Γράφει: Αναγνωστόπουλος Δημήτρης, Ιδρυτής της Life Therapy Academy

Η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου είναι μια μέθοδος εσωτερικού καθαρισμού από τις τοξικές ουσίες, τα αέρια, τα συσσωρευμένα κόπρανα και τις βλεννώδεις πλάκες μυκήτων που αποδυναμώνουν το σώμα και επηρεάζουν την γενικότερη λειτουργία του οργανισμού. Η αξία της υδροθεραπείας αναγνωρίζεται ευρέως στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική. Αποτελεί ένα αποτελεσματικό εργαλείο στην θεραπεία και στην πρόληψη πολλών των ασθενειών. Ο καθαρισμός αυτός γίνεται με νερό φιλτραρισμένο, αποστειρωμένο με υπεριώδεις ακτίνες και θερμασμένο στη θερμοκρασία του σώματος. Είναι μια ανώδυνη διαδικασία που φέρνει αίσθημα βαθειάς χαλάρωσης και ανακούφισης. Κατά τη ώρα της συνεδρίας μπορεί να συνοδεύεται από μασάζ παχέος εντέρου.

Το παχύ έντερο είναι σαν το αποχετευτικό σύστημα ενός σπιτιού: κανείς δεν θέλει να έρχεται σε επαφή με αυτό, όμως χωρίς αυτό το ίδιο το σπίτι και οι ένοικοι του δεν μπορούν να ζήσουν.
Και το παχύ έντερο επιτελεί για τον άνθρωπο ακριβώς αυτήν την λειτουργία: Είναι το μέρος που στέλνουμε ό,τι δεν θέλουμε να υπάρχει στη ζωή μας.
Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στα τροφικά απόβλητα που μέσω του παχέος εντέρου οδεύουν προς την απομάκρυνση, αλλά και για τα συναισθηματικά απόβλητα, δηλαδή για κάθε συναίσθημα που δημιουργήθηκε μέσα μας αλλά δεν το αποδεχόμαστε και δεν το θεωρούμε ευπρόσδεκτο στη ζωή μας. Όπως π.χ. τους φόβους μας, την θλίψη μας και τον θυμό μας.

Και αυτή η στάση οδηγεί σταδιακά σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη έλλειψη κίνησης στη ζωή μας και με την όλο και περισσότερο ακατάλληλη διατροφή στην εμφάνιση ασθενειών του παχέος εντέρου όπως δυσκοιλιότητα, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, μετεωρισμό και τέλος ακόμη και σε καρκίνο του παχέος εντέρου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι η ταχύτερα αυξανόμενη αριθμητικά μορφή καρκίνου στην σημερινή κοινωνία. Ενώ το 1995 ήταν η τέταρτη πιο συχνή μορφή καρκίνου, σήμερα είναι η δεύτερη πιο συχνή μορφή καρκίνου παγκοσμίως. Επηρεάζει άντρες και γυναίκες σχεδόν κατά το ίδιο ποσοστό, με τους άντρες να υπερτερούν ελαφρώς.

Το Σύνδρομο διαρρέοντος Εντέρου (Leaking Gut Syndrome) είναι μία ακόμη συνέπεια του τρόπου ζωής μας. Οφείλεται σε μη κατάλληλη διατροφή (πιο όξινη σε σχέση με την ουδέτερη προς σχετικά αλκαλική που χρειάζεται ο οργανισμός μας). Καθώς εισέρχονται στο έντερο πιο όξινα περιεχόμενα, αρχίζουν να καταστρέφονται τα προστατευτικά κύτταρα του επιθηλίου. Το τοίχωμα του εντέρου αρχίζει να βρίσκεται σε κατάσταση ήπιας φλεγμονής και υπερπαράγει βλέννη. Η βλέννη δημιουργεί ένα κολλώδες υπόβαθρο στο οποίο αρχίζουν και κολλούν τοξινωμένα περιεχόμενα του εντέρου. Αυτό οδηγεί στο να αρχίσουν να μεταφέρονται οι τοξίνες στα τριχοειδή αγγεία με το φαινόμενο της διαπήδησης και επομένως να μεταφέρονται οι τοξίνες μέσω του αίματος και της λέμφου σε άλλα μέρη του οργανισμού. Έτσι έχουμε μια σειρά παθολογιών όπως αλλεργίες, δερματικά προβλήματα, αυχενικό σύνδρομο, αρθρίτιδες, δυσανεξίες, κολπίτιδες, ουρολοιμώξεις, αυτοάνοσα και πολλά άλλα που οφείλονται στις συνέπειες της διασποράς των τοξινών από το έντερο σε διάφορα άλλα όργανα και μέρη του σώματος.

Πόσες φορές χρειάζεται να κάνω υδροθεραπεία παχέος εντέρου;

Δεν υπάρχει κανόνας! Το κάθε έντερο και ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Στατιστικά έχουμε δει ότι χρειάζονται συνήθως 6 με 10 συνεδρίες.

Χρειάζεται να κάνω κάτι πριν την υδροθεραπεία;

Θα ήταν καλό τις προηγούμενες δύο μέρες να τραφείτε αλκαλικά (κυρίως με λαχανικά, μαύρο ή καστανό ρύζι, φρούτα και όχι κρέας, άσπρο αλεύρι ή ζάχαρη.

Τι χρειάζεται να κάνω μετά την υδροθεραπεία;

Για το υπόλοιπο της ίδιας μέρες και για όλη την επόμενη θα πιείτε πολύ νερό (3-4 λίτρα την ημέρα) και τη μόνη τροφή που θα καταναλώσετε, θα είναι μία σούπα με πατάτα, κολοκύθι και καρότο.

Υπάρχουν κάποιες αντενδείξεις που αν τις έχω δεν θα πρέπει να κάνω υδροθεραπεία παχέος εντέρου;

Οι αντενδείξεις είναι:

• Σοβαρή Καρδιοπάθεια ή βαλβιδοπάθεια
• Σοβαρή και ανεξέλεγκτη υπέρταση
• Ανεύρυσμα
• Σοβαρή και ανεξέλεγκτη αναιμία
• Εσωτερική αιμορραγία του γαστρεντερικού σωλήνα
• Ελκώδης κολίτιδα
• Κίρρωση ήπατος
• Όγκος ή Καρκίνος στο παχύ έντερο
• Χειρουργική επέμβαση στο παχύ έντερο τους τελευταίους 6 μήνες
• Χειρουργική επέμβαση στην κοιλιά τους τελευταίους 3 μήνες
• Νεφρική ανεπάρκεια
• Αιμοκάθαρση
• Αποβολή τους τελευταίους 4 μήνες
• Έκτρωση τους τελευταίους 6 μήνες
• Εγκυμοσύνη
• Θηλασμός
• Πρωκτική αιμορραγία που δεν οφείλεται δε αιμορροΐδες
• Τρέχουσα ανοσοκατασταλτική αγωγή
• Τρέχων οξύς κοιλιακός πόνος
• Τρέχουσα τάση για έμετο
• Τρέχουσα γαστρεντερική ή άλλη λοίμωξη
• AIDS
• Ιστορικό επιληψίας
• Κολονοσκόπηση τις προηγούμενες 12 μέρες
• Κοίλη στην κοιλιακή χώρα
• Ηπατίτιδα Α, Β, C
• Εμπύρετο νόσημα

Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει το σύστημα υδροθεραπείας που θα διαλέξω;

Τα τελευταίας τεχνολογίας συστήματα πλέον διαθέτουν τα εξής χαρακτηριστικά:

Η Υδροθεραπεία παχέος Εντέρου είναι επώδυνη;

Εάν δεν έχουμε αιμορροΐδες σε οξεία φάση, καθόλου. Κατά τη διαδικασία το πιο δυσάρεστο αίσθημα που έχουμε είναι η αίσθηση ότι «θέλουμε να πάμε τουαλέτα».

Πώς δουλεύει το σύστημα υδροθεραπείας;

Καθαρίζει όλο το μήκος του παχέος εντέρου χρησιμοποιώντας φιλτραρισμένο και αποστειρωμένο νερό, χωρίς την πρόσμειξη φαρμάκων ή άλλων χημικών ουσιών. Η συσκευή ονομάζεται «κλειστού τύπου» κάτι που επιτρέπει η διαδικασία να είναι απλή και άνετη για τον εξεταζόμενο, και τελείως καθαρή. Δεν υπάρχουν υγρά που τρέχουν σε ανοιχτό περιβάλλον και ως εκ τούτου και καθόλου οσμές. Η διαδικασία ελέγχεται πλήρως από τον εκπαιδευμένο χειριστή για αποτελεσματικότητα, άνεση και κυρίως απόλυτη ασφάλεια.
Η υδροθεραπεία παχέος εντέρου είναι μία διαδεδομένη εδώ και αρκετές δεκαετίες μέθοδος καθαρισμού του παχέος εντέρου στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ταχύτατα. Είναι απολύτως φιλική και ακίνδυνη για τον θεραπευόμενο και με εξαιρετικά χαμηλό λειτουργικό κόστος.

Τέλος σε ιατρική έρευνα που έχει γίνει σε νοσοκομείο στις Η.Π.Α. με τη συσκευή Dotolo Toxygen Model BSC-UV, έχει κλινικά αποδειχτεί ότι συντελεί στον πιο αποτελεσματικό καθαρισμού του παχέος εντέρου και αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό και πιο εύκολο τρόπο προετοιμασίας για κολονοσκόπηση. (Danbury Hospital, 2006/BLIND CLINICAL STUDY)

Αναγνωστόπουλος Δημήτρης
Ιδρυτής της Life Therapy Academy
www.lifetherapy.gr

Τα νέα στοιχεία που δημοσιεύονται σχετικά με την επίδραση της βιταμίνης D στην υγεία μας, είναι καταιγιστικά.

Η δήλωση του Robert Heaney ότι η ιατρική εισέρχεται στην μετα – βιταμίνη D εποχή, έχει αρχίσει πλέον να γίνεται πραγματικότητα για τη διεθνή ιατρική κοινότητα.

Με χαρά όμως παρατηρώ, ότι έχει αυξηθεί και στην Ελλάδα η επίγνωση του κοινού αλλά και του ιατρικού κόσμου, σχετικά με αυτό τον τόσο σημαντικό παράγοντα για την υγεία μας.

