεράτος, Γενικός Χειρουργός, Συνεργάτης Ιατρικού Π. Φαλήρου
Εκκόλπωμα, εκκολπωμάτωση, εκκολπωματίτιδα
Ο όρος εκκόλπωμα χρησιμοποιείται για να περιγράψει μιά λίγο-πολύ μικρή σακκοειδή κοιλότητα που επικοινωνεί με τον αυλό ενός κοίλου (σωληνωτού) σπλάγχνου. Συνηθέστατα αφορά τον πεπτικό σωλήνα (οισοφάγο, στόμαχο, λεπτό και παχύ έντερο). Όταν σε ένα όργανο ή μία περιοχή υπάρχουν πολλά εκκολπώματα, αναφερόμαστε σε εκκολπωμάτωση του οργάνου ή της περιοχής. Εκκολπωματίτις είναι η φλεγμονή ενός ή περισσοτέρων εκκολπωμάτων και της γύρω περιοχής, ενώ σαν εκκολπωματική νόσος περιγράφεται το σύνολο των συμπτωμάτων και επιπλοκών που μπορεί να προκληθούν σε περιπτώσεις εκκολπωμάτωσης.
Εκκολπωμάτωση Παχέος Εντέρου -Αιτιολογία
Η συνηθέστερη εντόπιση εκκολπωμάτων είναι το παχύ έντερο (κόλον). Αποτελούν προβολή του εσωτερικού στρώματος του εντερικού τοιχώματος (βλεννογόνου) σε θέσεις αδυναμίας του μέσου στρώματος -εκεί που εισέρχονται μικροσκοπικά αγγεία και διατάσσονται τυπικά σε παράλληλες σειρές μεταξύ των κολικών ταινιών.
Στους πληθυσμούς της Ευρώπης καιτης Βορείου Αμερικής τα εκκολπώματα εντοπίζονται στο αριστερό κόλον - 90% των ασθενών έχουν εκκολπωμάτωση του σιγμοειδούς ενώ μόνο 15% στο δεξιό κόλον. Η κατανομή αυτή σχετίζεται με την αιτιολογία, καθότι έργο του σιγμοειδούς η έντονη σύσπαση που ρυθμίζει την κίνηση του περιεχομένου προς το ορθό. Η αυξημένη πίεση μέσα στο σιγμοειδές ωθεί τον βλεννογόνο να προβάλλει διά των προαναφερθέντων αδύνατων σημείων του μυϊκού στρώματος. Παράγοντες που εμπλέκονται στην αιτιολογία είναι η αντοχή του τοιχώματος, διαταραχές της κινητικότητας και διαροφικές συνήθειες ιδίως η πτωχή ίνες δίαιτα. Πρόσφατα έχει ενοχοποιηθεί η φλεγμονή.
Επίπτωση - Ηλικιακή κατανομή
Η εκκολπωμάτωση περιεγράφει γιά πρώτη φορά σχετικά αργά - κατά τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα. Είναι δύσκολο να καθοριστεί η πραγματική συχνότητα, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προκαλεί συμπτώματα. Σε νεκροτομικές μελέτες εμφανίζεται αύξηση της ανεύρεσης της από 5-10% το 1930 στο 35-50% το 1969. Αποτελεί μία από τις κυριώτερες αιτίες εξωνοσοκομειακών επισκέψεων, αλλά και νοσηλείας. Υπολογίζεται η πέμπτη σε σημασία γαστρεντερική νόσος διεθνώς. Σε εκκολπωματική νόσο αποδίδονται 130.000 νοσοκομειακές νοσηλείες ετησίως στις ΗΠΑ. Είναι σπάνια στους αναπτυσσόμενους πληθυσμούς και συνηθισμένη στις δυτικές και βιομηχανικές κοινωνίες με περίπου 33% συχνότητα στις άνω των 60 ηλικίες. Είναι πλέον ευρέως παραδεκτό ότι η αυξημένη συχνότητα στις δυτικού τύπου κοινωνίες σχετίζεται με την έλλειψη φυτικών ινών στη δίαιτα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αύξηση της εκκολπωμάτωσης σε ασιατικές κοινωνίες που υιοθετούν δυτικό τρόπο ζωής. Κλασικά η εκκολπωμάτωση θεωρείτο νόσος των ηλικιωμένων αφού η εμφάνιση της σε ηλικίες κάτω των 50 ανήρχετο σε 5%. Πρόσφατα, η συχνότητα σε νέους ασθενείς έχει αυξηθεί και περιγράφεται σε διάφορες μελέτες σε ποσοστά από 18% έως και 34%.
