Οι χρόνιες παθήσεις αποτελούν μια τεράστια πρόκληση για τον κάθε θεραπευτή. Μαζί με την αύξηση της καταναλωτικής ευημερίας παρατηρείται μια ραγδαία αύξηση στον αριθμό των χρόνιων ασθενειών. Αυτή η εκφυλιστική τάση της υγείας των ανθρώπων συμπεριλαμβάνει όλο και μικρότερες ηλικιακές ομάδες, και φυσικά, όλο και περισσότερα παιδιά. Είναι ένα τίμημα που πληρώνουμε για την μόλυνση του περιβάλλοντος και την χρήση χημικών ουσιών στην τροφή μας. Το άγχος της καθημερινότητας, οι εθισμοί, οι κακές διατροφικές συνήθειες, η έλλειψη φυσικής άσκησης, οι επιβαρυντικές ακτινοβολίες που δεχόμαστε υποθάλπουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Είναι ειρωνικό ότι η φαινομενική βελτίωση της ποιότητας της ζωής κάθε άλλο παρά αυτό είναι. Γιατί μπορεί ο μέσος όρος της αναμενόμενης διάρκειας της ζωής να έχει αυξηθεί, αλλά το ίδιο ισχύει και για τον αριθμό των ανθρώπων που ακολουθούν μακροχρόνιες φαρμακευτικές αγωγές (Χάπια για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης, της καρδιακής λειτουργίας, της χοληστερόλης, της λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα, του άγχους και της αϋπνίας κ.α.)

Σαφώς, η κλασσική ιατρική είναι αποτελεσματική, αλλά η ειδικότητά της είναι κυρίως τα οξεία περιστατικά. Στον αυξανόμενο αριθμό των χρόνιων παθήσεων «σηκώνει τα χέρια ψηλά». Στα ιατρικά βιβλία, οι χρόνιες παθήσεις περιγράφονται ως «αγνώστου αιτιολογίας» ή «ιδιοπαθείς». Η φαρμακευτική αγωγή που συστήνεται αποτελεί συνδυασμό σκευασμάτων. Η αγωγή αυτή μετριάζει τα συμπτώματα, προσπαθεί να επιβραδύνει την περαιτέρω εξέλιξη της εκφυλιστικής πορείας της ασθένειας, δεν προσφέρει όμως μόνιμη λύση, αυτό που λαϊκά ονομάζεται «γιατρειά».

Παράλληλα, αυξάνεται και ο αριθμός των ανθρώπων που κατανοούν ότι τα χημικά φάρμακα πρέπει να χρησιμοποιούνται με μέτρο και σύνεση. Οι ασθενείς ρωτούν τον γιατρό τους για τις ανεπιθύμητες παρενέργειες των σκευασμάτων που τους συνταγογραφεί. Έτσι, παρατηρείται μια μεγάλη αλλαγή. Οι χρόνιοι ασθενείς στρέφονται προς τις εναλλακτικές θεραπείες, ελπίζοντας να βρουν λύση στα προβλήματα τους με ηπιότερους τρόπους. Τρόπους που δεν προκαλούν αρνητικές συνέπειες στην κατάσταση της υγείας τους. Και θέλουν να αντιμετωπίζονται ως μεμονωμένα και εξ' ολοκλήρου ξεχωριστά άτομα, με πολύπλοκα συστήματα που αλληλοεπηρεάζονται, αλλά και με συναισθήματα. Αυτό υποδηλώνει ο όρος «ολιστική ιατρική».

Στην παραπάνω παράγραφο οι λέξεις κλειδιά ήταν: λύση + ηπιότεροι τρόποι + ολιστικά. Ο εναλλακτικός θεραπευτής μέσα από τη δουλειά του αυτό ακριβώς προσπαθεί να προσφέρει. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές μέθοδοι που λειτουργούν με διαφορετικούς τρόπους, έχοντας ως κοινό παρανομαστή την ενδυνάμωση των μηχανισμών αυτό-ρύθμισης του οργανισμού. Σε δύσκολα περιστατικά, για την γρηγορότερη και καλύτερη επίτευξη αυτού του στόχου, είναι σκόπιμη η συνεργασία δύο ή και περισσότερων θεραπευτικών προσεγγίσεων. Είναι φρόνιμο ο κάθε θεραπευτής να γνωρίζει πώς λειτουργούν και τι μπορούν να προσφέρουν άλλες μορφές θεραπείας, πέρα της δικής του μεθόδου.