Η συμβολή των Detox Centers σε αυτή την κατεύθυνση ήταν ζωτικής σημασίας μέσα στο 2009. Πέρα από τα ενημερωτικά άρθρα που αναρτήθηκαν στο site μας και που αναδημοσιεύτηκαν στον ελληνικό διαδικτυακό ιστό και στον ημερήσιο τύπο, ενημερώθηκαν σε ημερίδες που διοργανώθηκαν με την επιστημονική μας επιμέλεια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα πάνω από 650 επιστήμονες του χώρου της υγείας (γιατροί, φαρμακοποιοί και διαιτολόγοι).

Το κοινό αλλά και η Ελληνική επιστημονική κοινότητα ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο πάνω στο σημαντικό αυτό κομμάτι της υγείας μας.

Νέες ανακαλύψεις συνδέουν τη βιταμίνη D με προβλήματα υγείας που αφορούν από τον καρκίνο και τα καρδιακά νοσήματα, ως το κοινό κρυολόγημα.

Δύο από τα μεγαλύτερα επιστημονικά περιοδικά παγκοσμίως, το British Medical Journal και το Nature, δημοσίευσαν πρόσφατα αντίστοιχα άρθρα σχετικά με το ρόλο που παίζει η βιταμίνη D στη προστασία κατά του καρκίνου και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.

Βιταμίνη D και ανοσοποιητικό σύστημα

Στις 7 Μαρτίου 2010, ανακοινώθηκε στο Nature μια νέα ανακάλυψη που αφορά στο ρόλο της βιταμίνης D στην ενεργοποίηση των ανοσοποιητικών μηχανισμών του οργανισμού μας.

Όταν το σώμα μας έρχεται σε επαφή με κάποιον νέο ιό η βακτηρίδιο, επιστρατεύονται συγκεκριμένα λευκά αιμοσφαίρια – Τ λεμφοκύτταρα – για να πολεμήσουν τον εισβολέα.

Το καθένα όμως από αυτά τα κύτταρα είναι προγραμματισμένο να αναγνωρίζει έναν συγκεκριμένο ιό ή βακτηρίδιο. Έτσι για κάθε 100.000 Τ-λεμφοκύτταρα, πιθανόν μόνο ένα να ταιριάζει στο παθογόνο παράγοντα. Αυτά τα λιγοστά κύτταρα πρέπει άμεσα να πολλαπλασιαστούν για να μην επιτρέψουν στον εισβολέα να προκαλέσει νόσο.

Για να μπορέσουν όμως να ενεργοποιηθούν τα Τ-λεμφοκύτταρα και να μετατραπούν σε κύτταρα που θα σκοτώσουν το μικρόβιο, κύτταρα δολοφόνοι και βοηθητικά κύτταρα (Natural Killers Cells, ΝΚ – Helper Cells, Τh) είναι απαραίτητη η παρουσία της βιταμίνης D σε επαρκής ποσότητες.

Η νέα αυτή ανακάλυψη έχει τεράστια σημασία για την κατανόηση και τη προστασία από λοιμώδεις ασθένειες και επιδημίες μεγάλης κλίμακας.

Η βιταμίνη D προστατεύει από τον καρκίνο του εντέρου

Το British Medical Journal (Ιαν. 2010) αντίστοιχα, δημοσιεύσε μελέτη που εξέταζε τη σχέση μεταξύ των επιπέδων της βιταμίνης D και τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.

Το δείγμα αφορούσε πληθυσμούς 10 χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Ισπανία, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο)
και συμπεριλάμβανε πάνω από 520.000 άτομα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο χαμηλότερα είναι τα επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέως εντέρου.

Από τη συγκεκριμένη μελέτη εξήχθηκαν δύο ακόμη σημαντικά συμπεράσματα:

Α) Το πρώτο έχει να κάνει με την ενίσχυση της προστατευτικής δράσης της D από την συγχορήγηση ασβεστίου.

Β) Το δεύτερο αφορά στη βιταμίνη Α. Η πρόσληψη άνω των 3.500 iu ημερησίως μηδένιζαν όποια οφέλη από τη βιταμίνη D.

Οι συστάσεις του Vitamin D Council είναι να προσέχουμε ώστε η πολυβιταμίνες που λαμβάνουμε να μην περιέχουν βιταμίνη Α. Γνωρίζαμε ότι η βιταμίνη Α σε χαμηλές δόσεις ενισχύει τη δράση της D, πέρα από ένα σημείο και μετά όμως, επεμβαίνει αρνητικά στη δράση της βιταμίνης D. Από αυτή τη μελέτη φαίνεται ότι αυτό το σημείο είναι οι 3500 iu.

Ποια είναι τα ιδανικά επίπεδα βιταμίνης D;

Τα ιδανικά επίπεδα της βιταμίνης D αίμα μας, (ΟΗ)25 D3, τείνουν να αλλάζουν και να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.

Σύμφωνα με την κλινική εμπειρία μας στο Detox Center και τη διεθνή βιβλιογραφία, επίπεδα (ΟΗ)25D3:

• Κάτω από 40 ngr, δηλώνουν σοβαρή ανεπάρκεια.
• Από 40 – 60 ngr, δηλώνουν απλή ανεπάρκεια.
• Από 60 – 100 ngr, έχουμε ιδανικές τιμές

Τα επιστημονικά δεδομένα συνεχίζουν να αναδεικνύουν την βιταμίνη D ως τον σημαντικότερο παράγοντα για την υγεία μας. Η επίτευξη ιδανικών τιμών D φαίνεται ότι μπορεί να ενισχύσει τα μέγιστα την υγεία μας και να μας προστατεύσει από πολλά δεινά.

Συνέντευξη με τον Παθολόγο - Ογκολόγο, Στυλιανό Γιασσά

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου – ορθού αποτελεί το δεύτερο πιο συχνό καρκίνο σε γυναίκες και άνδρες και αντιπροσωπεύει το 13% όλων των καρκίνων. Στην Ευρώπη, γίνεται διάγνωση περίπου 190.000 νέων περιστατικών καρκίνου του παχέος εντέρου – ορθού κάθε χρόνο. Η νόσος κατά κανόνα προέρχεται από μικρές καλοήθεις βλάβες του βλεννογόνου του γνωστές ως "αδενωματώδεις πολύποδες". Ο προληπτικός έλεγχος θεωρείται καθοριστικός για την ανίχνευση καρκίνου του παχέος εντέρου-ορθού περιορίζοντας έτσι τη θνητότητα, αφού μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Για το τόσο σημαντικό αυτό θέμα μας μιλάει ο παθολόγος – ογκολόγος Στυλιανός Γιασσάς.

- Κύριε Γιασσά τι ακριβώς είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου;

-Ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του ορθού ξεκινάει από την εσωτερική επιφάνεια του παχέος εντέρου. Πρόκειται για μια νόσο που θεραπεύεται αρκεί να διαγνωστεί εγκαίρως. Στην περίπτωση αυτή, η επιτυχής αντιμετώπιση της νόσου ξεπερνά το 90%. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο δεύτερος πιο συχνός και πιο θανατηφόρος καρκίνος στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Να φανταστείτε ότι μόνο στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 3.000 άτομα προσβάλλονται κάθε χρόνο ενώ η συχνότητα της νόσου αυξάνει με γρήγορο ρυθμό. Οι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι η ηλικία, οι διατροφικές συνήθειες, οι πολύποδες, τα φλεγμονώδη νοσήματα παχέος εντέρου, η κληρονομικότητα, ο σακχαρώδης διαβήτης, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή. Θα πρέπει να σας πω ότι οι περισσότεροι καρκίνοι στο παχύ έντερο ξεκινούν από έναν καλοήθη πολύποδα. Η κολονοσκοπική αφαίρεση των πολυπόδων όμως μπορεί να προλάβει την ανάπτυξη καρκίνου.

- Υπάρχουν ωστόσο συμπτώματα τα οποία θα πρέπει να λαμβάνει κανείς σοβαρά υπόψη και για τα οποία θα πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στο γιατρό του;

- Οι πολύποδες ή ο αρχόμενος καρκίνος στο παχύ έντερο δεν έχουν συνήθως κανένα σύμπτωμα, γι' αυτό είναι πολύ σημαντικός ο προληπτικός έλεγχος. Παρόλα αυτά κατά τα πρώιμα στάδια της νόσου είναι δυνατή η απουσία ενοχλήσεων ή συμπτωμάτων. Πιθανές εκδηλώσεις του καρκίνου του παχέος εντέρου θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα ακόλουθα: Μια αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, συμπεριλαμβανομένων της διάρροιας ή της δυσκοιλιότητας ή ακόμα μια αλλαγή στη σύσταση των κοπράνων που εμμένει για περισσότερο από 2 εβδομάδες.

- Πώς γίνεται ο προληπτικός έλεγχος του ασυμπτωματικού πληθυσμού για την ανεύρεση πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου σε πρώιμο στάδιο;

α. Η δοκιμασία ανίχνευσης αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα: ανιχνεύει μικρές ποσότητες αίματος που οφείλεται σε αφανή (μη ορατή) απώλεια από καρκίνο ή σπανιότερα από πολύποδα. Είναι εύκολη εξέταση που μπορεί να γίνει και στο σπίτι. Για τη σωστή αξιολόγηση της πρέπει να προηγηθεί τριήμερη ειδική δίαιτα, σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού. Εάν γίνεται κάθε χρόνο, μειώνεται ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο παχέος εντέρου κατά ένα τρίτο. Επί θετικού αποτελέσματος απαιτείται εξέταση με κολονοσκόπηση.

β. Η ορθοσιγμοειδοσκόπηση: εξετάζει εσωτερικά τα τελευταία 60 εκ. του παχέος εντέρου (περίπου το μισό παχύ έντερο). Εισάγεται ένας λεπτός, εύκαμπτος σωλήνας με μια πηγή φωτισμού και ελέγχεται το εσωτερικό του εντέρου αναδεικνύοντας τις βλάβες (καρκίνος ή πολύποδες). Η εξέταση, εάν γίνεται κάθε 5-10 χρόνια μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο στο κατώτερο μισό του εντέρου κατά δύο τρίτα. Το μειονέκτημα της εξέτασης είναι ότι δεν μπορεί να εξετάσει για καρκίνο ή πολύποδες το εγγύς (δεξιό) τμήμα του παχέος εντέρου. Εάν υπάρχουν ευρήματα κατά την εξέταση συνιστάται περαιτέρω έλεγχος με ολική κολονοσκόπηση.

