Γράφει: Επιστημονική Ομάδα Εργαστηρίων Μοριακής Διατροφής

Τα αυτοάνοσα νοσήματα επηρεάζουν περίπου 1 στους 15 ανθρώπους και ο αριθμός αυτός αυξάνει πολύ γρήγορα. Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι μία από τις δέκα κυριότερες αιτίες θανάτου για τις γυναίκες κάτω από την ηλικία των 64. Στις αυτοάνοσες ασθένειες, το σώμα υποβάλλεται σε μια συνεχή ανοσολογική αντίδραση που προκαλεί η υπερβολική φλεγμονή, και η οποία καταλήγει να είναι καταστροφική για το σώμα. Η σωστή εξερεύνηση των διατροφικών ανεπαρκειών (μέσω μοριακής εξέτασης), η αποφυγή τροφών που επιδεινώνουν τα συμπτώματα (γλουτένη, γάλα κ.ά) και η κατάλληλη ορμονική εξισορρόπηση είναι η πρώτη προσέγγιση που πρέπει να έχει οποιοσδήποτε διαγιγνώσκεται με ψωρίαση.

Δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση του δέρματος – η πιο διαδεδομένη αυτοάνοση ασθένεια στον αναπτυγμένο κόσμο μετά την κοιλιοκάκη - και είναι πολύ περισσότερο από απλά ένα πρόβλημα αισθητικής.

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της ψωρίασης, μπορεί επίσης να προκληθεί σκάσιμο του δέρματος και αιμορραγία, πόνος, καθώς και σημαντική διατάραξη της ποιότητας ζωής. Επιπλέον, η ψωρίαση σχετίζεται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Ακόμη και η ήπια ψωρίαση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής έως και 29%.

Η χρόνια φλεγμονή, χαρακτηριστικό της ψωρίασης (και άλλων αυτοάνοσων νόσων, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο λύκος) θέτει τους ασθενείς σε κίνδυνο. Εκτός από καρδιαγγειακή νόσο, οι ασθενείς με ψωρίαση έχουν επίσης περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από αντίσταση στην ινσουλίνη, κατάθλιψη, καρκίνος, οστεοπόρωση, και ηπατική νόσο – που επίσης είναι πιθανό να οφείλεται σε χρόνια φλεγμονή.

Διατροφή πρώτα – φάρμακα ύστερα

Η διατροφική παρέμβαση θα πρέπει πάντα να δοκιμάζεται πρώτα, πριν χορηγηθούν ισχυρά και δυνητικά επικίνδυνα φάρμακα.

Οι συμβατικές θεραπείες για τα αυτοάνοσα νοσήματα καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα για να σταματήσουν την ανοσολογική επίθεση του σώματος επί του εαυτού του. Εντούτοις, αυτό καθιστά το σώμα πιο ευπαθές σε λοιμώξεις, ακόμα και καρκίνους – μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με αυτοάνοσες παθήσεις με τη μεγαλύτερη έκθεση σε ανοσοκατασταλτικά φάρμακα είχαν σχεδόν 5 φορές αύξηση στον κίνδυνο για καρκίνο. Ο FDA έχει εκδώσει προειδοποιήσεις σχετικά με ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτοάνοσων νοσήματων, λόγω του αυξημένου κίνδυνου για καρκίνο. Η ήπια έως μέτρια ψωρίαση μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί με τοπικά φάρμακα μόνο – αυτά είναι πιο ασφαλή από ό, τι η συστημική φαρμακευτική αγωγή, αλλά εξακολουθούν να έχουν σημαντικές παρενέργειες, όπως η λέπτυνση του δέρματος, αλλαγές στο χρώμα, μώλωπες, ραγάδες, ερυθρότητα και ακμή. Μπορούν επίσης να σταματήσει να λειτουργούν με την πάροδο του χρόνου.

Η διατροφή είναι ένα ισχυρό και ασφαλές εργαλείο για την πρόληψη και τη θεραπεία αυτοάνοσων νοσημάτων

Μολονότι η ψωρίαση έχει μια γενετική συνιστώσα (περίπου το ένα τρίτο των ασθενών έχουν οικογενειακό ιστορικό), επηρεάζεται ισχυρά από το τι τρώμε και πολλές φορές από το τι ΔΕΝ τρώμε. Εκείνοι με υψηλή πρόσληψη πράσινων λαχανικών, καρότων, ντοματών και φρέσκων φρούτων είναι λιγότερο πιθανό να εκδηλώσουν ψωρίαση. Το οξειδωτικό στρες, το οποίο μπορεί να μειωθεί μέσω τροφών πλούσιων σε αντιοξειδωτικές ουσίες, πιστεύεται ότι συνεισφέρει στη φλεγμονή του δέρματος στην ψωρίαση. Επιπλέον, τα συμπτώματα της ψωρίασης έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνονται με διατροφικές μεθόδους σε αρκετές επιστημονικές μελέτες. Φυσικά, ακόμη και μια ιδανική διατροφή, είναι αδύνατο να λειτουργήσει ευεργετικά, αν η εντερική λειτουργία είναι σε ύφεση. Άλλωστε η κακή εντερική λειτουργία και η ψωρίαση έχει βρεθεί ότι συνυπάρχουν στο 90% των περιπτώσεων ψωρίασης.

Συστήνεται μια διατροφή πλούσια σε θρεπτικές ουσίες σε συνδυασμό με επιλεγμένα συμπληρώματα και, όταν χρειάζεται, περιοδική νηστεία για να βοηθήσει το σώμα να μετριάσει την φλεγμονή και την απομάκρυνση των κυτταρικών τοξινών. Οι φυτικές τροφές με μεγάλη θρεπτική αξία, προμηθεύουν τον οργανισμό με ουσίες που υποστηρίζουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, επιτρέποντας στο σώμα να έχει την κατάλληλη άμυνα ενάντια στις μολύνσεις και τους καρκίνους. Η επιβλεπόμενη νηστεία με νερό είναι ένα άλλο σημαντικό συστατικό για τη θεραπεία αυτοάνοσων – έχει αποδειχθεί η συμβολή της νηστείας στην ύφεση της αυτοάνοσης αυτής νόσου. Να θυμάστε, επίσης, ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από ψωρίαση είναι ευάλωτοι σε παθήσεις – κυρίως στις καρδιακές – οι οποίες μπορούν να προληφθούν με υγιείς συνήθειες του τρόπου ζωής. Όλες οι παρενέργειες της διατροφικής θεραπείας είναι θετικές – προστατευτική δράση εναντίον των καρδιακών παθήσεων, του διαβήτη και του καρκίνου. Οι υγιείς συνήθειες προάγουν τη μακροζωία, καθώς ομαλοποιούν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού.

Διατροφική παρέμβαση στα αυτοάνοσα νοσήματα

Οι φυσικές μέθοδοι μπορεί βοηθήσουν να ηρεμήσει η φλεγμονή στο σώμα και να μειωθεί ή ακόμα και να εξαλειφτεί η ανάγκη για φάρμακα. Όλοι όσοι έχουν ένα αυτοάνοσο νόσημα καλούνται να δοκιμάσουν τις παρακάτω φυτικές μεθόδους πριν ζήσουν μια ζωή αποκλειστικά με φάρμακα και με επιδεινούμενη κατάσταση:

1. Μοριακή διατροφή ΠΟΛΥ υψηλής θρεπτικής αξίας
2. Διερεύνηση για εντερική διαπερατότητα, κοιλιοκάκη και τροφικές αλλεργίες
3. Συμπληρώματα EPA και DHA ιχθυελαίου ή φυτικής προέλευσης
4. Προβιοτικά συμπληρώματα
5. Αποφυγή του αλατιού, του σιταριού και των λιπών
6. Διασφάλιση ότι δεν υπάρχουν ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών μέσω κατάλληλων μοριακών εξετάσεων

Επιστημονική Ομάδα Εργαστηρίων Μοριακής Διατροφής
http://nutrilabs.gr/

Γράφει: Lynne McTaggart, Συγγραφέας και ερευνήτρια

Νέα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι πολλές παθήσεις των ματιών σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να προκληθούν από κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών

Για οκτώ χρόνια, ο Chung-Jung Chiu, επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο Tufts, έχει εργαστεί πάνω σε μια θεωρία που θα μπορούσε να αλλάξει όλα όσα σκεφτόμαστε σχετικά με τη γήρανση και την υγεία των ματιών.

Η έρευνα του Chiu αποκαλύπτει ότι η μείωση της όρασης σχετίζεται ελάχιστα με την ηλικία ενώ έχει μεγάλη σχέση με τη διατροφή. Η ποσότητα των επεξεργασμένων, υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη, τροφίμων που καταναλώνουμε, δεν επηρεάζει μόνο τη σιλουέτα μας˙ είναι πιθανό επίσης να συμβάλλει στην απώλεια της όρασής μας.

Υπάρχει ωστόσο και η πρόληψη: μόνο μερικές αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η διατροφή χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη και η τακτική άσκηση, θα μπορούσαν να αποτρέψουν τα περισσότερα από τα οφθαλμικά προβλήματα, που για πολύ καιρό θεωρούταν ότι είναι μέρος της φυσιολογικής διαδικασίας της γήρανσης.

Ένας από τους ιατρικούς μύθους είναι η αντίληψη ότι η ασθένεια των ματιών είναι αναπόφευκτη συνέπεια της γήρανσης, όσο αναπόφευκτο είναι και το γκριζάρισμα των μαλλιών στα άτομα άνω των 50 ετών. Ένα μέτρο του πόσο ριζωμένη είναι αυτή η σκέψη μας είναι η ορολογία που χρησιμοποιείται από τη συμβατική ιατρική, η οποία σχετίζει με την μεγάλη ηλικία και τα γηρατειά την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και τον καταρράκτη, και θεωρεί ότι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια σχεδόν αναπόφευκτη επιπλοκή του διαβήτη.

Προς το παρόν, η ιατρική μπορεί να προσφέρει μόνο χειρουργική επέμβαση για την αντικατάσταση των φακών σε πάσχοντες από καταρράκτη, και συνεχίζει να διερευνά εναλλακτικές λύσεις για την εκφύλιση χωράς κηλίδας και τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια: από μεταμοσχεύσεις κυττάρων αμφιβληστροειδούς, χειρουργική με λέιζερ και νέα φάρμακα, μέχρι τσιπ στο μάτι για την ενίσχυση της όρασης.

Ωστόσο η συνήθης άποψη δεν συμβαδίζει με τη διατροφική έρευνα, η οποία τοποθετεί σταθερά την αιτία και των τριών αυτών παθήσεων στα προϊόντα της βιομηχανίας επεξεργασμένων τροφίμων. Ο Chiu, ο επικεφαλής επιστήμονας στο Αμερικανικό τμήμα γεωργίας Jean Mayer (USDA), στο ερευνητικό κέντρο για τη διατροφή για τη Γήρανση του Πανεπιστήμιου Tufts στη Βοστώνη, έχει συμμετάσχει σε πολλές μελέτες, συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης μελέτης NutritionandVisionproject (Έρευνα για τη διατροφή και την όραση), μιας θυγατρικής μελέτης της μακράς συνεχιζόμενης Nurses' Health Study. Ενώ εξέταζε ασθενείς που ανέπτυξαν καταρράκτη, διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια ή εκφύλιση ωχράς κηλίδας, βρήκε ότι και οι τρεις ασθένειες είχαν ένα μόνο κοινό στοιχείο: διατροφή πλούσια σε επεξεργασμένη ζάχαρη.

Σε μια από τις πρώτες μελέτες του, ο Chiu προσέλαβε περίπου 400 νοσηλευτές στην περιοχή της Βοστώνης, ηλικίας μεταξύ 53 και 73 ετών, των οποίων οι διατροφικές συνήθειες παρακολουθούνταν από τη μελέτη Nurses' Health Study για πάνω από 14 χρόνια. Στη συνέχεια, ο ίδιος και οι συνεργάτες του, αξιολόγησαν τα μάτια των συμμετεχόντων για αδιαφάνεια του φλοιού, με τη χρήση συστήματος ταξινόμησης Lens Opacity Classification System III (LOCS III). Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα άτομα με την υψηλότερα πρόσληψη υδατανθράκων (πάνω από 200g/ημέρα) είχαν δυόμισι φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν σκιάσεις, συγκριτικά με εκείνους που κατανάλωναν λιγότερους υδατάνθρακες.

Σε αυτή την περίπτωση, η ποιότητα των υδατανθράκων ήταν αδιάφορη˙ ο κύριος καθοριστικός παράγοντας της πρόωρης αδιαφάνειας του φλοιού του φακού ήταν η ποσότητα των υδατανθράκων που καταναλώνονταν (και έτσι ένα μικρότερο ποσό από άλλα μακρο-θρεπτικά συστατικά, όπως οι πρωτεΐνες και τα λίπη).¹

Τα ευρήματα του Chiu είχαν ενισχυθεί από μια αυστραλιανή μελέτη, όπου οι ερευνητές εξέτασαν σε βάθος τις διατροφικές συνήθειες περίπου 1.000 Αυστραλών ασθενών, ηλικίας 49 ετών και άνω, χωρίς ιστορικό καταρράκτη, μετά από πέντε και 10 έτη. Στη συνέχεια, τα μάτια των συμμετεχόντων καταγράφονταν φωτογραφικά και αξιολογούνταν σύμφωνα με ένα αποδεκτό πρότυπο για την αξιολόγηση της ανάπτυξης καταρράκτη.

Προέκυψε μία καταπληκτική σύνδεση: Μετά τον έλεγχο για παράγοντες όπως ο διαβήτης και η ηλικία, κάθε σημαντική αύξηση του γλυκαιμικού δείκτη (GI), ή της περιεχόμενης ζάχαρης των τροφίμων που καταναλώνονταν, προέβλεψε την συχνότητα εμφάνισης καταρράκτη. Εκείνοι με τη μεγαλύτερη ένδειξη γλυκαιμικού δείκτη, οι οποίοι κατανάλωναν χαμηλής ποιότητας υδατάνθρακες, είχαν 77 τοις εκατό μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καταρράκτη από εκείνους που κατανάλωναν τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη.²

Ενώ η υπεργλυκαιμία, ή τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, ανέκαθεν θεωρούταν παράγοντας κινδύνου, λίγοι επιστήμονες είχαν κάνει τη σύνδεση μεταξύ καταρράκτη και διατροφής πλούσιας σε επεξεργασμένους υδατάνθρακες. Με τη μελέτη τους, οι Αυστραλοί ερευνητές είχαν δείξει ότι η ποιότητα των υδατανθράκων που τρώμε παίζει σημαντικό ρόλο. Προηγουμένως, μια προηγούμενη μελέτη από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard είχε φτάσει σε παρόμοιο συμπέρασμα: ακόμη και σε μη-διαβητικούς, αναφέροντας ότι "ο καταρράκτης μπορεί να οφείλεται τουλάχιστον εν μέρει σε δυσανεξία στη γλυκόζη και αντίσταση στην ινσουλίνη".³

Είναι γνωστό ότι οι διαβητικοί και εκείνοι που καταναλώνουν δίαιτες υψηλού γλυκαιμικού δείκτη είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη καταρράκτη, επειδή τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα οδηγούν σε γλυκοζυλίωση – δέσμευση των σακχάρων στις πρωτεΐνες του φακού του ματιού, τροποποιώντας έτσι τη δομή τους – με αποτέλεσμα ο φακός να γίνεται θολός και να δυσχεραίνεται η όραση. Οι πρωτεΐνες στο φακό του ματιού είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε αυτό το είδος της βλάβης.⁴ Αλλά ακόμα και σε άτομα που δεν πάσχουν από διαβήτη, αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορεί να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες και γλυκοζυλίωση σε όλο το σώμα. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι ηλικίας άνω των 49 με επίπεδο γλυκόζης πάνω από 108mg/dL (6mmol/L, εντός του εύρους του προδιαβήτη) είχαν 79 τοις εκατό μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καταρράκτη κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, σε σχέση με εκείνους με επίπεδα γλυκόζης κάτω από 106mg/dL (5.9mmol/L).⁵ Επίσης, για κάθε αύξηση 18mg/dL (1mmol/L), ο κίνδυνος εμφάνισης καταρράκτη αυξάνεται έως 25 τοις εκατό.