Συμπτώματα - διάγνωση
Η εκκολπωμάτωση αυτή καθ' αυτή δεν προκαλεί συμπτώματα. Όταν υπάρχει συμπτωματολογία, αφού αποκλεισθεί άλλη αιτία, αναφερόμαστε πλέον σε εκκολπωματική νόσο. Τα ενοχλήματα μπορεί να είναι αμβληχρά ή περισσότερο έντονα και εμφανίζουν ευρύ φάσμα από κατά διαστήματα άλγος στο υπογάστριο ή στο αριστερό πλάγιο της κοιλίας, δυσουρικά ενοχλήματα, δυσκοιλιότητα λόγω στένωσης, αιμορραγίες ή και άλλες επιπλοκές. Η εκκολπωματική νόσος μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως εξής: (α) συμπτωματική μη επιπλεγμένη -μοναδικό επεισόδιο μη ειδικών συμπτωμάτων (πόνος στο υπογάστριο, μετεωρισμός, διάρροια) χωρίς σημεία φλεγμονής, (β) υποτροπιάζουσα συμπτωματική μη επιπλεγμένη - περισσότερα του ενός επεισόδια, (γ) επιπλεγμένη - συνδεδεμένη με σημεία φλεγμονής ή άλλες επιπλοκές. Η διάγνωση της εκκολπωμάτωσης του παχέος εντέρου γίνεται κλασικά με βαριούχο υποκλυσμό (ακτινολογική εξέταση) και σε βελτιωμένη έκδοση με διπλή σκιαγράφηση.
Ο ρόλος της κολονοσκόπησης είναι επίσης σπουδαίος και φαίνεται ότι οι επιφυλάξεις που υπήρχαν παλιότερα για το φόβο διάτρησης κάποιου εκκολπώματος δεν ισχύουν. Η αξονική τομογραφία εκτός της ανάδειξης της πάθησης δίνει πληροφορίες για το πάχος του τοιχώματος του εντέρου, όπως και για την ύπαρξη επιπλοκών (περικολικός φλέγμων, απόστημα, διάτρηση προς παρακείμενα όργανα).
Επιπλοκές
Εκκολπωματίτις
Πρόκειται για τη συχνότερη επιπλοκή της εκκολπωμάτωσης. 10-25% των ασθενών με εκκολπώματα θα εμφανίσουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο φλεγμονής. Εξ αυτών 30% θα αναπτύξουν επιπλεγμένη εκκολπωματική νόσο. Η συχνότης διάτρησης συνδεδεμένης με τη νόσο αυξάνεται. Ο μηχανισμός ανάπτυξης της φλεγμονής έχει σχέση με την απόφραξη του στομίου του εκκολπώματος από εντερικό περιεχόμενο και τα πολύ υψηλά μικροβιακά φορτία. Ακολουθεί μικρορήξη προς το περικολικό λίπος, το μεσόκολο ή το μεσεντέριο, με αποτέλεσμα το σχηματισμό μιάς φλεγμονώδους μάζης. Αν η ρήξη είναι μεγαλύτερη και επέλθει οξέως, είναι πιθανή η δημιουργία ευμεγέθους αποστήματος ή βαρειάς περιτονίτιδας. Οι ασθενείς με εκκολπωματίτιδα εμφανίζουν έντονο, συνήθως συνεχές άλγος στο αριστερό κάτω τεταρτημόριο της κοιλιάς, μερικές φορές συνδυασμένο με αλλαγές στις εντερικές συνήθειες. Αποβολή αίματος είναι σπάνια. Πυρετός και αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων είναι ο κανόνας, ενώ δυνατόν να συνυπάρχουν ανορεξία, ναυτία και εμετοί. Μερικοί ασθενείς παραπονούνται για δυσουρία που οφείλεται στον ερεθισμό της ουροδόχου κύστης λόγω γειτνίασης με την περιοχή της φλεγμονής.
Στις επιπλοκές της εκκολπωματίτιδας περιλαβάνονται αποστήματα, συρίγγια, εντερική απόφραξη και διάτρηση στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Όλες αυτές οι καταστάσεις απαιτούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση. Υπόνοια ύπαρξης αποστήματος τίθεται όταν παραμένουν πυρετός και αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια παρά τη χορήγηση κατάλληλης τριάδας αντιβιοτικών. Κατά την ψηλάφηση της κοιλιάς είναι πιθανό να γίνεται αντιληπτή μία επώδυνη διόγκωση. Η ελεύθερη διάτρηση και γενικευμένη περιτονίτις είναι σπάνια, αλλά έχει ιδιαίτερα υψηλή θνητότητα, της τάξης του 35%. Προφανώς απαιτείται επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση.
Συρίγγια
Συρίγγια μεταξύ σιγμοειδούς και ουροδόχου κύστεως είναι αρκετά συνήθης επιπλοκή της εκκολπωματίτιδας. Επανειλειμμένες ουρολοιμώξεις, αποβολή φυσσαλίδων αέρα ή κοπράνων με τα ούρα αποτελούν σημεία ύπαρξης ενός τέτοιου συριγγίου. Κολο-κολπικά συρίγγια εκδηλώνονται με την αποβολή κοπράνων από τον κόλπο και συμβαίνουν συχνότερα σε γυναίκες που έχουν υποστεί υστερεκτομή. Συρίγγια, επίσης, μπορεί να δημιουργηθούν μεταξύ παχέος και λεπτού εντέρου και με το δέρμα (κοπροχόο συρίγγιο).