γ. Ανίχνευση αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα και ορθοσιγμοειδοσκόπηση: ο συνδυασμός αποτελεί πιο αποτελεσματική πρακτική από ότι ο έλεγχος με μόνο τη μία εξέταση.

δ. Ο ακτινολογικός έλεγχος με βαριούχο υποκλυσμό: μετά από προετοιμασία με καθαρτικό του εντέρου εισάγεται ένας μικρός σωλήνας στο έντερο από όπου διοχετεύεται σκιαγραφική ουσία (βάριο). Στη συνέχεια γίνεται εμφύσηση αέρα και λαμβάνονται ακτινογραφίες. Με την εξέταση αυτή βρίσκονται μόνο οι μισοί πολύποδες >1 εκ. και δεν υπάρχει δυνατότητα λήψης βιοψίας από μια ύποπτη βλάβη κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Εάν υπάρξει υπόνοια καρκίνου ή πολύποδα συστήνεται έλεγχος με κολονοσκόπηση.

ε. Η κολονοσκόπηση: μετά από καθαρισμό του εντέρου, χορηγείται ελαφρά καταστολή και αναλγησία (μέθη) και εξετάζεται όλο το παχύ έντερο, με λεπτό, εύκαμπτο σωλήνα που εισάγεται από τον πρωκτικό δακτύλιο, συνήθως ανώδυνα. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, εάν βρεθεί κάποια ύποπτη βλάβη υπάρχει δυνατότητα λήψης δειγμάτων (βιοψίας) για ιστολογική εξέταση. Επίσης, εάν βρεθεί ένας πολύποδας με χαρακτηριστικά που τον κάνουν εξαιρέσιμο, μπορεί να αφαιρεθεί την ίδια στιγμή ή σε δεύτερο χρόνο από τον γιατρό που κάνει την εξέταση. Με την κολονοσκόπηση βρίσκονται οι περισσότεροι μικροί πολύποδες και σχεδόν όλοι οι μεγάλοι πολύποδες και οι καρκίνοι. Σοβαρή αιμορραγία ή διάτρηση μπορεί να συμβεί σε μία στις χίλιες εξετάσεις. Λόγω της μέθης δεν επιτρέπεται το οδήγημα μετά την εξέταση και είναι σκόπιμο ο ασθενής να συνοδεύεται στο σπίτι από άλλο άτομο. Η κολονοσκόπηση είναι η μοναδική αποτελεσματική διαγνωστικά και θεραπευτικά εξέταση του παχέος εντέρου.

ζ. Νέες εξετάσεις: διάφορες προληπτικές εξετάσεις βρίσκονται σε στάδιο αξιολόγησης. Μεταξύ αυτών είναι και η εξέταση κοπράνων για γενετικές ανωμαλίες που σχετίζονται με τον καρκίνο του παχέος εντέρου, και ένας τύπος αξονικής τομογραφίας που λέγεται εικονική κολονοσκόπηση. Οι εξετάσεις αυτές μελετώνται και δεν προτείνονται ακόμη για προληπτικό έλεγχο. Η εικονική κολονοσκόπηση απαιτεί προετοιμασία του εντέρου με καθαρτικό και εάν βρεθεί κάποια βλάβη απαιτείται έλεγχος και με κολονοσκόπηση.

- Ποιοι πρέπει να κάνουν προληπτικό έλεγχο;

Ομάδα μέσου κινδύνου: άτομα ηλικίας 50 ετών ή μεγαλύτερα, χωρίς ιδιαίτερους επιβαρυντικούς παράγοντες (και χωρίς συμπτώματα), πρέπει να υποβάλλονται σε προληπτικό έλεγχο για πολύποδες ή καρκίνο παχέος εντέρου. Το είδος της εξέτασης μπορεί να επιλεγεί από τις περιγραφόμενες ανωτέρω, μετά από συζήτηση με τον γιατρό και εκτίμηση των διαφόρων εξετάσεων ως προς την αποτελεσματικότητα, ευκολία, διαθεσιμότητα, ασφάλεια και κόστος. Εάν είναι φυσιολογική η κολονοσκόπηση επανέλεγχος σε 10 χρόνια. Εάν στην εξέταση υπάρξουν ευρήματα, επανέλεγχος γίνεται πιο σύντομα, μετά από σύσταση του γιατρού.

Ομάδα υψηλού κινδύνου: σε αυτή την ομάδα, που η πρόληψη πρέπει να ξεκινάει σε μικρότερη ηλικία, να είναι πιο συχνή και να γίνεται με πιο ευαίσθητες εξετάσεις όπως η κολονοσκόπηση:

α. άτομα με οικογενειακό ιστορικό πολυπόδων ή καρκίνου παχέος: άτομα με ένα ή περισσότερους πρώτου βαθμού συγγενείς (πατέρα, μητέρα, αδελφό, αδελφή ή παιδί) με καρκίνο ή αδενωματώδεις πολύποδες, πρέπει να ξεκινούν τον προληπτικό έλεγχο στα 40 ή 10 χρόνια νωρίτερα από τη διάγνωση στην οικογένεια (ότι έρχεται πρώτο). Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται με κολονοσκόπηση που επαναλαμβάνεται κάθε 5 χρόνια.

β. άτομα με οικογενειακό ιστορικό οικογενούς αδενωματώδους πολυποδίασης: τα άτομα αυτά έχουν ανάγκη από γενετικό έλεγχο για να διαπιστωθεί εάν φέρουν το παθολογικό γονίδιο, που οδηγεί σε ανάπτυξη πολλών πολυπόδων και καρκίνου παχέος εντέρου σε μικρή ηλικία. Άτομα που φέρουν το παθολογικό γονίδιο ή δεν το γνωρίζουν, έχουν ανάγκη από ετήσια ορθοσιγμοειδοσκόπηση ξεκινώντας από την εφηβεία.

γ. άτομα με οικογενειακό ιστορικό κληρονομικού, μη πολυποδιασικού καρκίνου παχέος εντέρου: τα άτομα αυτά έχουν επίσης ανάγκη από γενετικό έλεγχο. Όσοι φέρουν παθολογικό γονίδιο ή δεν το γνωρίζουν, πρέπει να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση (γιατί οι πολύποδες και οι καρκίνοι σε αυτούς τους ανθρώπους είναι συνήθως στο δεξιό κόλον, το τμήμα του εντέρου που δεν ελέγχεται με την ορθοσιγμοειδοσκόπηση) ανά διετία από την ηλικία των 25.

δ. άτομα με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο (ελκώδη κολίτιδα ή Crohn): κολονοσκόπηση με λήψη βιοψιών ανά ένα ή δύο χρόνια, ξεκινώντας από την οκταετία μετά την έναρξη της φλεγμονής επί προσβολής όλου του εντέρου ή μετά τη δεκαπενταετία επί προσβολής του ορθού και σιγμοειδούς.

Συνέντευξη με τον Παθολόγο - Ογκολόγο, Στυλιανό Γιασσά

Συνέντευξη με τον Χειρουργό, Νικόλαο Τσαγκούλη

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο τρίτος πιο συχνά εμφανιζόμενος καρκίνος σε άνδρες και γυναίκες. Παρόλα αυτά η θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου πέφτει διαρκώς τα τελευταία 20 χρόνια και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι οι θεραπείες έχουν βελτιωθεί κατά πολύ. Έχει ιδιαίτερη σημασία η συγκεκριμένη μορφή καρκίνου να αντιμετωπιστεί στα αρχικά στάδια, πριν να εξαπλωθεί. Όμως αυτό συμβαίνει μόνο σε ποσοστό 40%, γι' αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση. Πάντως η μέθοδος της ρομποτικής χειρουργικής που χρησιμοποιείται στις μέρες μας για τη θεραπεία της νόσου, θεωρείται η πιο αποτελεσματική αποφέροντας σημαντικά οφέλη στην υγεία του ασθενούς. Για τις νεότερες εξελίξεις ως προς τη σύγχρονη αντιμετώπιση του καρκίνου παχέος εντέρου και ορθού, μας μιλάει ο χειρουργός Νικόλαος Τσαγκούλης.

- Κύριε Τσαγκούλη τι ακριβώς είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του ορθού;

- Ο καρκίνος του παχέος εντέρου εξακολουθεί να είναι σήμερα η πιο συχνή κακοήθης πάθηση του πεπτικού συστήματος και η δεύτερη σε θνητότητα κακοήθεια στις ΗΠΑ και στην Δυτική Ευρώπη. Το αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου και του ορθού προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα, διαφέρει όμως ως προς την εντόπιση. Η πραγματική αιτία που παθαίνει κανείς καρκίνο του παχέος εντέρου και του ορθού είναι άγνωστη, υπάρχουν όμως προδιαθεσικές ή προκαρκινικές καταστάσεις όπως είναι:

- Ποια είναι τα συμπτώματα;

- Δεξιό Κόλον: Η διάγνωση στην περιοχή είναι δύσκολη και πολλές φορές γίνεται καθυστερημένα λόγω της μεγάλης διαμέτρου του δεξιού κόλου. Τα συμπτώματα στην περιοχή αυτή είναι τα παρακάτω:

- Στο αριστερό Κόλον: Αλλαγή των συνηθειών του εντέρου (Δυσκοιλιότητα – Διάρροιες η εναλλαγή αυτών).

-Στη περιοχή του Ορθού το κυριότερο σύμπτωμα είναι η αιματοχεσία δηλαδή η αποβολή ζωηρού ερυθρού αίματος από το ορθό.

- Και η διάγνωση πώς γίνεται;

- Χρυσός κανόνας για τη διάγνωση του ΟΚΚ είναι η ενδοσκόπηση (κολονοσκόπιση ορθοσκοπική) με τη λήψη βιοψιών. Νέα απεικονιστική μέθοδος είναι η εικονική κολονοσκόπιση που γίνεται στον αξονικό τομογράφο αλλά δεν μας δίνει τη δυνατότητα λήψης βιοψιών.