Ο Chiu και οι συνεργάτες του συνέχισαν με μια παρόμοια μελέτη με γυναίκες που διέτρεχαν κίνδυνο ανάπτυξης εκφύλισης ωχράς κηλίδας, χρησιμοποιώντας εθελόντριες από την ίδια ομάδα εθελοντών της μελέτης Nurses' HealthStudy. Αυτή τη φορά μελέτησαν 500 περίπου γυναίκες της ίδιας ηλικίας χωρίς ιστορικό οφθαλμικών ασθενειών και εξέτασαν τον κίνδυνο που είχαν να αναπτύξουν εκφύλιση ωχράς κηλίδας. Και πάλι, οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματα με τις διατροφικές πληροφορίες που συλλέγονταν για πάνω από μια δεκαετία στην Nurses' Health Study, και πάλι υπήρξε σύνδεση με τις τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη. Εκείνες των οποίων οι διατροφικές συνήθειες ήταν υψηλότερου γλυκαιμικού δείκτη, είχαν σχεδόν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν ανωμαλίες στην περιοχή της ωχράς χρωστικής του ματιού, μια πρώιμη ένδειξη της ωχράς εκφύλισης.⁶

Όταν ο Chiu και οι συνεργάτες του ανέπτυξαν την έρευνά τους, συμπεριλαμβάνοντας περισσότερους από 4.000 συμμετέχοντες - αυτή τη φορά τόσο άνδρες όσο και γυναίκες – που έλαβαν μέρος στη μελέτη σχετικά με τις ασθένειες των ματιών που σχετίζονται με την ηλικία (Age-Related Eye Disease Study -AREDS), ανακάλυψαν μία αύξηση 49 τοις εκατό του κινδύνου για πρόωρη εκφύλιση ωχράς κηλίδας σε άτομα με γλυκαιμικό δείκτη ψηλότερο από το μέσο όρο.⁷

Άλλες μελέτες δείχνουν ότι εκείνοι που βρίσκονται στο υψηλότερο πέμπτο του διατροφικού γλυκαιμικού δείκτη έχουν υψηλότερο κίνδυνο εξέλιξης σε προχωρημένη εκφύλιση ωχράς κηλίδας. Στην πραγματικότητα, οι συγγραφείς της μελέτης AREDS υπολογίζουν ότι το ένα πέμπτο όλων των περιπτώσεων εκφύλισης ωχράς κηλίδας θα μπορούσε να εξαλειφθεί, αν οι ασθενείς κατανάλωναν μια δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη, Ακόμα και μικρές αλλαγές στον έλεγχο της κατανάλωσης επεξεργασμένων υδατανθράκων εξαλείφουν περίπου 100.000 περιπτώσεις εκφύλισης ωχράς κηλίδας μέσα σε πέντε χρόνια.⁷

Το έργο του Chiu έχει επιβεβαιωθεί από τη μελέτη Blue Mountains Eye Studyμε πάνω από 3.600 συμμετέχοντες, η οποία έδειξε ότι τα άτομα με διατροφικό γλυκαιμικό δείκτη στο υψηλότερο τέταρτο είχαν αυξημένο κίνδυνο για πρόωρη εκφύλιση ωχράς κηλίδας, ενώ εκείνοι που κατανάλωναν μεγαλύτερες ποσότητες φυτικών ινών δημητριακών και σπόρων είχαν μειωμένο κίνδυνο για ανωμαλίες του οφθαλμού που προαναγγέλουν πρώιμη έναρξη της εκφύλισης ωχράς κηλίδας.⁸ Τα στοιχεία ήταν σαφή ότι δεν είναι η συνολική πρόσληψη υδατανθράκων, αλλά μόνο τα τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη που αυξάνουν τον κίνδυνο.

Άλλη έρευνα αποκαλύπτει ότι μια δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη και έλεγχου του σακχάρου μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Σε μια μελέτη 1.441 ατόμων με διαβήτη τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης), εκείνοι που κρατούσαν το σάκχαρό τους υπό έλεγχο, μείωσαν τον κίνδυνο ανάπτυξης αμφιβληστροειδοπάθειας κατά 76 τοις εκατό κατά τη διάρκεια των έξι ετών και έξι μηνών που ακολούθησαν. Και εκείνοι που ήδη είχαν μια ήπια μορφή της πάθησης κατά την έναρξη της μελέτης ήταν σε θέση να μειώσουν την εξέλιξή της κατά 54 τοις εκατό, ακριβώς με την διατήρηση υπό έλεγχο του σακχάρου στο αίμα τους.⁹

Όλες αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι οι τρεις αυτές προϋποθέσεις έχουν ένα κοινό παράγοντας κινδύνου: επεξεργασμένα τρόφιμα που προκαλούν έντονη υπεργλυκαιμία, ή υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Τώρα ο Chiu και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι γνωρίζουν το λόγο για τη σύνδεση. Το μάτι έχει έναν εξαιρετικά ενεργό μεταβολισμό που καθορίζεται όχι μόνο από τη γλυκόζη, αλλά επίσης και από το οξυγόνο. Στη θεωρία του Chiu, όταν τρώμε υπερβολική ζάχαρη, αυτό οδηγεί στην έκφραση των γονιδίων που σχετίζονται με υποξία (πολύ χαμηλά επίπεδα οξυγόνου) και καταλήγει να βομβαρδίζει το μάτι με πάρα πολλή ζάχαρη, ενώ στερεί από το μάτι το αναγκαίο οξυγόνο.¹⁰

Εκτός από τα τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, συνδέσεις έχουν γίνει επίσης μεταξύ των ασθενειών των ματιών και του ύψους και του είδους των λιπών που καταναλώνονται. Ερευνητές από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με εκφύλιση ωχράς κηλίδας που καταναλώνουν υψηλά επίπεδα φυτικών λιπών, σχεδόν τετραπλασιάζουν τον κίνδυνο εξέλιξης της νόσου, ενώ η μεγάλη πρόσληψη επεξεργασμένων τροφίμων με κάθε είδους επεξεργασμένα λίπη (ζωικά, κορεσμένα, μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λίπη) διπλασιάζουν τον κίνδυνο εξέλιξής του. Αυτό υποδηλώνει ότι υπερβολικά υψηλά επίπεδα ωμέγα-6 λιπαρών οξέων, που βρίσκονται σε αφθονία στα περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα, μπορεί να συμβάλουν στην οξειδωτική βλάβη που φαίνεται στις ασθένειες των ματιών, οι οποίες σχετίζονται με την ηλικία.¹¹

Πιο πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι άλλα είδη λιπών, όπως τα ψάρια και τα καρύδια, πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, μπορούν να προστατεύσουν ενάντια σε αυτές τις παθήσεις των ματιών ενόσω η πρόσληψη των συνήθων ωμέγα-6 λιπαρών οξέων είναι χαμηλή.

Σε μία μελέτη, η κατανάλωση ψαριών τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα μείωσε τον κίνδυνο πρόωρης εκφύλισης της ωχράς κηλίδας κατά 40 τοις εκατό σε άτομα ηλικίας άνω των 49 ετών, ενώ όσοι έτρωγαν ψάρι τρεις ή περισσότερες φορές την εβδομάδα μείωσαν τον κίνδυνο της πρόωρης εκφύλισης κατά 75 τοις εκατό.¹²

Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες μελέτες έχουν δείξει ότι οι πλέον προστατευτικές επιδράσεις των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων είναι από εκείνα που βρίσκονται στα ψάρια, τα οποία έχουν άφθονη συγκεντρώσεις DHA και EPA. Τα φυτικά ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, από την άλλη πλευρά, είναι πλούσια σε α-λινολενικό οξύ.¹³

Εκτός από τα ψάρια, μια διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά μπορεί να προστατέψει από τις τρεις παθήσεις. Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι η υψηλή πρόσληψη φρούτων (τουλάχιστον τρεις μερίδες την ημέρα) μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εκφύλισης ωχράς κηλίδας και καταρράκτη κατά περίπου το ένα τρίτο, και να μειώσει τον κίνδυνο διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας περισσότερο από το μισό σε διαβήτη τύπου 2.¹⁴ Μία από τα πιο ισχυρές δίαιτες είναι η μεσογειακή διατροφή που είναι πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής άλεσης, ψάρια, φασόλια και ελαιόλαδο.

Ένας άλλος παράγοντας για τον κίνδυνο παθήσεων του ματιού, ο οποίος συχνά παραβλέπεται, είναι ο καθιστικός τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι που ασκούνται για μόλις επτά ώρες την εβδομάδα μειώνουν τον κίνδυνο εκφύλισης ωχράς κηλίδας κατά τα δύο τρίτα, ενώ το τρέξιμο ή και ακόμα και το ήπιο περπάτημα μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο καταρράκτη.¹⁵ Μελέτες ατόμων με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια δείχνουν ότι είναι πιο πιθανή η εξέλιξη της νόσου σε περιπτώσεις έλλειψης άσκησης, σύμφωνα το Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασίλειου και το Αμερικανικό Υπουργείο Υγείας.¹⁶

Τα αποδεικτικά στοιχεία που ανακαλύφθηκαν από τον Chiu και τους συνεργάτες του δείχνουν ότι ο καταρράκτης, η εκφύλιση ωχράς κηλίδας και η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια δεν είναι ασθένειες του γήρατος, αλλά ασθένειες της σύγχρονης βιομηχανικής εποχής μας. Και οι τρεις είναι συγγενικές άλλων εκφυλιστικών ασθενειών όπως η υπέρταση, οι αγγειακές ασθένειες, το Αλτσχάιμερ και ο διαβήτης, και κάθε μία από αυτές τις παθήσεις παρουσιάζει ενδείξεις αυξημένης ομοκυστεΐνης, ενός αμινοξέος που προέρχεται από την κατανομή των πρωτεϊνών.¹⁷

Τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης προκαλούνται από ανεπαρκή επίπεδα των βιταμινών Β και του χρώμιου.¹⁸ Μολονότι τα φυσικά σάκχαρα και οι σπόροι περιέχουν αρκετό χρώμιο για να υποστηρίξει το μεταβολισμό των τροφίμων με μεγάλη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι βιταμίνες Β και το χρώμιο απομακρύνονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ραφιναρίσματος των σακχάρων και των επεξεργασμένων τροφίμων που σήμερα συνθέτουν την τυπική δυτική διατροφή μας.

Ο καταρράκτης, η εκφύλιση ωχράς κηλίδας, ακόμα και η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια δεν είναι αναπόφευκτα χαρακτηριστικά της γήρανσης, αλλά ένα ακόμη σύμπτωμα του σύγχρονου δυτικού υποσιτισμού. Μπορούν να προληφθούν, να σταματήσουν ή ακόμα και να αναστραφούν, υιοθετώντας μεσογειακή διατροφή που είναι πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως και ψάρια, περιορίζοντας τη ζάχαρη, προσθέτοντας τακτική άσκηση στην καθημερινή μας ζωή και λαμβάνοντας φυσικά συμπληρώματα διατροφής.

Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι τα μάτια δεν είναι απλά ένα παράθυρο στην ψυχή μας, αλλά ένα παράθυρο στον τρόπο ζωής μας. Η πιο ισχυρή ιατρική συνταγή που μπορεί να συνταγογραφηθεί για την πρόληψη όλων των παθήσεων του ματιού που σχετίζονται με την ηλικία αποτελείται από την απλή φράση: Μαγειρέψτε από το μηδέν, μη χρησιμοποιείτε έτοιμες τροφές.

Παθήσεις των ματιών

Καθώς μεγαλώνουμε, είμαστε πιο επιρρεπείς σε διάφορα προβλήματα στα μάτια που ενδεχομένως να προκαλέσουν τύφλωση. Αυτά περιλαμβάνουν τα παρακάτω:

Καταρράκτης: θολότητα που αναπτύσσεται στον κρυσταλλοειδή φακό του οφθαλμού ή την κάψα του φακού. Ποικίλλοντας σε βαθμό, από μικρή έως πλήρη αδιαφάνεια που παρεμποδίζει τη διέλευση του φωτός, ο καταρράκτης είναι η κύρια αιτία τύφλωσης στις υπανάπτυκτες χώρες. Αυτή τη στιγμή, περίπου 11 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν καταρράκτη, όπως και ένας στους τρεις Βρετανούς.

Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας: σταδιακή καταστροφή της ωχράς κηλίδας (η κεντρική χρωματισμένη περιοχή του αμφιβληστροειδούς του ματιού) που οδηγεί σε απώλεια της λεπτομέρειας ευθεία μπροστά και της όρασης χρωμάτων που απαιτείται για δραστηριότητες όπως το διάβασμα και η οδήγηση. Η επίσημη διάγνωση της πάθησης έχει αυξηθεί κατά 30-40 τοις εκατό κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Περίπου 500.000 άνθρωποι έχουν εκφύλιση ωχράς κηλίδας στο Ηνωμένο Βασίλειο, 11 εκατομμύρια στις ΗΠΑ, και τα τρία τέταρτα όλων των ανθρώπων στις βιομηχανικές χώρες άνω των 75 ετών. Η εκφύλιση ωχράς κηλίδας είναι η κύρια αιτία απώλειας της όρασης σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών.

Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια: βλάβη στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς που προκαλείται από το διαβήτη. Επί του παρόντος, σύμφωνα με τους διάφορους οργανισμούς που ασχολούνται με την πάθηση αυτή, σχεδόν όλοι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 θα αναπτύξουν κάποια μορφή αυτής της πάθησης μετά από 20 χρόνια, και περισσότερο από το ένα πέμπτο των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 έχουν ήδη διαγνωστεί ή πρόκειται να αναπτύξουν.

Διατροφή για ερεθισμένα μάτια

Το ακόλουθο πρόγραμμα διατροφής και συμπληρωμάτων έχει αποδειχθεί ότι επιβραδύνει ή και αποτρέπει τον σχηματισμό καταρράκτη, την εκφύλιση ωχράς κηλίδας και τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Προτιμήστε τη μεσογειακή διατροφή είναι πλούσια σε φρέσκα, βιολογικά φρούτα και λαχανικά, ελαιόλαδο, όσπρια και ψάρια. Όποτε είναι δυνατόν, μαγειρεύετε φρέσκα τρόφιμα από το μηδέν.

Καταναλώστε αρκετή πρωτεΐνη. Ο Βρετανός οφθαλμίατρος Dr Stanley Evans πέρασε 40 χρόνια μελετώντας τον καταρράκτη και άλλες παθήσεις των ματιών στους Αφρικανούς. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ασθενείς ήταν πολύ ελλιπείς σε πρωτεΐνη. Ο Evans υποστήριζε συνήθως μια ελάχιστη πρόσληψη 70-80g/ημέρα.

Σταματήστε το κάπνισμα. Δεν είναι μόνο κακό γενικά για την υγεία σας, αλλά είναι ιδιαίτερα κακό και για τα μάτια σας.¹ Το κάδμιο στα τσιγάρα, το οποίο εγκαθίσταται στο φακό, είναι ίσως υπεύθυνο για τη βλάβη.