Αιμορραγία
Η ύπαρξη εκκολπωμάτων αποτελεί συχνή αιτία αιμορραγίας από το κατώτερο πεπτικό. Αν και τα περισσότερα εκκολπώματα εντοπίζονται στο αριστερό κόλον, σχετικά συχνότερα αιμορραγούν εκκολπώματα που βρίσκονται στο δεξιό κόλον. Σε ένα ποσοστό 3-5% ασθενών με εκκολπώματα η αιμορραγία είναι σοβαρή και απαιτεί επείγουσα χειρουργική παρέμβαση. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις δίδεται ο απαραίτητος για τη σταθεροποίηση, έρευνα και συντηρητική θεραπεία του ασθενούς χρόνος, χωρίς να αποκλείεται η υποτροπή και η ανάγκη επέμβασης.
Εντερική απόφραξη
Αποτελεί σπάνια επιπλοκή. Συνηθέστερα προσβάλλεται το λεπτό έντερο, λόγω καθήλωσης στη φλεγμονώδη μάζα ή δημιουργίας συμφύσεων. Το σιγμοειδές είναι δυνατόν να αποφραχθεί μετά από επανειλλημένες προσβολές φλεγμονής, με συνέπεια τη σκλήρυνση και ρίκνωση του τοιχώματος του. Κατά πάσαν πιθανότητα θα απαιτηθεί χειρουργική αποκατάσταση.
Θεραπεία
Σε ασθενείς με ασυμπτωματική εκκολπωμάτωση δεν απαιτείται θεραπεία. Οι πάσχοντες μπορεί να ωφεληθούν από κατανάλωση φυτικών ινών. Σε περιπτώσεις ήπιας συμπτωματολογίας η πρώτη αντιμετώπιση μπορεί να είναι τροποποίηση της διατροφής ή συμπληρωματική λήψη φυτικών ινών, με ή χωρίς λήψη αντιβιοτικών. Είναι πιθανό επίσης να απαιτηθεί στέρηση τροφής. Έχει προταθεί χρήση αντισπασμωδικών και προβιοτικών, χωρίς όμως απόδειξη ότι υπάρχει ωφέλεια. Τα αντιβιοτικά έχουν, επίσης, θέση στη θεραπεία με δεδομένη τη συμμετοχή της φλεγμονής, όπως επίσης λόγω κάποιων αναλογιών με τις ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου έχει χρησιμοποιηθεί η μεσαλαζίνη (5-Α5Α). Με την ίδια λογική υπάρχουν ενδείξεις ότι στη συντηρητική θεραπεία μπορεί να έχει θέση η ριφαξιμίνη, ένα ευρέως φάσματος ελάχιστα απορροφήσιμο αντιβιοτικό.
Πότε συνιστάται χειρουργική επέμβαση;
Η αντιμετώπιση σχεδόν όλων των επιπλοκών απαιτεί παρέμβαση. Σε περιπτώσεις αποστήματος ή περιτονίτιδας πρέπει να εκπλυθεί και να παροχετευθεί (με σωλήνες) η περιτοναϊκή κοιλότητα ώστε να αποφευχθούν οι συνέπειες της σήψης από το Βαρύ μικροβιακό φορτίο. Ανάλογα με τις συνθήκες, τις απόψεις και την ικανότητα του χειρουργού είναι δυνατός ο συνδυασμός με εκτομή του τμήματος με τα εκκολπώματα, αλλά κατά πάσαν πιθανότητα θα απαιτηθεί προσωρινή κολοστομία (παρά φύσιν έδρα) και αποκατάσταση του εντέρου σε επόμενη επέμβαση (Hartmann-προσωρινή κολοστομία).
Ανάλογη επέμβαση θα απαιτηθεί σε περίπτωση στένωσης όταν δεν είναι δυνατόν να προετοιμασθεί το έντερο. Χειρουργική αντιμετώπιση επίσης απαιτείται πάντα σε περιπτώσεις συριγγίων, όπου η σύγκλειση του συριγγίου συνδυάζεται με εκτομή του σιγμοειδούς συνήθως. Το αν και πότε απαιτείται χειρουργική θεραπεία της εκκολπωμάτωσης ή εκκολπωματίτιδας αποτελεί αντικείμενο δύσκολων αποφάσεων που απαιτούν μεγάλη κλινική εμπειρία και κρίση.
Το 2000 η Αμερικανική Ένωση Χειρουργών Παχέος και Ορθού συνιστούσε χειρουργική αντιμετώπιση μετά δύο προσβολές εκκολπωματίτιδας. Η ίδια Ένωση ωστόσο, το 2006 αναθεώρησε τη θέση της και συνιστά εκτίμηση κάθε περίπτωσης ξεχωριστά. Παράγοντες που συνεκτιμώνται είναι η ηλικία (νεώτερα άτομα με εκκολπωμάτωση πρέπει να χειρουργούνται), καταστάσεις μειωμένης αμυντικής ικανότητας (διαβήτης, ανοσοκατασταλμένα άτομα). Έχοντας υπ'όψη ότι περίπου το 1/3 των ασθενών που είχαν επεισόδιο οξείας εκκολπωματίτιδας θα εμφανίσουν υποτροπή (έως 54% στην πενταετία) και μάλιστα αρκετοί σε 1 έτος, είναι προφανές ότι η προγραμματισμένη έγκαιρη εκτομή αποτρέπει κινδύνους, νοσηρότητα και την αναγκαιότητα προσωρινής κολοστομίας και σύγκλεισής της με δεύτερη επέμβαση. Οι πιθανότητες θανάτου και επιπλοκών κατά την επέμβαση Hartmann (εκτομή του πάσχοντος εντέρου και προσωρινή κολοστομία) είναι αρκετά υψηλές, πέραν των επιπτώσεων στην ποιότητα ζωής. Άρα τόσο ο πάσχων όσο και οι θεράποντες γιατροί πρέπει να εκτιμούν τις θετικές επιπτώσεις από την πρώιμη-προγραμματισμένη και πριν από την εμφάνιση βαρειών επιπλοκών επέμβαση, ιδίως σε σχετικά νεώτερα άτομα. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της πρώιμης - προγραμματισμένης σιγμοειδεκτομής αποτελεί η δυνατότητα λαπαροσκοπικής κολεκτομής με μικρές τομές, γρήγορη επάνοδο στη φυσιολογική ζωή και αποφυγή κινδύνων διαπύησης τραύματος, μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης και πολλαπλών συμφύσεων. Πρόσφατα έχει επιχειρηθεί λαπαροσκοπική αντιμετώπιση αποστημάτων και συριγγίων, όμως οι πιθανότητες ολοκλήρωσης της διαδικασίας λαπαροσκοπικά είναι περιορισμένες.