Για τη σταδιοποίηση της νόσου πρέπει να γίνουν και μία αξονική τομογραφία θώρακα και άνω κάτω κοιλίας.

Για τον καρκίνο του ορθού χρήσιμο είναι να γίνεται ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία πυέλου για την ανεύρεση λεμφαδενικών μεταστάσεων αλλά και τη διήθηση ή όχι του σφηγκτηριακού μηχανισμού.

- Κάνει μεταστάσεις ο ορθοκολικός καρκίνος και πως;

- Κατά συνέχεια ιστών στο εντερικό τοίχωμα, κυκλοτερώς ένας καρκίνος για να αποφράξει τον αυλό του εντέρου χρειάζεται σχεδόν 2 χρόνια και επιμήκως ο καρκίνος επεκτείνεται 7 εκατοστά κεντρικά και 4 εκατοστά περιφερικά.

-Πώς αντιμετωπίζεται;

- Η αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου είναι χειρουργική και συνίσταται στην εκτομή του πάσχοντος τμήματος του εντέρου με το σύστοιχο μεσεντέριο ώστε να επιτευχθεί ένας ογκολογικά επαρκής λεμφαδενικός καθαρισμός.

- Ποιες επεμβάσεις γίνονται για την αντιμετώπιση της νόσου;

- Για καρκίνο στο τυφλό ανιόν και δεξιά κολική καμπή, δεξιά κολεκτομή. Για καρκίνο στο εγκάρσιο εκτεταμένη δεξιά κολεκτομή, για όγκους κατιόντος κόλου αριστερά ημίκολεκτομή, για όγκους του σιγμοειδούς σιγμοειδεκτομή και για πολλαπλούς όγκους, όπως στον ΟΚΚΧΠ είναι η υφολική κολεκτομή.

Για όγκους του ορθού χαμηλή πρόσθια εκτομή του ορθού ενώ για τους όγκους κατώτερου ορθού κοιλιοπεριναική εκτομή ή και επεμβάσεις διατήρησης των σφιγκτήρων.

- Ποια η θέση της λαπαροσκοπικής και ρομποτικής χειρουργικής στην αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου;

- Με την πρόοδο και εξέλιξη της τεχνολογίας που έχει άμεση εφαρμογή στην λαπαροσκοπική και ρομποτική χειρουργική όλες οι προαναφερθείσες επεμβάσεις μπορούν πλέουν να γίνουν με τις μεθόδους αυτές.

Υπήρχαν την προηγούμενη δεκαετία πολλές ενστάσεις όσο αφορά τη δυνατότητα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής να έχει τα ίδια ογκολογικά αποτελεσματα με τις ανοιχτές επεμβάσεις.

Όμως πολυετείς μελέτες που έγιναν σε εξειδικευμένα κέντρα χειρουργικής παχέως εντέρου ανά τον κόσμο, απέδειξαν ότι η αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου με λαπαροσκοπική τεχνική έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα με την ανοιχτή χειρουργική ως προς την ριζικότητα των εκτομών, την ογκολογική ασφάλεια, την έκβαση της νόσου και την πενταετή επιβίωση.

Έτσι η λαπαροσκοπική κολεκτομή θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί θεραπεία εκλογής σε επιλεγμένους ασθενείς για την αντιμετώπιση του καρκίνου παχέος εντέρου.

- Ποια είναι τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής κολεκτομής;

- Πώς ακριβώς γίνεται η επέμβαση;

- Η επέμβαση γίνεται από 4 μικρές τομές, περίπου 10 χιλιοστών, όπου τοποθετούνται ειδικά trocars που μας δίνουν πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Γίνεται εμφύσηση διοξειδίου του άνθρακα στην κοιλιά ώστε να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για να εκτελεστεί η επέμβαση. Τα «μάτια» μας είναι μία κάμερα υψηλής ευκρίνειας με μεγέθυνση περίπου 20 φορές που μας παρέχει άριστη όραση. Η επέμβαση γίνεται με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων που μας επιτρέπουν να κάνουμε λεπτές και ακριβείς κινήσεις ώστε να έχουμε τη λιγότερη δυνατή ιστική βλάβη. Ο χρόνος της επέμβασης είναι ίδιος με την ανοιχτή χειρουργική στα χέρια εξειδικευμένων χειρουργών.

- Σε ότι αφορά την εφαρμογή της ρομποτικής τεχνολογίας στην χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου;

- Η ρομποτική χειρουργική είναι μία εξέλιξη της λαπαροσκοπικής, ότι πιο νέο και άρτια τεχνολογικά υπάρχει στο χώρο της χειρουργικής. Ο χειρουργός βρίσκεται στην κονσόλα ελέγχου και το ρομπότ με τους τρεις ή τους τέσσερις βραχίονες υπάκουει στις εντολές του και εκτελεί την επέμβαση.

Τα σημαντικά πλεονεκτήματα του ρομπότ είναι η τρισδιάστατη όραση που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας όπου διακρίνεις την παραμικρή λεπτομέρεια.

Το ανθρώπινο χέρι έχει τη δυνατότητα περιστροφής κατά 270 μοίρες. Το ρομπότ όμως έχει τη δυνατότητα περιστροφής κατά 360 μοίρες πράγμα που διευκολύνει και επιταχύνει τη συρραφή των αναστομώσεων, ιδίως χαμηλά στην πύελο.

Επίσης το ρομπότ είναι έτσι προγραμματισμένο για την προστασία του ασθενούς και του γιατρού ώστε σε οποιαδήποτε απότομη κίνηση να «μπλοκάρει» για να αποφεύγονται λάθη.

Μελέτες όσο αφορά την εφαρμογή του ρομπότ στη χειρουργική του παχέος εντέρου τώρα δημοσιεύονται στη βιβλιογραφία με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα και πεποίθηση μου είναι ότι στο μέλλον θα αποτελεί μία καθημερινή πρακτική στην αντιμετώπιση του ορθοκολικού καρκίνου.

Συνέντευξη με τον Χειρουργό, Νικόλαο Τσαγκούλη

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί μία από τις συχνότερες μορφές καρκίνου που εμφανίζονται στον άνθρωπο. Αρχικά μπορεί να προκαλέσει μόνο ανεπαίσθητα ή και καθόλου συμπτώματα, με τη πάροδο όμως του χρόνου η κατάσταση επιδεινώνεται. Μια πρώτη ένδειξη είναι η αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου ενώ στη συνέχεια παρουσιάζονται αδυναμία, απώλεια βάρους και εύκολη κούραση. Η συγκεκριμένη μορφή καρκίνου προέρχεται από μικρούς καλοήθεις όγκους του εντέρου, γνωστούς και ως  πολύποδες , οι οποίοι εμφανίζονται συχνότερα, καθώς αυξάνεται η ηλικία του ατόμου. Αν αυτοί διαγνωστούν έγκαιρα, μπορούν να  αφαιρεθούν ανώδυνα, κυρίως με τη μέθοδο της ρομποτικής χειρουργικής . Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το είδος καρκίνου, το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί και πάνω από όλα πώς να προληφθεί μας δίνει ο γενικός χειρουργός Θεμιστοκλής Ευκαρπίδης.

Ποιοι παράγοντες ευθύνονται για την εμφάνιση του καρκίνου παχέος εντέρου;

H πραγματική αιτία του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι άγνωστη. Προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται η ελκώδης κολίτις, η νόσος του Crohn, η έκθεση στην ακτινοβολία, οι πολύποδες του παχέος, ενώ έχει βρεθεί σχέση με τον καρκίνο του μαστού και τη χολολιθίαση στις γυναίκες καθώς και με τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων τύπου 16. Έχει βρεθεί επίσης γενετική προδιάθεση σε άτομα με οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση.

Ποιες ομάδες είναι περισσότερο ευπαθείς;

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι νόσος κυρίως του Δυτικού πολιτισμού με την επιβάρυνση που επιφέρουν περιβαλλοντικοί παράγοντες και κυρίως η διατροφή. Πληθυσμοί δηλαδή που καταναλώνουν περισσότερο ζωικά λευκώματα και κορεσμένα λιπαρά εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνιση της νόσου, συγκριτικά με πληθυσμούς που ακολουθούν μια δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες.

Έχει μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας, συγκριτικά με άλλες μορφές καρκίνου;

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι η πιο συχνή κακοήθης πάθηση του πεπτικού ενώ είναι δεύτερη σε συχνότητα και θνησιμότητα μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Το θετικό με τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι πως εάν διαγνωσθεί έγκαιρα έχει ποσοστό επιβίωσης που ξεπερνά το 80%.

Ποια είναι τα πρώτα συμπτώματα που πρέπει να οδηγήσουν κάποιον στον ιατρό του;

Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την εντόπιση του όγκου όπως και από το μέγεθός του. Ανεξήγητη αναιμία που συνοδεύεται από εύκολη κόπωση, ζάλη, αδυναμία, δυσπεπτικά ενοχλήματα και πόνος στη κοιλιά είναι συνήθη συμπτώματα που αφορούν στον καρκίνο του δεξιού τμήματος (κόλου) του παχέος εντέρου. Τα συμπτώματα είναι πιο χαρακτηριστικά στον καρκίνο του αριστερού κόλου και του ορθού με κυριότερο την αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, την παρουσία αίματος και βλέννης στα κόπρανα, το αίσθημα της ατελούς κένωσης ή και την αποβολή καθαρού αίματος.

Πως αντιμετωπίζεται;

Η θεραπεία στον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι αμιγώς χειρουργική. Πολύποδες έμμισχοι ή μικρού μεγέθους μπορούν να εξαιρεθούν ενδοσκοπικά κατά τη διάρκεια της κολοσκόπησης. Μικροί επίσης όγκοι και καλά διαφοροποιημένοι στην περιοχή του ορθού μπορούν να εξαιρεθούν με τοπική εκτομή. Για μεγαλύτερους όγκους η Λαπαροσκοπική Κολεκτομή και πρόσφατα η Ρομποτική Χειρουργική κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος από την κλασσική (ανοικτή) χειρουργική. Και οι δύο μέθοδοι πραγματοποιούνται με τη δημιουργία πολύ μικρών τομών στη κοιλιακή χώρα, την εισαγωγή αέρα στη κοιλιά και τη χρήση στην μεν Λαπαροσκοπική των συνηθισμένων λαπαροσκοπικών εργαλείων, στη δε Ρομποτική ενός «ρομπότ» που «μεταφράζει» τις κινήσεις του χειρουργού με μεγαλύτερη ακρίβεια, μεγαλύτερη ικανότητα χειρισμών και τρισδιάστατη όραση συγκριτικά με τη Λαπαροσκοπική. Η μέθοδος (Ρομποτική) συνδυάζει όλα τα πλεονεκτήματα της Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής, δηλαδή μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο, μικρότερη απώλεια αίματος, μικρότερο χρόνο νοσηλείας και φυσικά αισθητικό αποτέλεσμα, με τη δυνατότητα για πολύπλοκους χειρισμούς με μεγαλύτερη ασφάλεια και ακρίβεια.