Φάτε σπανάκι, κατσαρό λάχανο, μαγειρεμένα λαχανικά και λάχανο, τα οποία είναι όλα πλούσια σε λουτεΐνη, το πιο αποτελεσματικό αντιοξειδωτικό καροτενοειδές για τα μάτια.² ¨Άλλες τροφές πλούσιες σε λουτεΐνη είναι τα ακτινίδια, τα σταφύλια, το καλαμπόκι και ο κρόκος του αβγού.

Καταναλώστε θαλασσινά. Καβούρια, αστακοί, γαρίδες, σολομός και άλλα θαλασσινά κόκκινου χρώματος είναι πλούσια σε ασταξανθίνη, ένα άλλο ισχυρό αντιοξειδωτικό. Μόλις 6mg/ημέρα μπορεί να βελτιώσουν την οπτική οξύτητα, υποστηρίζουν διάφορες ιαπωνικές μελέτες.³

Μπλε τροφές. Μπλε και μοβ φρούτα και λαχανικά, όπως τα βατόμουρα, τα μύρτιλλα, τα κόκκινα και μοβ σταφύλια και τα βατόμουρα περιέχουν ανθοκυανίνες, που φαίνεται να προωθούν την παραγωγή μιας συγκεκριμένης χρωστικής του αμφιβληστροειδούς, ζωτικής σημασίας για την όραση σε χαμηλό φως.⁴

Να πίνετε, αλλά να πίνετε με μέτρο. Στην αυστραλιανή μελέτη Blue Mountains Eye Study, εκείνοι που κατανάλωναν ένα ή δύο ποτά την ημέρα μείωσαν τον κίνδυνο εμφάνισης καταρράκτη κατά 50 τοις εκατό σε σύγκριση με εκείνους που έπιναν περισσότερα από δύο ποτά την ημέρα ή απείχαν εντελώς από αυτό.5

Αποφύγετε την έκθεση σε μόλυβδο, ο οποίος έχει συνδεθεί με καταρράκτη.⁶

Φοράτε γυαλιά ηλίου. Μελέτες στην Ιαπωνία και σε άλλες χώρες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η έκθεση των ματιών σε υψηλά επίπεδα ηλιακού φωτός (και υπεριώδους ακτινοβολίας) έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερα ποσοστά καταρράκτη.⁷

Ασκηθείτε. Η άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο όλων των προβλημάτων των ματιών, ακόμα και της μυωπίας. Σηκωθείτε από τον καναπέ σας και κινηθείτε.

Μείνετε μακριά από ορισμένα φάρμακα. Στατίνες, ασπιρίνη, στεροειδή, σουλφοναμίδες που βασίζονται πολλά φάρμακα, αντικαταθλιπτικά, αντιπηκτικά, αντιισταμινικά και αντιόξινα, όλα είναι γνωστό ότι προκαλούν προβλήματα στα μάτια. Τα μη-στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα, μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο καταρράκτη κατά 44 τοις εκατό, και τα αντιβιοτικά, το αντιψυχωτικό φαινοθειαζίνη, τα φάρμακα για τη ναυτία και τα αντιυπερτασικά όπως η βήτα-αναστολείς έχουν επίσης συσχετιστεί με την εκφύλιση ωχράς κηλίδας.⁸ Επιπλέον, τα δύο τρίτα των ασθενών που έλαβαν Viagra έχουν «μπλε όραση» για τουλάχιστον τέσσερις ώρες μετά τη λήψη του φαρμάκου.

Συμπληρώματα για υγιή μάτια

Τα ακόλουθα συμπληρώματα έχει αποδειχθεί ότι διατηρούν την υγεία των ματιών.

Συνδυασμοί καροτινοειδών που περιλαμβάνουν λουτεΐνη, μεσο-ζεαξανθίνη και ζεαξανθίνη, που όλα βρίσκονται σε αφθονία στο μάτι, μπορεί να βοηθήσουν στην ελαχιστοποίηση της οξειδωτικής βλάβης

Βιταμίνες Α, C και Ε είναι τα αντιοξειδωτικά που έχει αποδειχθεί ότι βοηθούν τα μάτια. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 5000 IU βιταμίνης Α, 1-3g βιταμίνης C, 400 IU βιταμίνης Ε

Έλαια ψαριών. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: τουλάχιστον 1.400mg EPA και 1.000mg DHA

Μια καλή βιταμίνη του συμπλέγματος Β όπως Β1, Β2, Β6 και Β12. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: μια B-100 complex

Φυλλικό οξύ. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 1.000 mcg

Άλφα-λιποϊκό οξύ. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 150 mg

Χρώμιο. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 200 mg

Μαγνήσιο. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 400 mg

Μπορεί να αντιστραφεί ασθένεια των ματιών;

Η λήψη υψηλών δόσεων ορισμένων συμπληρωμάτων από το στόμα ή ως σταγόνες για τα μάτια κατευθείαν στο μάτι, μπορεί να βοηθήσει να αντιστραφεί η βλάβη.

Ψευδάργυρος. Ασθενείς με εκφύλιση ωχράς κηλίδας, στους οποίους χορηγήθηκαν συμπληρώματα των 25mg δύο φορές την ημέρα, βελτίωσαν σημαντικά την όρασή τους.¹

Οφθαλμικές σταγόνες που περιέχουν Ν-acetylcarnosine (NAC). Η καρνοσίνη είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που βοηθά να σταματήσει η γλυκοζυλίωση και να βελτιωθεί η όραση σε άτομα με καταρράκτη.² Μια διαθέσιμη μορφή με εμπορικό σήμα με ένδειξη αποτελεσματικότητας είναι η Can-C. Μετά από έξι μήνες χρήσης Can-C δύο φορές την ημέρα, οι ασθενείς ανέφεραν ότι το 90 τοις εκατό που έλαβαν NAC στα μάτια βελτίωσαν την οπτική οξύτητα και 89 τοις εκατό βελτίωσε την ευαισθησία στην αντανάκλαση.

Συνδυασμός βιταμινών. Ασθενείς με εκφύλιση ωχράς κηλίδας στους οποίους δόθηκαν βιταμίνες Α, C και Ε, β-καροτένιο, ψευδάργυρο, ταυρίνη, ΕΡΑ, DHA και χαλκός, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη έδειξαν σημαντικά βελτιωμένη οπτική οξύτητα σε σύγκριση με placebo.³

Εκχύλισμα μύρτιλλου (blueberry). 200mg εκχυλίσματος Vaccinium myrtillus που χορηγήθηκε ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με βήτα-καροτίνη οδήγησε σε σημαντικές βελτιώσεις της νυχτερινής όρασης, ταχύτερη προσαρμογή στο σκοτάδι και ταχύτερη αποκατάσταση της όρασης μετά από έντονο φως. Καθώς αναστέλλει την αγγειογένεση, είναι αποτελεσματικό ενάντια σε ασθένειες του αμφιβληστροειδούς που περιλαμβάνουν ανώμαλη ανάπτυξη.⁴ Μπορεί επίσης να μειώσει τη διαπερατότητα των αιμοφόρων αγγείων και τις αιμορραγίες του αμφιβληστροειδούς σε διαβητικούς.⁵

Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 180mg δύο φορές την ημέρα, τυποποιημένου σε 25 τοις εκατό anthocyanosides⁶

Πυκνογενόλη - Pycnogenol (PCG). Αποτελούμενο από το φλοιό του γαλλικού πεύκου και εκχύλισμα σπόρων σταφυλιού (GSE) από σταφύλια Vitis vinifera, η PCG περιέχει φλαβονοειδή - θρεπτικά συστατικά που φαίνεται να βελτιώνουν τη νυχτερινή όραση.⁷

Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 150-300 mg

Ginkgo biloba. Αυτό το βότανο μπορεί να αυξήσει την παροχή αίματος στα μάτια σε ηλικιωμένους ασθενείς, και επιφέρει σημαντικές μακροπρόθεσμες βελτιώσεις σε ασθενείς με γεροντική εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.⁸

Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 120 mg

Κουρκουμίνη. Σε ασθενείς με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια που δόθηκε μια πατενταρισμένη μορφή της κουρκουμίνης, εμφανίστηκε σημαντικά λιγότερο πρήξιμο (οίδημα) και βελτίωση της ροής του αίματος στον αμφιβληστροειδή, καθώς και καλύτερη όραση.⁹

Προτεινόμενη ημερήσια δοσολογία: 200 mg δύο φορές την ημέρα

Ιστορίες επιτυχίας

Ο Βρετανός οφθαλμίατρος Stanley Evans ανέπτυξε τη διατροφική προσέγγισή του στην αντιμετώπιση των προβλημάτων όρασης πάνω από 50 χρόνια, 17 εκ των οποίων δαπανήθηκαν στην Αφρική σε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα έρευνας για τα αίτια και την πρόληψη της τύφλωσης.

Εδώ είναι μερικές περιπτώσεις από τις εκατοντάδες των ασθενών με καταρράκτη στη Βρετανία και την Αφρική που αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από τον Δρ Evans, με διατροφική θεραπεία.

Σε έναν 32χρονο άντρα είχε αρχίσει να αναπτύσσεται καταρράκτης τρεις εβδομάδες πριν από την πρώτη συνάντησή του με τον Evans. Η όρασή του στο δεξί μάτι είχε πέσει στο 20 τοις εκατό της κανονικής, ενώ η όραση στο αριστερό μάτι ήταν 200 τοις εκατό της κανονικής.

Η αδιαφάνεια στον δεξιό οφθαλμό ήταν "γαλακτώδης" όπως τόσο συχνά συμβαίνει με την ταχεία ανάπτυξη καταρράκτη. Μετά από τέσσερις εβδομάδες διατροφικής θεραπείας, η όραση στο αριστερό μάτι είχε βελτιωθεί στο 100 τοις εκατό της κανονικής. Το οφθαλμοσκόπιο αποκάλυψε ότι η όραση στο δεξί μάτι ήταν καθαρή.

Ένας 80χρονος άντρας είχε πλήρη καταρράκτη σε κάθε μάτι, με αποτέλεσμα η όραση σε κάθε μάτι του ήταν το 10 τοις εκατό του φυσιολογικού. Δύο εβδομάδες διατροφικής θεραπείας ανέβασαν την όραση σε κάθε μάτι στο 50 τοις εκατό της κανονικής.

Ένας εξηντάχρονος άντρας μπορούσε να αχνοβλέπει με το δεξί του μάτι, ενώ το αριστερό του μάτι είχε 10 τοις εκατό της κανονικής όρασης. Πλήρης καταρράκτης κάλυπτε κάθε μάτι. Δύο εβδομάδων διατροφικής θεραπείας έθεσε την οπτική οξύτητα στον δεξιό οφθαλμό έως 20 τοις εκατό της κανονικής και 30 τοις εκατό της κανονικής στον αριστερό οφθαλμό.

Μία 55χρονη γυναίκα είχε όραση στο δεξί μάτι, που ήταν 60 τοις εκατό της κανονικής, και ήταν μόνο σε θέση να μετρήσει τα δάχτυλά της με το αριστερό μάτι. Το οφθαλμοσκόπιο αποκάλυψε μια κεντρική αδιαφάνεια στο δεξί μάτι, ενώ το αριστερό μάτι ήταν εντελώς θολωμένο.

Μετά από ένα μήνα διατροφικής θεραπείας, η όραση στο δεξί μάτι είχε βελτιωθεί στο 150 τοις εκατό του φυσιολογικού (ακόμα μη φυσιολογική αλλά με μεγάλη βελτίωση). Η όραση στο αριστερό μάτι είχε βελτιωθεί σε 15 τοις εκατό της κανονικής.

Αναφορές

1. Am J Clin Nutr, 2005; 81: 1411–6

2. Am J Clin Nutr, 2007; 86: 1502–8

3. Int J Obes Relat Metab Disord, 2002; 26: 1588–95

4. J Diabetes Complications, 2009; 23: 343–8; Korean J Physiol Pharmacol, 2014; 18: 1–14

5. Acta Ophthalmologica, 2011; 89: e434-438

6. Am J Clin Nutr, 2006; 83: 880–6

7. Am J Clin Nutr, 2007; 86: 180–8

8. Am J Clin Nutr, 2008; 88: 1104–10

9. N Engl J Med, 1993; 329: 977–86

10. Prog Retin Eye Res, 2011; 30: 18–53

11. Arch Ophthalmol, 2003; 121: 1728–37

12. Arch Ophthalmol, 2006; 124: 981–62

13. Mol Aspects Med, 2012; 33: 318–75

14. Arch Ophthalmol, 2004; 122: 883–92; BMC Ophthalmol, 2013; 13: 52; Epidemiology, 2013; 24: 204–11

15. Invest Ophthalmol Vis Sci, 2013; 54: 3932–40; Med Sci Sports Exerc, 2013; 45: 1089–96

16. Chronic Illn, 2013; 9: 251–7

17. Ninger LJ. 'Homocysteine as a risk factor for disease'. LE Magazine, 2006; www.google.com/#q=published+review+of+studies+homocysteine+and+degenerative+diseases