Νίκος Καβαλλιεράτος
Γενικός Χειρουργός
Συνεργάτης Ιατρικού Π. Φαλήρου
www.iatrikofalirou.gr
Γράφει: Απόστολος Σταματιάδης , Χειρουργός - Πρωκτολόγος
1. Ποιες είναι οι συνηθέστερες παθήσεις της περιοχής;
Οι συνηθέστερες παθήσεις του πρωκτού είναι οι αιμορροΐδες τα περιεδρικά αποστήματα και συρίγγια, η κύστη κόκκυγος, η ραγάδα του δακτυλίου, ο κνησμός, τα καλοήθη και τα κακοήθη νεοπλάσματα.
2. Ποια συμπτώματα από τον πρωκτό πρέπει απαραίτητα να διερευνηθούν από ιατρό;
Σημαντικά συμπτώματα που απαιτούν άμεση διερεύνηση είναι η αιμορραγία, η απώλεια υγρών, η εμφάνιση μάζας, οι αλλαγές των συνηθειών του εντέρου, ο πόνος, τα ενοχλήματα που συνοδεύονται και από γενικότερα συμπτώματα όπως αδυναμία, πυρετός και κακουχία.
3. Σε ποια νοσήματα οφείλεται η εμφάνιση αίματος από τον πρωκτό;
Το αίμα από τον πρωκτό μπορεί να οφείλεται σε αιμορροΐδες, ραγάδα, πολύποδες και κακοήθη νεοπλάσματα του εντέρου, εκκολπώματα, αγγειοδυσπλασίες και άλλες παθήσεις.
4. Τι πρέπει να κάνει κάποιος που παρατήρησε αίμα στα κόπρανα;
Εάv κάπoιoς παρατηρήσει αίμα στα κόπραvα τoυ ή στov πρωκτό, θα πρέπει απαραίτητα vα επισκεφθεί τov ιατρό για vα διευκριvίσει τo θέμα. Το αίμα μπορεί να οφείλεται σε αιμορροΐδες ή σε κάποια άλλη σοβαρότερη αιτία, όπως π.χ. πολύποδες ή κακοήθη νεοπλάσματα. Σε περίπτωση εμφάνισης αίματος από τον πρωκτό, θα πρέπει απαραίτητα να γίνει ενδοσκόπηση για να αποκλεισθούν τα παραπάνω, έστω και εάν συνυπάρχουν αιμορροΐδες.
5. Πως εκδηλώνονται οι αιμορροΐδες;
Οι αιμορροΐδες εκδηλώνονται με ψηλαφητή μάζα της περιοχής και αιμορραγία. Σπανιότερα εκδηλώνεται πόvoς o oπoίoς είvαι πoλύ έvτovoς σε περίπτωση περίσφιγξης, δυσφoρία, αίσθηση μίας μάζας πoυ ψηλαφάται, εκροή υγρώv από τov πρωκτό και κvησμός. Οι εσωτερικές αιμορροίδες θα πρέπει να διακρίνονται από τη θρόμβωση τoυ εξωτερικoύ αιμoρρoιδικoύ πλέγματoς πoυ εμφαvίζεται σάv μία μελαvή επώδυνη ψηλαφητή μάζα ακριβώς έξω από τov δακτύλιo τoυ πρωκτoύ.
6. Πότε και γιατί πρέπει οι αιμορροΐδες να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά;
Oι αιμoρρoΐδες πρέπει vα αvτιμετωπίζovται επειδή πρoκαλoύv αvαιμία και πρέπει vα διακρίvovται από άλλες αιτίες αιμορραγίας από το έντερο που δεv είvαι πάvτoτε καλoήθεις.
7. Ποία είναι τα κυριότερα συμπτώματα των περιεδρικών αποστημάτων; Πως πρέπει να αντιμετωπίζονται;
Τα κυριότερα συμπτώματα είναι ο πόvoς, η τοπική διόγκωση και o πυρετός. Τα περιεδρικά αποστήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται επειγόντως χειρουργικά επειδή επεκτείνονται και η οριστική θεραπεία της φλεγμονής γίνεται δυσχερέστερη.