Πως εξασφαλίζεται η καλή λειτουργία του εντέρου, που θα αποτρέψει και τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου;

Μια δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες, σε φρούτα και λαχανικά, πτωχή σε κόκκινο κρέας, προτίμηση σε ψάρια και άσπρο κρέας, αποφυγή των λιπαρών, του αλκοόλ και του καπνίσματος, δηλαδή υιοθέτηση της μεσογειακής διατροφής, αποτελούν ασπίδα κατά του καρκίνου του παχέος. Τέλος η κολοσκόπηση μετά την ηλικία των 50 ετών είναι εκ των ων ούκ άνευ διαδικασία για όλο τον πληθυσμό και ικανή να ανιχνεύσει μικρές βλάβες ή έναν καρκίνο σε αρχικό στάδιο με πολύ υψηλά ποσοστά θεραπείας.

Γράφει: Νίκος Καβαλλιεράτος, Γενικός Χειρουργός, Συνεργάτης Ιατρικού Π. Φαλήρου

Εκκόλπωμα, εκκολπωμάτωση, εκκολπωματίτιδα

Ο όρος εκκόλπωμα χρησιμοποιείται για να περιγράψει μιά λίγο-πολύ μικρή σακκοειδή κοιλότητα που επικοινωνεί με τον αυλό ενός κοίλου (σωληνωτού) σπλάγχνου. Συνηθέστατα αφορά τον πεπτικό σωλήνα (οισοφάγο, στόμαχο, λεπτό και παχύ έντερο). Όταν σε ένα όργανο ή μία περιοχή υπάρχουν πολλά εκκολπώματα, αναφερόμαστε σε εκκολπωμάτωση του οργάνου ή της περιοχής. Εκκολπωματίτις είναι η φλεγμονή ενός ή περισσοτέρων εκκολπωμάτων και της γύρω περιοχής, ενώ σαν εκκολπωματική νόσος περιγράφεται το σύνολο των συμπτωμάτων και επιπλοκών που μπορεί να προκληθούν σε περιπτώσεις εκκολπωμάτωσης.

Εκκολπωμάτωση Παχέος Εντέρου -Αιτιολογία

Η συνηθέστερη εντόπιση εκκολπωμάτων είναι το παχύ έντερο (κόλον). Αποτελούν προβολή του εσωτερικού στρώματος του εντερικού τοιχώματος (βλεννογόνου) σε θέσεις αδυναμίας του μέσου στρώματος -εκεί που εισέρχονται μικροσκοπικά αγγεία και διατάσσονται τυπικά σε παράλληλες σειρές μεταξύ των κολικών ταινιών.

Στους πληθυσμούς της Ευρώπης καιτης Βορείου Αμερικής τα εκκολπώματα εντοπίζονται στο αριστερό κόλον - 90% των ασθενών έχουν εκκολπωμάτωση του σιγμοειδούς ενώ μόνο 15% στο δεξιό κόλον. Η κατανομή αυτή σχετίζεται με την αιτιολογία, καθότι έργο του σιγμοειδούς η έντονη σύσπαση που ρυθμίζει την κίνηση του περιεχομένου προς το ορθό. Η αυξημένη πίεση μέσα στο σιγμοειδές ωθεί τον βλεννογόνο να προβάλλει διά των προαναφερθέντων αδύνατων σημείων του μυϊκού στρώματος. Παράγοντες που εμπλέκονται στην αιτιολογία είναι η αντοχή του τοιχώματος, διαταραχές της κινητικότητας και διαροφικές συνήθειες ιδίως η πτωχή ίνες δίαιτα. Πρόσφατα έχει ενοχοποιηθεί η φλεγμονή.

Επίπτωση - Ηλικιακή κατανομή

Η εκκολπωμάτωση περιεγράφει γιά πρώτη φορά σχετικά αργά - κατά τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα. Είναι δύσκολο να καθοριστεί η πραγματική συχνότητα, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προκαλεί συμπτώματα. Σε νεκροτομικές μελέτες εμφανίζεται αύξηση της ανεύρεσης της από 5-10% το 1930 στο 35-50% το 1969. Αποτελεί μία από τις κυριώτερες αιτίες εξωνοσοκομειακών επισκέψεων, αλλά και νοσηλείας. Υπολογίζεται η πέμπτη σε σημασία γαστρεντερική νόσος διεθνώς. Σε εκκολπωματική νόσο αποδίδονται 130.000 νοσοκομειακές νοσηλείες ετησίως στις ΗΠΑ. Είναι σπάνια στους αναπτυσσόμενους πληθυσμούς και συνηθισμένη στις δυτικές και βιομηχανικές κοινωνίες με περίπου 33% συχνότητα στις άνω των 60 ηλικίες. Είναι πλέον ευρέως παραδεκτό ότι η αυξημένη συχνότητα στις δυτικού τύπου κοινωνίες σχετίζεται με την έλλειψη φυτικών ινών στη δίαιτα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αύξηση της εκκολπωμάτωσης σε ασιατικές κοινωνίες που υιοθετούν δυτικό τρόπο ζωής. Κλασικά η εκκολπωμάτωση θεωρείτο νόσος των ηλικιωμένων αφού η εμφάνιση της σε ηλικίες κάτω των 50 ανήρχετο σε 5%. Πρόσφατα, η συχνότητα σε νέους ασθενείς έχει αυξηθεί και περιγράφεται σε διάφορες μελέτες σε ποσοστά από 18% έως και 34%.

Συμπτώματα - διάγνωση

Η εκκολπωμάτωση αυτή καθ' αυτή δεν προκαλεί συμπτώματα. Όταν υπάρχει συμπτωματολογία, αφού αποκλεισθεί άλλη αιτία, αναφερόμαστε πλέον σε εκκολπωματική νόσο. Τα ενοχλήματα μπορεί να είναι αμβληχρά ή περισσότερο έντονα και εμφανίζουν ευρύ φάσμα από κατά διαστήματα άλγος στο υπογάστριο ή στο αριστερό πλάγιο της κοιλίας, δυσουρικά ενοχλήματα, δυσκοιλιότητα λόγω στένωσης, αιμορραγίες ή και άλλες επιπλοκές. Η εκκολπωματική νόσος μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως εξής: (α) συμπτωματική μη επιπλεγμένη -μοναδικό επεισόδιο μη ειδικών συμπτωμάτων (πόνος στο υπογάστριο, μετεωρισμός, διάρροια) χωρίς σημεία φλεγμονής, (β) υποτροπιάζουσα συμπτωματική μη επιπλεγμένη - περισσότερα του ενός επεισόδια, (γ) επιπλεγμένη - συνδεδεμένη με σημεία φλεγμονής ή άλλες επιπλοκές. Η διάγνωση της εκκολπωμάτωσης του παχέος εντέρου γίνεται κλασικά με βαριούχο υποκλυσμό (ακτινολογική εξέταση) και σε βελτιωμένη έκδοση με διπλή σκιαγράφηση.

Ο ρόλος της κολονοσκόπησης είναι επίσης σπουδαίος και φαίνεται ότι οι επιφυλάξεις που υπήρχαν παλιότερα για το φόβο διάτρησης κάποιου εκκολπώματος δεν ισχύουν. Η αξονική τομογραφία εκτός της ανάδειξης της πάθησης δίνει πληροφορίες για το πάχος του τοιχώματος του εντέρου, όπως και για την ύπαρξη επιπλοκών (περικολικός φλέγμων, απόστημα, διάτρηση προς παρακείμενα όργανα).

Επιπλοκές

Εκκολπωματίτις

Πρόκειται για τη συχνότερη επιπλοκή της εκκολπωμάτωσης. 10-25% των ασθενών με εκκολπώματα θα εμφανίσουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο φλεγμονής. Εξ αυτών 30% θα αναπτύξουν επιπλεγμένη εκκολπωματική νόσο. Η συχνότης διάτρησης συνδεδεμένης με τη νόσο αυξάνεται. Ο μηχανισμός ανάπτυξης της φλεγμονής έχει σχέση με την απόφραξη του στομίου του εκκολπώματος από εντερικό περιεχόμενο και τα πολύ υψηλά μικροβιακά φορτία. Ακολουθεί μικρορήξη προς το περικολικό λίπος, το μεσόκολο ή το μεσεντέριο, με αποτέλεσμα το σχηματισμό μιάς φλεγμονώδους μάζης. Αν η ρήξη είναι μεγαλύτερη και επέλθει οξέως, είναι πιθανή η δημιουργία ευμεγέθους αποστήματος ή βαρειάς περιτονίτιδας. Οι ασθενείς με εκκολπωματίτιδα εμφανίζουν έντονο, συνήθως συνεχές άλγος στο αριστερό κάτω τεταρτημόριο της κοιλιάς, μερικές φορές συνδυασμένο με αλλαγές στις εντερικές συνήθειες. Αποβολή αίματος είναι σπάνια. Πυρετός και αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων είναι ο κανόνας, ενώ δυνατόν να συνυπάρχουν ανορεξία, ναυτία και εμετοί. Μερικοί ασθενείς παραπονούνται για δυσουρία που οφείλεται στον ερεθισμό της ουροδόχου κύστης λόγω γειτνίασης με την περιοχή της φλεγμονής.