18. Graefe's Arch Clin Exp Ophthalmol, 2006; 244: 565–9

Αντιμετωπίζοντας τις ασθένειες των ματιών

1. Curr Eye Res, 2008; 33: 591–8

2. Biochemistry [Moscow], 2000; 65: 869–71

3. BMC Ophthalmol, 2007; 7: 3

4. Evid Based Complement Alternat Med, 2010; 7: 47–56

5. Klin Monbl Augenheilkd, 1981; 178: 386–9

6. Altern Med Rev, 2001; 6: 141–66

7. J Fr Ophtalmol, 1988; 11: 453–60; Bull Soc Ophtalmol Fr, 1988; 88: 173–4, 177–9

8. Presse Med, 1986; 15: 1556–8; Klin Monbl Augenhelkd, 1980; 177: 577–83

9. Panminerva Med, 2012; 54 [1 Suppl 4]: 11–6

Διατροφή για ερεθισμένα μάτια

1. Arch Ophthalmol, 1997; 115: 1296–303

2. Arch Ophthalmol, 2007; 125: 1225–32

3. Altern Med Rev, 2011; 16: 355–64

4. Photochem Photobiol, 2005; 81: 529–36

5. Am J Ophthalmol, 2010; 150: 434–40.e1

6. JAMA, 2004; 292: 2750–4

7. Invest Ophthalmol Vis Sci, 2003; 44: 4210–4

8. Ophthalmology, 1998; 105: 1751–8; Br J Ophthalmol, 2009; 93: 1210–4

Γράφει: Λάζαρος Καραλοϊζος, Ολιστικός Ιατρός-Ομοιοπαθητικός

Ο καρκίνος είναι μια ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων. Τα καρκινικά κύτταρα διαιρούνται ανεξέλεγκτα όπως όταν στο σπίτι μας ρυθμίζουμε την θερμοκρασία αλλά ο καυστήρας συνεχίζει να λειτουργεί όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία. Οτιδήποτε και να κάνετε ο θερμοστάτης λειτουργεί με δική του πρωτοβουλία παράγοντας περισσότερη θερμότητα. Οι όγκοι ταξινομούνται ως διαφοροποιημένοι και αδιαφοροποίητοι. Οι διαφοροποιημένοι μοιάζουν πολύ με τα κύτταρα του φυσιολογικού ιστού που προέρχονται. Οι αδιαφοροποίητοι μοιάζουν λίγο ή καθόλου με τον ιστό που προέρχονται. Ένα άλλο σύστημα κατάταξης χαρακτηρίζει τους όγκους υψηλής και χαμηλής κακοήθειας. Υψηλής κακοήθειας είναι οι όγκοι που αναπτύσσονται γρήγορα και είναι επιθετικοί. Η χαμηλής κακοήθειας όγκοι αναπτύσσονται αργά και είναι λιγότερο επιθετικοί. Για πολλά χρόνια οι τρεις βασικοί μέθοδοι θεραπείας είναι η χειρουργική, η ακτινοβολία και η χημειοθεραπεία. Για να θεωρηθεί η χειρουργική επέμβαση ως η ορθότερη επιλογή πρέπει να εντοπίζεται ο όγκος σε ένα μόνο σημείο και αφαιρώντας τον όγκο ο χειρουργός δεν πρέπει να βλάψει κανένα ζωτικό όργανο. Με την ακτινοθεραπεία καταστρέφεται η γενετική δομή των κυττάρων του όγκου και έτσι δεν αναπτύσσονται ούτε διαιρούνται. Χημειοθεραπεία είναι η μέθοδος θεραπείας με χημικές ουσίες. Λόγω των ισχυρών παρενεργειών της χημειοθεραπείας πρέπει να λαμβάνονται και άλλα φάρμακα από τον ασθενή όπως τα αντιεμετικά. Οι παρενέργειες μετά την ακτινοβολία είναι κόπωση, κακοδιαθεσία, ναυτία, εμετοί, ερύθημα δέρματος, τριχόπτωση. Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας είναι ναυτία, εμετός, υπνηλία, γενικευμένη κόπωση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο καρκίνος δεν είναι θανατική καταδίκη. Το μυστικό είναι να μην νοιώσει ο ασθενής αβοήθητος και έρμαιο της αδυσώπητης μοίρας του. Γιατί αν σκεφτεί κάτι τέτοιο θα χάσει την θέληση να παλέψει στην ζωή. Πρέπει ο καρκινοπαθής να υιοθετήσει μια μαχητική στάση απέναντι στην ζωή του. Εδώ και πολλές δεκαετίες ο καρκίνος είναι μια λέξη που προκαλεί πανικό. Και σήμερα ακόμα πολλοί αποφεύγουν να μιλούν για καρκίνο παρότι σήμερα είναι μια συνηθισμένη πάθηση και συχνά ιάσιμη. Από τον ασθενή και μόνο εξαρτάται πόσο ειλικρινής και ανοιχτός θέλει να είναι στο θέμα αυτό. Αν δεν θέλει να χρησιμοποιήσει την λέξη καρκίνος, μπορεί να χρησιμοποιήσει την λέξη κακοήθεια ή όγκος. Μερικοί προτιμούν να μην συζητούν με κανένα το πρόβλημά τους. Μολονότι φαίνεται σκληρό, είναι λογικό να ανοιχτεί κανείς στην οικογένειά του και στους φίλους του. Ο καλύτερος τρόπος να ελεγχθούν οι φόβοι του ασθενούς, είναι να τους αντιμετωπίσει. Δεν συμπαραστέκονται όλες οι οικογένειες στον ασθενή. Δεν είναι όλοι ικανοί σε ώρα κρίσης να φερθούν αυθόρμητα, στοργικά και να συμπαρασταθούν διακριτικά. Ορισμένοι νοιώθουν τον θάνατο να πλησιάζει καιρό πριν.

Οι ογκολόγοι συχνά βλέπουν τους ασθενείς να υποτροπιάζουν και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν ήδη προετοιμαστεί ψυχολογικά ότι έρχεται το τέλος. Η οικογένεια πενθεί ενώ ο ίδιος ο ασθενής παλεύει να ζήσει. Εύλογο είναι ότι απειλούνται οι σχέσεις και των πιο στενά δεμένων οικογενειών. Η συναισθηματική και σωματική εξάντληση, η συνεχής ανησυχία και φροντίδα εξουθενώνουν. Ο θυμός και η οργή εκδηλώνονται με ξεσπάσματα και κατηγορίες ή ακόμα με υπερπροστατευτική συμπεριφορά. Κανένας δεν πρέπει να κατακρίνει τον τρόπο που αντιδράει ο καθένας στην κρίση. Κάποιοι άνθρωποι και κάποιες σχέσεις δυναμώνουν ενώ άλλες κλονίζονται. Αν κάποιος θεωρεί κάθε αντιξοότητα ως ένα επιπλέον πρόβλημα που οφείλει να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα ή ως μια ατυχία, τότε η θετική στάση θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες που θα ακολουθήσουν.

Αν όμως το άτομο αντιδράσει στις αναποδιές της ζωής με το ερώτημα "γιατί εγώ;" μπορεί να σπαταλήσει την ζωτική του δύναμη εναντίον της νόσου. Ο θυμός είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Βοηθάει να ξεπεραστεί η περίοδος θλίψης. Αν ο ασθενής δεν νοιώσει θυμό και δεν βρει διέξοδο να τον εκφράσει, κινδυνεύει να βυθιστεί σε μια μακρά περίοδο κατάθλιψης. Αν ο θυμός δεν αντιμετωπισθεί καταστρέφεται η ψυχική δύναμη που θα μπορούσε να διοχετευτεί στην συμφιλίωση με την ασθένεια. Ο ασθενής οφείλει να κάνει οτιδήποτε τον βοηθάει να ξεσπάσει. Στην συνέχεια πρέπει να διοχετεύσει την ενέργεια αυτή με θετικό τρόπο δηλώνοντας ότι θα παλέψει για να διατηρηθεί στην ζωή. Ο καρκινοπαθής δεν πρέπει να επιτρέψει τον φόβο να κυριαρχήσει στην ζωή του.

Το πρώτο ερώτημα που υποβάλλουν συνήθως οι ασθενείς είναι πόσο καιρό μου απομένει να ζήσω; Τέτοιες αυστηρές προβλέψεις δεν ισχύουν. Η γνώση και η κατανόηση είναι τα μόνα όπλα που απελευθερώνουν τον ασθενή από κάθε παράλογο φόβο. Ακόμα και αν οι φόβοι του τεθούν υπό έλεγχο, είναι δυνατόν κάποιοι φίλοι ή συγγενείς να μεταδώσουν άθελά τους τον δικό τους φόβο. Αν ο ασθενής βρεθεί απροετοίμαστος κινδυνεύει διότι ίσως ανακαλύψει πως τα ψυχικά του αποθέματα έχουν εξαντληθεί. Μόνο όταν ενημερωθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, μπορούν να κατευθύνουν σωστά την προσπάθειά τους. Η αυτοεκτίμηση του καρκινοπαθούς απειλείται με την ιδέα του καρκίνου. Δυστυχώς πολλές φορές ο καρκινοπαθής πιστεύει ότι ο καρκίνος είναι αποτέλεσμα θείας δίκης. Όμως η αλήθεια είναι πως ο καρκίνος μπορεί να προσβάλει οποιονδήποτε σήμερα. Η απομόνωση και η μοναξιά συχνά επιβάλλονται στις χρόνιες ασθένειες. Ο ασθενής πρέπει να αναζητήσει νέους δεσμούς και νέες γέφυρες με τους ανθρώπους και να επιδοθεί στις δραστηριότητες που θα του ανανεώσουν το κέφι και την θέληση να ζήσει. Ουδείς γνωρίζει ακριβώς γιατί ο καρκινοπαθής κουράζεται εύκολα. Η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία επιφέρουν κόπωση λόγω σχηματισμού τοξικών ουσιών. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτές τις θεραπείες χρειάζονται κατά 20% περισσότερες θερμίδες και πρωτεΐνες. Η μυϊκή εξασθένιση οδηγεί σε περίσσεια γαλακτικού οξέος το οποίο μειώνει την μυϊκή ισχύ και επιτείνει περισσότερο την κόπωση. Για να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα των παρενεργειών προσπαθείτε να χαλαρώσετε σε ένα ήσυχο δωμάτιο. Χρησιμοποιείστε τεχνικές χαλάρωσης όπως η αγαπημένη σας μουσική. Προσφύγετε στον βελονισμό, στην ομοιοπαθητική ή την ρεφλεξολογία για να ελέγξετε τις παρενέργειες.

Αποφύγετε τα ζεστά ή πικάντικα φαγητά, τα αλκοολούχα ποτά, τις ντομάτες, τα λεμόνια τα greip fruit και τα πορτοκάλια. Αντιμετωπίστε την ανορεξία με 5-10 λεπτά άσκηση πριν το φαγητό πίνοντας ένα απεριτίφ ή ένα ποτήρι κρασί, τρώγοντας λίγο και συχνά. Αντιμετωπίστε την δυσκοιλιότητα πίνοντας άφθονα υγρά αποφεύγοντας λευκό ψωμί, ζαχαρωτά, σοκολάτες, τυρί, αυγά. Τρώτε δαμάσκηνα και χυμούς. Στην διάρροια αποφύγετε τις λιπαρές και πικάντικες τροφές, τον καφέ, τα ξινά φρούτα, τα πολύ ζεστά και τα πολύ κρύα τρόφιμα.

Ο πόνος αποτελεί καθοριστική παράμετρο του φόβου του καρκινοπαθούς. Το 60-90% των καρκινοπαθών έχουν σοβαρό πόνο. Ο πόνος επιβαρύνει τον τρόπο ζωής. Εάν δεν αντιμετωπισθεί θα καταστρέψει την ποιότητα της ζωής. Υπάρχουν δύο είδη πόνου. Ο αιφνίδιος και δυνατός που εκδηλώνεται με σφοδρότητα και υποχωρεί σύντομα. Ο χρόνιος πόνος που η έντασή του αυξομειώνεται αλλά δεν μηδενίζεται ποτέ. Ο πόνος επιδεινώνεται από την στεναχώρια, τον φόβο θανάτου και της απομόνωσης. Όλοι οι πόνοι μεγεθύνονται όταν σκεφτόμαστε τον πόνο μας. Τα ναρκωτικά που χρησιμοποιούνται για τον πόνο του καρκινοπαθούς, συχνά προκαλούν δυσκοιλιότητα, ναυτία, εμετούς, ιλίγγους, πτώση της πίεσης, διανοητική σύγχυση, συχνοουρία και κατακράτηση ούρων.

Η χαλάρωση είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να ελέγχει κανείς το στρες. Όταν ο καρκινοπαθής ελαττώσει το στρες, θα μετριαστεί και ο σωματικός του πόνος. Πρέπει ο ασθενής να καθίσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα του ή να ξαπλώσει. Πρέπει να αρχίσει να παίρνει βαθιές αναπνοές. Η βαθιά κοιλιακή αναπνοή έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Επαναλαμβάνεται την αναπνοή πολλές φορές με αργό ρυθμό ώσπου να αισθανθείτε χαλαρωμένος. Πιέστε με τα δάχτυλά σας σημεία του σώματος που πιστεύεται ότι έρχεται στην επιφάνεια η ζωτική σας δύναμη. Τα σημεία αυτά είναι τα ίδια με εκείνα που χρησιμοποιούνται στον βελονισμό. Για να φτάσετε σε βαθιά χαλάρωση τοποθετήστε τα δάχτυλα των χεριών πάνω από το ηλιακό πλέγμα που βρίσκεται στο κέντρο του σώματος. Κατόπιν ακουμπήστε πίσω και χαλαρώστε ήρεμα. Το αίσθημα που σας καταλαμβάνει είναι ηρεμία και καταπράυνση. Ζητήστε από τον θεραπευτή να καθίσει μπροστά από τα πόδια σας και να βάλει τα χέρια του με ανοιχτά τα δάχτυλα στις γάμπες σας για 15 λεπτά. Και πάλι θα φτάσετε σε βαθιά χαλάρωση. Η ρεφλεξολογία είναι η ιδανική θεραπευτική όχι μόνο για χαλάρωση αλλά και για αντιμετώπιση του πόνου και ακόμα για ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του καρκινοπαθούς.

Πρόσφατα από το μεγαλύτερο νοσοκομείο της αμερικής στο οποίο ο συγγραφέας διετέλεσε ως ιατρικό μέλος (John Hopkins) ήρθε η ακόλουθη είδηση.

Αυτό λοιπόν το νοσοκομείο ισχυρίζεται ότι εκτός από την χημειοθεραπεία υπάρχει και άλλος τρόπος αντιμετώπισης του καρκίνου.

ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΥΚΗΤΑΣ CANDIDA; ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΝΤΙΝΤΙΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο Candida albicans είναι ένας μύκητας που φυσιολογικά ζει στο σώμα χωρίς να προκαλεί βλάβη και ελέγχεται από τα καλά βακτήρια του εντέρου και από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν τα καλά βακτήρια καταστρέφονται από τη λήψη αντιβιοτικών ή αν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι εξασθενημένο, ο μύκητας Candida αυξάνεται ανεξέλεγκτα και προκαλεί συμπτώματα.

Το αποτέλεσμα είναι τοπικές μολύνσεις, όπως στοματικές μυκητιάσεις, δερματικές μολύνσεις και μυκητιακές μολύνσεις του κόλπου στις γυναίκες. Η υπερανάπτυξη του Candida στο έντερο σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να συμβάλλει, ώστε μύκητες και άλλοι ανεπιθύμητα μόρια να διαπερνούν το εντερικό τοίχωμα και να απορροφώνται στο σώμα. Αυτό θεωρείται ότι ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα, συντελώντας σε κόπωση, πονοκέφαλο, εναλλαγές διάθεσης, φτωχή μνήμη και συγκέντρωση, επιθυμία για γλυκά και έχει συνδεθεί με ασθένειες όπως η ινομυαλγία.

Παράγοντες που συμβάλλουν σε καντιντίαση είναι η συχνή και μακρόχρονη χρήση αντιβιοτικών, η χρήση αντισυλληπτικών, στεροειδών, αντιόξινων και φαρμάκων κατά του έλκους, δίαιτες υψηλές σε ζάχαρη και υδατάνθρακες, η εγκυμοσύνη και ο διαβήτης.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κούραση ή ληθαργικότητα, εξάντληση, φτωχή μνήμη, μούδιασμα, πόνο στο στομάχι, πόνο στις αρθρώσεις ή πρήξιμο, πόνο στους μύες, δυσκοιλιότητα, διάρροια, πρήξιμο και αέρια, προστατίτιδα, δυσκολία στη στύση, απώλεια σεξουαλικής επιθυμίας, ενδομητρίωση ή στειρότητα, μη σταθερά έμμηνα, κρίσεις άγχους και κρύα χέρια και πόδια. Ο μύκητας Candida συνδέεται ακόμα και με τον καρκίνο.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ CANDIDA

Τα άτομα που πάσχουν από καντιντίαση πρέπει να ακολουθήσουν για ένα διάστημα μια συγκεκριμένη διατροφή. Κυρίως πρέπει να αποφεύγουν τη ζάχαρη, διότι η ζάχαρη συμβάλλει στην ανάπτυξη μυκήτων. Η συνολική πρόσληψη υδατανθράκων την ημέρα πρέπει να περιοριστεί. Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων εβδομάδων της δίαιτας, η πρόσληψη υδατανθράκων πρέπει να περιοριστεί σε λιγότερο από 60 γραμμάρια την ημέρα. Αντίθετα πρέπει να δοθεί έμφαση σε τροφές χαμηλές σε υδατάνθρακες, όπως κρέας, κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρι, θαλασσινά, μη αμυλώδη λαχανικά και ξηρούς καρπούς. Καθώς τα συμπτώματα υποχωρούν, η ολική πρόσληψη υδατανθράκων αυξάνεται σταδιακά. Πρέπει να αποφεύγονται επίσης τροφές που περιέχουν κάθε τύπο μαγιάς, συμπεριλαμβανομένων των ζυμωμένων τροφών όπως ψωμί φτιαγμένο με μαγιά, τυρί, μανιτάρια και μπύρα.

Οι άνθρωποι που ακολουθούν αυτή τη δίαιτα αναφέρουν ότι περνάνε τέσσερεις εβδομάδες προτού παρατηρηθούν βελτιώσεις. Για πολλούς μπορεί να περάσουν μήνες. Μόλις παρατηρηθεί βελτίωση στα συμπτώματα, οι φυσικοπαθητικοί προτείνουν να επανεισάγονται σιγά-σιγά οι τροφές από την απαγορευμένη λίστα στη διατροφή.