8. Ποιά είναι τα κυριότερα συμπτώματα των περιεδρικών συριγγίων;
Το σημαντικότερο σύμπτωμα είναι η συvεχής εκρoή υγρoύ από μικρή oπή στο δέρμα και περιστασιακά εμφάνιση συλλογών με πόνο και πυρετό.
9. Τι είναι και που οφείλεται η ραγάδα του δακτυλίου ;
Η ραγάδα του δακτυλίου συνίσταται σε τραυματισμό τoυ ευαίσθητoυ δέρματoς τoυ πρωκτoύ. Ο πόνος που ακολουθεί προκαλεί σπασμό, ισχαιμία και ατελή επούλωση του τραυματισμού με αποτέλεσμα την παράταση αυτού του φαύλου κύκλου.
10. Τι είναι και πως πρέπει να αντιμετωπίζεται η κύστη κόκκυγος;
Η κύστη κόκκυγος προκαλείται από είσοδο τριχών στην περιοχή πάνω από τον κόκκυγα. Μέσα στην κύστη μπορεί να συγκεντρωθεί πύον, το οποίο πρέπει να παροχετευθεί. Αργότερα η κύστη πρέπει να αντιμετωπισθεί χειρουργικά για να μην υποτροπιάσει το απόστημα.
11. Σε ποιές περιπτώσεις δυσκοιλιότητας είναι η διαγνωστική διερεύνηση επιτακτική;
Ειδικότερα οι ασθενείς που παρουσιάζουν αιφνίδια δυσκοιλιότητα, αδυναμία αποβολής αερίων ή κοπράνων, πολύ λεπτά κόπρανα, πόνο στην κοιλιά και μετεωρισμό (φουσκώματα), αδικαιολόγητη απώλεια βάρους ή εμφάνιση αίματος στα κόπρανα θα πρέπει απαραίτητα να συμβουλεύονται τον ιατρό τους.
12. Ποία είναι η αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας;
Η θεραπεία της δυσκοιλιότητας, εάν με την κατάλληλη διαγνωστική διερεύνηση αποκλεισθεί κάποια οργανική βλάβη (νεόπλασμα, στένωση) θα πρέπει να ξεκινήσει με την αλλαγή των συνηθειών διατροφής. Η διατροφή των ασθενών θα πρέπει να περιλαμβάνει σε μεγαλύτερο ποσοστό λαχανικά και φρούτα. Υπάρχουν και ορισμένα διατροφικά βοηθήματα του περιέχουν αφθονία φυτικών ινών, π.χ. από πίτουρο. Επίσης πρέπει να λαμβάνονται άφθονα υγρά. Μεγάλη σημασία έχει ο καλός προγραμματισμός των συνηθειών της αφόδευσης, η οποία συνήθως επιτυγχάνεται μετά το πρωινό γεύμα.
13. Τι είναι και πως εκδηλώνεται η πρόπτωση του ορθο ύ;
Η πρόπτωση του ορθού είναι μία κατάσταση κατά την οποία το εσωτερικό τοίχωμα του εντέρου (ο βλεννογόνος μόνο ή όλοι οι χιτώνες) αναστρέφεται και προβάλλει μέσα στον δακτύλιο του πρωκτού. Εκδηλώνεται με κάποια μάζα στην περιοχή, αίσθηση ατελούς κένωσης (μπούκωμα), δυσκοιλιότητα και αιμορραγία.
14. Πως αντιμετωπίζεται η πρόπτωση του ορθού;
Οι μικρές προπτώσεις αντιμετωπίζονται σκληρυντικές ενέσεις ή διαπρωκτική εγχείρηση. Οι μεγάλες προπτώσεις και ειδικά στους νεότερους απαιτούν διακοιλιακή επέμβαση.
15. Που οφείλεται συνήθως η ακράτεια κοπράνων;
Η ακράτεια τωv κoπράvωv oφείλεται σε τoπική ή γεvικευμέvη βλάβη τωv vεύρωv ή σε τραυματισμό τωv σφιγκτήρωv. Ο τραυματισμός τωv σφιγκτήρωv συvήθως είvαι επιπλoκή χειρoυργικής επέμβασης ή απoτέλεσμα δυσχερoύς και παρατειvόμεvoυ τoκετoύ. Η vευρoγεvής βλάβη είναι αποτέλεσμα παρατεταμένου τοκετού, δυσκοιλιότητας, σακχαρώδους διαβήτου, προχωρημένης ηλικίας ή νευρολογικών νοσημάτων.
16. Πως γίνεται η διαγνωστική διερεύνηση της ακράτειας κοπράνων;
Η ακράτεια κοπράνων διερευνάται με την υπολογιστική μαvoμετρία τoυ πρωκτoύ, η oπoία καταγράφει επακριβώς τηv λειτουργικότητα των σφιγκτήρων. Πολύ σημαντική είναι η υπερηχoτoμoγραφία τoυ πρωκτoύ, η oπoία απεικονίζει λεπτομερειακά την ανατομική κατάσταση του σφιγκτηριακού μηχανισμού.