Στις επιπλοκές της εκκολπωματίτιδας περιλαβάνονται αποστήματα, συρίγγια, εντερική απόφραξη και διάτρηση στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Όλες αυτές οι καταστάσεις απαιτούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση. Υπόνοια ύπαρξης αποστήματος τίθεται όταν παραμένουν πυρετός και αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια παρά τη χορήγηση κατάλληλης τριάδας αντιβιοτικών. Κατά την ψηλάφηση της κοιλιάς είναι πιθανό να γίνεται αντιληπτή μία επώδυνη διόγκωση. Η ελεύθερη διάτρηση και γενικευμένη περιτονίτις είναι σπάνια, αλλά έχει ιδιαίτερα υψηλή θνητότητα, της τάξης του 35%. Προφανώς απαιτείται επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση.

Συρίγγια

Συρίγγια μεταξύ σιγμοειδούς και ουροδόχου κύστεως είναι αρκετά συνήθης επιπλοκή της εκκολπωματίτιδας. Επανειλειμμένες ουρολοιμώξεις, αποβολή φυσσαλίδων αέρα ή κοπράνων με τα ούρα αποτελούν σημεία ύπαρξης ενός τέτοιου συριγγίου. Κολο-κολπικά συρίγγια εκδηλώνονται με την αποβολή κοπράνων από τον κόλπο και συμβαίνουν συχνότερα σε γυναίκες που έχουν υποστεί υστερεκτομή. Συρίγγια, επίσης, μπορεί να δημιουργηθούν μεταξύ παχέος και λεπτού εντέρου και με το δέρμα (κοπροχόο συρίγγιο).

Αιμορραγία

Η ύπαρξη εκκολπωμάτων αποτελεί συχνή αιτία αιμορραγίας από το κατώτερο πεπτικό. Αν και τα περισσότερα εκκολπώματα εντοπίζονται στο αριστερό κόλον, σχετικά συχνότερα αιμορραγούν εκκολπώματα που βρίσκονται στο δεξιό κόλον. Σε ένα ποσοστό 3-5% ασθενών με εκκολπώματα η αιμορραγία είναι σοβαρή και απαιτεί επείγουσα χειρουργική παρέμβαση. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις δίδεται ο απαραίτητος για τη σταθεροποίηση, έρευνα και συντηρητική θεραπεία του ασθενούς χρόνος, χωρίς να αποκλείεται η υποτροπή και η ανάγκη επέμβασης.

Εντερική απόφραξη

Αποτελεί σπάνια επιπλοκή. Συνηθέστερα προσβάλλεται το λεπτό έντερο, λόγω καθήλωσης στη φλεγμονώδη μάζα ή δημιουργίας συμφύσεων. Το σιγμοειδές είναι δυνατόν να αποφραχθεί μετά από επανειλλημένες προσβολές φλεγμονής, με συνέπεια τη σκλήρυνση και ρίκνωση του τοιχώματος του. Κατά πάσαν πιθανότητα θα απαιτηθεί χειρουργική αποκατάσταση.

Θεραπεία

Σε ασθενείς με ασυμπτωματική εκκολπωμάτωση δεν απαιτείται θεραπεία. Οι πάσχοντες μπορεί να ωφεληθούν από κατανάλωση φυτικών ινών. Σε περιπτώσεις ήπιας συμπτωματολογίας η πρώτη αντιμετώπιση μπορεί να είναι τροποποίηση της διατροφής ή συμπληρωματική λήψη φυτικών ινών, με ή χωρίς λήψη αντιβιοτικών. Είναι πιθανό επίσης να απαιτηθεί στέρηση τροφής. Έχει προταθεί χρήση αντισπασμωδικών και προβιοτικών, χωρίς όμως απόδειξη ότι υπάρχει ωφέλεια. Τα αντιβιοτικά έχουν, επίσης, θέση στη θεραπεία με δεδομένη τη συμμετοχή της φλεγμονής, όπως επίσης λόγω κάποιων αναλογιών με τις ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου έχει χρησιμοποιηθεί η μεσαλαζίνη (5-Α5Α). Με την ίδια λογική υπάρχουν ενδείξεις ότι στη συντηρητική θεραπεία μπορεί να έχει θέση η ριφαξιμίνη, ένα ευρέως φάσματος ελάχιστα απορροφήσιμο αντιβιοτικό.

Πότε συνιστάται χειρουργική επέμβαση;

Η αντιμετώπιση σχεδόν όλων των επιπλοκών απαιτεί παρέμβαση. Σε περιπτώσεις αποστήματος ή περιτονίτιδας πρέπει να εκπλυθεί και να παροχετευθεί (με σωλήνες) η περιτοναϊκή κοιλότητα ώστε να αποφευχθούν οι συνέπειες της σήψης από το Βαρύ μικροβιακό φορτίο. Ανάλογα με τις συνθήκες, τις απόψεις και την ικανότητα του χειρουργού είναι δυνατός ο συνδυασμός με εκτομή του τμήματος με τα εκκολπώματα, αλλά κατά πάσαν πιθανότητα θα απαιτηθεί προσωρινή κολοστομία (παρά φύσιν έδρα) και αποκατάσταση του εντέρου σε επόμενη επέμβαση (Hartmann-προσωρινή κολοστομία).

Ανάλογη επέμβαση θα απαιτηθεί σε περίπτωση στένωσης όταν δεν είναι δυνατόν να προετοιμασθεί το έντερο. Χειρουργική αντιμετώπιση επίσης απαιτείται πάντα σε περιπτώσεις συριγγίων, όπου η σύγκλειση του συριγγίου συνδυάζεται με εκτομή του σιγμοειδούς συνήθως. Το αν και πότε απαιτείται χειρουργική θεραπεία της εκκολπωμάτωσης ή εκκολπωματίτιδας αποτελεί αντικείμενο δύσκολων αποφάσεων που απαιτούν μεγάλη κλινική εμπειρία και κρίση.

Το 2000 η Αμερικανική Ένωση Χειρουργών Παχέος και Ορθού συνιστούσε χειρουργική αντιμετώπιση μετά δύο προσβολές εκκολπωματίτιδας. Η ίδια Ένωση ωστόσο, το 2006 αναθεώρησε τη θέση της και συνιστά εκτίμηση κάθε περίπτωσης ξεχωριστά. Παράγοντες που συνεκτιμώνται είναι η ηλικία (νεώτερα άτομα με εκκολπωμάτωση πρέπει να χειρουργούνται), καταστάσεις μειωμένης αμυντικής ικανότητας (διαβήτης, ανοσοκατασταλμένα άτομα). Έχοντας υπ'όψη ότι περίπου το 1/3 των ασθενών που είχαν επεισόδιο οξείας εκκολπωματίτιδας θα εμφανίσουν υποτροπή (έως 54% στην πενταετία) και μάλιστα αρκετοί σε 1 έτος, είναι προφανές ότι η προγραμματισμένη έγκαιρη εκτομή αποτρέπει κινδύνους, νοσηρότητα και την αναγκαιότητα προσωρινής κολοστομίας και σύγκλεισής της με δεύτερη επέμβαση. Οι πιθανότητες θανάτου και επιπλοκών κατά την επέμβαση Hartmann (εκτομή του πάσχοντος εντέρου και προσωρινή κολοστομία) είναι αρκετά υψηλές, πέραν των επιπτώσεων στην ποιότητα ζωής. Άρα τόσο ο πάσχων όσο και οι θεράποντες γιατροί πρέπει να εκτιμούν τις θετικές επιπτώσεις από την πρώιμη-προγραμματισμένη και πριν από την εμφάνιση βαρειών επιπλοκών επέμβαση, ιδίως σε σχετικά νεώτερα άτομα. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της πρώιμης - προγραμματισμένης σιγμοειδεκτομής αποτελεί η δυνατότητα λαπαροσκοπικής κολεκτομής με μικρές τομές, γρήγορη επάνοδο στη φυσιολογική ζωή και αποφυγή κινδύνων διαπύησης τραύματος, μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης και πολλαπλών συμφύσεων. Πρόσφατα έχει επιχειρηθεί λαπαροσκοπική αντιμετώπιση αποστημάτων και συριγγίων, όμως οι πιθανότητες ολοκλήρωσης της διαδικασίας λαπαροσκοπικά είναι περιορισμένες.

Νίκος Καβαλλιεράτος
Γενικός Χειρουργός
Συνεργάτης Ιατρικού Π. Φαλήρου
www.iatrikofalirou.gr

1. Ποιες είναι οι συνηθέστερες παθήσεις της περιοχής;

Οι συνηθέστερες παθήσεις του πρωκτού είναι οι αιμορροΐδες τα περιεδρικά αποστήματα και συρίγγια, η κύστη κόκκυγος, η ραγάδα του δακτυλίου, ο κνησμός, τα καλοήθη και τα κακοήθη νεοπλάσματα.

2. Ποια συμπτώματα από τον πρωκτό πρέπει απαραίτητα να διερευνηθούν από ιατρό;

Σημαντικά συμπτώματα που απαιτούν άμεση διερεύνηση είναι η αιμορραγία, η απώλεια υγρών, η εμφάνιση μάζας, οι αλλαγές των συνηθειών του εντέρου, ο πόνος, τα ενοχλήματα που συνοδεύονται και από γενικότερα συμπτώματα όπως αδυναμία, πυρετός και κακουχία.

Το αίμα από τον πρωκτό μπορεί να οφείλεται σε αιμορροΐδες, ραγάδα, πολύποδες και κακοήθη νεοπλάσματα του εντέρου, εκκολπώματα, αγγειοδυσπλασίες και άλλες παθήσεις.

Εάv κάπoιoς παρατηρήσει αίμα στα κόπραvα τoυ ή στov πρωκτό, θα πρέπει απαραίτητα vα επισκεφθεί τov ιατρό για vα διευκριvίσει τo θέμα. Το αίμα μπορεί να οφείλεται σε αιμορροΐδες ή σε κάποια άλλη σοβαρότερη αιτία, όπως π.χ. πολύποδες ή κακοήθη νεοπλάσματα. Σε περίπτωση εμφάνισης αίματος από τον πρωκτό, θα πρέπει απαραίτητα να γίνει ενδοσκόπηση για να αποκλεισθούν τα παραπάνω, έστω και εάν συνυπάρχουν αιμορροΐδες.