Οι τροφές που πρέπει να απαγορευτούν για ένα διάστημα σε αυτή τη διατροφή είναι οι ακόλουθες:

1. Ζάχαρη. Η ραφιναρισμένη ζάχαρη θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη του μύκητα Candida. Οι τροφές που περιέχουν ραφιναρισμένη ζάχαρη περιλαμβάνουν τη λευκή ζάχαρη, την καφετιά ζάχαρη, το μέλι, το σιρόπι βύνης, το σιρόπι καλαμποκιού, το σιρόπι σφενδάμου και τη μελάσσα.
Διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες συσκευασμένων τροφίμων, διότι μπορεί να κρύβονται μορφές ζάχαρης. Να αποφεύγετε συσκευασμένα τρόφιμα που περιέχουν σουκρόζη, φρουκτόζη, μαλτόζη, λακτόζη, γλυκόζη, μανιτόλη και σορβιτόλη.
2. Φρούτα. Τα φρούτα περιέχουν φυσικά σάκχαρα που θεωρούνται ότι υποστηρίζουν την ανάπτυξη μυκήτων.
3. Μαγιά. Οι τροφές που περιέχουν μαγιά δεν επιτρέπονται.
4. Ξύδι. Όλα τα είδη του ξυδιού, ακόμα και το μηλόξυδο καθώς και όλες οι τροφές που είναι φτιαγμένες με ξύδι, όπως μαγιονέζα, ντρεσινγκς σαλάτας, κέτσαπ, μουστάρδα και τουρσί.
5. Μανιτάρια.
6. Τα φιστίκια και το φιστικοβούτυρο μπορεί να περιέχουν μούχλα, γι' αυτό και δεν επιτρέπονται σε αυτή τη δίαιτα.
7. Αλκοόλ. Τα αλκοολούχα ποτά πιστεύεται ότι προάγουν την ανάπτυξη των μυκήτων.
8. Ζυμωμένα ποτά, όπως ο μηλίτης και η μπύρα.
9. Μουχλιασμένα τυριά όπως ροκφόρ και μπλε τυριά.

ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ CANDIDA

Εκτός από τη διατροφή οι φυσικοπαθητικοί συστήνουν στους ανθρώπους με Candida κάποια συγκεκριμένα βότανα και συμπληρώματα τα οποία θεωρούνται ότι μειώνουν την ποσότητα του μύκητα Candida. Οι φυσικοπαθητικοί συνήθως συστήνουν στους ασθενείς τους να ξεκινούν με μικρότερες ποσότητες βοτάνων και συμπληρωμάτων και να τα αυξάνουν σταδιακά. Διαφορετικά μπορεί να συμβεί μια περιστασιακή επιδείνωση των συμπτωμάτων. Αυτό συμβαίνει, διότι, όταν ο Candida σκοτώνεται, απελευθερώνονται κομμάτια πρωτεϊνών και τοξίνες που πυροδοτούν απάντηση αντισωμάτων από το ανοσοποιητικό σύστημα.
Βελτιώσεις στα συμπτώματα παρατηρούνται συνήθως μετά από δύο έως τέσσερεις εβδομάδες.

Ας δούμε τα βότανα και τα συμπληρώματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση του Candida.

1. Οξεόφιλος. Το καλό βακτήριο οξεόφιλος θεωρείται ότι ελέγχει τον Candida κάνοντας τον εντερικό σωλήνα πιο όξινο. Παράγει υπεροξείδιο του υδρογόνου, το οποίο σκοτώνει τον Candida. Τα καλά βακτήρια επίσης επαναφέρουν τη μικροβιακή ισορροπία μέσα στον πεπτικό σωλήνα.
2. Αιθέρια έλαια. Εντεροδιαλυτές κάψουλες που περιέχουν έλαιο ρίγανης και έλαιο μέντας προλαμβάνουν την υπερανάπτυξη του Candida. Τα έλαια αυτά μπορεί να είναι τοξικά στην ποσότητα που απαιτείται για τον έλεγχο του Candida, γι' αυτό και η υγρή μορφή αυτών των ελαίων δεν θα πρέπει ποτέ να καταναλώνεται και οι κάψουλες δεν θα πρέπει να ανοίγονται πριν να καταναλωθούν.
3. Σκόρδο. Το σκόρδο σε κάψουλες έχει φανεί πολύ αποτελεσματικό κατά του Candida.
4. Caprylic acid από καρύδα. Υπάρχουν πολλά αντιμυκητιακά φάρμακα, ωστόσο σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2004 στο Journal of Medicinal Food, ο μύκητας Candida γίνεται ανθεκτικός σε πολλές από αυτές τις θεραπείες. Σε αυτό το άρθρο αναφέρεται ότι το λάδι της καρύδας βρέθηκε ότι είναι πολύ αποτελεσματικό στη θεραπεία του μύκητα σε σύγκριση με το φάρμακο Fluconazol. Το λάδι της καρύδας περιέχει διάφορα οξέα που καταπολεμούν τον μύκητα Candida. Αυτά είναι τα εξής:

5. Pau d' arco. Το pau d' arco είναι ένα βότανο που φύεται στη Βραζιλία και στην Αργεντινή. Το βότανο χρησιμοποιείται στη Βραζιλία για την αντικαρκινική του δράση, αλλά έχει επίσης ισχυρές αντιμυκητησιακές ιδιότητες.
6. Εκχύλισμα σπόρων γκρέιπφρουτ. Το 2004 το περιοδικό Acta Pharmacology συμπέρανε ότι το εκχύλισμα των σπόρων γκρέιπφρουτ εμποδίζει την ανάπτυξη του μύκητα Candida χωρίς να επηρεάζει τα καλά βακτήρια.
7. Black Walnut. Το Black Walnut είναι πιο αποτελεσματικό κατά του μύκητα Candida από οποιοδήποτε άλλο αντιμυκητησιακό φάρμακο. Περιέχει φυσικές τανίνες που σκοτώνουν μύκητες και παράσιτα. Αυτό το βότανο δεν θα πρέπει να λαμβάνεται από εγκύους και γυναίκες που θηλάζουν.
8. Burdock Root. Το Burdock είναι αντιμυκητησιακό και έχει χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά κατά του μύκητα Candida εδώ και πολλά χρόνια.
9. Goldenseal. Το Goldenseal περιέχει βερβερίνη και υδραστίνη, δύο ισχυρά αντιβακτηριακά και αντιμυκητησιακά συστατικά τα οποία περιορίζουν την ανάπτυξη του μύκητα Candida. Ενισχύει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι έγκυες δεν θα πρέπει να το λαμβάνουν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Boroch A., The Candida Cure: Yeasr, Fungus and Your Health: The 90-Day Program to Beat
Candida and Restore Vibrant Health, 2009
2. Connolly P., The Candida Albican Yeast-Free Cookbook: How Good Nutrition Can Help Fight
the Epidemic of Yeast-Related Diseases, 2000
3. Crook W.G., Natures Own Candida Cure, 2002
4. Greene C., Permanently Beat Yeast Infection and Candida: Proven Step-by-Step Cure for Yeast
Infections and Candidiasis. All Natural, Lasting Treatment That Will Prevent Infection, 2012
5. Lahoz S.C., Conquering Yeast Infections. The Non Drug Solution For Men and Women, 1996
6. Martin J.M., Rona Z.P., Complete Candida Yeast Guidebook, 2000
7. McArthur J., Candida Albicans: Yeast Infection Treatment. Treat Yeast Infections With This
Home Remedy. The Yeast Infection Cure, 2012
8. Murray M., Chronic Candidiasis: Your Natural Guide to Healing with Diet, Vitamins, Minerals,
Herbs, Exercise, and Other Natural Methods, 1997
9. Winderlin C., Candida-Related Complex: What Your Doctor Might Be Missing, 1996

Πηγή: Holistic Life

Γράφει: JB Μπαρντό

Η εμμηνόπαυση είναι το αποτέλεσμα των ορμονικών αλλαγών, ειδικά των οιστρογόνων και της προγεστερόνης.
Η Mayo Clinic, αναφέρει ότι περισσότερες από το 40% των γυναικών βιώνουν σημαντικά συμπτώματα όπως νυχτερινές εφιδρώσεις, εξάψεις, ξηρότητα του κόλπου, αιμορραγία, ευερεθιστότητα, απότομες αλλαγές διάθεσης και κατάθλιψη.
Η φυσική θεραπεία με βότανα, τρόφιμα και ομοιοπαθητική μπορεί να προσφέρει σημαντική ανακούφιση στην γυναίκα που βρίσκεται στην εμμηνόπαυση.

Βότανα

Η σιμισιφούγκα (Black Cohosh) περιέχει οιστρογόνα φυτικής προέλευσης που βοηθούν στη ρύθμιση ορμονών, προσφέροντας ανακούφιση σε ένα ευρύ φάσμα των γυναικών με συμπτώματα εμμηνόπαυσης, όπως η κολπική ξηρότητα, κνησμός, απότομες αλλαγές διάθεσης, κατάθλιψη και εξάψεις.
Το Wild Yam είναι μια άριστη φυσική θεραπεία για την εμμηνόπαυση και τη ρύθμιση των ορμονών, κυρίως της προγεστερόνης. Αυτή η ορμόνη παίζει ρόλο στον έλεγχο της διάθεσης και χρησιμοποιείται για να βοηθήσει στην κατάθλιψη, απότομες αλλαγές διάθεσης, ευερεθιστότητα και στο θυμό.
Το τζίνσενγκ (Ginseng) έχει χρησιμοποιηθεί από τους Κινέζους για χιλιάδες χρόνια για πολλά προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένης της εμμηνόπαυσης. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στο να κρατάει τα τοιχώματα του κόλπου ελαστικά και υγιή, στη πρόληψη της ξήρότητας και του πόνου. Το τζίνσενγκ βοηθά στην ανακούφιση της αϋπνίας, στις απότομες αλλαγές διάθεσης και στις εξάψεις.

Τρόφιμα

Τα φυτοοιστρογόνα περιέχουν ισοφλαβόνες οι οποίες είναι οιστρογόνα φυτικής προέλευσης και παρέχουν φυσική ανακούφιση στις γυναίκες με συμπτώματα εμμηνόπαυσης. Σε μια μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης, στην Ιταλία το 2005, αναφέρθηκε ότι οι ισοφλαβόνες βρέθηκαν αποτελεσματικές στη μείωση των εξάψεων και την ανακούφιση της κολπικής ξηρότητας κατά την εμμηνόπαυση. Η συνιστώμενη ποσότητα είναι 45 γραμμάρια ημερησίως.
Τα φυτοοιστρογόνα βρίσκονται σε μια ποικιλία τροφίμων, όπως το σουσάμι, τους σπόρους λιναριού, το τσάι κόκκινο τριφύλλι (red clover) και την σόγια.
Αν και δεν συνιστώνται προϊόντα σόγιας που δεν έχουν υποστεί ζύμωση, τα ζυμωτά προϊόντα σόγιας όπως το tempeh, miso και natto περιέχουν υψηλές ποσότητες φυτοοιστρογόνων, τα οποία βοηθούν στην ορμονική ισορροπία κατά τη διάρκεια και μετά την εμμηνόπαυση. Να είστε βέβαιοι ότι καταναλώνετε μόνο βιολογικά προϊόντα που δεν περιέχουν γενετικά τροποποιημένη σόγια (GMO). Άλλα τρόφιμα με οιστρογονική δράση είναι τα λάχανα αλφάλφα, μήλα, κριθάρι, καρότα, κεράσια, φασόλια garbanzo, φασόλια μαυρομάτικα, παντζάρια, σκόρδο, βρώμη, ελαιόλαδο και οι σπόροι ηλίανθου.
Οι σπόροι του λιναριού και το λάδι τους αποτελούν τα καλύτερα τρόφιμα οιστρογόνων για την φυσική θεραπεία της εμμηνόπαυσης. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ισοφλαβόνες, λιγνάνες και α-λινολενικό οξύ το οποίο μετατρέπεται κατά τη διάρκεια της πέψης σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Προσθέτοντας καθημερινά σπόρους λιναριού στη διατροφή μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση πολλών συμπτωμάτων. Ποτέ μην θερμάνετε τους σπόρους λιναριού ή το λάδι τους, γιατί αυτό καταστρέφει τις θρεπτικές ιδιότητες τους.

Ομοιοπαθητική

Η ομοιοπαθητική προσφέρει διάφορες φυσικές θεραπείες για την εμμηνόπαυση με αρκετά φάρμακα να ξεχωρίζουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Το cimicifuga ανακουφίζει όλα τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης όπως νυχτερινές εφιδρώσεις, εξάψεις, ξηρότητα κόλπου, αιμορραγία και εναλλαγές της διάθεσης. Είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν αρθριτικούς πόνους στις αρθρώσεις των χεριών, πονοκεφάλους στη δεξιά πλευρά της κεφαλής, πόνους στον αυχένα και βαθιά κατάθλιψη.

Το Lachesis είναι κατάλληλο για γυναίκες που βιώνουν ακραίες εξάψεις, τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Οι νυχτερινές εξάψεις μπορεί να είναι χειρότερες απ' ότι κατά την διάρκεια της μέρας. Μπορεί να υπάρχουν πονοκέφαλοι στην αριστερή πλευρά και ημικρανίες. Οι γυναίκες που χρειάζονται Lachesis είναι συνήθως πολύ ομιλητικές και μπορούν να γίνουν δυσάρεστες κάνοντας σκληρά και αιχμηρά σχόλια. Οι γυναίκες αυτές επιθυμούν τα αλκοολούχα ποτά.

Η σέπια (sepia) είναι μια φυσική θεραπεία για πολλά συμπτώματα. της εμμηνόπαυσης. Η γυναίκα που χρειάζεται σέπια μπορεί να κρυώνει τις περισσότερες φορές, εκτός κατά τη διάρκεια των εξάψεων. Μπορεί να κλαίνε εύκολα και επιθυμούν εντατική άσκηση ή σωματική δραστηριότητα, η οποία ανακουφίζει από τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης προσωρινά. Η σέπια παρέχει ανακούφιση σε περιπτώσεις κατάθλιψης, αδιαφορίας, κακής διάθεσης, κολπικής ξηρότητας και πόνου κατά την διάρκεια του σεξ.

Σχετικά για την JB Μπαρντό

Η JB Μπαρντό έχει εκπαιδευτεί στην φυτοθεραπεία και στη ομοιοπαθητική και έχει ένα μεταπτυχιακό πτυχίο στη ολιστική διατροφή. Νοιάζεται για τους ανθρώπους και τα ζώα και χρησιμοποιεί εναλλακτικές προσεγγίσεις για την περίθαλψη και τον τρόπο ζωής.

Μεταφρασμένο από το dromostherapeia.gr

Πηγή: www.naturalnews.com

Μήτρα είναι ο χώρος στον οποίο θα μεγαλώσει και θα τραφεί το έμβρυο. Αποτελείται από μυϊκό ιστό και βλεννογόνο. Το μυϊκό τοίχωμα είναι ελαστικό αλλά και δυνατό ώστε να προσαρμόζεται στο μέγεθος του εμβρύου αλλά και να δώσει τις ωθήσεις που χρειάζονται κατά την γέννησή του.

Η μήτρα έχει περίπου σχήμα αχλαδιού. Το τοίχωμα της έχει 3 στρώματα : το μέσα = Ενδομήτριο, το μυϊκό χιτώνα = Μυομήτριο και τον Περιμήτριο χιτώνα - περιτόναιο που καλύπτει και στηρίζει την μήτρα . Όταν μιλάμε για ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ μιλάμε για ογκίδια του μυϊκού τοιχώματος της μήτρας – δηλαδή του 2ου στρώματος.