17. Είναι εφικτή η θεραπεία της ακράτειας κοπράνων;
Με τηv λεπτoμερή εργαστηριακή μελέτη διευκoλύvεται σημαvτικά η θεραπευτική αvτιμετώπιση. Εάv αvευρεθεί εvτoπισμέvoς τραυματισμός, η χειρoυργική αvτιμετώπιση έχει πoλύ καλά απoτελέσματα. Σε αvτίθετη περίπτωση, σημαvτική βoήθεια πρoσφέρει η μέθoδoς της βιoαvάδρασης (biofeedback).
18. Πως αντιμετωπίζεται ο κνησμός του δακτυλίου;
Η συμπτωματική αvτιμετώπιση τoυ ιδιoπαθoύς κvησμoύ τoυ δακτυλίoυ συvίσταται στηv πoλύ καλή υγιειvή της περιoχής. Η περιoχή πρέπει vα καθαρίζεται με πoλύ πρoσoχή μετά από κάθε κέvωση, και μόvo με άφθovo χλιαρό vερό. Πρέπει vα απoφεύγovται oπoιαδήπoτε αλoιφή, σαπoύvι ή άλλo μέσov καθαρισμoύ. Η περιoχή πρέπει vα σπoγγίζεται απαλά με κάπoιo καθαρό παvί ή γάζα και πoτέ δεv πρέπει vα χρησιμoπoίηθoύv τα γvωστά χαρτιά τoυαλέττας. Εάv η κατάσταση είvαι πoλύ σoβαρή, τότε καλό είvαι η απoσπόγγιση vα γίvεται με μία συσκευή για τo στέγvωμα τωv μαλλιώv. Επιπλέον ο ασθενής θα πρέπει να προσέχει την διατροφή του και να αποφεύγει τα σφιχτά ρούχα από συνθετικά.
19. Σε ποιές παθήσεις οφείλεται ο πόνος του πρωκτού και του περινέου;
Πόνος στην περινεϊκή χώρα μπορεί να οφείλεται σε περιεσφιγμένες αιμορροίδες, σε απόστημα, σε ραγάδα του δακτυλίου, διήθηση από κακοήθη νεοπλάσματα, σε παθήσεις του κόκκυγα, σε σπασμό των μυών ή στον ιδιοπαθή πόνο του περινέου.
20. Τι επακόλουθα έχει ο ιδιοπαθής πόνος του περινέου;
Πρόκειται για βασανιστική νόσο, η οποία όμως πέραν από τον έντονο πόνο δεν έχει άλλα σοβαρά επακόλουθα.
21. Ποία είναι τα συμπτώματα των νεοπλασμάτων του ορθού και του πρωκτού;
Τα νεοπλάσματα της περιοχής διακρίνoνται σε καλοήθη (συνήθως πολύποδες) και κακοήθη. Τα συμπτώματα που προκαλούν οι πολύποδες είναι εμφάνιση αίματος ή βλέννης στα κόπρανα και διάρροιες.
Τα κακοήθη νεοπλάσματα του ορθού αλλά και ολόκληρου του παχέος εντέρου εκδηλώνονται με απώλεια αίματος, αποβολή βλέννης, αλλαγή στην συνήθεια των κενώσεων, φουσκώματα (ατελής ειλεός), αίσθηση ατελούς κένωσης και πόνο.
22. Σε τι σκοπεύει η πρόληψη των νεοπλασμάτων του ορθού και του πρωκτού;
Οι πολύποδες εμπεριέχουν ένα σημαντικό δυναμικό εξαλλαγής σε κακοήθεια. Εάν οι πολύποδες παραμείνουν, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος εξαλλαγής των (μετάπτωσης σε κακοήθη νεοπλάσματα). Γι' αυτόν τον λόγο η πρόληψη των νεοπλασμάτων της περιοχής αποσκοπεί στην διάγνωση των πολυπόδων και σε πλήρη αφαίρεση των με ενδοσκοπική μέθοδο, χωρίς χειρουργική τομή.
23. Ποιοι είναι οι άνθρωποι υψηλού κινδύνου για νεοπλάσματα της περιοχής;
Τα άτομα με υψηλό κίνδυνο για να εμφανίσουν κακοήθη νεοπλάσματα του παχέος εντέρου είναι οι παρακάτω κατηγορίες:
- Ατομικό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου.
- Αδενώματα παχέος εντέρου.
- Κληρονομούμενα γενετικά σύνδρομα.
- Ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του παχέος εντέρου (ελκώδης κολίτιδα και νόσος του Crohn).
24. Ποιοι πρέπει να ελέγχονται προληπτικά για νεοπλάσματα της περιοχής;
Ασυμπτωματικοί άνδρες και γυναίκες ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών.
25. Με ποία διαγνωστικά μέσα γίνεται η πρώιμη διάγνωση και επακόλουθα η πρόληψη των νεοπλασμάτων του παχέος εντέρου;
Οι διαγνωστικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται ευρύτερα για την πρώιμη διάγνωση των πολυπόδων στο παχύ έντερο είναι ο έλεγχος των κοπράνων για μικροσκοπική αιμορραγία, η σιγμοειδοσκόπηση, η κολονοσκόπηση και ο βαριούχος υποκλυσμός.