Οι θεραπευτές βρίσκονται σε μια συνεχής αναζήτηση καλύτερων τρόπων αντιμετώπισης των δύσκολων περιστατικών. Το κύριο μέλημά τους είναι η προσφορά μόνιμης θεραπείας, ίασης, γιατρειάς. Αυτό ακριβώς προσδιορίζει ο όρος «θεραπευτής». Η κάθε θεραπευτική μέθοδος έχει τα δυνατά κι αδύνατα σημεία της. Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι «παντρεύοντας» δύο μεθόδους μαζί μπορούμε να βοηθήσουμε καλύτερα τον δύσκολο ασθενή. Το καλύτερο παράδειγμα μιας αποτελεσματικής συνεργασίας είναι ο συνδυασμός ομοιοπαθητικής με βιοσυντονισμό.

Η ομοιοπαθητική θα βρει βοήθεια στην γρήγορη αντιμετώπιση των αλλεργικών ασθενών, των αυτό-άνοσων ασθενειών, των μυοσκελετικών παθήσεων, ακόμα και στην καλύτερη επιλογή του ομοιοπαθητικού σκευάσματος και της δυναμοποίησής του. Μετά από μόλις 2-3 εφαρμογές βιοσυντονισμού η πλειοψηφία των ασθενών αισθάνεται μείωση στα συμπτώματα της πάθησης του. Ο βιοσυντονισμός θα βρει στην ομοιοπαθητική βοήθεια για στοχευμένη αλλαγή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενή και του τρόπου αντιμετώπισης των προβλημάτων του. Ο βιοσυντονισμός καλύπτει και εκείνους του ασθενείς που δεν επιθυμούν να κάνουν «θυσίες» για να ακολουθήσουν την ομοιοπαθητική αγωγή (αποχή από τον καφέ, κ.ο.κ), καθώς κι εκείνους που ξεχνούν να πάρουν τα χαπάκια τους. Η ομοιοπαθητική ανοίγει το δρόμο στην πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση του δύσκολου ασθενή στον βιοσυντονισμό. Η ομοιοπαθητική θα βοηθηθεί από τη συσκευή βιοσυντονισμού, στην ανίχνευση των αιτιών που προκαλούν τα συμπτώματα στον ασθενή.

Στην Γερμανία, πάνω από 4.000 ομοιοπαθητικοί εφαρμόζουν παράλληλα και βιοσυντονισμό στους ασθενείς τους. Η μέθοδος του βιοσυντονισμού εκμαθαίνεται πολύ πιο εύκολα και γρήγορα σε σχέση με την ομοιοπαθητική.

Για τους έμπειρους θεραπευτές αρκεί ένα διήμερο σεμινάριο για να προχωρήσουν στην πρακτική εφαρμογή του. Είναι, λοιπόν, πολύ πιο εύκολο να εκπαιδευτεί ο ομοιοπαθητικός πάνω στη μέθοδο του βιοσυντονισμού, παρά για τον ειδικό του βιοσυντονισμού να σπουδάσει ομοιοπαθητική.

Τελικά, αυτό που έχει σημασία είναι η συνεχής βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στους ασθενείς, που ταλαιπωρούνται από μακροχρόνιες παθήσεις, έτσι ώστε τελικά να τους δοθεί μια ήπια, μη-επιθετική, ολιστική λύση στα προβλήματα τους. Ειδικά, για το καλό των δύσκολων ασθενών ας πορευτούμε σε κλίμα συνεργασίας κι αλληλοβοήθειας. Με αυτή την ευκαιρία, θέλω να επικροτήσω την διοργάνωση της Ε΄ Αμφικτυονίας Επιστημών Υγείας, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο στην Ερέρια, με θέμα «Αναζητώντας εναλλακτικές λύσεις για τον πάσχοντα καρκινοπαθή», για την οποία συνεργάστηκαν η Παγκόσμια Ιπποκρατική Επιστημονική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής και ο Σύλλογος Ενεργειακής Συντονιστκής.

Πηγή: Holistic Life