Ο ρόλος των οιστρογόνων

Για να μπορέσει να ξεκινήσει το ωάριο το ταξίδι του από τις ωοθήκες στην μήτρα πρέπει να πάρει εντολή από τα οιστρογόνα Τα οιστρογόνα είναι ορμόνες που εκκρίνονται από τις ωοθήκες και έχουν πολλούς ρόλους: ευθύνονται για τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του γυναικείου φύλλου - αύξηση λεκάνης, ψηλότερο τόνο της φωνής, αύξηση του στήθους, κλπ -. Επίσης βοηθούν να ωριμάσει το ωάριο και το ωοθυλάκιο και να παχύνει το ενδομήτριο αλλά ακόμη και το μυϊκό τοίχωμα- υπόστρωμα - της μήτρας για να δεχτούν το ωάριο και να προετοιμάσουν την μήτρα για την γονιμοποίηση.

Στα οιστρογόνα οφείλεται το πρώτο μισό της περιόδου από την 4-5η μέχρι την14-15 μέρα που το ωοθυλάκιο σπάει και το ωάριο πιάνεται από τους κροσσούς της σάλπιγγας και ταξιδεύει σιγά –σιγά μέχρι την μήτρα.

Όταν το ωάριο δεν γονιμοποιηθεί (από την 15η μέρα μέχρι 22) το ενδομήτριο που έχει παχύνει, ουσιαστικά σπάει και μαζί με το ωάριο και τα κομμάτια από τα ωοθυλάκια – που μπορούν να παράγουν προγεστερόνη εντωμεταξύ - ρίχνονται έξω από την μήτρα μαζί με αίμα. Αυτό με απλά λόγια είναι η έμμηνος ρύση.

Τι συμβαίνει με τα Ινομυώματα;

Όταν έχουμε Ινομυώματα το μυϊκό τοίχωμα της μήτρας (2ο στρώμα) αρχίζει να προεκβάλλει και σχηματίζει εξογκώματα κυρίως στο εσωτερικό της μήτρας, στο πάνω μέρος του ενδομητρίου, ακόμη και στην εξωτερική μεριά της μήτρας. Τα συμπτώματα είναι: αιμορραγίες, πόνος στην πυελική χώρα, διαταραχές στην περίοδο, κράμπες, αναιμία, τάση για παχυσαρκία, προβλήματα στην κύηση και υπογονιμότητα.

Όταν τα ινομυώματα προξενούν αρκετά και σοβαρά προβλήματα τότε η κλασσική ιατρική αντιμετώπιση είναι χειρουργική αφαίρεσή τους. Προηγουμένως μπορεί να δοθεί κάποια φαρμακευτική αγωγή –π.χ προγεστερονοειδή.

Το ερώτημα είναι: Αν τα ινομυώματα χειρουργηθούν αυτό σημαίνει πως το σώμα δεν θα ξαναβγάλει άλλα;

Γιατί Δημιουργούνται;

Παρ ό, τι δεν υπάρχει πλήρης επιστημονική εξήγηση ως τώρα, όλες οι έρευνες δείχνουν πως τα ινομυώματα έχουν στενή σχέση με τα οιστρογόνα. Για παράδειγμα σχεδόν πάντα εξαφανίζονται όταν η γυναίκα μπαίνει στην εμμηνόπαυση και δεν παράγει πια οιστρογόνα και σχεδόν ποτέ δεν δημιουργούνται ινομυώματα μετά την εμμηνόπαυση.

Όλες οι ενδείξεις λένε πως η υπερβολική ποσότητα οιστρογόνων και η δυσαναλογία των οιστρογόνων με την προγεστερόνη είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί και πως δημιουργούνται τα ινομυώματα.

Ορμόνη = Ταχυδρόμος, Υποδοχέας = Παραλήπτης

Τα οιστρογόνα λοιπόν παίζουν σημαντικό ρόλο στην δημιουργία Ινομυωμάτων. Όπως είπαμε πιο πάνω τα οιστρογόνα είναι ορμόνες. Μπορούμε να παρομοιάσουμε την "ορμόνη" με ένα ταχυδρόμο που πρέπει να μεταβιβάσει ένα γράμμα με οδηγίες σε κάποιους συγκεκριμένους παραλήπτες. Οι παραλήπτες αυτοί στο σώμα μας ονομάζονται "ορμονικοί υποδοχείς".

Όταν η ορμόνη-ταχυδρόμος έχει μεταφέρει σωστά το γράμμα με τις οδηγίες στον υποδοχέα – παραλήπτη, ο οργανισμός επιτελεί σωστά τις λειτουργίες του. Τα προβλήματα προκύπτουν όταν αυτός ο 'ταχυδρόμος' μεταφέρει λανθασμένες οδηγίες ή - ακόμη χειρότερα – ο παραλήπτης μπερδεύει τον κανονικό ταχυδρόμο με κάποιον άλλον, που του μοιάζει μεν, αλλά δεν είναι ο σωστός.

Ξενο-οιστρογόνα

Αυτό συμβαίνει στο σώμα μιας γυναίκας όταν υπάρχουν πολλές ουσίες που μοιάζουν ή μιμούνται τα οιστρογόνα αλλά ΔΕΝ είναι τα φυσικά οιστρογόνα. Για αυτό καλούνται ξενο-οιστρογόνα. Είναι χημικές ουσίες που μπορεί να εισρέουν στο σώμα της όταν έρχεται σε επαφή με:

• Οικιακά χημικά – Εντομοκτόνα, Καθαριστικά
• Αντισυλληπτικά – Φάρμακα
• Παρασιτοκτόνοα, Ζιζανιοκτόνα, Λιπάσματα από τις τροφές που τρώει
• Πλαστικοποιητές – ουσίες από τα πλαστικά σκεύη ή σακούλες ή μπουκάλια που διαρρέουν στην τροφή ή νερό
• Χημικά συντηρητικά των τροφών, Χρωστικές, «Ε»
• Κολόνιες, Αρώματα, βαφές μαλλιών, Μπογιές, σπρέι

Στην σύγχρονη εποχή το οικιακό ή γενικότερο περιβάλλον μας κατακλύζεται από τέτοιες ουσίες. Έτσι το σώμα μπορεί να γεμίζει με χιλιάδες παραπάνω «ταχυδρόμους», που επιπλέον μεταφέρουν αλλοιωμένα ή δυσανάγνωστα ή μπερδεμένα μηνύματα. Τότε οι παραλήπτες αρχίζουν και τα χάνουν.

Οι νέοι αυτοί "ψευτο-ταχυδρόμοi", εκτός του ότι μεταφέρουν μεταλλαγμένα μηνύματα, φτάνουν πιο γρήγορα από τους κανονικούς στους παραλήπτες, γιατί είναι πιο πολλοί και γιατί είναι «ντοπαρισμένοι». Οι πληροφορίες που δίνονται είναι αλλοιωμένες και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αν – για παράδειγμα - η πληροφορία των φυσικών οιστρογόνων είναι «να παχύνει το μυομήτριο και ενδομήτριο για τις επόμενες 10 μέρες» τα ξένα οιστρογόνα θα συνεχίσουν να δίνουν το ίδιο σήμα ακόμη και μετά τις 10 ημέρες με αποτέλεσμα περαιτέρω πάχυνση ή ανάπτυξη των ιστών αυτών, ή μπέρδεμα και χάος στο ορμονικό σύστημα

Το ανθρώπινο είδος, στα τελευταία 100 χρόνια, έχει εφεύρει, κατασκευάσει και 'ρίξει' στον πλανήτη πάνω από 1.000.000 χημικές ουσίες που ΔΕΝ υπήρχαν ποτέ παλιότερα στην ιστορία της Γης. Δυστυχώς, δεν είναι στην φύση αυτού του είδους να ευημερεί σε συνθήκες ωκεανού χημικών.

"Εντάξει, αλλά τώρα έχω ινομυώματα, τι μπορώ να κάνω;"

Συμπληρωματικά στις οδηγίες του θεράποντος ιατρού σας, οι φυσικές μέθοδοι αυτοθεραπείας έχουν να δώσουν σημαντικά θεραπευτικά εργαλεία για την βελτίωση της υγείας και ποιότητας ζωής. Αλλαγές στον τρόπο ζωής και διατροφής μόνες, ή και σε συνδυασμό με ομοιοπαθητική αγωγή μπορούν να αποφέρουν πολύ καλά έως εξαιρετικά αποτελέσματα για το μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων. Πιο συγκεκριμένα μια γυναίκα θα ωφεληθεί με:

• Σταδιακή μείωση οικιακών χημικών και αντικατάστασή τους με βιολογικά ή πιο φιλικά στο περιβάλλον οικιακά καθαριστικά. Μείωση της χρήσης χλωρίνης. Αντικατάσταση ειδών καλλωπισμού – καλλυντικών με πιο φυσικές επιλογές
• Λιγότερη επαφή με πλαστικό. Αν το φαί που μαγειρεύετε έχει λάδι αποφύγετε να το βάζετε σε πλαστικό τάπερ.
• Κίνηση, άσκηση και επαρκής ύπνος βοηθούν στην καλύτερη αποτοξίνωση των περίσσιων οιστρογόνων.

Διατροφή

Θα χρειαστεί να γίνει μια συνειδητή στροφή προς την σωστή φυτοφαγική διατροφή. Διότι τα πολλά κρέατα και γαλακτοκομικά περιέχουν ορμόνες και χημικές ουσίες που διαταράσσουν το ορμονικό σύστημα. Δεν χρειάζεται απόλυτη φυτοφαγία, αλλά η σωστή φυτοφαγία μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά ωφέλιμη.

Τροφές με πολλές φυτικές ίνες, θα βοηθήσουν να απομακρύνονται τα επιπλέον οιστρογόνα. Μία τέτοια τροφή μπορεί να είναι ο Λιναρόσπορος, όπου πέρα από τις φυτικές ίνες μπορεί να παρέχει λιγνάνες και άλλες φυτοθρεπτικές ουσίες χρησιμότατες για το ορμονικό σύστημα. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει ωφέλεια με την μετρημένη και εξατομικευμένη χρήση προϊόντων Σόγιας .

Θρεπτικά στοιχεία – Ομοιοπαθητική

Μαζί με τις αλλαγές στον τρόπο ζωής και διατροφής μπορεί να έχουμε επιπλέον την βοήθεια από φυσικά θρεπτικά στοιχεία ή βότανα - για παράδειγμα: βιταμίνη B6, Μαγνήσιο, Πρωτεολυτικά ένζυμα όπως Πρωτεάσες, Σερραπεπτάση, Βρωμελαΐνη κ.α. Σίδηρος ή Χλωρέλα αν υπάρχουν αναιμίες και βότανα όπως Λυγαριά, Τσουκνίδα και Τριφύλλι – Αλφάλφα. Όλα αυτά πάντα βάση εξατομίκευσής της κάθε περίπτωσης.

Η ομοιοπαθητική αγωγή τέλος έχει την δυνατότητα να συμβάλει σημαντικά στην βελτίωση της υγείας άροντας τυχόν ψυχικά αίτια, μειώνοντας το στρες και βελτιώνοντας όλες τις λειτουργίες του οργανισμού, όπως η επικοινωνία των ορμονών, η αποτοξίνωση τους, η ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού, η βελτίωση της ποιότητας ύπνου αλλά και η αύξηση της θέλησης να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές πράξη. Η ως τώρα εμπειρία δείχνει πως ο συνδυασμός διατροφικής αγωγής και ομοιοπαθητικής μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα στην μείωση ή και αναστροφή του προβλήματος.

Η ακμή μπορεί να είναι μια οδυνηρή κατάσταση τόσο αισθητικά όσο και ψυχολογικά.

Η ακμή επηρεάζει το 85% περίπου του πληθυσμού σε δεδομένη στιγμή της ζωής, συμπεριλαμβανομένων και των ενηλίκων.

Οι περισσότεροι έφηβοι παρουσιάζουν ακμή η οποία μπορεί να εμφανιστεί στο πρόσωπο, στο λαιμό, στην πλάτη ή στο στήθος.

Η πρόκληση βρίσκεται φυσικά στο πως να τη θεραπεύσει κανείς αποτελεσματικά χωρίς να επιβαρύνει την υγεία του σε κάποιο άλλο τομέα.

Συμβατικές θεραπείες για την ακμή

Η συνήθης στρατηγική για την αντιμετώπιση της ακμής είναι η λήψη αντιβιοτικών.

Ο παράγοντας που προκαλεί τη φλεγμονή στο πρόσωπο είναι ένα βακτηρίδιο που ονομάζεται propionobacterium acnes.

Το συγκεκριμένο βακτηρίδιο μπορεί να βρεθεί στο δέρμα του καθενός. Η εξάρσεις της ακμής προκύπτουν όταν τα βακτηρίδια κλείσουν τους πόρους του δέρματος και προκαλείται φλεγμονή.

Τα αντιβιοτικά είναι πολύ αποτελεσματικά στην εξαφάνιση της ακμής. Άλλες συμβατικές θεραπείες περιλαμβάνουν την εφαρμογή τοπικών ουσιών όπως το benzyl peroxide ή σε πιο ανθεκτικές και βαριές μορφές την ισοτρετινοΐνη (Roaccutane).

Η συγκεκριμένη ουσία συνοδεύεται από σημαντικές παρενέργειες και πρόκειται για το μόνο φάρμακο που ανήκει στην κατηγορία Χ. Επιφέρει δηλαδή γενετικές ανωμαλίες στο 100% των περιπτώσεων. Από το 2002 επιβάλλεται τεστ κύησης πριν σας συνταγογραφηθεί το συγκεκριμένο φάρμακο..

Παρόλο που αυτές οι θεραπείες έχουν αποτελέσματα, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσει κανείς ότι ΔΕΝ αντιμετωπίζουν σε καμία περίπτωση την πραγματική αιτία της ακμής και μπορούν να επιβαρύνουν σημαντικά τον οργανισμό.

Πώς να αντιμετωπίσετε την πραγματική αιτία της ακμής

Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε είναι να εξαλείψουμε τον πραγματικό λόγο που τα βακτηρίδια καταλήγουν να προκαλούν τις βλάβες της ακμής. Ευτυχώς υπάρχουν πολύ απλές προσεγγίσεις που επιτυγχάνουν το στόχο και είναι αποτελεσματικές σε όλες τις περιπτώσεις.

Οι περισσότεροι ειδικοί θα σας πουν ότι η διατροφή δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην ακμή. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο αναληθές!

Είναι πλέον προφανές ότι η διατροφή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την αποτελεσματική διαχείριση της ακμής.

Αν έχετε προδιάθεση για ακμή και καταναλώνετε τροφές που ανεβάζουν τα επίπεδα της ινσουλίνης στο αίμα σας τότε θα αποκτήσετε ακμή.

Αυτό συμβαίνει γιατί όταν τρώτε επεξεργασμένους υδατάνθρακες και ζάχαρη προκαλείται αύξηση των επιπέδων της ινσουλίνης στο αίμα και ενός παράγοντα που λέγεται IGF-1 (insulin-like growth factor) στο σώμα σας.

Έτσι προκαλείται υπερβολική αύξηση ανδρικών ορμονών, οι οποίες στη συνέχεια προκαλούν αυξημένη έκκριση σμήγματος. Η αυξημένη έκκριση σμήγματος προωθεί την ανάπτυξη των βακτηριδίων που δημιουργούν την ακμή.

Επομένως, η απλή λύση είναι να μειώσετε δραστικά την ποσότητα των τροφών που αυξάνουν την έκκριση ινσουλίνης στο σώμα σας. Οι κύριοι υπαίτιοι είναι τα σάκχαρα και όλοι οι υδατάνθρακες που μετατρέπονται άμεσα σε ζάχαρη. Αυτό περιλαμβάνει τροφές όπως:

• Ψωμί.
• Δημητριακά.
• Μακαρόνια.
• Ρύζι.
• Πατάτες.
• Καλαμπόκι.