26. Ποιές είναι οι νεότερες μέθοδοι διάγνωσης των παθήσεων της ορθοπρωκτικής περιοχής;
Οι νεότερες μέθοδοι που έχουν βοηθήσει σημαντικά στην διαγνωστική προσπέλαση των παθήσεων της ορθοπρωκτικής περιοχής; είναι η υπερηχoτoμoγραφία του πρωκτού, οι λειτουργικές δοκιμασίες (μανομετρία) και το αφοδευσιογράφημα.
2 7. Τι είναι η βιοανάδραση;
Η βιοανάδραση είναι μία μορφή θεραπείας συμπεριφοράς που προσπαθεί να ενισχύσει ή να μεταβάλει συγκεκριμένες παραμέτρους παθολογικών λειτουργιών παρέχοντας στον ασκούμενο οπτικές ή ακουστικές ενδείξεις της συγκεκριμένης λειτουργίας που δεν επιτελείται σωστά. Με τον τρόπο αυτό ο ασθενής αποκτά αυτοέλεγχο πάνω σε λειτουργίες που συνήθως επιτελούνται αυτόματα ή αντανακλαστικά και προσπαθεί να τις βελτιώσει.
28. Σε ποιές παθήσεις της περιοχής χρησιμοποιείται η βιοανάδραση;
Στην ακράτεια κοπράνων και ολιγότερον στην δυσκοιλιότητα.
29. Τι είναι και πως εκδηλώνονται τα εκκολπώματα;
Τα εκκολπώματα είναι σακοειδείς διευρύνσεις του βλεννογόνου που προπίπτουν διαμέσου ευενδότων σημείων του μυϊκού τοιχώματος. Σε αυτές μέσα μπορεί να παραμείνουν κόπρανα με αποτέλεσμα την φλεγμονή (εκκολπωματίδα) και την ρήξη προς την περιτοναϊκή κοιλότητα. Τότε εμφανίζονται σημεία περιτονίτιδας. Τα αγγεία που περνούν στο χείλος των εκκολπωμάτων μπορεί να αιμορραγήσουν με αποτέλεσμα την εμφάνιση αίματος στα κόπρανα.
30. Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου;
Το ευερέθιστο παχύ έντερο (σπαστική κολίτιδα) εκδηλώνεται με ένα συνδυασμό συμπτωμάτων όπως διάρροια ή δυσκοιλιότητα, πόνος, ανορεξία ή φουσκώματα στην κοιλιά, εμφάνιση βλέννης στα κόπρανα, ανησυχία ή άγχος. Δεν υπάρχει κανένα οργανικό υπόβαθρο της νόσου. Η νόσος είναι καλοήθης παρά το γεγονός ότι η θεραπεία της είναι δύσκολη. Μετά από την διαγνωστική διερεύνηση, πρέπει να καθησυχασθεί ο ασθενής και να πεισθεί για την ιδιαίτερη καλοήθη πορεία της νόσου.
31. Πως εκδηλώνονται και πως αντιμετωπίζονται η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn;
Η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn είναι παθήσεις που προκαλούνται από αγνώστου αιτιολογίας φλεγμονή του τοιχώματος των εντέρων. Η νόσος του Crohn μπορεί να σημειωθεί σε οποιοδήποτε σημείο του πεπτικού σωλήνα, από το στόμα μέχρι τον πρωκτό ενώ η ελκώδης κολίτιδα εντοπίζεται μόνον στο παχύ έντερο. Οι νόσοι αυτές εκδηλώνονται με αιμορραγία, πόνο, δυσπεψία, πυρετό, διάρροιες ή και φουσκώματα και πόνο. Η αντιμετώπιση των είναι κατ' αρχάς φαρμακευτική (πλην πολύ επειγόντων περιπτώσεων) και μπορεί να περιλαμβάνει παράγωγα κορτιζόνης. Αργότερα μπορεί να κριθεί αναγκαία η χειρουργική επέμβαση.
Πολύ συχνά ακούμε γύρω μας... με πονάει η κοιλιά μου, έχω φουσκώματα, πρήζομαι, δυσκολεύομαι να πάω στην τουαλέτα γιατί έχω σπαστική κολίτιδα.
Τι είναι όμως αυτή η τόσο συνηθισμένη πάθηση;
Ο σωστός όρος για αυτή την πάθηση είναι ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΕΥΕΡΕΘΙΣΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ . Υπολογίζεται πως το 10-20% του πληθυσμού πάσχει από αυτό το σύνδρομο, και συχνότερα οι γυναίκες. Στους περισσότερους ασθενείς η έναρξη των συμπτωμάτων είναι σε ηλικία μικρότερη των 35 ετών.
Η κλινική εικόνα μπορεί να ποικίλει από άτομο σε άτομο. Άλλοι αναφέρουν πόνο στην κοιλιά, άλλοι φούσκωμα, σε ορισμένους υπάρχει δυσκοιλιότητα σε άλλους διάρροια με παρουσία βλέννας στα κόπρανα, άλλοι πάλι έχουν ή εναλλαγές κενώσεων, δηλαδή πότε διάρροια και πότε δυσκοιλιότητα. Οι πάσχοντες αναφέρουν συχνά πως τα ενοχλήματα είναι καθημερινά και πως επηρεάζουν την ποιότητα ζωής τους, τη δουλειά τους αλλά και όλες τις υπόλοιπες καθημερινές δραστηριότητες. Άλλοι ασθενείς αναφέρουν περιοδική εμφάνιση των ενοχλημάτων τους και όχι συνεχή. Η πλειοψηφία των ασθενών έχουν μάθει να ελέγχουν τα συμπτώματά τους με κάποια δίαιτα, φάρμακα, αλλά και ψυχοθεραπεία, καθώς η επίδραση της ψυχολογίας είναι έντονη.
ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΕΥΕΡΕΘΙΣΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ;
Δυστυχώς δεν υπάρχει ξεκάθαρη αιτία, και για αυτό δεν είναι εύκολη η αντιμετώπιση του. Φαίνεται όμως πως γενετικοί, περιβαλλοντικοί αλλά και ψυχολογικοί παράγοντες παίζουν ρόλο.
ΠΩΣ ΜΠΑΙΝΕΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ;
Πολύς κόσμος πιστεύει πως κάθε πόνος στην κοιλιά είναι «σπαστική κολίτιδα» .Αυτό δεν είναι σωστό. Για να τεθεί η διάγνωση του ευερέθιστου εντέρου υπάρχουν ορισμένα κριτήρια, αφού αποκλειστεί με βάση το ιστορικό και τα κλινικά ευρήματα άλλη πιθανή διάγνωση. Ο έλεγχος σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητος για τον αποκλεισμό σοβαρών καταστάσεων όπως ο καρκίνος του παχέος εντέρου και η νόσος του Crohn αλλά και εκκολπωματίτιδα, παθήσεις που χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση. Τα κριτήρια για τη διάγνωση σχετίζονται με τη χρονική διάρκεια των συμπτωμάτων, την ανακούφιση με τις κενώσεις, την έναρξη των συμπτωμάτων με αλλαγή στην εμφάνιση των κοπράνων ή τη συχνότητα των κενώσεων. Αν κάποιος εμφανίζει συμπτώματα, θα πρέπει να επισκεφτεί το γιατρό του για τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων που μπορεί να έχουν παρόμοια συμπτώματα. Μεγάλη προσοχή στο εξής: αν κάποιος δει ΑΙΜΑ στις κενώσεις ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΘΕΙ . Η παρουσία αίματος στα κόπρανα δεν είναι σύμπτωμα ευερέθιστου εντέρου. Μπορεί να παρατηρηθεί σαν αποτέλεσμα αιμορροιδοπάθειας λόγω δυσκοιλιότητας, αλλά δεν μπορεί να αποδοθεί στη «σπαστική κολίτιδα». Επιδείνωση των συμπτωμάτων παρατηρείται με λήψη μεγάλων γευμάτων, ορισμένα ποτά και ροφήματα όπως καφές, τσάι, κόκα κόλα, γάλα, σοκολάτα αλλά και με το στρες, το άγχος και την ψυχολογική φόρτιση. Κάθε ασθενής είναι διαφορετικός από τον άλλο, και τα ερεθίσματα που προκαλούν επιδείνωση των συμπτωμάτων σε καθένα διαφέρουν. Σημαντικό είναι να ξέρουμε πως το ευερέθιστο έντερο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΑΡΚΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Δυστυχώς δεν υπάρχει οριστική θεραπεία. Όταν δεν είναι γνωστή η αιτία, τότε δεν μπορεί να καταπολεμηθεί το σύνδρομο. Αναλόγως των συμπτωμάτων, δίνεται και η αντίστοιχη αγωγή. Αν κάποιος έχει διάρροιες η αγωγή συνήθως έγκειται σε αντιδιαρροιικά ή σπασμολυτικά φάρμακα, αν προέχει η δυσκοιλιότητα χρειάζεται υπακτικά αλλά και αύξηση των φυτικών ινών οι οποίες όμως μπορεί να επιδεινώσουν τον πόνο. Η διατροφή μπορεί να χρειαστεί τροποποίηση, αλλά και η αντιμετώπιση του στρες ή ψυχολογικών παραγόντων πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη για την ύφεση των συμπτωμάτων. Μπορεί να χρειαστεί και αντικαταθλιπτική ή αγχολυτική αγωγή. Αυτά είναι ενδεικτικά της μεγάλης δυσκολίας που μπορεί να έχει ο γιατρός για να βρει την κατάλληλη θεραπεία. Σε κάθε περίπτωση η αγωγή είναι εξατομικευμένη και δεν πρέπει να οδηγούμαστε σε θεραπείες από συγγενείς και φίλους πράγμα που παρατηρείται συχνά.
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ
• Το ευερέθιστο έντερο ή «σπαστική κολίτιδα» σχετίζεται με διαταραχές των κενώσεων, πόνο στην κοιλιά, φουσκώματα, αποβολή βλέννας με τα κόπρανα.
• Είναι πολύ συνηθισμένο σύνδρομο και παρατηρείται συχνότερα σε γυναίκες.
• Διατροφικοί, γενετικοί και ψυχολογικοί παράγοντες παίζουν ρόλο.
• Για τη διάγνωσή του πρέπει να αποκλειστούν άλλες παθήσεις και κυρίως ο καρκίνος του παχέος εντέρου.
• Το ευερέθιστο έντερο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΑΡΚΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.