5. Πως εκδηλώνονται οι αιμορροΐδες;

Οι αιμορροΐδες εκδηλώνονται με ψηλαφητή μάζα της περιοχής και αιμορραγία. Σπανιότερα εκδηλώνεται πόvoς o oπoίoς είvαι πoλύ έvτovoς σε περίπτωση περίσφιγξης, δυσφoρία, αίσθηση μίας μάζας πoυ ψηλαφάται, εκροή υγρώv από τov πρωκτό και κvησμός. Οι εσωτερικές αιμορροίδες θα πρέπει να διακρίνονται από τη θρόμβωση τoυ εξωτερικoύ αιμoρρoιδικoύ πλέγματoς πoυ εμφαvίζεται σάv μία μελαvή επώδυνη ψηλαφητή μάζα ακριβώς έξω από τov δακτύλιo τoυ πρωκτoύ.

6. Πότε και γιατί πρέπει οι  αιμορροΐδες  να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά;

Oι αιμoρρoΐδες πρέπει vα αvτιμετωπίζovται επειδή πρoκαλoύv αvαιμία και πρέπει vα διακρίvovται από άλλες αιτίες αιμορραγίας από το έντερο που δεv είvαι πάvτoτε καλoήθεις.

7. Ποία είναι τα κυριότερα συμπτώματα των περιεδρικών αποστημάτων; Πως πρέπει να αντιμετωπίζονται;

Τα κυριότερα συμπτώματα είναι ο πόvoς, η τοπική διόγκωση και o πυρετός. Τα περιεδρικά αποστήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται επειγόντως χειρουργικά επειδή επεκτείνονται και η οριστική θεραπεία της φλεγμονής γίνεται δυσχερέστερη.

8. Ποιά είναι τα κυριότερα συμπτώματα των περιεδρικών συριγγίων;

Το σημαντικότερο σύμπτωμα είναι η συvεχής εκρoή υγρoύ από μικρή oπή στο δέρμα και περιστασιακά εμφάνιση συλλογών με πόνο και πυρετό.

9. Τι είναι και που οφείλεται η ραγάδα του δακτυλίου ;

Η ραγάδα του δακτυλίου συνίσταται σε τραυματισμό τoυ ευαίσθητoυ δέρματoς τoυ πρωκτoύ. Ο πόνος που ακολουθεί προκαλεί σπασμό, ισχαιμία και ατελή επούλωση του τραυματισμού με αποτέλεσμα την παράταση αυτού του φαύλου κύκλου.

10. Τι είναι και πως πρέπει να αντιμετωπίζεται η κύστη κόκκυγος;

Η κύστη κόκκυγος προκαλείται από είσοδο τριχών στην περιοχή πάνω από τον κόκκυγα. Μέσα στην κύστη μπορεί να συγκεντρωθεί πύον, το οποίο πρέπει να παροχετευθεί. Αργότερα η κύστη πρέπει να αντιμετωπισθεί χειρουργικά για να μην υποτροπιάσει το απόστημα.

11. Σε ποιές περιπτώσεις δυσκοιλιότητας είναι η διαγνωστική διερεύνηση επιτακτική;

Ειδικότερα οι ασθενείς που παρουσιάζουν αιφνίδια δυσκοιλιότητα, αδυναμία αποβολής αερίων ή κοπράνων, πολύ λεπτά κόπρανα, πόνο στην κοιλιά και μετεωρισμό (φουσκώματα), αδικαιολόγητη απώλεια βάρους ή εμφάνιση αίματος στα κόπρανα θα πρέπει απαραίτητα να συμβουλεύονται τον ιατρό τους.

12. Ποία είναι η αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας;

Η θεραπεία της δυσκοιλιότητας, εάν με την κατάλληλη διαγνωστική διερεύνηση αποκλεισθεί κάποια οργανική βλάβη (νεόπλασμα, στένωση) θα πρέπει να ξεκινήσει με την αλλαγή των συνηθειών διατροφής. Η διατροφή των ασθενών θα πρέπει να περιλαμβάνει σε μεγαλύτερο ποσοστό λαχανικά και φρούτα. Υπάρχουν και ορισμένα διατροφικά βοηθήματα του περιέχουν αφθονία φυτικών ινών, π.χ. από πίτουρο. Επίσης πρέπει να λαμβάνονται άφθονα υγρά. Μεγάλη σημασία έχει ο καλός προγραμματισμός των συνηθειών της αφόδευσης, η οποία συνήθως επιτυγχάνεται μετά το πρωινό γεύμα.

13. Τι είναι και πως εκδηλώνεται η πρόπτωση του ορθο ύ;

Η πρόπτωση του ορθού είναι μία κατάσταση κατά την οποία το εσωτερικό τοίχωμα του εντέρου (ο βλεννογόνος μόνο ή όλοι οι χιτώνες) αναστρέφεται και προβάλλει μέσα στον δακτύλιο του πρωκτού. Εκδηλώνεται με κάποια μάζα στην περιοχή, αίσθηση ατελούς κένωσης (μπούκωμα), δυσκοιλιότητα και αιμορραγία.

14. Πως αντιμετωπίζεται η πρόπτωση του ορθού;

Οι μικρές προπτώσεις αντιμετωπίζονται σκληρυντικές ενέσεις ή διαπρωκτική εγχείρηση. Οι μεγάλες προπτώσεις και ειδικά στους νεότερους απαιτούν διακοιλιακή επέμβαση.

15. Που οφείλεται συνήθως η ακράτεια κοπράνων;

Η ακράτεια τωv κoπράvωv oφείλεται σε τoπική ή γεvικευμέvη βλάβη τωv vεύρωv ή σε τραυματισμό τωv σφιγκτήρωv. Ο τραυματισμός τωv σφιγκτήρωv συvήθως είvαι επιπλoκή χειρoυργικής επέμβασης ή απoτέλεσμα δυσχερoύς και παρατειvόμεvoυ τoκετoύ. Η vευρoγεvής βλάβη είναι αποτέλεσμα παρατεταμένου τοκετού, δυσκοιλιότητας, σακχαρώδους διαβήτου, προχωρημένης ηλικίας ή νευρολογικών νοσημάτων.

16. Πως γίνεται η διαγνωστική διερεύνηση της ακράτειας κοπράνων;

Η ακράτεια κοπράνων διερευνάται με την υπολογιστική μαvoμετρία τoυ πρωκτoύ, η oπoία καταγράφει επακριβώς τηv λειτουργικότητα των σφιγκτήρων. Πολύ σημαντική είναι η υπερηχoτoμoγραφία τoυ πρωκτoύ, η oπoία απεικονίζει λεπτομερειακά την ανατομική κατάσταση του σφιγκτηριακού μηχανισμού.

17. Είναι εφικτή η θεραπεία της ακράτειας κοπράνων;

Με τηv λεπτoμερή εργαστηριακή μελέτη διευκoλύvεται σημαvτικά η θεραπευτική αvτιμετώπιση. Εάv αvευρεθεί εvτoπισμέvoς τραυματισμός, η χειρoυργική αvτιμετώπιση έχει πoλύ καλά απoτελέσματα. Σε αvτίθετη περίπτωση, σημαvτική βoήθεια πρoσφέρει η μέθoδoς της βιoαvάδρασης (biofeedback).

18. Πως αντιμετωπίζεται ο κνησμός του δακτυλίου;

Η συμπτωματική αvτιμετώπιση τoυ ιδιoπαθoύς κvησμoύ τoυ δακτυλίoυ συvίσταται στηv πoλύ καλή υγιειvή της περιoχής. Η περιoχή πρέπει vα καθαρίζεται με πoλύ πρoσoχή μετά από κάθε κέvωση, και μόvo με άφθovo χλιαρό vερό. Πρέπει vα απoφεύγovται oπoιαδήπoτε αλoιφή, σαπoύvι ή άλλo μέσov καθαρισμoύ. Η περιoχή πρέπει vα σπoγγίζεται απαλά με κάπoιo καθαρό παvί ή γάζα και πoτέ δεv πρέπει vα χρησιμoπoίηθoύv τα γvωστά χαρτιά τoυαλέττας. Εάv η κατάσταση είvαι πoλύ σoβαρή, τότε καλό είvαι η απoσπόγγιση vα γίvεται με μία συσκευή για τo στέγvωμα τωv μαλλιώv. Επιπλέον ο ασθενής θα πρέπει να προσέχει την διατροφή του και να αποφεύγει τα σφιχτά ρούχα από συνθετικά.

19. Σε ποιές παθήσεις οφείλεται ο πόνος του πρωκτού και του περινέου;

Πόνος στην περινεϊκή χώρα μπορεί να οφείλεται σε περιεσφιγμένες αιμορροίδες, σε απόστημα, σε ραγάδα του δακτυλίου, διήθηση από κακοήθη νεοπλάσματα, σε παθήσεις του κόκκυγα, σε σπασμό των μυών ή στον ιδιοπαθή πόνο του περινέου.

20. Τι επακόλουθα έχει ο ιδιοπαθής πόνος του περινέου;

Πρόκειται για βασανιστική νόσο, η οποία όμως πέραν από τον έντονο πόνο δεν έχει άλλα σοβαρά επακόλουθα.

21. Ποία είναι τα συμπτώματα των νεοπλασμάτων του ορθού και του πρωκτού;

Τα νεοπλάσματα της περιοχής διακρίνoνται σε καλοήθη (συνήθως πολύποδες) και κακοήθη. Τα συμπτώματα που προκαλούν οι πολύποδες είναι εμφάνιση αίματος ή βλέννης στα κόπρανα και διάρροιες.

Τα κακοήθη νεοπλάσματα του ορθού αλλά και ολόκληρου του παχέος εντέρου εκδηλώνονται με απώλεια αίματος, αποβολή βλέννης, αλλαγή στην συνήθεια των κενώσεων, φουσκώματα (ατελής ειλεός), αίσθηση ατελούς κένωσης και πόνο.

22. Σε τι σκοπεύει η πρόληψη των νεοπλασμάτων του ορθού και του πρωκτού;

Οι πολύποδες εμπεριέχουν ένα σημαντικό δυναμικό εξαλλαγής σε κακοήθεια. Εάν οι πολύποδες παραμείνουν, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος εξαλλαγής των (μετάπτωσης σε κακοήθη νεοπλάσματα). Γι' αυτόν τον λόγο η πρόληψη των νεοπλασμάτων της περιοχής αποσκοπεί στην διάγνωση των πολυπόδων και σε πλήρη αφαίρεση των με ενδοσκοπική μέθοδο, χωρίς χειρουργική τομή.