Η συνήθης σύγχυση προέρχεται από το γεγονός ότι ο κόσμος νομίζει ότι τα συγκεκριμένα τρόφιμα, αν είναι ολικής αλέσεως ή βιολογικά, είναι υγιεινά. Επιπλέον πολλοί πιστεύουν ότι το καλαμπόκι είναι λαχανικό, ενώ στην πραγματικότητα έχει υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες και θα πρέπει να αποφεύγεται.

Θα πρέπει να αντικατασταθεί η ζάχαρη και οι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες με υδατάνθρακες που προέρχονται από λαχανικά.

Υπάρχουν βέβαια τρόποι να φάμε αυτές τις τροφές χωρίς να τις διαγράψουμε πλήρως από τη διατροφή μας. Π.χ να τρώμε τα μακαρόνια και το ρύζι μας al dente (όχι παραβρασμένα) σε μικρές πάντα ποσότητες.

Επιπλέον παράγοντες στη θεραπεία της ακμής

Αποκαταστείστε τη φυσιολογική ισορροπία της βακτηριδιακής χλωρίδας του οργανισμού – Αν έχετε λάβει αντιβιοτικά είναι πολύ σημαντικό να πάρετε προβιοτικά συμπληρώματα. Πρόκειται για συμπληρώματα που περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις καλών, δηλ. απαραίτητων βακτηριδίων. Τα αντιβιοτικά δεν ξεχωρίζουν τα παθογόνα από τα απαραίτητα βακτηρίδια και αλλοιώνουν την ισορροπία με αποτέλεσμα παθογόνοι μικροοργανισμοί να αναπτύσσονται πιο εύκολα.

Ιδιαίτερα αν είστε γυναίκα είναι πολύ εύκολα να αναπτύξετε μύκητες οι οποίοι είναι δύσκολο να θεραπευτούν στη συνέχεια. Οι ζάχαρη και οι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες θρέφουν και ενισχύουν τους παθογόνους μικροοργανισμούς.

Βελτιστοποιήστε τα επίπεδα τις βιταμίνης D – Η βιταμίνη D είναι πολύ σημαντική για την απόκτηση ενός υγιούς ανοσοποιητικού συστήματος και για τον έλεγχο σχεδόν κάθε τύπου λοιμώξεως. Ο καλύτερος τρόπος να βελτιώσετε τα επίπεδα αυτής της ζωτικής βιταμίνης είναι η έκθεση καθημερινά στον ήλιο 10-20 λεπτά του 40% της επιφάνειας του σώματος μας. Η έκθεση αυτή θα μας εξασφάλιζε μέχρι 20.000 IU βιταμίνης D. Δεν πρέπει να εκτιθέμεθα στον ήλιο πέραν του σημείου που το δέρμα μας αρχίζει αν προσλαμβάνει ένα ελαφρύ ροζ χρώμα.

Πρόκειται για απλές στρατηγικές αντιμετώπισης της ακμής με φυσικό τρόπο οι οποίες ενισχύουν τη συνολική μας υγεία και έχουν πολύ καλά αποτελέσματα σε ένα πρόβλημα που επηρεάζει μεγάλο αριθμό ανθρώπων.

Πηγές:
Medical World Communication
J DERMATOLOGY
NEW SCIENTIST
NATURAL SOLUTIONS FOR ACNE

Η ψωρίαση είναι μια αρκετά διαδεδομένη δερματολογική πάθηση, που οφείλεται σε δυσανάλογη παραγωγή των κυττάρων της επιδερμίδας, ενώ παράλληλα, η απομάκρυνση παραμένει στα ίδια επίπεδα. Έτσι, τα νέα κύτταρα, μη βρίσκοντας χώρο, επικάθονται το ένα στο άλλο, δημιουργώντας κηλίδες στο δέρμα, χρώματος κόκκινου σκεπασμένου από λεπτές πλάκες λεπιδώδους υφής, χρώματος ασημί ή λευκού. Η ψωρίαση μπορεί να αφορά κάθε σημείο του σώματος, με πλέον συνήθη εμφάνιση στο τριχωτό της κεφαλής, στα γόνατα, στους αγκώνες, στους γλουτούς και στην εξωτερική μεριά των καρπών. Το ερύθημα από μόνο του δεν είναι κνηφώδες, αλλά η πληγείσα περιοχή μπορεί να ματώνει, εάν ξύνεται. Η ψωρίαση έχει ένα κύκλο εμφάνισης, δεν αφήνει σημάδια, αλλά κατά τη διάρκεια της ύφεσης αφήνει σημάδια ερυθρού χρώματος, ξηρής υφής. Επίσης εμφανίζεται και στα νύχια, όπου εμφανίζονται λευκές κηλίδες.

Επίσης η πάθηση έχει συσχετισθεί με αρθρίτιδα, εξ' αιτίας της παρουσίας της στα δάχτυλα, στα χέρια και στους καρπούς. Η ψωρίαση στα νύχια παρουσιάζεται στο 30-50% των περιπτώσεων όπου έχουμε σοβαρές ζημιές στα νύχια όπως τρύπες, αποχρωματισμό ή αδυνάτισμα της εξωτερικής στοιβάδας. Οι αιτίες που προκαλούν την ψωρίαση είναι άγνωστες ακόμα. Παρ' όλα αυτά, πιστεύεται ότι ένας σοβαρός λόγος είναι γενετήσια ελαττώματα, και αυτό από περιστατικά που εμφανίζονται μέσα στην ίδια οικογένεια. Είναι πολύ πιθανό, άτομα στην ίδια οικογένεια να κληρονομούν την προδιάθεση, αλλά εξωτερικοί παράγοντες και ο τρόπος ζωής, να είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση και σε ποιο βαθμό, ή και στη μη εμφάνιση. Έχει παρατηρηθεί π.χ. ότι μια λανθασμένη διατροφική συνήθεια, επιβαρύνει την ενόχληση. Όπως και πιθανές αλλεργίες σε τρόφιμα, είναι επιβαρυντικές και είναι ένας τρόπος καταπολέμησης από τη στιγμή που το εντοπίζουμε και το διαχειριζόμαστε με το σωστό τρόπο. Η δυσλειτουργία του εντέρου, ή μη ολοκληρωμένη χώνεψη διαφόρων τροφών, άρα και η περιορισμένη απορρόφηση πρωτεϊνών, δίνουν θέση στη δημιουργία τοξινών, με το όνομα πολυαμίνες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την υπερπαραγωγή κυττάρων. Επίσης ο πολλαπλασιασμός της CANDIDA ALBICANIS και διάφορα δευτερεύοντα αίτια βακτηριδιακής μορφής, χειροτερεύουν την κατάσταση. Για αυτούς τους λόγους, μας ενδιαφέρει η εύρυθμη λειτουργία του εντερικού σωλήνα και των οργάνων της πέψης γενικότερα, καθώς και η όσο το δυνατόν χαμηλότερη παραγωγή τοξινών. Επίσης, η ηπατική λειτουργία, κύριο όργανο φιλτραρίσματος των διαφόρων ουσιών στον οργανισμό, έχει σημασία στην περίπτωση ψωριάσεων. Τέλος, έχει καταγραφεί ως αρνητικό, η έλλειψη στη διατροφική μας αλυσίδα σημαντικών λιπαρών αρωματικών οξέων και φυτικών ινών, το άγχος, ορμονικές διαταραχές και ενδεχόμενο ηλιακό ερύθημα. Ενίοτε και φαρμακευτικές αγωγές.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

ΔΙΑΙΤΑ:

Πολύ σημαντικό ρόλο, παίζει η διατροφή μας, ώστε να αποβάλουμε τις τοξίνες μέσω των φυσιολογικών οδών και όχι μέσω του δέρματος. Έτσι προτείνονται διατροφικές συνήθειες που έχουν καταγραφεί στα θετικά της αντιμετώπισης, όπως ψάρια πλούσια σε ωμέγα 3 λιπαρά και Εpa π.χ. σκουμπρί, σολομός, σαρδέλα, γαύρος κ.λ.π. καθώς επίσης και πρωτεϊνούχα σκευάσματα όπως φασόλια. Πολλές φορές, άτομα με πρόβλημα ψωρίασης, έχουν δυσκολία στην απορρόφηση πρωτεϊνών και έτσι βάζουν σε δυσκολία τον εντερικό σωλήνα. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι οι φυτικές πρωτεΐνες απορροφώνται πιο εύκολα από τις ζωικές. Ενισχύστε τη διατροφή σας με φρέσκα φρούτα και λαχανικά, ενώ αποκλείστε τα λευκά σιτηρά. Η βιταμίνη Α και ο Ζn βελτιώνουν αισθητά την κατάσταση, ενώ 1 ποτήρι νερό κάθε 2 ώρες βοηθά ώστε να διευκολύνεται η αποβολή τοξινών και η μείωση των φλεγμονών. Ακόμα, πρέπει να αποφεύγονται τρόφιμα όπως κόκκινο κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα και πουλερικά, λιπαρά προϊόντα, τρόφιμα πλούσια σε ζάχαρη, γλυκά κ.λ.π. Φυσικά, απαγορεύονται τα λεγόμενα «φαγητά σκουπίδια». Αποφεύγουμε το ποτό και τον καφέ και τέλος, δοκιμάζουμε την αποτοξίνωση του οργανισμού μας με διάφορα φυτικά και ασφαλή σκευάσματα.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:

1. ΙΧΘΥΕΛΑΙΑ. 10g την ημέρα απαραίτητα, λόγω της παρουσίας του EPA (σημαντικού παράγοντα εξαιτίας της αντιφλεγμονώδους δράσης του).
2. SALSAPARIGLIA. 3ml από μητρικό βάμμα 4 φορές την ημέρα. Το σκεύασμα αυτό βοηθά στην αποβολή βακτηριδίων και τοξινών που επιδεινώνουν την ψωρίαση.
3. SILYBUM MARIANUM.250 mg 3 φορές την ημέρα, για αντιμετώπιση των προβλημάτων του ήπατος.
4. VITAMIN B12. 400-800μg την ημέρα.
5. Είναι πλούσια σε ουσίες που βοηθούν την αποτοξίνωση του οργανισμού.
6. ΠΡΟΒΟΙΟΤΙΚΑ. Τουλάχιστον 4δις την ημέρα, λόγω της παρουσίας του lactobacillus acidophilus, με σημαντικό ρόλο στην αποτοξίνωση αλλά και στην καλύτερη όψη του.

ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:

• Για την καταπολέμηση του στρες, χρήση αιθέριου ελαίου λεβάντας στο μπάνιο ή στο βραδινό ύπνο.
• Εάν υπάρχει αίσθημα ντροπής, σταγόνες Crab Apple από τα ανθοϊάματα Bach, θα βοηθήσουν το άτομο να το ξεπεράσει. Επίσης, εάν υπάρχει πρόβλημα αυτοεκτίμησης, χρήση Cerato.

ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ ΟΔΗΓΙΕΣ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:

1. Καθημερινή πρωινή έκθεση στον ήλιο με έναν περίπατο. Μειώνει το στρες, αλλά και οι ευεργετικές αχτίνες του ήλιου βοηθούν περαιτέρω.
2. Εάν υπάρχει ψωρίαση στο τριχωτό της κεφαλής να αποφεύγεται η χρήση σεσουάρ.
3. Ελέγξτε μήπως άλλα φάρμακα που λαμβάνονται, επιδεινώνουν την κατάσταση, όπως αντιφλεγμονώδη, μη κορτικοστεροειδή, βήτα blockers και λίθιο.
4. Ενδεχόμενος υποθυρεοειδισμός, ή προεμμηνοπαυσιακή περίοδος, αμφότερα αντιμετωπίζονται με εναλλακτικές μεθόδους.

Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας σε συνδυασμό με το άγχος της εποχής μας έχουν ως αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθουμε έντονη κόπωση. Μπορεί να οφείλεται σε ασθένειες όπως είναι ο υποθυρεοειδισμός, ο διαβήτης, η αναιμία, η υπόταση, η κατάθλιψη ή η νόσος των επινεφριδίων η οποία και μαστίζει την εποχή μας λόγω του στρες. Σε όλες αυτές τις παθήσεις είναι απαραίτητη η ιατρική παρέμβαση και παρακολούθηση.

Τα αίτια της κόπωσης διαφέρουν από άτομο σε άτομο αλλά και στο ίδιο άτομο από μέρα σε μέρα. Γι αυτό και πρέπει να γνωρίζουμε που οφείλεται. Ας πάρουμε το παράδειγμα όπου κάποιος θεωρώντας ότι η κόπωση του οφείλεται στην πτώση του σάκχαρο του αίματος του καταναλώνει κάτι γλυκό. Τελικά όμως διαπιστώνει ότι δεν ένιωσε καλύτερα διότι ο φταίχτης ήταν η πτώση της πίεσης και ο οργανισμός του χρειαζόταν αλάτι και όχι ζάχαρη.

Μπορεί λοιπόν η διατροφή να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κόπωσης;

Να αλλάξει τη διάθεση μας και να μας δώσει ενέργεια προτού να φτάσουμε στο σημείο να παίρνουμε κάθε είδους βιταμίνες όταν σύμφωνα με το γιατρό δεν μας είναι απαραίτητες;

Φυσικά και μπορεί η διατροφή να βοηθήσει στο να είμαστε γεμάτοι ενέργεια και μιλάμε για τη σωστή διατροφή.

1). Η καλή μέρα από τον… καλό ύπνο φαίνεται!

Όταν έχουμε κοιμηθεί καλά τότε το επόμενο πρωί νιώθουμε ξεκούραστοι και γεμάτοι ενέργεια. Μιλώντας για καλό ύπνο δεν εννοούμε τόσο τη μεγάλη χρονική διάρκεια, αλλά την ποιότητα του ύπνου. Για να κοιμόμαστε καλά να επιδιώκουμε το βράδυ να τρώμε ελαφρά, να αποφεύγουμε το βαρύ και γεμάτο λιπαρά δείπνο. Ούτε όμως να κοιμόμαστε τελείως νηστικοί. Αν είναι να καταναλώσουμε αλκοόλ να προσέξουμε την ποσότητα διότι αυξάνει την αφυδάτωση του οργανισμού και μπορεί να φέρει υπερδιέγερση και ανησυχία στον ύπνο. Δεν καταναλώνουμε καφέ, αναψυκτικά τύπου κόλα, χυμό πορτοκάλι, αλατισμένες τροφές ή πολύ νερό διότι θα ξυπνάμε συχνά μέσα στη νύχτα. Τροφές που βοηθούν στον ύπνο είναι τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο όπως μπανάνα, ανάλατοι ξηροί καρποί σε μικρή ποσότητα όπως αμύγδαλα ή ηλιόσποροι. Επίσης τροφές που περιέχουν τρυπτοφάνη όπως τα γαλακτοκομικά π.χ. γάλα, τυρί cottage καθώς και το κοτόπουλο κα η γαλοπούλα. Η τρυπτοφάνη συνθέτει στον οργανισμό μας την μελατονίνη, χαλαρωτική ουσία που βοηθάει στον ύπνο. Η μπανάνα είναι ένα φρούτο που περιέχει τόσο τρυπτοφάνη όσο και μικρή ποσότητα μελατονίνης. Έτσι ένα ποτήρι ζεστό γάλα με μια μπανάνα ή ένα κεσεδάκι γιαουρτιού με ηλιόσπορο ή αμύγδαλα ανάλατα είναι δύο καλές επιλογές πριν κοιμηθούμε.

2). Τρώγοντας πρωινό γεμίζουμε με ενέργεια τον οργανισμό μας.

  Όταν ξυπνήσουμε τρώμε ένα καλό πρωινό πλούσιο όχι τόσο σε ποσότητα αλλά σε ποιότητα. Να περιλαμβάνει τροφές που να παρέχουν ενέργεια δηλαδή υδατάνθρακες, ωφέλιμο λίπος και πρωτεΐνες. Από τους υδατάνθρακες προτιμούμε τους σύνθετους που μας κρατούν σε ευεξία περισσότερο χρόνο μέχρι το μεσημεριανό μας φαγητό. Από το ωφέλιμο λίπος επιλέγουμε για παράδειγμα αυτό των ξηρών καρπών, του σουσαμιού, επίσης το ταχίνι και αποφεύγουμε τα κεκορεσμένα λιπαρά. Δεν ξεχνάμε να περιλαμβάνει τροφές πλούσιες σε σίδηρο διότι ο σίδηρος βοηθάει στο ‘ξύπνημα’ του οργανισμού μέσω της οξυγόνωσης των κυττάρων. Όταν υπάρχει έλλειψη σιδήρου μειώνεται η παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων (χαμηλός αιματοκρίτης) και τα όργανα του σώματος δεν λαμβάνουν όλο το οξυγόνο που χρειάζονται. Η βιταμίνη C επίσης δίνει ενέργεια και με την αντιοξειδωτική της δράση θωρακίζει τον οργανισμό μας. Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β τρέφουν’ το νευρομυϊκό μας σύστημα για να ξεκινήσουμε με δύναμη και ζωντάνια την μέρα μας και τονώνουν το ανοσοποιητικό μας.

• Ένα προτεινόμενο πρωινό θα ήταν φυσικός χυμός φρούτων ή δύο φρούτα εποχής με ένα αυγό βραστό και ψωμί ολικής άλεσης το οποίο παρέχει ενέργεια. Ο κρόκος του αυγού είναι καλή πηγή σιδήρου, το φρούτο πηγή βιταμίνης C και το ψωμί ολικής είναι πηγή βιταμινών Β, μαγνησίου, σιδήρου αλλά και φυτικών ινών για την λειτουργία του εντέρου.

3). Κατά τη διάρκεια της μέρας δεν ξεχνάμε να καταναλώνουμε μικρά και συχνά γεύματα.

Τα ενδιάμεσα σνακ να είναιπλούσια σε θρεπτικά συστατικά και όχι σε λιπαρά και ζάχαρη διότι λόγω της αυξημένης έκκρισης ινσουλίνης τα επίπεδα σακχάρου θα πέσουν απότομα και η υπογλυκαιμία θα φέρει πάλι έντονη επιθυμία για γλυκό. Γι αυτό να προτιμάμε τροφές βραδείας απορρόφησης ώστε να μας δίνουν ενέργεια που να διαρκεί περισσότερη ώρα.  Επίσης οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β και η βιταμίνη C επειδή απορροφώνται και χρησιμοποιούνται άμεσα από τον οργανισμό μας πρέπει να προσλαμβάνονται συχνά κατά τη διάρκεια της μέρας.

Ως ενδιάμεσα σνακ μπορούμε να καταναλώσουμε:

• Φρούτα και φρούτα στο μπλέντερ με τη φλούδα.
• Ξηροί καρποί ανάλατοι και άψητοι
• Ξερά φρούτα όπως ξερά δαμάσκηνα.
• Σνακ λαχανικών π.χ. καρότου αγγουράκι που να συνδυάζονται με γιαούρτι ή με ξινόγαλα ή κεφίρ.
• Πολύσπορο κουλούρι ή κριτσίνια με ένα αυγό βραστό ή με τυρί
• Παστέλι.
• Παξιμάδι κριθαρένιο με τυρί ή με ελιές
• Ψωμί ολικής άλεσης με τυρί ή με ταχίνι.

4) Να μην παραλείπουμε το γεύμα και το δείπνο.

 Βασικό είναι να μην ξεχνάμε να τρώμε τις ώρες  που έχουμε προγραμματίσει διότι μετά θα νιώθουμε κόπωση. Να βασίζονται στη μεσογειακή διατροφή και να ξεκινάμε με  σαλάτα επειδή θα βοηθήσει στην καλύτερη απορρόφηση των βιταμινών του φαγητού μας αλλά και στο να μην πεινάσουμε γρήγορα.

Γενικές διατροφικές οδηγίες για να νιώθουμε ευεξία και ζωντάνια και όχι κόπωση μπορούμε να συμπεριλάβουμε:

1. Τρόφιμα πλούσια σε αντιοξειδωτικά όπως είναι η βιταμίνη C, τα καροτένια και η βιταμίνη Ε. Τροφές με βιταμίνη C είναι κόκκινη και κίτρινη πιπεριά και φρούτα όπως ακτινίδιο, πορτοκάλι, λεμόνι. Καροτένια βρίσκουμε στα καρότα, τα βερίκοκα, τα μπρόκολο το σπανάκι. Βιταμίνη Ε με κύρια πηγή το ελαιόλαδο, επίσης περιέχεται στα αμύγδαλα, στα καρύδια κ.α.
2. Βιταμίνες του συμπλέγματος Β όπως Β12  της οποίας η  έλλειψη προκαλεί αναιμία. Τις βρίσκουμε σε πολλές τροφές όπως μοσχάρι, κοτόπουλο, μαγιά μπύρας, δημητριακά ολικής άλεσης,
3. Σίδηρος με κυριότερη πηγή του το συκώτι μοσχαρίσιο ή χοιρινό ή πουλερικών, ο κρόκος του αυγού, ξηροί καρποί κ.α.
4. Ψευδάργυρος που δυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Μπορεί να μην μας δίνει ενέργεια αλλά βοηθάει στο να μην αρρωστούμε συχνά κάτι που μας φέρνει κόπωση και εξάντληση. Τροφές με ψευδάργυρο είναι το κοτόπουλο ξηροί καρποί, στρείδια κ.α.
5. Τροφές με πρωτεΐνη όπως στα ζωικά τρόφιμα το κοτόπουλο, το ψάρι, το γιαούρτι αλλά και φυτικές πρωτεΐνες που περιέχονται σε τροφές όπως στα όσπρια,, στους ξηρούς καρπούς κ.α.
6. Πολυφαινόλες που δυναμώνουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Περιέχονται για παράδειγμα στο πράσινο τσάι  Το πράσινο τσάι περιέχει και θεοφυλλίνη που τονώνει τον οργανισμό όχι τόσο όσο ο καφές αλλά πιο ήπια και με μεγαλύτερη διάρκεια. Επίσης αν θέλουμε να τονωθούμε μπορούμε να πιούμε και μαύρο τσάι το οποίο περιέχει περίπου διπλάσια ποσότητα καφεΐνης από το πράσινο αλλά συγκριτικά με τον καφέ έχει μεγαλύτερη διάρκεια τόνωσης.
7. Αποφεύγουμε τα πολλά γλυκά διότι μας παρέχουν ενέργεια που όμως δεν διαρκεί πολύ.
8. Αποφυγή των πολλών λιπαρών διότι κουράζεται το συκώτι,, η καρδιά, το στομάχι και γενικά όλος ο οργανισμός μας.
9. Τέλος, η επαρκής κατανάλωση νερού είναι απαραίτητη. Κατά τη διάρκεια της μέρας είτε λόγω ζέστης είτε λόγω έντονης σωματικής δραστηριότητας μπορεί να νιώσουμε εξάντληση που να οφείλεται σε δίψα και όχι σε πείνα.

Επομένως προσοχή στη διατροφή μας γιατί συντελεί είτε στην ευεξία είτε στην κόπωση του οργανισμού μας.

Γράφει: Δρ. Κατερίνα Σκενδέρη, Διδάκτωρ Κλινικής Βιοχημείας - Διατροφολογίας και Μέλος Εργαστηριακού και Διδακτικού Προσωπικού (ΕΔΙΠ) του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου

Οι ρευματικές παθήσεις αριθμούν περίπου 150 διαφορετικά νοσήματα και αναφέρονται γενικά σε παθήσεις που προσβάλλουν το μυοσκελετικό σύστημα

Οι περισσότερες από αυτές είναι αγνώστου αιτιολογίας και προσβάλλουν όλες τις ηλικίες από παιδιά μέχρι και άτομα τρίτης ηλικίας. Επηρεάζουν την ομαλή λειτουργία του οργανισμού με αποτέλεσμα να προσβάλλονται ζωτικά όργανα όπως οι αρθρώσεις, τα νεφρά, τα οστά και η καρδιά. Τα ρευματικά νοσήματα στο σύνολό τους είναι πολυπαραγοντικά νοσήματα και οι σπουδαιότεροι παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση μιας ρευματοπάθειας είναι το γενετικό υλικό, ορμονικοί και ψυχογενείς παράγοντες καθώς και εξωγενείς παράγοντες όπως διάφορες λοιμώξεις.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 14% του συνολικού πληθυσμού πάσχει από ρευματοπάθειες. Η συχνότερη ρευματική πάθηση (≥ 10%) είναι η οστεοαρθρίτιδα. Λιγότερο συχνές παθήσεις είναι η οστεοπόρωση, η τενοντίτιδα και η θυλακίτιδα. Σπανιότερες (≤1%) είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Τα ρευματικά νοσήματα μπορεί να αντιμετωπισθούν σήμερα με τον κατάλληλο συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής, ισορροπημένης διατροφής και κατάλληλης άσκησης.

Η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) είναι η πλέον κοινή ρευματική νόσος στους ενήλικες και αντιμετωπίζεται κυρίως με φάρμακα όπως μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και απλά αναλγητικά. Από μελέτες που έχουν γίνει φαίνεται ότι η διατροφή με κατάλληλα μακρο- και μικροσυστατικά μπορεί να μειώσει ή να εξαλείψει τα συμπτώματα της νόσου και συνεπώς να βελτιώσει την ποιότητα ζωής αυτών των ασθενών. Έχει αποδειχθεί in vitro και in vivo σε ζώα ότι οι προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες καθώς και άλλοι παράγοντες όπως το οξειδωτικό στρες παίζουν σπουδαίο ρόλο στην παθοβιολογία της ΟΑ και το μεταβολισμό των οστών [1-2].

Συνεπώς η διατροφή μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της φλεγμονής. Τα διαιτητικά μακροσυστατικά όπως τα λιπίδια (λιπαρά οξέα), οι πρωτεΐνες και οι υδατάνθρακες επηρεάζουν τις ορμόνες, τις κυτταροκίνες και γενικά το «σήμα» στο νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογικό άξονα [3-4]. Ως σημαντικότερο παράδειγμα μηχανισμού δράσης των μακροσυστατικών έναντι της φλεγμονής θα αναφερθεί η δράση των ω-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων (ω-3 PUFA). Τα ω-3 βρίσκονται κυρίως στο λίπος των ψαριών και βρέθηκε ότι μειώνουν τη φλεγμονή με το να τροποποιούν τον τύπο των προσταγλανδινών παράγοντας προσταγλανδίνες τύπου 3 και όχι τύπου 2 που είναι προφλεγμονώδεις. Τα ω-3 όπως το α-λινολενικό οξύ και το εικοσαπενταϊκό οξύ (EPA) όχι μόνο παρεμποδίζουν τη σύνθεση των προσταγλανδινών τύπου 2 και λευκοτριενίων τύπου 4 που προκύπτουν από τα ω-6 λιπαρά οξέα, αλλά επάγουν τη σύνθεση αντιφλεγμονωδών προσταγλανδινών τύπου 3 και λευκοτριενίων τύπου 5. Επίσης φαίνεται ότι η κατανάλωση λιπαρών ψαριών ή συμπληρωμάτων με ω-3 μειώνει τα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους σε πολλές ασθένειες [5-6].

Στην περίπτωση της ΟΑ, η πρόληψη της παχυσαρκίας και η διατήρηση του ιδανικού βάρους σχετίζονται άμεσα με τη συμπτωματολογία της νόσου. Η ισορροπημένη διατροφή πρέπει να έχει στόχο και τη διατήρηση του ιδανικού βάρους. Προς αυτή την κατεύθυνση βοηθά και η άσκηση. Με τη σωματική άσκηση απελευθερώνονται παυσίπονες ουσίες όπως οι ενδορφίνες, δυναμώνει το μυϊκό σύστημα και οι αρθρώσεις γίνονται πιο ευλύγιστες και φυσικά η άσκηση βοηθά στη διατήρηση του ιδανικού σωματικού βάρους. Επίσης η άσκηση συμβάλλει στον έλεγχο του άγχους και τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος. Επιπρόσθετα, τα μικροσυστατικά της διατροφής είναι απαραίτητα για τις περισσότερες μεταβολικές αντιδράσεις και βιοσυνθέσεις.

Οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες C, Ε και Α εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες και έτσι βοηθούν στη διατήρηση της ομοιόστασης. Η βιταμίνη C εμπλέκεται στη σύνθεση του κολλαγόνου και είναι απαραίτητη στους ασθενείς με εκφυλιστικά νοσήματα των οστών και των χόνδρων. Η βιταμίνη Ε επίσης έχει παρόμοιες μεταβολικές δράσεις με τη βιταμίνη C, και φαίνεται ότι μειώνει τον πόνο σε ορισμένες κλινικές μελέτες που έγιναν ([7]. Η βιταμίνη D έχει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ομοιόστασης του ασβεστίου και γενικότερα στην υγεία των οστών. Επίσης, φαίνεται ότι συμμετέχει στην επιδιόρθωση βλαβών που προκύπτουν από αυτοάνοσα νοσήματα, νευροεκφυλιστικά νοσήματα, καρδιογγειακά, νεοπλασματικά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές [8]. Η βιταμίνη Κ (φυλλοκινόνη) είναι σημαντικός συμπαράγοντας της γ καρβοξυλίωσης των υπολειμμάτων γλουταμινικού οξέος, το οποίο είναι απαραίτητο για τη διαφοροποίηση και την επιμεττάλωση χόνδρων και οστών. Έχει βρεθεί ότι ή έλλειψη της βιταμίνης Κ μπορεί να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας στα χέρια και στα γόνατα [9].

Εκτός από τις βιταμίνες, τα ανόργανα μικροθρεπτικά συστατικά της διατροφής, όπως το σελήνιο, ο ψευδάργυρος και ο χαλκός, τα οποία συμμετέχουν ως συμπαράγοντες σε διάφορες ενζυμικές αντιδράσεις φαίνεται ότι διατηρούν την ισορροπία των οξειδο-αναγωγικών αντιδράσεων. Σε μελέτη που έγινε σε μύες με αρθρίτιδα, μειώθηκαν τα επίπεδα TNF-α και IL-6 όταν η δίαιτά τους ήταν εμπλουτισμένη με σελήνιο[10].

Συμπερασματικά, η ισορροπημένη διατροφή και ειδικότερα η διατροφή πλούσια σε ακόρεστα λιπαρά οξέα τύπου ω-3 καθώς και πλούσια σε αντιοξειδωτικά (βιταμίνες και μέταλλα) μειώνει τους παράγοντες φλεγμονής και συνεπώς μειώνει τα συμπτώματα της νόσου με αποτέλεσμα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς. Επιπρόσθετα, η άσκηση μπορεί να βοηθήσει προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή με τη μείωση των συμπτωμάτων που επάγονται από τη φλεγμονή και με την επίδρασή της στη διατήρηση του σωστού σωματικού βάρους που επίσης σχετίζεται θετικά με τη βελτίωση της υγείας του ασθενούς.

Δρ. Κατερίνα Σκενδέρη
Διδάκτωρ Κλινικής Βιοχημείας - Διατροφολογίας και Μέλος Εργαστηριακού και Διδακτικού Προσωπικού (ΕΔΙΠ) του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου
Μέλος της Επιστημονικής Ομάδας ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