23. Ποιοι είναι οι άνθρωποι υψηλού κινδύνου για νεοπλάσματα της περιοχής;

Τα άτομα με υψηλό κίνδυνο για να εμφανίσουν κακοήθη νεοπλάσματα του παχέος εντέρου είναι οι παρακάτω κατηγορίες:

• Ατομικό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου.
• Αδενώματα παχέος εντέρου.
• Κληρονομούμενα γενετικά σύνδρομα.
• Ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του παχέος εντέρου (ελκώδης κολίτιδα και νόσος του Crohn).

24. Ποιοι πρέπει να ελέγχονται προληπτικά για νεοπλάσματα της περιοχής;

Ασυμπτωματικοί άνδρες και γυναίκες ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών.

25. Με ποία διαγνωστικά μέσα γίνεται η πρώιμη διάγνωση και επακόλουθα η πρόληψη των νεοπλασμάτων του παχέος εντέρου;

Οι διαγνωστικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται ευρύτερα για την πρώιμη διάγνωση των πολυπόδων στο παχύ έντερο είναι ο έλεγχος των κοπράνων για μικροσκοπική αιμορραγία, η σιγμοειδοσκόπηση, η κολονοσκόπηση και ο βαριούχος υποκλυσμός.

26. Ποιές είναι οι νεότερες μέθοδοι διάγνωσης των παθήσεων της ορθοπρωκτικής περιοχής;

Οι νεότερες μέθοδοι που έχουν βοηθήσει σημαντικά στην διαγνωστική προσπέλαση των παθήσεων της ορθοπρωκτικής περιοχής; είναι η υπερηχoτoμoγραφία του πρωκτού, οι λειτουργικές δοκιμασίες (μανομετρία) και το αφοδευσιογράφημα.

2 7. Τι είναι η βιοανάδραση;

Η βιοανάδραση είναι μία μορφή θεραπείας συμπεριφοράς που προσπαθεί να ενισχύσει ή να μεταβάλει συγκεκριμένες παραμέτρους παθολογικών λειτουργιών παρέχοντας στον ασκούμενο οπτικές ή ακουστικές ενδείξεις της συγκεκριμένης λειτουργίας που δεν επιτελείται σωστά. Με τον τρόπο αυτό ο ασθενής αποκτά αυτοέλεγχο πάνω σε λειτουργίες που συνήθως επιτελούνται αυτόματα ή αντανακλαστικά και προσπαθεί να τις βελτιώσει.

28. Σε ποιές παθήσεις της περιοχής χρησιμοποιείται η βιοανάδραση;

Στην ακράτεια κοπράνων και ολιγότερον στην δυσκοιλιότητα.

29. Τι είναι και πως εκδηλώνονται τα εκκολπώματα;

Τα εκκολπώματα είναι σακοειδείς διευρύνσεις του βλεννογόνου που προπίπτουν διαμέσου ευενδότων σημείων του μυϊκού τοιχώματος. Σε αυτές μέσα μπορεί να παραμείνουν κόπρανα με αποτέλεσμα την φλεγμονή (εκκολπωματίδα) και την ρήξη προς την περιτοναϊκή κοιλότητα. Τότε εμφανίζονται σημεία περιτονίτιδας. Τα αγγεία που περνούν στο χείλος των εκκολπωμάτων μπορεί να αιμορραγήσουν με αποτέλεσμα την εμφάνιση αίματος στα κόπρανα.

30. Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου;

Το ευερέθιστο παχύ έντερο (σπαστική κολίτιδα) εκδηλώνεται με ένα συνδυασμό συμπτωμάτων όπως διάρροια ή δυσκοιλιότητα, πόνος, ανορεξία ή φουσκώματα στην κοιλιά, εμφάνιση βλέννης στα κόπρανα, ανησυχία ή άγχος. Δεν υπάρχει κανένα οργανικό υπόβαθρο της νόσου. Η νόσος είναι καλοήθης παρά το γεγονός ότι η θεραπεία της είναι δύσκολη. Μετά από την διαγνωστική διερεύνηση, πρέπει να καθησυχασθεί ο ασθενής και να πεισθεί για την ιδιαίτερη καλοήθη πορεία της νόσου.

31. Πως εκδηλώνονται και πως αντιμετωπίζονται η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn;

Η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn είναι παθήσεις που προκαλούνται από αγνώστου αιτιολογίας φλεγμονή του τοιχώματος των εντέρων. Η νόσος του Crohn μπορεί να σημειωθεί σε οποιοδήποτε σημείο του πεπτικού σωλήνα, από το στόμα μέχρι τον πρωκτό ενώ η ελκώδης κολίτιδα εντοπίζεται μόνον στο παχύ έντερο. Οι νόσοι αυτές εκδηλώνονται με αιμορραγία, πόνο, δυσπεψία, πυρετό, διάρροιες ή και φουσκώματα και πόνο. Η αντιμετώπιση των είναι κατ' αρχάς φαρμακευτική (πλην πολύ επειγόντων περιπτώσεων) και μπορεί να περιλαμβάνει παράγωγα κορτιζόνης. Αργότερα μπορεί να κριθεί αναγκαία η χειρουργική επέμβαση.

Συνέντευξη με τον κ. Δημήτριο Καραγιάννη, Γαστρεντερολόγο

Η σπαστική κολίτιδα ή το σύνδρομο ευερεθίστου παχέος εντέρου χαρακτηρίζεται από διάχυτο κοιλιακό πόνο, φουσκώματα (μετεωρισμό) και μεταβολές των σηνηθειών του εντέρου (διάρροια ή και δυσκοιλιότητα).

Φυσιολογικά το έντερο όλων των ανθρώπων περιέχει αέρα. Η ποσότητα αέρα που περιέχεται στο έντερο και που παράγεται κυρίως από την επεξεργασία που υπόκεινται τα κόπρανα από τα μικρόβια του εντέρου, δεν προκαλεί καμιά συμπτωματολογία. Οι ασθενείς που πάσχουν από σπαστική κολίτιδα είναι πιο ευαίσθητοι και η ποσότητα αυτή τους δημιουργεί πόνο. Αυτός είναι ο λόγος που η επίσημη επιστημονική ονομασία είναι σύνδρομο ευερέθιστου παχέος εντέρου. Τα ακριβή αίτια δεν είναι σαφώς διευκρινισμένα. Ο μηχανισμός πρόκλησης όμως έχει διευκρινιστεί και συνδέει το σύνδρομο με ερεθίσματα που προέρχονται από τον εγκέφαλο και νευροδιαβιβαστές όπως είναι η ουσία σεροτονίνη.

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου;

Τα συνήθη συμπτώματα της νόσου είναι:

Ποιες είναι οι αιτίες της νόσου;

Όπως προαναφέρθηκε τα ακριβή αίτια δεν είναι διευκρινισμένα, γνωρίζουμε όμως ότι δίαιτα με υψηλό υπόλειμμα (ίνες) και σε λιπαρά καθώς και το συναισθηματικό στρες μπορεί να προκαλέσουν κρίση σπαστικής κολίτιδας. Αλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την νόσο φαίνεται να είναι οι ορμονικές μεταβολές στις γυναίκες, κατά την διάρκεια της περιόδου.

Τι μπορώ να κάνω για να προφυλαχθώ;

Ο ασθενής πρέπει να προσέχει την δίαιτά του ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις ίνες και τα λιπαρά. Επίσης ο ασθενής πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται το στρες με ειδικές τεχνικές.

Πως γίνεται η διάγνωση της νόσου;

Ο γιατρός σας θα προσπαθήσει να αποκλείσει άλλες αιτίες που προκαλούν την ίδια συμπτωματολογία. Η διάγνωση της νόσου δηλαδή είναι διάγνωση εξ' αποκλεισμού. Για να αποκλεισθούν άλλες αιτίες ο γιατρός σας είναι πιθανό να σας ζητήσει έλεγχο με κολονοσκόπηση ή βαριούχο υποκλυσμό (ακτινολογική εξέταση), υπερηχογράφημα κοιλίας, αιματολογικό έλεγχο και έλεγχο κοπράνων.

Υπάρχουν επιπλοκές;

Όχι το νόσημα δεν επηρεάζει άλλα όργανα.

Ποια είναι η θεραπεία;

Η θεραπεία συνήθως έχει δύο άξονες, την δίαιτα και τα φάρμακα. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι αναλγητικά ή και αντικαταθλιπτικά φάρμακα που φαίνεται να έχουν πιο ειδική δράση στον μηχανισμό πρόκλησης της νόσου. Οι αμινοτρυπτιλίνες είναι φάρμακα που αναστέλλουν την δράση της σεροτονίνης. Τα φάρμακα αυτά χορηγούνται από το στόμα αλλά για να επιτύχουν θεραπευτική δράση θα πρέπει να αναμείνουμε τουλάχιστον τρεις εβδομάδες και η θεραπεία θα πρέπει να διαρκέσει μερικούς μήνες. Σημαντική βοήθεια επίσης μπορεί να βρει ο ασθενής από την ψυχανάλυση και την εκπαίδευσή του για την αντιμετώπιση του στρες. Πρόσφατα το FDA ενέκρινε την κυκλοφορία του φαρμάκου alosteron μόνο για γυναίκες αλλά έξι μήνες μετά απέσυρε την έγκρισή του αυτή λόγω επιπλοκών που παρουσιάστηκε στις ασθενείς.

Τι θα συμβεί μετά τη θεραπεία;

Τα συμπτώματα συνήθως επανέρχονται. Η δίαιτα θα πρέπει να τηρείται για όλη τη ζωή του ασθενούς. Η φαρμακευτική θεραπεία θα αποφασίζεται από τον γαστρεντερολόγο.

Οι πολύποδες του παχέος εντέρου είναι όγκοι, οι οποίοi συνήθως είναι καλοήθεις αλλά με το πέρασμα του χρόνου μπορεί ναεξελιχθούν σε προκαρκινικούς ή καρκινικούς.Το Εθνικό Κέντρο Πληροφόρησης για τα Πεπτικά Νοσήματα (NDDIC) των ΗΠΑ, αναφέρει πως υπάρχουν τρόποι για να μειώσει κανείς τις πιθανότητες που έχει να τους αναπτύξει. Οι τρόποι αυτοί είναι οι εξής:

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία